ဒေါ်သိန်း

 

 ဒေါ်သိန်း (၁)
ရေးသူ-milflover(ခ)မောင်မောင်

(မှတ်ချက်-အိမ်မှာပဲနေပါ၊လက်ဆေးပါ၊ရောဂါရှိလာလို့သံသယရှိရင်နီးစပ်ရာဆေးရုံသို့သတင်းပို့ပါ၊မိမိကြောင့် သူတစ်ပါးမိသားစုမထိခိုက်ပါစေနဲ့)
     
        ဒေါ်သိန်း.....ဒေါ်သိန်း မမေ့နိုင်တဲ့အသင်အပြကောင်း အရမ်းထန်တဲ့ အကြမ်းခံတဲ့ မမကြီးပေါ့....ဒေါ်သိန်းဆိုတာက အသက်၅၀နီးပါး ...အရပ်ကပုပု ဖင်ကြီးကြီး ခပ်ဝဝနဲ့ အမြဲချွေးတွေပြန် လောကဓံအခက်အခဲတွေကြားရုန်းကန်နေရသူဖြစ်ပါသည်။အိမ်တွေမှာအဝတ်လျှော်တဲ့အလုပ်လုပ်ပြီး ကလေး၄ယောက်အမေဖြစ်ပါတယ်။သူမဟာတောင်ဒဂုံဘက်မှာနေထိုင်ပြီး သူမလင်ဟာ  အရက်သောက် ကြက်တိုက်ကာ...မူးရူးတွေ့ကရာအိပ်နဲ့ ကလေးတွေအပေါ်တာဝန်မကျေကာ သူမကိုယ်တိုင်အဝတ်လိုက်လျှော်အလုပ်လုပ််ကာ အိမ်တွင်းရေးအတွက်ရုန်းကန်နေရသူဖြစ်ပါတယ်။
      ကျွန်တော်ဟာ အသက် ၁၄နှစ်၁၅နှစ်အရွယ်ကတည်းက အောကားကြည့် ပွဲစျေးတန်း ခိုးရောင်းတဲ့တစ်အုပ်၂၀၀တန်အောစာအုပ်ဖတ် ဂွင်းထုကာ...အသာဖြေတတ်လေ့ရှိပြီး ဒေါ်သိန်းမှာထိုအချိန်တွင် ကျွန်တော်တို့အိမ်မှာအဝတ်လာလျှော်ရင်း သည်ကျွန်တော်၁၈နှစ်အရွယ်မှာဒီဇာတ်လမ်းလေးဖြစ်သွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
     တနေ့အောစာအုပ်ဖတ်ရင်းဖီးတက်ဂွင်းထုကာ လရေများထွက်လာသောကြောင့် အနားကချွတ်ထားတဲ့ပုဆိုးနဲ့ကောက်သုတ်လိုက်ရင်း  ဒေါ်သိန်းဝင်လာပြီး...
     "မောင်မောင်...တူလေးလျှော်စရာတွေပေး..."
    "မရှိသေးဘူး ...အဒေါ်...ရတယ် ..."
    "အေးအေး ပြီးတာပဲ ဒီကုတင်အောက်ကပုဆိုးကလျှော်မှာလား..."
    "ဟာ...မလျှော်ဘူး ရတယ်..."
    "ပေနေတာ လျှော်လိုက်မယ် တစ်လက်စတည်း နောက်အပတ်တွေအဝတ်ပုံနေမယ်..."
    ဒေါ်သိန်းကောက်ကိုင်လိုက်သောအခါ လရေသုတ်ထားသည်မှာမကြာသေးဘဲ လက်မှာပေကျံသွားပြီး..
  "ဟဲ့ ဒါဘာတွေလဲ..."
ဒေါ်သိန်းမှာ ပုဆိုးကိုနမ်းကြည့်ရင်း ...
  "ဟဲ့ ဒါဟိုအရည်တွေမလား နင်ဘာလုပ်ထားတာလဲ..."
  "မလျှော်ပါနဲ့ဆိုဗျာ .."
   "နင်အတတ်ကောင်းတွေတတ် ဟုတ်လား..."
   "အသက်၁၈ကျော်ပြီလေဗျာ အတတ်ကောင်းမဟုတ်ပါဘူး..."
  "ငါက ကောင်စုတ်လေး နင့်ကို ကလေးမြင်နေတာ....ဘာတွေတွေးပြီး ဖြစ်နေတာ...ဖြေစမ်း..."
 ဒေါ်သိန်းမှာအနားလာ လီးကိုစုပ်ကိုင်ပြီး ဖြေစမ်း ဖြေစမ်းနဲ့   ကျွန်တော်မှာ မိန်းမတစ်ယောက်လီးလာကိုင်သောကြောင့် ဖီးတက်နေပါတော့တယ်...
  "ဟဲ့ နင့်ကိုမေးနေတာ ဇိမ်ခံနေသေးတယ်..."
   "စာအုပ်ဖတ်နေတာ...ဒီမှာ..."
  "ဟယ် နင်အားနေတယ်ဟုတ်လား ...ကြံကြံဖန်ဖန် နင့်ဟာကလည်း မာတောင်နေတာ...ငါသွားပြီ လျှော်လိုက်တော့မယ် ပုဆိုးယူသွားပြီ..."
  ဒေါ်သိန်းထွက်သွားမှ ဖီးတက်ကျန်ခဲ့ကာနောက်တကြိမ်ထပ်ထုမိပါတော့တယ်...
     နောက်နှစ်ပတ်လောက်အကြာ အခန်းတံခါးလော့မချမိဘဲ အောကားကြည့်ဂွင်းထုနေချိန် ရုတ်တရက်ဒေါ်သိန်းဝင်လာပြီး
   "ဟယ် ဒီကောင်လေး တံခါးလည်းသေချာမပိတ် လုပ် လုပ်..."
 ပြောကာ ပြန်ထွက်သွားပါတော့တယ်...
နောက်နေ့အခန်းထဲ ဒေါ်သိန်းဝင်လာပြီး
   "ဟဲ့ ကောင်လေး..."
   "အင်း..."
   "နင်မလုပ်တော့ဘူးလား...."
   "ဘာလုပ်ရမှာ...."
   "နင်ပုံမှန်လုပ်နေတဲ့အရာလေ..."
   " အမြဲတော့ မလုပ်နိုင်ဘူးလေဗျာ..."
    "ငါပြောမယ် နင့်အသက်အရွယ်နဲ့ နင်ဘယ်ငယ်တော့မလဲ  နင်မကောင်းတဲ့နေရာတွေ ဘာတွေသွားပြီးပြီလား..."
    "မသွားပါဘူးဗျာ မသွားရဲဘူး ရှက်စရာကြီး..."
    "နင် မိန်းမနဲ့ရောနေဖူးလား..."
    "မနေဖူးဘူး..."
    "ဒါကြောင့်နင်အမြဲလက်နဲ့လုပ်နေတာ.ကို"
     "အင်းပေါ့ဗျာ ခံမယ့်လူမှမရှိတာ ဖာသွားချမလို့ကြောက်လို့သာ.."
   "အခုနင့်အိမ်ဘယ်သူမှမရှိဘူး ငါ့အသက်အရွယ်တော့ကြီးနေပြီ...နင်ငါ့လုပ်မလား..."
    "ဟမ်..."
    "အကောင်းပြောတာ ...ငါခံပေးမယ် လုပ်မလား ငါဘယ်သူမှလည်းမပြောဘူး..."
     "လုပ်မယ် တကယ်ပြောတာလား..."
     "တကယ်ပေါ့ဗျာ..."
ဒေါ်သိန်းမှာ သူ့ထဘီကိုကောက်ချွတ်ကာ...ဘေးနာလာအိပ်ပြီး
    "လုပ်လေ ...."
  တကယ်တမ်းကျရှက်နေကြောက်နေပြီး
    "လာ ငါပေါင်ကားပေးထားတယ် ဒီမှာ ထည့်တော့..."
  ဒေါ်သိန်းအဖုတ်မှာအမွှေးထူထပ်နေပြီး စောက်ဖုတ်မှာမဲတူးနေပါတော့တယ် ကျွန်တော်လည်းမထူးပါဘူးလိုးမယ် ဆိုပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ကာ သူ့ကိုတက်ခွကာ လီးကိုထိုးထည့်ပါတော့တယ်...
    "ဟဲ့ မတည့်ဘူးလား...ငါ့ဟာအဲ့လောက်ပြဲနေတာကို...ငါကိုင်ပေးမယ် ထည့်..."
လီးကိုကိုင်ကာအဖုတ်နဲ့တေ့မှ အတင်းထိုးထည့်လိုက်ပါတော့တယ်...(အဖုတ်ထဲလီးဝင်သွားချိန်နွေးနေကာ တခြားနောက်ထပ်လိုးဖူးသမျှနဲ့ဒီအခိုက်အတန်ဟာအလွန်ကွာဟနေပါတော့တယ်)
    "ရပြီ လုပ်တော့..."
ကျွန်တော်လည်း အတင်းလိုးပါတော့တယ်..
   "အွတ် အွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အအအ အွတ်.."
  ၃မိနစ်ခန့်လိုးပြီး လရေများပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်...
     "မြန်လိုက်တာ လူပျိုလေးပဲ များလိုက်တဲ့လရေတွေ...."
ကျွန်တော်ကိုထခိုင်းပြီး လီးကို အနားမှပုဆိုးးနဲ့သုတ်ကာ ထဘီစွတ်ကာအခန်းထဲမှာ ထထွက်သွားပါတော့တယ်

ဒေါ်သိန်း(၂)
ရေးသူ-milflover(ခ)မောင်မောင်

(မှတ်ချက်-လက်ဆေးပါ၊ တတ်နိုင်သလောက်အပြင်မထွက်ကြပါနဲ့၊ စားသောက်ကုန်ပိုဝယ်သိမ်းထားခြင်းရှောင်ပါ၊ရောဂါရှိကြောင်းသံသယရှိလာရင်နီးစပ်ရာဆေးရုံသို့ဆေးစစ်ခံပါ)

    တစ်ပတ်လုံး ကျွန်တော်ဟာ ဒေါ်သိန်းနဲ့လုပ်ခဲ့တဲ့ အရသာကိုကြိုက်ပြီးပြန်တွေးကာ ဒီတခါတော့ ကြာကြာလုပ်မယ် စွဲသွားအောင်လုပ်မယ်ဟုတွေးကာ စနေနေ့ဒေါ်သိန်းအဝတ်လာလျှော်မယ့်နေ့ကိုစောင့်မျှော်လျက်ရှိပါတော့တယ်။ထောင်အနှစ်၂၀ကျသောအကျဥ်းသမားထောင်မှလွတ်ခါနီး၂လအလိုမှာထောင်ဖောက်ပြေးတတ်ဆိုသလို တစ်ပတ်ကိုတစ်သက်လောက်ထင်ကာ ဒဂုံဘက်လိုက်သွားရမလား အားမလိုအားမရဖြစ်နေပါတော့တယ်။တဖြည်းဖြည်းစနေနေ့ ဒေါ်သိန်းအသံကြား၍အောက်ဆင်းလာကာ
    "အဒေါ် အပေါ်မှာအဝတ်တွေများလို့ လာယူပေးပါဦး.."
     "အေးအေး အဒေါ်တက်ခဲ့မယ်...."
 
ဒေါ်သိန်းအခန်းထဲဝင်လာမှ ကျွန်တော်မှာအတင်းဖက်ကာ...
   "ဒေါ်သိန်းထပ်လုပ်ရအောင်လေ..."
   "ဟဲ့ နင့်အိမ်မှာ လူကြီးတွေရှိတယ်လေ..."
   "မရတော့ဘူး ကျွန်တော်စောင့်နေတာတော်တော်ကြာနေပြီ...."
   "ဟီး လီးပြစမ်းကောင်လေး..."
တောင်မတ်နေသောလီးကိုကိုင်ကြည့်ပြီး
   "ရောဂါထနေပြီပဲ.... ငါတံခါးသွားပိတ်လိုက်မယ် ..."
  ဒေါ်သိန်းမှာတံခါးပိတ်ပြန်လာပြီး
   "ပုဆိုးချွတ်လိုက်လေ...."
သူမမှာ လီးကို ခဏကြည့်ကာ ရုတ်တရက်ပါးစပ်နဲ့ကောက်ငုံလိုက်ပါတော့တယ်။ အောကားထဲတွေ့ဖူးတဲ့ လီးစုပ်ခံရခြင်းကို၁၈နှစ် လူပျိုပေါက်စတစ်ယောက်အရသာတွေ့ကာအကောင်းကြီးကောင်းနေပါတော့တယ်
     "အီး အီး ...ကောင်းလား ကောင်လေး ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်...."
 ဒေါ်သိန်းမှာ လီးထိပ်ကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ယက်ကာ လက်မှဂွင်းထုပေးပြီး ကျွန်တော်မှာတွန့်တက်နေပါတော့တယ်။ထို့နောက် လီးတစ်ခုလုံးကိုငုံကာ ပါးစပ်ဖြင့်အထက်အောက် ဆွဲစုပ်ပါတော့တယ်...
   "ပြွတ် ပြွတ် အီး အီး ပြွတ် အအ ကောင်းတယ် အဒေါ် ပြွတ် အအအ... ဟဲ့ ဟဲ့ အမလေး...."
 လရေများမထိန်းနိုင်ဘဲ ဒေါ်သိန်းပါးစပ်ထဲပန်းမိပါတော့တယ်...လရေများကို ပုဆိုးပေါ်ထွေးထုတ်ကာ...
    "ဒါ ငါလျှော်ဖို့ယူသွားပြီ နင်က အခုမှစလုပ်တော့မြန်တယ် ဒါကြောင့် ငါပါးစပ်နဲ့လုပ်ပေးတာ နင့်အိမ်မှာ လူကြီးတွေ လစ်ရင်နေကြမယ်...."
   "ဟုတ်ကဲ့ ကောင်းလိုက်တာ အရမ်းပဲ..."
   "နောက်ဆို နင့်ကိုငါ့ဟာပါ ယက်ခိုင်းမယ်...အဲ့ကျမှမရွံနဲ့...."
   "လုပ်မှာပါ...."
ဒေါိသိန်းမှာရယ်ပြီးလျှော်စရာအဝတ်တွေယူကာ ထွက်သွားပါတော့တယ်

နေ့ခင်းထမင်းစားအပြီး ဒေါ်သိန်းအဝတ်လျှော်တဲ့နားသွားပြီး...
   "လူလစ်ရင် အပြင်ထွက်ကြရင် လာခဲ့နော်..."
   "အေးပါ သွား သွား...."

၂နာရီလောက်ဒေါ်သိန်းအခန်းထဲဝင်လာပါတော့တယ်...
   "ငါ့မှာလည်း သူခိုးကြနေတာပဲ လူ့အရိပ်အခြေကြည့်မှ...."
    "ကျွန်တော်လည်းကြည့်နေရတာပဲ..."
    "အချိန်မရှိဘူးဟဲ့....လုပ်ကြမယ်...."
ဒီတခါ ထဘီရောအကျီရောချွတ်ကာ ..ကုတင်ပေါ်တက်လာပါတော့တယ်...နို့ကြီးမှာ တွဲလောင်းကျနေကာ နို့သီးခေါင်းကြီးမှာမဲတူးကာ ဂျိုင်းမှာလည်း အမွှေးများနှင့်
   "ဟဲ့ ဘာကြည့်နေတာလဲ....ကြည့်မနေနဲ့ အခုတော့ ရွဲ့သွားပြီ အရင်ကတော့ ငါ့ကိုလိုးချင်နေကြတာအများကြီး....."
   "မဟုတ်ပါဘူး မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဒီလို ဘာမှမပါဘဲ အပြင်မှာမမြင်ဖူးလို့ပါ..."
   " လာ လိုးတော့...ခဏလာ ....နင့်လီးမျက်နှာနားတိုး ခဏလုပ်ပေးမယိ မပီးလိုက်နဲ့ဦး...."
  လီးခဏစုပ်ပေးကာ စလုပ်ခိုင်းပါတော့တယ်...
    "ဝင်ပြီ ဝင်ပြီ ဆောင့်တော့...ဖြေးဖြေးလုပ်..."
   "အွတ် အွတ် အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အ အ အ အ ကောင်းတယ်အဒေါ် နွေးနေတာပဲ အွတ် အွတ် အအ..."
  "ခဏနားဦး နင်ပီးသွားမယ် နို့စို့ပေး..."
ကျွန်တော်မှာနို့သီးခေါင်းမဲကြီးကို နို့စို့သလောက်စုပ်လိုက် အောကားထဲကလို လျှာထိပ်လေးနဲ့ယက်လိုက် နို့ကြီးကိုမွှေလိုက်နဲ့....
  "ခဏ အဖုတ်နံရူကြည့်မယ်..."
  "ဟဲ့ ဟဲ့ ဘာနံရလဲ..."
   "ဘယ်လိုကြီးလဲမသိ ညှိသလို အောင့်သလိုအနံကြီး...."
   "နင်အမွှေးတွေနဲ့အုပ်နေလို့ အဖုတ်ကိုဖြဲပြီး  သေချာရူ"
   "အင်း အနံက စူးရှရှ ...ယက်ကြည့်မယ်"
ကျွန်တော်မှာ သူ့အဖုတ်မှာပြဲနေသော အတွင်းသားထဲကို လျှာဖြင့် ဇာတ်ကားထဲကလို ယက်ပါတော့တယ်....
   "အမလေး အယက်မခံတာကြာ ကောင်းလိုက်တာ အစိကိုဆွဲစုပ်.."
   "ပြွတ် ပြွတ် အစိကိုဆွဲစုပ်ကာ....ဟဲ့ တော်တော့ ...."
   "အဒေါ် အဖုတ်အရသာက ခါးတတ်တတ်..."
   "အဲ့ဒါစောက်ရည် ငါကတနေကုန်ချွေးပြန် အလုပ်လုပ်လေ ခုနကမှဆေးထားလို့ ....ဒါတောင် မိန်းကလေးငယ်လေးတွေကတော့ ခုခေတ် ဆပ်ပြာတွေရှိတော့မွှေးရင်မွှေးမှာပေါ့ ငါ့သိခဲ့တဲ့ယောကျာ်းတွေကပြောတာနံတာကြိုက်တာတဲ့..လူအမျိုးမျိုးပါ ဒါမဲ့...လာ လိုးတော့.."
    " တည့်တယ် ထိုး စတော့..."
    "အွတ် အွတ် အဖုတ်အနံရထားလို့ လီးမှာအရင်ကထက်မာနေကာကျွန်တော်မှာဒေါ်သိန်းနူတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ် လက်မှာနို့ကိုကိုင်ကာတရပ်စပ်ဆောင့်ပါတော့တယ်..."
   "အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ်အအအ အွတ် အွတ် အအအ ဖတ် ဖတ် ဖြွတ် ဖတ် ဘွတ် အအ  ကောင်းတယ် လိုး အဲ့လိုဆောင့် သန်လာပြီ လိုးစမ်း...အအအွတ် ...အား အားအား"
   ၁၀မိနစ်ကျော်ခန့်ကောင်းလွန်းလို့တရပ်စပ်လိုးဆောင့်ပြီးလီးမှာတုန်တက်ကာ လရေများပန်းထွက်နေပါတော့တယ်...
    "ဟဲ့ ဟဲ့ အိပ်ရာတွေပေမယ် ထသုတ်..."
   "မသုတ်နဲ့ ငါလုပ်ပေးမယ် လီးထိပ်ကိုလှန်လရေတွေပုဆိုးနဲ့သုပ်ပေးကာ..
   "တော်လာပြီ နောက်ကျ ကျွမ်းလာမှာ ငါသွားတော့မယ် နောက်ကျနေပြီ အပြန်ကားကြပ်တယ်...."
     "ဟုတ်ကဲ့ စောင့်နေမယ်နောက်အပတ်..."
      "အမလေး ....သွားပြီ သွားပြီ..."

ဒေါ်သိန်း(၃)
ရေးသူ-milflover(ခ)မောင်မောင်

(မှတ်ချက်-၁၆ယောက်ရှိနေပါပြီ၊ မပေါ့ကြပါနဲ့၊ လက်ဆေးပါ၊ တတ်နိုင်သလောက်အပြင်မထွက်ကြပါနဲ့၊ စားသောက်ကုန်ပိုဝယ်သိမ်းထားခြင်းရှောင်ပါ၊ရောဂါရှိကြောင်းသံသယရှိလာရင်နီးစပ်ရာဆေးရုံသို့ဆေးစစ်ခံပါ)

    "အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် လိုး လိုး ကောင်းလာပြီ တတ်လာပြီ လိုး..
ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ်"

နောက်အပတ်ဒေါ်သိန်းလာတော့ အဝတ်လျှော်လက်စ အိမ်ပေါ်တက်လာပြီး လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။
     "လိုး ကောင်းတယ် အွတ် အွတ် မွှေ အဖုတ်ထဲ ငါပေါင်စိပြီး နင့်ဟာကို ညှစ်ပေးမယ် အား ကောင်းတယ် ဒေါ်သိန်း အား ရပြီလား ပြန်ဆောင့် ငါကုတင်ပေါ်က နေကားပေးမယ် နင်အောက်ဆင်းပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုး.....အ အအ ဖတ် ဖတ် ပြွတ် အွတ် အအအ ....ဖွတ် ဖွတ် ငါ့နို့ပေါ်တံတွေးထွေးချ လက်နဲ့ဆုပ်ပြီးနို့ကိုင် လုပ် .....အင်း အင်း အင်း အအအ အွတ် လီးမှာအဖုတ်ပြဲကြီးကို တရပ်စပ်ထိုးဆောင့်နေကာ ...အဖုတ်အတွင်းသားနုများမှာ ရှုံပွနေကာ အရည်များကြမ်းပြင်မှာကြနေရင်း....အ အ အ အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အွတ် အအအ အား....
"
လရေများအဖုတ်ထဲအပြည့်ပန်းကာ ပြီးဆုံးသွားပါတော့တယ်......
     "ပြွတ် ပြွတ် အား အား အား..."
နောက်အပတ် လူမလစ်သောကြောင့် အခန်းထဲ ဒေါ်သိန်းမှာ ချောင်ကွယ် လီးစုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
    "အား အား အား အူး အူး ခေါင်းကိုကိုင်အမြန်လုပ်လိုက် အူး အူး အအ ပြွတ် ပြွတ် အား အား......."
     လရေများပါးစပ်မှလျှံကျကာ...
    "ရော့ ရော့ တစ်ရူး...."
   "ဒေါ်သိန်း လူကမလစ်ဘူးဗျ ......"
   " ဒီနေ့တော့နားလိုက်လေဟယ်...အခုကျေနပ်ပြီမလား ထစ်ခနဲ ငါအစသွားလုပ်မိတာမှားပြီလား မသိ ......"
    "ဒေါ်သိန်း အိမ်လာခဲ့မယ်လေ...."
   "မလုပ်ပါနဲ့ဟယ်...."
   "လုပ်ပါဗျာ..."
  "နင်၂၀၃စီးခဲ့ (    )မှာဆင်း ကွမ်းယာဆိုင်ရှိတယ် လမ်းကြား ခဏလျှောက်လာ လယ်ကွင်းအစပ်မှာ ငါ့အိမ်ရှိတယ် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ၁၀နာရီလောက်လာခဲ့...."
  "ဟုတ်ဟုတ် ..."
   "ဒါတွေချစ်တာ..."
  "အပိုတွေ ...."

ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ၂၀၃ မထသ စီးဒေါ်သိန်းပြောထားသောလမ်းအတိုင်းသွားပြီး ...စက်ရုံတွေတစ်ဖက်.လယ်ကွင်းနား ခြံဝင်းနဲ့တဲအိမ်လေးတွေ့ပြီး ၁၀နှစ်အရွယ်ကလေးအရွယ်နှစ်ယောက်ဆော့ကစားနေသည်ကိုတွေ့ရသောကြောင့်
    "ညီလေး အဝတ်လျှော်တဲ့ဒေါ်သိန်းတို့အိမ်လား ဒါ..."
    "ဟုတ်တယ် ကိုကြီး..."
  "စွပ်ကျယ် အနက် ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ကလေးမှဖြေပြီး အမေ အမေ ဧည့်သည် ..."
   " အော် မောင်မောင်လာ ဒါ ငါ့ကလေးလေ...."
    "သားလေး ရပြီ ဆော့နေ ...."
ကလေးပြန်ထွက်သွားမှ
    "လာ အိမ်ထဲ..."
   "ခုနကဒေါ်သိန်းကလေးလား..."
   "အေး အငယ်ကောင်လေး...."
    "ဖြစ်ပါ့မလား ဒေါ်သိန်းယောကျာ်းရော..."
    "မူးပြီး အိပ်နေမှာပေါ့ ဘယ်လမ်းဘေးမှာလည်းမသိ..."
  "ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာလဲ..."
  "ထမင်းတော့ပြန်လာစားတတ်တယ်..."
အချိန်မရှိဘူးဆိုတာသိသောကြောင့် ...နှစ်ယောက်သိုင်းဖက်ကာနူတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ အဝတ်တွေချွတ်ပါတော့တယ်....
    "ငါခဏသွားဆေးလိုက်ဦးမယ်လေ.."
   "ရတယ် မဆေးနဲ့တော့..."
ဒေါ်သိန်းဘော်လီအနွမ်းကြီးကိုချွတ်ရင်ပေါ်လာသောနို့အုံကြီးကို လျှာဖြင့်ယက်ကာ ဂျိုင်း လည်ပင်း ဗိုက်သာမကျန်အကုန်ယက်ပါတော့တယ်။ "အီး အီး...." ဒေါ်သိန်းမှာလည်းကျွန်တော့်ပုဆိုးကိုချွတ် လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးပါတော့တယ်...ခဏအကြာ နှစ်ယောက်တိုင်ပင်မထားဘဲ ဒေါ်သိန်းကိုလှဲအိပ် ပြောင်းပြန်တက်ခွကာ တစ်ယောက်နဲ့တယောက်အပြန်အဖုတ်ယက် လီးစုပ်ပါတော့တယ်....
    "ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပြွတ်..."
  ဒေါ်သိန်းမှာလီးထိပ်ကိုဆွဲစုပ်ကာ လက်က ဥများကိုကစားလိုက် ဖင်ပေါက်ကို လက်ထိပ်နဲ့ပွတိလိုက်လုပ်ရုံမက ကျွန်တော်လည်း အဖုတ် အမွှေးကြားထဲနှာခေါင်းထိုးထည့်ကာ ....လျှာနဲ့ပြင်လိုက်ယက်လိုက် အုံတစ်ခုလုံးကိုပါးစပ်နဲ့ကိုက်လိုက် ပြဲနေသောနူတ်ခမ်းသားများကိုဆွဲကိုက်လိုက်နဲ့ နာရီဝက်ခန့်စကားတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ အစွမ်းပြနေကြတော့တယ်...
   "ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ်....."
    "ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပလပ်"
ထို့နောက် ဒေါ်သိန်းလှဲနေရာမှပေါင်ကားပေးကာ လီးကိုနေရာယူ၍ထိုးထည့်ပြီးအသားကုန်ဆောင့်ပါတော့တယ်...
   "အု အု အု အား အအ အား ဖတ် ဖတ် ဖွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် အအအ..."
အဖုတ်ထဲအားရပါးရထိုးဆောင့်ရင်းနှစ်ယောက်လျှာများမှာ ရစ်ပတ်နေကာ
    "အအအ အား အား အွတ် ကောင်းလား ကောင်းလား ကောင်းတယ် ကောင်း အ အား အွတ် ..."
    "ကုန်းလိုက်..."
    ဖင်ကြီးကုန်းပေးသောအခါ ပြူးထွက်နေသောစောက်ဖုတ်ထဲ မတ်တပ်ရပ်ခါးကုန်းကာ လီးကိုထိုးစိုက်ကာ အမုန်းလိုးပါတော့တယ်....လိုးချက်များပြင်းထန်ကာ တဲမှာပင် လူပ်နေကာ...
   "လိုးစမ်း လိုး ...အွတ် အွတ် အအအ တဲပြိုပစေ လိုး အအအ အွတ် အအအ...ဖတ် ဖတ် ...အအ..."
    လီးကိုစိုက်လိုးကာ လီးအထုတ်အဖုတ်မှအသားနုများ ပေါ်ထွက်လာပြီးအရည်များစီးကျကာ ....
    "အအအ အွတ် ဖတ် ဖတ် ....."
     "အွတ် အွတ် အအ ကောင်းတယ် လိုး....."
  ထို့နောက်လီးကိုခဏထုတ် စောက်ရည်များလရေများပေကျံနေသည်ကိုဒေါ်သိန်းပါးစပ်နားတေ့ပေးကာ ပေးစုပ်ခိုင်းပြီးအနားယူပါတော့တယ်...ဒေါ်သိန်းမှာ လီးပတ်လည်ကိုလျှာဖြင့်လျက်ကာ လီးဒစ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ဖြည်းဖြည်းပွတ်ကစားပေးကာ ကျွန်တော့်လည်း လက်ညှိုး လက်ခလယ်၂ချောင်းပူးကာ အဖုတ်ထဲ အချက်၅၀ခန့်တစ်ရပ်စပ်နိူက်လိုးကာ ခဏရပ်ထားလိုက် ခဏနေ ၅၀ခန့်ပြန်နိူက်လိုက်နဲ့ အဖုတ်ထဲကအရည်များတရပ်စပ် ထွက်နေကာဒေါ်သိန်းမှာမော၍ ကော့တက်နေပါတော့တယ်....
   ထို့နောက် ဒေါ်သိန်းခြေထောက်ကိုပုခုံးပေါ်တင် အဖုတ်ကိုတေ့ကာ အမုန်းလိုးပါတော့တယ်..
    "အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အအအ အား သေပြီ ကောင်းတယ် အအအ အွတ် အွတ် အအအ ...ဖတ် ကောင်း အအ အား အား..."
  လရေများပန်းထွက်လာသောအခါခဏထပ်လျက်မှိန်းကာ ...နှစ်ယောက်ပြောင်းပြန်ထပ်လျက်ပြန်အိပ်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပါတော့တယ်...လီးမှပေနေသောအရည်များ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီးဒေါ်သိန်းအဖုတ်အား လည်းလျှာဖြင့်ယက်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးကာ

     "ငါ့လင်လေး အတတ်မြန်တယ်...ကောင်းတယ်..."
     "လိုးကောင်းလိုက်တာ..."
     "မပြန်နဲ့ဦး...နေ့ခင်း ငါ့လင်ပြန်မလာရင် နောက်ကအပေါက်ပေးချမယ်..."
      "အားမွေးထားမယ်...."
 နေ့ခင်းထမင်းစားပြီးခဏမှေးနေကာ တစ်နာရီခွဲခန့်အရောက်
    "ထတော့ ပြန် မလာဘူး..."
    ဒေါ်သိန်းမှာ ခဏလှဲနေခိုင်းပြီး လီးကိုခဏစုပ်ပေးကာ.....
    "နင့်လီး ဆီသုပ်လိုက်...."
     "ဘာဆီတွေလဲ..."
    "ဘာရှိမှာလဲ အုန်းဆီတွေ..."
   "ရလို့လား...."
    သူမဖင်ကိုပါသုပ်လိုက်ကာ...ကုန်းပေးကာ
     "ထည့်ကြည့်..."
      လီးကိုတေ့ထိုးသောအခါမဝင်ဘဲ..
    "တံတွေးစွပ်ကြည့်လေ...အပေါက်ဝကိုရော ...ဆီနဲနဲထပ်သုပ်..."
     နည်းနည်းအားထည့်ထိုးကြည့်သောအခါ နည်းနည်းဝင်သွားပြီ...
    "နာတယ်ဟဲ့ ငါလျှော့ပေးမယ် နင်ထိုး..."
တစ်ဝက်ခန့်ဝင်သွားသောအခါဆက်မသွင်းဘဲ အချက်၂၀ခန့်ညှောင့်ပေးကာ...
   "ထည့်တော့....နာတော့နာတယ်..."
    "အွတ် အား လီးအကုန်ဝင်သွားမှ ခဏစိမ်ကာ...."
    "ရပြီ လုပ် ..."
   "အွတ် အု အု ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အား နာတယ် အား နာ အအ ဖတ် ဖတ် လိုးလိုး ရတယ် အအ အား အား..."
 ဥနှစ်လုံးမှာအဖုတ်အုံကြီးကိုရိုက်ကာ...တစ်ဖတ်ဖတ်နဲ့မြည်နေရင်း...ဒေါ်သိန်းတော့မသိ ကျွန်တော့်မှာကျပ်သိပ်ကာအကောင်းကြီးကောင်းကာ...
   "အွတ် အု အု အွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် အု အု အအအ..."
ဖင်ထဲမှာ လီးကိုထုတ်ချိန် ပြန်ထုတ်ချက်..
   "ဗွက် ဗွက် ဘွတ်ဘွတ် အအအ..."
ဒေါ်သိန်းအဖုတ်မှလည်းအရည်များထွက်နေကာ..
   "ကောင်းလာပြီ လိုးစမ်း လိုးစမ်း အအအ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ....ဘွတ် ကောင်း အအ အား အား..."
မခံနိုင်ဘဲလရေများထွက်ချင်သောကြောင့်ထုတ်လိုက်ကာဒေါ်သိန်းကျောပေါ်ပန်းလိုက်ပါတော့တယ်...
     "ဟူး ဟူး နာပေမယ့် နာကောင်းဟ..."
     "ကျွန်တော်တော့ကြပ်ပြီး ကြိုက်တယ်....".
      "နောက်လည်း ပေးလုပ်နော်...ဖင်ကို..."
      "တခါတလေမှရမယ်..."
      "ခဏနားပြီးပြန်တော့မယ်နော်..."
     "အေး ဒီအပတ်အလုပ်နားမယ် နင့်အိမ်မလာတော့ဘူး ..."
      "ငတ်ပြီပေါ့..."
      "စားရတဲ့ကလေး ပိုငတ်ဒါပြောတာ..."
    ထို့နောက်၄နာရီလောက်အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်....

ထိုနေ့မှစဒေါ်သိန်းနဲ့အိမ်မှာခူလစ်ရင်လုပ် သူ့အိမ်သို့သွား၍ ၂ပတ်တခါ တစ်လတစ်ခါလုပ်ဖြစ်ကာ တခါတလေ သူ့အိမ်တွင်ကလေးများ မလွတ်၍မလုပ်ဖြစ်သည်များသာရှိ၍ အသက်၁၈နှစ်လူငယ်တစ်ယောက်ကို ပြုပြင်သင်ပြပေးသွားလေတော့တယ်....အသက်၂၀ကျော်ပြီး ဒေါ်သိန်းမှာလည်း စိတ်သာရှိ၍ အလုပ်ပင်ပန်းသောဒဏ်များကြောင့် သိပ်မလုပ်ဖြစ်ကြတော့ဘဲ သူ့ယောကျာ်း ဆုံးသွားပြီးနောက် သူတို့ရွာသို့ပြောင်းသွားခဲ့ပါတော့တယ်....

(မိန်းကလေးများအလိုမတူမုဒိန်းကျင့်ခြင်း၊အိန္ဒြေပျက်အောင်စနောက်နှောင့်ယှက်ခြင်း၊ သက်ငယ်မုဒိန်းများကိုအားမပေးပါ....)