ကျူပ်က ပါးစပ်က ပြောနေရင်းလက်ကလည်း သူ့ညီမလေးကို ကစားနေပြီဆိုတော့
ရှေ့ပြေးအရည်လေးတောင် လက်မှာ ကပ်စေးစေး ဖြစ်လာပြီလေ။ သူလည်း စိတ်လာနေပြီ
ဆိုတာသိတော့ ခပ်သွက်သွက်လေး လှုပ်ရှားဖို့ ထထိုင်ပြီး
သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုဆွဲပြီး
ဒူးထောင်ပေါင်ကားပုံ လုပ်လိုက်တယ်၊ အဲဒီကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီးတော့မှ
ကျူပ်ကောင်ကြီးကို သူ့ညီမလေးအဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။
ကောင်မလေးကတော့
ရှက်တုန်း၊ သူ့လက်ဖျံကလေးနဲ့ မျက်လုံးတွေပေါ် ဖုံးထားတယ်။
သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကျူပ်ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ဆောင့်တော့
သူလည်းမနေနိုင်ပါဘူး၊ တအင်းအင်းနဲ့ ခေါင်းကလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန်ရမ်းလို့
ကျူပ်လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို သူ့လက်ကလေးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်လေ။
အချက်သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ ကျူပ်ဒူးလည်း နည်းနည်းပူသလို ဖြစ်လာတာနဲ့
သူ့ပေါင်တွေကို ပုခုံးပေါ်ကချပြီး သူ့အပေါ်မှောက်ရက်ကလေး ပြန်နေလိုက်တယ်၊
ဟိုကောင်ကြီးကိုတော့ တွင်းထဲက မဖြုတ်သေးဘူးလေ၊ ပြီးမှ မပြီးသေးတာ။
" ဟေ့ ကောင်မလေး မျက်စေ့ကိုပဲ တအားပိတ်ထားတာပဲ၊ ဘယ်လိုလဲ ဦးငယ်လုပ်ပေးတာ မကောင်းလို့လား"
" ဟာ ဦးငယ်က လည်း သူများရှက်လို့ဟာကို"
" အခု အချိန်မှတော့ ရှက်စရာလားကွယ်"
" ရှက်တာပေါ့ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်ဟာကို"
" မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်၊ ဦးငယ်ကို ကြည့်စမ်း"
" ကြည့်ဖူး"
မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး ကြည့်ဖူးလို့ ပြောနေပေမဲ့ သူ့နူတ်ခမ်းလေးတွေက ပြုံးယောင်သန်းနေတယ်။
" မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ နေရင် ဦးငယ်ဒီအတိုင်းပဲ နေလိုက်မယ်၊ မယ်တင်တက်လာရင်လည်း တက်လာပစေ၊ စိမ်ထားလိုက်တော့မယ်"
" ဦးငယ် ယုတ်ပတ်ပြီကွာ"
" ကွဲဖွင့်ဖွင့် အဲဒီမျက်လုံးတွေ"
ကျူပ်က
ငုံ့ပြီး သူ့မျက်နှာအနှံ့ လျှောက်နမ်းပြစ်လိုက်တယ်။ နဖူး၊ ပါးပြင်၊
နုတ်ခမ်း၊ မျက်လုံး၊ လည်တိုင်။ ခနနေတော့ သူ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတယ်၊
နောက်တော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း မျက်နှာပေးလေးနဲ့၊ အသံတိုးတိုးလေး ပြောရှာတယ်။
" ဦးငယ် မကောင်းဘူးကွာ၊ မာ့ကို အနိုင်ကျင့်တယ်၊ မြန်မြန်လုပ်ပြီး သွားတော့နော်၊ ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့၊ ဒေါ်လေးတက်လာမှာ ကြောက်လို့ပါ"
" အင်း အဲလိုမှပေါ့ကွာ ကလေးကလည်း"
တကယ်က
ကျူပ်လည်းလန့်တာပဲ၊ သို့ပေမဲ့ မယ်တင့်အကျင့်ကို ကျူပ်က သိပြီးသားလေ၊ သူက
အိပ်ယာထတာနဲ့ မျက်နှာသစ် သေးပေါက်ချေးပါ လုပ်ပြီးရင်၊ ထမင်းတလုံးတည်မယ်
ပြီးရင် ရေချိုးမယ် နောက်တော့ စားစရာလေး ဘာလေး လုပ်ရင်းကိုင်ရင်းမှ၊
ကျူပ်ကို သတိရမှာ၊ခေါ်မယ် လိုတာခိုင်းမယ်လေ။ ဆိုတော့
သူ့ရေချိုးသံမကြားမချင်း အချိန်ရသေးတယ်။
အခုမှပဲ ကျူပ်လည်း
မျက်နှာချင်းဆိုင် မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး မာမာမြင့်လေးကို လိုးရတော့တယ်။
တကယ်က အဲလိုလုပ်ရတာမှ အရသာရှိတာကလား။ တဏှာရမက် ဇောလေးကြွနေတဲ့
မျက်လုံးကြည်ကြည်လေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း အားရပါးရ ဆောင့်ရတာလောက်၊ ကောင်းတာ
ရှိအုန်းမလားဗျာ။ ကျူပ်က ဂေါ်ပြားနဲက မြေကြီးကို ကော်ကော်ထိုးသလိုမျိုး
ကျူပ်ကောင်ကြီးနဲ့ ကော်ပင့်လေးဆောင့်တာဗျာ၊ ကျူပ်ဥနှစ်လုံးတောင်
သူ့ဖင်ကြားကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ ပြေးရိုက်နေတယ်။
ကောင်းလိုက်တာလည်း
မပြောနဲ့ ကောင်မလေးကလည်း ကျူပ်ကို အတင်းဖက်၊ သူလည်းကောင်းနေပုံပဲ
အောက်နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားပြီးတော့ အသေခံတယ်ဗျာ။ အသံက လည်ချောင်းက
တအင်းအင်းပဲ ထွက်တယ်။ နောက်သူ့ပေါင်နှစ်လုံးက ကျူပ်ကို အတင်းညှပ်၊
သူ့လက်သည်းတွေကလည်း ကျူပ်ကျောကုံးကို ကုတ်တော့ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာသိလို့
ကျူပ်လည်း စိတ်လျှော့လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်အတူတူ အရသာအထွတ်အထိပ်ကို
ရောက်သွားကြတာပေါ့ဗျာ။
"အား၊ ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်၊ ကလေးရော ကောင်းလား"
ပါးစပ်ကတော့
မဖြေဘူးဗျ၊ မျက်နှာလေးနီနီနဲ့ ခေါင်းလေးပဲ ညိမ့်ပြတယ်။ ကျူပ်လည်း
ကမန်းကတန်းထ၊ ခြေရင်းက ပုဆိုးခေါင်းပေါ်ကနေစွတ်ချ၊ အကျီလက်ကောက်ထိုးပြီး
အမြန်ဆင်းလာခဲ့တော့တယ်။
===========================================
မာလေ
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် ဘယ်လိုပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး၊ ကိုယ်ဟာ အဲလောက်
လိင်ကိစ္စမှာ ဝါသနာကြီးတယ်၊ ပျော်မွေ့တယ်လို့ အရင်က တယောက်ယောက်က
ပြောလာရင်တောင် ဒေါသဖြစ်မိမှာပဲ။ ခုတော့ မယုံနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။
ကိုသက်ကလည်းလေ၊ ပြောရရန်တော့ မကောင်းပါဘူး။ အထာပေးလို့ လည်းမရဘူး၊
ယောက်ျားကောင်း လုပ်ပြနေတယ်။ ကိုယ်က ဘာမှမပြောရသေးဘူး သူက မင်္ဂလာဦးည
ကျမှဆိုပြီးတော့ ဘာမှကိုမလုပ်တာ၊
အဲတော့လည်း မာက ကိုယ့်ကို
အထင်မသေးရအောင် မူပြရသေးတယ်။ တခါတုန်းက သူစိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ မာ့ကို
နူတ်ခမ်းအတင်းဆွဲစုပ် ဖိနမ်းပြီး၊ မာ့တင်ပါးတွေကိုလည်း လာညှစ်တယ်လေ။ မာက
စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံနဲ့ မျက်ရည်ဝဲပြ၊ ဘာလဲ မာ့ကို ဘယ်လိုမိန်းခလေးလို့
ထင်သွားပြီလည်း။ ယောက်ျားလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ လျှောက်သွားနေလို့၊
အပေါစားထင်တာလား၊ ဘာညာ ရန်တွေ့လိုက်တာ ပြာပြာသလဲကို တောင်းပန်တော့တာပဲ။
ခစ်ခစ်။ သူအဲလို ဆွပေးလိုက်တဲ့ စိတ်တွေကိုဖြေဖို့ အိမ်မှာ ဦးငယ်တယောက်
ရှိနေလို့တော်သေးတာပေါ့။
ကိုသက် အဲလို မစွတ်မပွတ်လေး
လုပ်ပေးလိုက်တဲ့နေ့ဆိုရင် ညဘက်ဆို ဦးငယ် အိမ်ပေါ်တက်လာပါစေ၊
ဆုတောင်းနေရတယ်။ မာ့ဘာသာ ကိုယ့်ဟာလေး ကိုယ်ပွတ်ရင်းပေါ့။ မာနဲ့ဦးငယ်ကတော့
ပွင့်လင်းသွားကြပြီ၊ ဦးငယ်ကလည်း ဒေါ်လေးလစ်တာနဲ့ တက်တက်လာတာပဲ။
တခါက
ဦးငယ်မြို့သွားမယ်ဆိုတော့ မာလည်း အလှပြင်ပစ္စည်းလေး
တချို့ဝယ်စရာရှိတယ်ဆိုပြီး လိုက်သွားတာ တနေ့ခင်းလုံး ဟော်တယ်မှာ လုပ်ကြတယ်။
ပုံစံကို မျိုးစုံနေရောပဲ။ ဦးငယ်က ဓါတ်ပုံစာအုပ်တွေလည်း ပြတယ်၊ အဲဒီထဲက
လုပ်တဲ့ပုံစံတွေလည်း စမ်းကြတယ်။ မာလည်း ခုတော့ ပုလွေ
ကောင်းကောင်းတတ်သွားပြီ။ လေးဘက်ထောက်၊ ဖင်ဘူးတောင်းလည်း ကုန်းတတ်ပြီ။
အဲလိုနဲ့
မာနဲ့ကိုသက်တို့ မင်္ဂလာရက်လည်းနီးလာတော့ မာက စိတ်ပူတယ်၊ ဦးငယ်ကို မေးတယ်၊
မာအပျိုမစစ်တော့ဘူး ဆိုတာ၊ ကိုသက်သိနိုင်သလားပေါ့။ ဦးငယ်ကပြောတယ်
စိတ်မပူပါနဲ့တဲ့၊ အာ့တာကိုသိတဲ့ ယောက်ျားလေး ရှားပါတယ်တဲ့။ နောက်ပြီး
ခုခေတ်မိန်းခလေးတွေမှာ အပျိုမြှေးပေါက်တယ် ဆိုတာလည်း သိပ်မှ မရှိတော့တာတဲ့၊
ကိုယ်က နည်းနည်းလေး အိုက်တင်ပေးလိုက်ရင် ပြီးတာပါပဲတဲ့။
............................
မာတို့
မင်္ဂလာဆောင်ကို ရန်ကုန်မှာပဲ ခမ်းခမ်းနားနား လုပ်လိုက်တယ်။ မင်္ဂလာဆောင်
မတိုင်မှီကထဲက ကိုသက်ပြောင်းသွားတဲ့ တပ်က ကျောင်းမှာအလုပ်ကို
ရွေ့လို့ရအောင်သူက လိုက်ပေးတယ်လေ။ သူ့အဘတွေရဲ့ ကျေးဇူးနဲ့
အလုပ်လည်းပြောင်းပြီးသွားပြီ ဆိုတော့ ဦးငယ်နဲ့ ဒေါ်လေးကို
နူတ်ဆက်ခဲ့တော့တယ်။
မင်္ဂလာဆောင်တဲ့နေ့မှာ ရင်ခုံလိုက်တာ၊
လင်နဲ့သားနဲ့ အတည်တကျဖြစ်ပြီ ဆိုတာရယ်၊ မင်္ဂလာဦးညကို ဘယ်လိုကျော်ဖြတ်ရမလဲ
ဆိုတာတယ်ပေါ့။ ကိုသက်က မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတာနဲ့ ဟော်တယ်မှာ တညအိပ်ပြီးရင်
ငပလီမှာ သုံးညလောက်သွားနေမယ်တဲ့ စီစဉ်ထားတယ်။ မင်္ဂလာအခမ်းအနားပြီးတော့
ဟော်တယ်ကိုသွားတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေပါ လိုက်လာတယ်၊ ဟော်တယ်အောက်ထပ်က
ဘားမှာ သောက်ကြမယ်တဲ့လေ။ ဟော်တယ်ကို သွားကြတဲ့ကားမှာ
မာ့လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်လို့ ကိုသက်က ပြောရှာတယ်။
" မာ့ လက်တွေလည်း အေးစက်လို့ပါလား၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
" ဟာ ကို ကလည်းကွာ၊ မင်္ဂလာဦးနေ့ကို မိန်းခလေးက အဲလောက်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှာပေါ့လို့"
"
အင်းပါကွာ ကိုသိပါတယ်၊ ကိုသူငယ်ချင်းတွေကို အားနာလို့ပါ သိပ်အများကြီး
မသောက်ပါဘူး၊ စောစောတက်လာခဲ့မယ်နော်၊ မာပင်ပန်းရင်
အိပ်ထားလိုက်၊ကိုတက်လာရင် အားရှိအောင် ဟစ်ဟစ်"
" အောင်မယ် ဘာအားရှိရမှာလည်း၊ ကိုနော်"
မာ့စိတ်ထဲမှာတော့
မူးအောင်သာသောက်ခဲလို့ ပြောချင်နေတာ၊ အို့ ကြောက်စရာကြီး၊ ကဲတုန်းကကဲခဲ့တာ
အခုတော့ ကိုရိပ်မိသွားမှာ အရမ်းလန့်တာပဲ။
" အလကားပြောတာပါ ကိုရယ်၊
ကို့သူငယ်ချင်းတွေ အားနာပါတယ်၊ သူတို့ကို နောက်ဆုံး အလိုလိုက်တဲ့အနေနဲ့
ပြုစုလိုက်ပါ၊ မာနဲ့ကိုက တသက်လုံး နေသွားကြရမဲ့သူတွေပဲ။ ဟင့် ဒီတခါပဲနော်၊
နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ခွင့်ပေးတာ၊ နောက်ဆိုရင်တော့ မရဘူးဆရာ"
"
အင်းပါကွာ၊ မာက အဲလိုသိတတ်တာ ကိုက အရမ်းကို ပိုချစ်သွားပြီကွာ၊
စိတ်ချစိတ်ချ ဒီတခါ နောက်ဆုံးပဲ၊ နောက်ဆို မာမကြိုက်ရင် ဘာမှမလုပ်ဘူး၊
ဟုတ်ပလား၊ "
အင်း မာ ချိုးတဲ့အဆင်တော့ သူနင်းသွားပြီ၊
အဲဒါဆိုရင်တော့ ချောချောမွေ့မွေ့ မင်္ဂလာလာဦးညကို ကျော်ဖြတ်သွားရတော့မှာပဲ။
အိုကွာ လာမဲ့ဘေးပြေးတွေ့တာပေါ့၊ ဖြစ်လာမှ ရင်ဆိုင်တာ ကောင်းပါတယ်၊
ကြိုပြီးပူပန်နေတာ၊ စိတ်ဆင်းရဲရတယ်။
..............................
ညသန်းကောင်လောက်ကျမှ
တံခါးကို တဒုန်းဒုန်း ထုလာတယ်၊ မာ အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲနေရာက ထပြီး
တံခါးသွားဖွင့်လိုက်တော့ ကိုသက် ကို သူ့သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်က
တွဲခေါ်လာတယ်။
" ဆောရီး မာ၊ အိပ်ပျော်နေပလား"
အာလေးလျှာလေးနဲ့
ကိုသက်ကို အခန်းထဲလည်း တွန်းပို့ပြီးရော သူ့သူငယ်ချင်းတွေ မာ့ကို
ကမန်းကတန်း နူတ်ဆက်ပြီး ပြေးတော့တာပါပဲ။ မာက တံခါးကို ပြန်ပိတ်လော့ချပြီး
ကိုသက်ကို ကုတင်ရှိရာကို တွဲခေါ်လာခဲ့ တယ်။ သူ့ဒီအဝတ်အစားတွေနဲ့
ဘယ်အိပ်လို့ဖြစ်မှာလဲ အဲဒါနဲ့၊ ညနေကယူလာတဲ့ မာတို့ အိပ်ထဲက သူ့တီရှပ်ရယ်၊
ပုဆိုးတထည်ရယ်ထုတ်၊ ပြီးမှ သူဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အကျီ၊ ဘောင်းဘီတွေကို
ချွတ်ရတယ်။
" ဆောရီး မိန်းမ ရယ် ကိုနည်းနည်းမူးသွားတယ် "
မျက်လုံးက
မှေးမှေးလေးဖြစ်နေပြီး စကားပြောတာက လျှာလုံးနေပေမဲ့ မာ့ရင်သားတွေကိုတော့
သူ့လက်ကြီးနဲ့ လာဆုပ်ကိုင်သေးတယ်။ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့
မပျော့မမာနဲ့ သူ့ညီတော်မောင်က နီညိုရောင်ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့၊ ဒါဟာ မာ့အတွက်
သေခြာမြင်ဘူးတဲ့ ဒုတိယမြှောက် ယောက်ျားတန်ဆာပါပဲ။
မောင်မျိုးတုန်းက
ညဘက်မှောင်ထဲမှာပဲ ကိုယ့်ပေါင်ကြား ဝင်ထွက်တာလခံစားဘူးတာ။ ဦးငယ်ကျတော့
သေသေခြာခြာကို ကိုင်တွယ် ပုလွေလည်း မှုတ်ခဲ့ဘူးတယ်။ အခုကတော့
ကိုယ့်ယောက်ျားဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ရင်တော့ နည်းနည်းခုံလာတယ်။ ညတိုင်း
လွတ်လွတ်လပ်လပ် ငါနဲ့ ချစ်ရတော့မဲ့ ကောင်ကြီးပါလားလို့ တွေးရင်း
မာ့လက်ကလေးနဲ့ အသာကိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။
မာ့လက်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့်
ထင်တယ်၊ သူ့ကောင်ကြီးက ချက်ခြင်းလိုလို လှုပ်ရှားလာတယ်။ မာလည်း
ဦးငယ်ပြောထားတာ သတိရသွားလို့ ကမန်းကတန်း ပြန်လွတ်ချလိုက်မိတယ်။
ပထမဆုံးအကြိမ်မှာ ယောက်ျားပစ္စည်းကို တခါမှ မမြင်ဘူးသလို၊ ရှက်သလို
ဟန်ဆောင်ရအုန်းမယ်၊ လက်နဲ့ လုံးဝမကိုင်နဲ့ဆိုတာလေ။ ကိုသက်ကို
မနိုင်မနင်းနဲ့ပဲ တီရှပ်ဝတ်ပေး ပုဆိုးဝတ်ပေးပြီးမှ စနိုးတာဝါလေးနဲ့ သူ့ရဲ့
ဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကို ပွတ်သတ် သုတ်သင်ပေးလိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေ
ပွင့်လာတယ်။
နောက်တော့ မာ့ကိုယ်လေးကို သူ့ပေါ်ဆွဲချလိုက်ပြီး
မာ့မျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းတော့တယ်။ မာ့ပေါင်ရင်းမှာ သူကောင်ကြီး
မာမာတောင်တောင်နဲ့ လာထောက်နေတာ ခံစားလိုက်ရတော့ သူစိတ်ထလာပြီ
ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။ မာ့ကိုယ်လေးကိုဆွဲလှည့်ပြီး သူက
မာ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်လိုက်တော့ မာလည်း ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ သူ့ပုဆိုးက
ခုနကထဲက မာက စွတ်ရုံစွတ်ပေးထားတာဆိုတော့ ခုက သူကန်ချွှတ်လိုက်တာနဲ့
ခြေရင်းဘက်ပုံသွားပြီ။
သူ့လက်တွေက မာ့ညဝတ်ဂါဝန်လေးကို
လှန်တင်လိုက်တယ်။ သူ မာ့ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့ဒူးတွေနဲ့ကားလိုက်ပြီး
သူ့ကောင်ကြီးကို မာ့ပိပိလေးအဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ မာ စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့
ပိပိလေးက အရည်စို့နေလို့သာ တော်တော့တယ်။ ဒါတောင် သူ့ကောင်ကြီးစွတ်ကနဲ
ဝင်လာတော့ မာ အာ့ကနဲတောင်အော်လိုက်မိတယ်။
သူ့ကောင်ကြီးက ဦးငယ်နဲ့
အရွယ်သိပ်မကွာလို့လား မသိပါဘူး၊ မာ့ကိုယ်ထဲမှာ စေးကျပ်ကျပ်ကလေးပါပဲ။ သူက
ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အချက်နှစ်လောက် ဆောင့်လိုက်ပြီးချိန်မှာ မာ့ကိုယ်လေးထဲကို
အရည်ပူတွေ ဖြန်းထည့်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ သူမာ့ကို ဖက်ထားပြီး
ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ မာ့လည်းလေးတာနဲ့ အသာတွန်းလိုက်တော့ဘေးကို
လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ ဟောတော့၊ ဘာမှ လည်းမပြောဘူး။ ဟောက်သံလေးထွက်လာပြီး
အိပ်ပျော်သွားပြီ။
မာအိပ်ယာပေါ်ကထ ရေချိုးခန်းသွား၊ ကိုယ့်ဘာသာ
သန့်စင်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်ပြန်လာ သူ့ကိုလည်း စောင်ခြုံပေးရင်း ဘေးမှာပဲ
အသာလှဲအိပ်လိုက်တယ် မျက်လုံးတောင် ကြောင်နေသလိုပဲ။
....................
" ဟေး မာ၊ မိန်းမ၊ ဆောရီးကွာ ညက ကိုယ် နည်းနည်းမူးသွားတယ်။"
မာ
ညက တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပဲ မိုးလင်းကာနီးမှ အိပ်ပျော်တော့
သူနိုးသွားတာတောင် မသိလိုက်ဘူး၊ အမူးသမားတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း
နည်းနည်းမူးသွားတယ် ဆိုတာပဲ ထပ်ကာတလဲလဲ ပြောနေတယ်။
" အောင်မယ် မူးပေလို့ပဲ၊ ကို အရမ်းကြမ်းတာပဲကွာ ၊ ဟွန့်ဘာမှန်းလဲမသိဘူး"
"
ဟုတ်လား ဆောရီးကွာ၊ ကို သိတော့သိတယ်၊ မူးနေတော့ လူက အသိစိတ်ဝင်လာလိုက်
အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားလိုက်ဖြစ်နေတာ၊ ကို အရမ်းကြမ်းမိသွားလား"
"
အင်းပေါ့၊ မာက သူတို့ ယောက်ျားလေးတွေ ဟိုဟာကြီးက အဲလိုအကြီးကြီးနဲ့
မာမာကြီးဖြစ်မယ် ဆိုတာတောင် သေခြာမသိဘူးလေ။ ညက မာ့ဟာလေးတခုခု
ဖြစ်သွားပလားလို့ ရေချိုးခန်းမှာ ရေဆေးရင်း သေခြာကြည့်လိုက်ရသေးတယ်"
" ဆောရီးကွာ၊ နောက်ဆို အဲလိုမဖြစ်စေရပါဘူး၊ လာလာ အနာကို ဆေးထည့်ပေးမယ်ခိခိ "
"
ဟင့်အင်းကွာ၊ ခုတော့ရသေးဘူး ဟိုထဲမှာ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်နေသေးတယ်၊
မာကြောက်တယ်၊ ငပလီရောက်မှ နော်၊ မာတို့က တသက်လုံး အတူနေသွားရမှာ ပါကိုရယ်၊
လောမနေပါနဲ့"
" အင်း အဲဒါလည်းဟုတ်တာပဲ၊ ကဲ ထထ ဘရိတ်ဖတ်သွားစားရအောင်"
အင်း
မင်္ဂလာဦးညတော့ အခက်အခဲမရှိ ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရလေပြီ။ မာ့ရင်ထဲ
နည်းနည်းအေးသွားတယ်။ ကိုသက်ကိုလည်း သနားတော့ သနားတယ်။ အင်းလေ၊ မာက
နောက်ဆိုရင်တော့ သစ္စာရှိရှိနဲ့ ချစ်သွားမှာပါလို့ စိတ်ထဲကပြောနေမိတယ်။
ပလီရောက်တော့လည်း အဆင်ပြေသွားကြတာပါပဲ၊ အစပိုင်းတယောက်နဲ့ တယောက်
ရှိန်းနေကြ။ သူကလည်း မာ့ကို အားနာ၊ မာကလည်း ကိုယ့်ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုတွေကို
သူမသိရအောင် ဟန်ဆောင်ရနဲ့၊ နောက်ရက် တွေကြတော့လည်း အပြင်တောင်
သိပ်မထွက်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ စားလိုက် လုပ်လိုက်ပေါ့ ခိခိ။ ဒါပေမဲ့ တနေ့
သုံးလေးချီထက်တော့ သူလည်းမတတ်နိုင်ဘူး၊ သူဘယ်လိုမှ မလာတော့ရင်
သောင်ပြင်ပေါ်ထွက်ပြီး လမ်းလျှောက်ကြတယ်။ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းပြောကြတယ်။
အဲလိုနဲ့ပဲ ဟန်းနီးမွန်းပြီးသွားတော့ မာတို့ ကိုယ့်အိမ်ရှိရာကိုပဲ
ပြန်လာခဲ့ကြပြီး အိမ်ထောင်သည်ဘဝကို စရတော့တာပေါ့ရှင်။
........................................
မာက
နဂိုထဲက သိပ်ပြီး အချက်အပြုတ်ကလည်း တတ်တာမဟုတ်တော့ အိမ်မှာကူဖို့
ကောင်မလေး တယောက်ကို ကိုကပဲ ရှာပေးထားတယ်ရှင့်၊ မာလည်း တပ်နဲ့နီးတဲ့
ကျောင်းမှာ သွားလုပ်နေတယ်။ မာ့လိုပဲ ဗိုလ်ကတော်တယောက်ဖြစ်တဲ့ မမာလာလည်း
ကျောင်းဆရာမပဲဆိုတော့ အဖေါ်ရလို့ အတူတူ သွားကြတယ်။ ရင်းနှီးလာတော့မှ
မမာလာဆီက တပ်ထဲက အကြောင်းတွေလည်း သိလာရတော့တယ်။
တပ်ထဲမှာ
အလုပ်မလုပ်ပဲ ဗိုလ်ကတော်အဖြစ်နေကြတဲ့ ဝေမာတို့ ဖြူဖြူစိုးတို့
အကြောင်းအတင်း ပြောတာကြားရတယ်။ မာကတော့ အရင်က မသိပါဘူး အဲဒီ အမတွေက
အပျံစားဝတ်စားလို့ ရုပ်ကလေးတွေကလည်း ချောတယ်လို့ မဟုတ်ပေမဲ့
ပြင်တတ်ဆင်တတ်လို့ ချစ်စရာလေးတွေလို့ ပဲ ထင်ခဲ့တယ်။
မမာလာပြောပြမှ
သူတို့က သူတို့ယောက်ျားတွေ နေရာကောင်းရဖို့၊ ရှေ့တန်းသိပ်မသွားရဖို့ ကို၊
အဘတွေကို အရမ်းဖားဆိုပဲ။ တပ်ရင်းမှုးကတော် အတွက်ဆိုရင် အိမ်မှာခိုင်းတဲ့
ကောင်မတွေလို လိုက်လုပ်ပေးရတာနဲ့၊ တပ်ရင်းမှုးတယောက်ထဲ ဆိုရင် ပေါင်ပေါ်
တက်ထိုင်တော့မလောက်ပဲနဲ့။ အဲလိုဟာတွေ သိလာရတယ်။ နောက်ပြီး ဟိုလူနဲ့ဘာလိုလို
ဒီလူနဲ့ဘာလိုလို သတင်းတွေလည်းထွက် ဆိုပဲ။ မာတော့ မမာလာ ပြောသမျှ
ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကို ဖြစ်နေတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ ဟုတ်သား၊
သူတို့ယောက်ျားတွေက ကို့လောက် ရှေ့တန်းမသွားရဘူး။ အမြဲလိုလိုပဲ
တွေ့နေရတယ်။ နည်းနည်းပါးပါး ပေါင်းထား သင်းထားမှပဲလို့ မာစိတ်ထဲတော့
တွေးနေမိတယ်။
တနေ့တော့ တပ်ရင်းမူးကတော်က အလှူတစ်ခု
အကြီးအကျယ်လုပ်တယ်။ တပ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းက ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာပေါ့၊
မာတို့လို ဗိုလ်ကတော်တွေ၊ စစ်သားမယားတွေ အကုန်မနေရ ဝိုင်းလုပ်ကြရတာပေါ့။
အလှူနေ့ကျတော့လည်း အပျံစား ဝတ်စားပြီး တယောက်နဲ့တယောက် အပြိုင်အဆိုင်ပေါ့။
ဒါပေမဲ့ တပ်ရင်းမှုူးကတော်ထက်တော့ ပိုပြီး ဝတ်စားလို့မရဘူးလေ။ တော်ကြာ
စောက်မြင်ကပ်ပုဒ်မနဲ့ ငြိနေမယ်။
" ဟဲ့ ညီးက ဘယ်သူလည်း ငါအရင်က မမြင်ဖူးပါဘူး"
" အဘ ဒါက ဗိုလ်ကြီး ကိုကိုသက်ရဲ့ မိန်းမလေ၊ သူတို့ တပ်ကို ပြောင်းလာတာ မကြာသေးဘူး"
မမာလာက သွက်သွက်လက်လက် ဝင်ပြောလိုက်လို့ တပ်ရင်းမူး သူရမောင်မောင်ထန်က ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် ကျေနပ်သလို ဖြစ်သွားတယ်။
" အော်အေး အေး အဲဒီတလောက ငါ ရန်ကုန်မှာ အစည်းဝေးသွားတက်နေလို့ မသိလိုက်တာနေမယ်"
အမလေး
အဲလူကြီးရဲ့ မျက်လုံးတွေက မာ့တကိုယ်လုံးကို ထိုးဖေါက်မြင်နေသလိုပဲ၊
ကြည့်လိုက်တာ စူးစူးဝါးဝါး။ မာ့ရင်တွေတောင် ခုံသွားတယ်။ လူကြီးကလည်း
ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့၊ နူတ်ခမ်းမွှေးစစ။
" ဟဲသမီးနာမည်က ဘယ်လိုခေါ်သလဲကွယ့်"
"မာမာမြင့်ပါ အဘ "
မာလည်း သူများတွေ ခေါ်သလိုပဲ အဘလုပ်ချလိုက်ရတယ်၊ ဘယ်လိုရာထူးတပ်ခေါ်ရမှန်းလည်း သိမှမသိတာ။
" အေးအေး ကွယ်၊ အိမ်လေးဘာလေး လာလည်လေကွာ၊ အဘတို့က မိသားစုတွေပဲဟာ။ နော်"
" ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့ အဘ"
..........................................................
မောင်မောင်ထန်မှာ
နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ထန်သူဖြစ်လေသည်။ ဗိုလ်ကြီးဘဝနှင့် ရှေ့တန်းမှာ
တိုင်းရင်းသား လူမျိုးစုတွေနှင့် ဖြစ်သောတိုက်ပွဲတွေမှာ၊ ရွာတွေထဲ
ဝင်စီးပြီးရင်၊ သူပုန်နှင့် အမျိုးတော်သည်တို့၊ သူပုန်မယားတို့ဆိုသည့်
မိန်းခလေးများကို စစ်ဆေးရမည်ဟု ခေါ်ယူပြီး မတရားကျင့်လေ့ရှိသည်။
မလိုသူအချို့က တိုင်တန်းသောကြောင့် အထက်က သူ့ကို အရေးယူရလေ့ရှိသည်။
အရေးယူသည်ဆိုတာကလည်း တပ်ပြောင်းလိုက်ခြင်းမျှသာ၊ ဆိုတော့ သူ့ဇရိုက်က
ဘယ်လိုမှ ဖျောက်မရ။ ခပ်ဆိုးဆိုး သွမ်းသွမ်းသာ နေတတ်သည့် ဝသီကြောင့်ပဲလား၊
သူတို့အထက်က တပ်ရင်းမူးတယောက်၏ သမီး ရုပ်ဆိုးဆိုး၊ ဝတုတ်တုတ် တယောက်ကို
လက်ထပ်ယူလိုက်လို့လားမသိ။ ရာထူးတက်တာကလည်းမြန်သည်။
အပွင့်ကြီး၊
ရာထူးကြီးလာတော့ ကိုယ်တိုင်ထွက်တိုက်စရာ မလိုတော့၊ ရှေ့တန်းသွားစရာမလိုတော့
နောက်တန်းမှာပဲ စားတော့သည်။ စစ်သားကတော် ဗိုလ်ကြီးကတော် ချောချောလှလှ
တောင့်တောင့်လေးတွေ၊ နည်းနည်းထထရွရွလေး တွေဆိုရင် သူနှင့်မကင်းပေ။
မိန်းမကလည်း ဝါသနာတူ။ တပ်ထဲက ကောင်လေး ငယ်ငယ်လေးတွေ၊ အိမ်မှာ
လက်တိုလက်တောင်းခိုင်း၊ နင်းနှိပ်ခိုင်းရင်းနှင့် ဟိုဟာဒီကာ အရသာခံသည်။
ဘယ်လောက်အဆင့်အထိ လုပ်သည်ပေးသည် ခံသည်ကိုတော့ ဘယ်သူမှ သေခြာမသိကြ။
ဘာလို့လဲဆိုတော့
ဘယ်သူမှလည်း အပြင်မှာ ထုတ်မပြောရဲလို့ဖြစ်သည်။ ပါးစပ်ယားလို့ ပြောမိပါက
ကြားရသည့်လူက သွားဂုံးချောလိုက်ရင် ပြောသည့်သူသေပြီသာမှတ်။ ဘဝပျက်မည့်အရေး
ဖြစ်သည်။ ဆိုတော့ အပုတ်နံ့ကို ဘယ်သူမှမလွှင့်ရဲ။ မိန်းမက
ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကဲနေသည်မို့ ယောက်ျားကိုလည်း မနိုင်မည့်အတူတူ
လွတ်ပေးထားလိုက်တော့ သူတို့အိမ်ထောင်ရေးက အဆင်ပြေနေသည်။ ခလေးတွေလည်း
အရွယ်ရောက်လို့ တက္ကသိုလ်တွေတက်နေပြီ ဆိုတော့ သူတို့က ပိုလွတ်လပ်နေကြသည်။
အခု
သူရမောင်မောင်ထန် အလှူမှာတွေ့လိုက်ရသည့် ၊ အသစ်ကလေး မာမာမြင့်ကို
စားချင်ဝါးချင်စိတ်တွေ သွေးသားထဲမှာ ဆူဝေကြွနေသည်။ ဒါပေမဲ့ ဘလိုင်းကြီးတော့
လုပ်လို့ရမည်မဟုတ်သည်ကို အတွေ့အကြုံအရ သိနေပြီမို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း
သိမ်းသွင်းရသည်။ သူ့အိမ်ကို ခေါ်သည်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်းနှင့်
မသိမသာပစားပေးသည်။ ထိုသို့ဖြင့် ဗိုလ်ကြီးကတော်လေး မာမာမြင့်က
တပ်ရင်းမှူးအိမ်မှာ ရင်းနှီးသည့်အတွင်းလူ ဖြစ်လာရသည်။
ရင်းနှီးလာတော့
မိန်းမတို့ထုံးစံ၊ ကိုယ်ပြောကြည့်ရင် ရနိုင်မလားဟု ထင်လာပြီး၊ မာမာမြင့်က
အဘကို ကပ်တိုးလေး အပူကပ်ကြည့်သည်။ သူ့ယောက်ျားကို အန္တရာယ်နည်းသည့်နေရာမှာ
ပို့စတင်းပြောင်းပေးလို့ ရနိုင်မလားပေါ့။ သူရမောင်မောင်ထန်က
အကွက်ဝင်လာပြီဆိုတာကို သိလိုက်ပြီ။ လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားသလို ဟန်လုပ်ပြီး။
ဒီတခါ ဌာနချူပ်ရောက်လျှင်အထက်ကို တင်ပြပေးမည်၊ အခုတော့
သူဘာတတ်နိုင်မလဲဆိုတာ ကြည့်ရှုထားပေးမည်ဟု ပြောလိုက်သည်။ အခုတော့
ဒိပြင်အလုပ်တွေ ရှုတ်နေသေးလို့၊ သေသေခြာခြာ ပြောကြရအောင် မာမာမြင့်
ကျောင်းပိတ်သည့်တရက် စနေနေ့လောက် အိမ်လာခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်သည်။
.............................
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်
အိမ်ကဟာကြီး ရန်ကုန်သွားနေသည့် အပတ်မှာ ဗိုလ်ကြီးကိုကိုသက်၏ မယားချောလေး
သူ့ဆီလာမယ်ဆိုတော့။ ကျူပ်လည်း ကန်တော့ခံတုန်းက ရထားတဲ့ ဗိုင်ရာဂလာလေး
သိမ်းထားတဲ့နေရာကနေ ထုတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျူပ်တို့အရွယ်က မလွယ်တော့ဘူးလေ။
ဗိုင်ရာဂလာကူမှ ပဲ အဆင်ပြေတော့တာ။ အဲကောင်က ဈေးသိပ်ကြီးလို့
ဘီပီအိုင်ကထုတ်တဲ့ စပါးကဒ်လေးတွေပဲ သုံးလေ့ရှိတာ။ ဒီနေ့တော့ စပယ်ရှယ်မို့
ဗိုင်ရာဂလာဆောင်ထားတာ။ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေး လာမလာမသေခြာသေးလို့ မသောက်သေးဘူး။
ကောင်မလေး ကိုယ့်အိမ်ဆီ လမ်းလျှောက်လာတာကို လှမ်းတွေ့ရမှပဲ ဆေးကို
ကမန်းကတမ်း ထုတ်ပြီးသောက်လိုက်ရတယ်။ ပြီးမှ အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး ပြာပြာသလဲ
နူတ်ဆက်ပြလိုက်ရတယ်။
" ဟာ သမီးလေး ဘယ်ကနေဘယ်လို မျက်စေ့လည်လာတာလည်းကွ၊ လာလာ၊ အိမ်ထဲခနလာအုန်း နေပူတယ်"
အိမ်ထဲမှာ
ဒေါက်တိုမယ်ရ လုပ်ပေးနေတဲ့ စစ်သားလေးကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်ကထဲက
ဟိုကောင်ကဓါတ်နေပြီ အပြင်ထွက်ပြီး တံခါးကို ပိတ်သွားလိုက်တယ်။ ဘယ်ကောင်မှ
မဝင်လာအောင် သူအပြင်က စောင့်နေလိမ့်မယ်ဆိုတာ ထုံးစံမို့ ကျူပ်ကသိနေပြီလေ။
" ကဲ ထိုင်ပါအုန်းကွ သမီးရ၊ နေပူကြီးထဲကွာ မလာစဖူး ဘာတွေများ အရေးကြီးလာတာလဲ"
" အင်း အဘကို အပူကပ်သလိုများ ဖြစ်နေမလားမသိဘူး "
" အမလေးကွာ ဘာများတုန်း ပြောမှာ ပြောတာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒီလူနဲ့ဒီလူကို၊ "
"
ဒီလိုအဘရေ သမီးတို့ကလေ အိမ်ထောင်ကျတာကမှ မကြာသေးဘူး၊ ကိုက တချိန်လုံး
ရှေ့တန်းပဲ သွားနေရတာပဲလေ။ သမီးတို့က အေးအေးဆေးဆေး အတူတူတောင်
သေခြာမနေရသေးပါဘူး အဘရယ်။"
" အင်း အဲဒါတော့ အဘလည်း
ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်ကွယ်၊ အဘလည်း စစ်ထဲစဝင်ကာစက အဲလိုပဲ သားပြစ်မယားပြစ်
ရှေ့တန်းထွက်ကြရတာ၊ နိုင်ငံတော်က ပေးအပ်လာတော့လည်း
မလွှဲမရှောင်သာဘူးပေါ့ကွယ်"
" ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ် အဘရယ်၊ ဒါပေမဲ့
တချို့တွေကျတော့လည်း အိုးနဲ့အိမ်နဲ့ မကွာပဲ နိုင်ငံတော်အတွက်
လုပ်နေကြရတာပဲလေ၊ အဘ ကြည့်ရှုလုပ်ပေးနိုင်မယ် ထင်လို့ပါ၊ သမိးကိုသနားရင်
လုပ်ပေးပါလား အဘရယ်နော်နော်"
ကောင်မလေးကလည်း အလာကြီးပဲ၊ အဟီး
ကျူပ်ထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာပေါ် ကျူပ်ဘေးမှာ လာကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး
ကျူပ်လက်မောင်းတွေကို သူ့လက်နုနုလေးနှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး
လာချွဲတာဆိုတော့ ကျူပ်လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်က ဒေါင်ကနဲ မာတက်လာတာပေါ့။
အဟင်းဟင်း သူက အဲလောက်လေးပေးပြိးတော့ လိုချင်တာ ရမယ်များမှတ်နေတယ်။
ကျူပ်တို့က အံတိုနေပြီ၊ ဒါမျိုးတွေ ဟဲဟဲ။
" အင်းပါသမီးရယ်၊ သမီးကို
မြင်မြင်ချင်းကတဲက အဘက သမီးလေးလို ချစ်တာ၊ မွေးစားချင်စိတ်တောင် ပေါက်တာ။
ဒါပေမဲ့ အဘလည်း အထက်ကအမိန့်ကို နာခံရတာပဲမဟုတ်လား သမီးရယ်၊ ဒီတခါ၊
ရုံးချူပ်သွားရင် အဘ ပြောပေးကြည့်ပါအုန်းမယ်"
" လုပ်ပေးပါအဘရယ်၊ သမီးက အဖေအမေပြစ်ပြီး ယောက်ျားနောက်လိုက်လာရတာ၊ ယောက်ျားက မရှိတော့ အထီးကျန်နေရတာပါ။ အဟင့်ဟင့်"
လာပြီလာပြီ
မိန်းမတို့ရဲ့လက်နက်၊ မျက်ရည်စက်တွေနဲ့ ကျူပ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးလာပြီ။
ကျူပ်ကလည်း ဒါမျိုးစောင့်နေတာ မဟုတ်လား။ တဖက်က သူပုခုံးလေး
ထိန်းပေးလိုက်ပြီး နောက်တဖက်က ခါးလေးပေါ် ချက်ချင်းရောက်သွားတယ်။ သိတယ်မလား
ဟဲဟဲ လက်ယဉ်တယ်ဆိုတာ။
" အင်းပါသမီးရယ် အဘ တတ်နိုင်သလောက်တော့
လုပ်ပေးမှာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အဲလိုမျိုးတွေက နည်းနည်းတော့ စွန့်စားရတယ်
သမီးရဲ့၊ သူများတွေ တိုင်တာတောတာနဲ့ ဆို အဘ အလုပ်လည်း ထိခိုက်နိုင်တယ်လေ။"
" အီးးးး..ရွှတ်.. အဘ ရယ်၊ ကိုအတွက် အဆင်ပြေမယ်ဆို ရင် သမီးဘာပဲ လုပ်ပေးရလုပ်ပေးရပါ။"
" တကယ်ပြောတာလား သမီးရယ်"
ကျူပ်က
ပြောလည်းပြော သူ့ခါးလေးကို ဖက်ထားတဲ့လက်ကလည်း သူဝမ်းဗိုက်သားလေးတွေကတဆင့်
အပေါ်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ရင်သားဖောင်းဖောင်းလေးပေါ် ခပ်ဖွဖွလေး
အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီလေ။ အဲလောက် ဂွင်ရောက်နေမှတော့ ငါးကြော်မကြိုက်တဲ့
ကြောင်မိုက်ကြီးဖြစ်သွားမှာပေါ့။
ကျူပ်လက်တွေက သူ့နို့အုံလေးတွေကို
အကျီပေါ်ကနေ ဖွဖွလေး ဖိပြီးနှယ်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့ ငိုရှိုက်သံလေး
ရပ်သွားတယ်ဗျ။ မျက်နှာကိုတော့ ကျူပ်ရင်ဘတ်မှာအပ်ပြီး ငုံ့နေတယ်။ အစဆိုတော့
နည်းနည်းတော့ မျက်နှာပူမှာပေါ့လေ။ ကျူပ်လက်ဖဝါးနှစ်ခုလုံးက
သူ့ရင်သားနှစ်ခုစလုံးကို အကျီပေါ်ကနေ နည်းနည်းဖိပြီး ဆုပ်နှယ်လိုက်တော့မှ
အသံလေးထွက်လာတယ်။
" အဘ သမီးအကျီတွေ ကျေကုန်လိမ့်မယ်တဲ့"
" အင်းအင်း အဘ သမီးအကျီချွတ်လိုက်မယ်နော် "
ဆိုတော့၊
" အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ဖြစ်ပါ့မလားအဘရယ်" တဲ့။
" ဖြစ်ပါတယ်သမီးရဲ့ ဟိုကောင်တွေ တံခါးဝမှာ စောင့်ခိုင်းထားတယ်၊ ဘယ်သူမှ မဝင်လာရဲပါဘူး"
ဆိုပြီး
သူ့နောက်ကျောက ဇစ်ကိုပဲ အသာဆွဲချပြီးဖွင့်လိုက်တယ်။ သူက ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ
ငုံ့တိုးနေတာနဲ့ အဲလို အနောက်ဘက်က ဇစ်အကျီမျိုးနဲ့ကတော့ ကွက်တိပဲ။
ဖွေးကနဲ့ပေါ်လာတဲ့ ကျောပြင်လေးပေါ်က ဘရာဇီယာ အသားရောင်ကလေးရဲ့ ဂျိတ်တွေပါ
တခါထဲ ဖြုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ အဲတော့မှ ချောင်သွားတဲ့ ဘရာဇီယာအောက်က လက်ဝင်ပြီး
နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေမိတော့တယ်။
ကျူပ်လီးကြီးကတော့
အတော့ကို မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ။ သူကလည်း ကျူပ်ကျောပြင်ကြီးကို
ကုန်းဖက်လို့ သူ့လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်နေတယ်။ အင်း လေ ယောက်ျားနဲ့
ဝေးနေရတော့လည်း သူ့ခမျာ ဆာနေရှာမပေါ့။ ကောင်မလေးရဲ့ နို့လုံးလေးတွေက
အနေတော်ပဲ သိပ်မကြီး သိပ်မသေးလေးတွေ။ ယောက်ျားရထားတာလည်း
သိပ်မကြာသေးလို့ထင်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း သိပ်မကြီးဘူး၊
အခုစိတ်ထပြီးတော့ မာတောင်နေတာတောင် သေးသေးလေးတွေ။ ကျူပ်လက်မလက်ညိုးနဲ့
ညှပ်ပြီးလိမ့်လိုက်တော့ ကောင်မလေး တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ အဟီးး။ ကျူပ်လည်း
နို့တွေ အားရအောင် ဆုပ်ကိုင်နှယ်ပြီးမှ သူ့လက်မောင်းနှစ်ဘက်က ကိုင်ပြီး။
" ကဲကဲ သမီး ဒီရှေ့မှာ ခနလေးထိုင်"
ကျူပ်ထိုင်နေတဲ့
ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ့အကျီနဲ့ ဘာရာဇီယာကို
အောက်ခြေကနေကိုင်ပြီး မချွတ်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်လေး လက်မြှောက်ပေးတယ်၊
ခုတော့ ကျူပ်ရှေ့ မှာ အပေါ်ပိုင်းဘလာနဲ့ ငုတ်တုတ်လေးဖြစ်သွားမှ ကျူပ်လည်း
ပုဆိုးဖြည်ချလိုက်တယ်။ ပြောင်ကြီးကတော့ ဒေါင်ကနဲ ပေါ့။ ကျူပ်ရဲ့
စံချိန်မှီဒုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ကောင်မလေး
မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြစ်သွားလေရဲ့။ ကျူပ်က သူ့ရဲ့ ခေါင်းလေးကို
လက်နဲ့ဆွဲယူလာတော့ ကျူပ်ကောင်ကြီးက သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ
ခေါင်းတယမ်းယမ်းနဲ့ပေါ့။
သူလေးကလည်းသိရှာပါတယ်။
နူတ်ခမ်းနုနုလှလှလေး နှစ်ချပ်ပွင့်ဟလာတယ်။ ကျူပ်လည်း ဆိုဖာ အနားစောင်းကို
ဖင်နည်းနည်းရွေ့ပြီးတိုးလိုက်တော့ ဒစ်ထိပ်ဖူးက သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို
ထိုးမိသွားတယ်။ သူက ခေါင်းလေးကို အသာငုံ့ပြီး ပြောင်ကြီးထိပ်ဖူးကို
အသာလေးငုံခဲလိုက်တယ်။ အား၊ နွေးပြီးတော့ အိနုနေတာပဲ။ သူက
သူ့နူတ်ခမ်းလွှာအစုံနဲ့ ကျူပ်လိင်ချောင်းကြီးကို ဖွဖွလေး ဖိညှပ်လိုက်ပြီး
အသာလေးစုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့
လှုပ်ရှားပေးတော့တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ပုလွေဗျာ။ ကျူပ်လက်တွေက
သူ့ဆံပင်တွေကြားထဲ ထိုးဖွကစားရင်း လိင်တန်ကြီးပေါ်က အရသာတွေကို
မျက်စေ့မှိတ် ဇိမ်ခံမိနေတော့တယ်။
...............................
မာတော့
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် အံဩမိပါရဲ့။ ငါ့ကို အညှာလွယ်ပြီး
ရွနေတဲ့ကောင်မလို့များ ထင်သွားမလားတောင် စိုးရိမ်မိတယ်။ တကယ်ကတော့
မိန်းမတို့ တပ်အပ်တဲ့ပညာနဲ့ အိစိကလီ၊ ဟိုပုတ်ဒီပုတ်လောက်လေးလုပ်၊
အဖိုးကြီးကို နည်းနည်းပါးပါးလေး ညှလိုက်ရင် လိုချင်တာရမှာပဲလို့ တွက်ထားတာ
အခုတော့ သူ့လီးတောင် ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေရပါပြီကော။
အဘ
မျက်လုံးတွေကလည်း တော်တော်တော့ အားကောင်းတယ် ပြောရမယ်၊ မာ့ကို စူးစူးရှရှ
ကြည့်နေကထဲက မာ့ရင့်ထဲမှာ တမျိုးကြီး။ ကိုက ရှေ့တန်းထွက်သွားလို့ မာ့မှာ
ပြတ်လတ်နေရတာက လည်းကြာလှပြီမလား။ အင်း ပြီးတော့ ပြောရအုန်းမယ်၊
ကိုရှေ့တန်းထွက်သွားလို့ မာက ငတ်မွတ်လို့ တခါတခါ ကိုယ့်လက်နဲ့
စိတ်ဖြည်ဖျောက်မိတဲ့ အခါမှာလည်း ကို့ကို မတွေးမိဘူး၊ ခစ်ခစ်။ မာ့ စိတ်ထဲ
ပေါ်လာတာက ဦးငယ်လေ။ မာ့ဘဝမှာ ပထမဆုံး လိင်ကိစ္စ အရသာကို ပေးသွားပြီး
ပန်းဦးချွေသွားတဲ့ ဦးငယ်။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆက်ဆံတတ်တဲ့
ဦးငယ်ကိုပဲ သွားသတိယနေမိတယ်။
အဲတော့ အခု အဘကလည်း ဦးငယ်လိုမျိုး
ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တောင့်တောင့်တင်းတင်းနဲ့ အသားညိုညို
ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းဆိုတော့၊ အဟိ။ အဘကတော့ ဦးငယ်ထက်တောင်
ကြီးအုန်းမယ်ထင်တယ် အသက်ပြောတာ။ ပြောင်ကြီးကတော့ သိပ်မကွာပါဘူး။
မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ အဘက လက်ဆွဲပြီး သူ့ရှေ့ မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့လည်း မာ
မငြင်းမိဘူး။ မာ့မျက်နှာရှေ့ တယမ်းယမ်းနဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့
အကြောပြိုင်းပြိုင်း ညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးကလည်း မာ့ကို လာစုပ်ပါတော့လို့
ပြောနေသလိုပဲ။ မာ့နူတ်ခမ်းတွေ အလိုလို ပွင့်သွားခဲ့ရပြီ။
ခွင့်လွှတ်ပါကိုရယ်။ ကို့အတွက်ပါ၊ ( ခစ်ခစ်၊ အဲလိုလေး
လှည့်တွေးလိုက်တော့လည်း နည်းနည်း အပြစ်ကင်းသွားသလိုပဲ )။
ပါးစပ်ထဲရောက်လာပြီးမှ တော့ တတ်တဲ့ပညာမနေသာ ဆိုသလိုပဲ မာ့ပုလွေအစွမ်းကို ရှိသမျှ ထုတ်ပြလိုက်မိတော့တယ်။
" အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်၊ ဘယ်ကနေများ တတ်ထားတာလဲ၊ အီးးးးးး၊ ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်.."
အဘ စိတ်တောင်မထိန်းနိုင်ပဲ သူ့ဖင်ကြီးကြွပြီး ကော့ထိုးလိုက်တာ မာ့ အာခေါင်တောင် သွားထောက်မိပြီး ပျို့ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။
" အို့ ဆောရီး ဆောရီး သမီးရယ်။ ကဲကဲ ခနထပါအုန်း ပထမဆုံးအခါတော့ အဘ လွယ်လွယ်မပြီးချင်သေးဘူး"
" အို.. အဘကလဲ.."
မာက အထလိုက်မှာ မာ့ထမိန်ကို ဗြုံးကနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တာ ခံလိုက်ရလို့ မာ ရုတ်တရက် ရှက်သွားပြီး အလန့်တကြားအော်လိုက်မိတယ်။
" အဘရယ် ဧည့်ခန်းကြီးမှာ"
" သမီးကလည်း ဘယ်သူမှ ဝင်မလာရဲပါဘူး ဆိုတာကွာ ဟဲဟဲ သမီး ပေါင်လုံးလေးတွေက လှလိုက်တာကွာ"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မာ့ပင်တီကို ပါဆွဲချွတ်တယ်၊ ရှက်လိုက်တာရှင် ကျမပိပိလေးမှာ အရည်တွေ စိုရွဲနေတာ သူတွေ့သွားပြီပေါ့။
" လာပါအုန်း၊ ရှေ့နားတိုးပါအုန်းကွ"
မတ်တတ်ရပ်လျှက်ဖြစ်နေတဲ့
မာ့ကို အဘက ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုင်ပြီးသူ့ဆီ ဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။ သူက ဆိုဖာမှာ
ရှေ့တိုးထိုင်နေတာမို့ မာ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ သူ့မျက်နှာနဲ့က ကွက်တိပါပဲရှင်။
ဟင်၊ အဘကငုံ့ပြီး မာ့ပိပိလေးကို အားရပါးရရက်ပါလေရောရှင်။ နောက်တော့
သူ့လျှာထိပ်ကြီးနဲ့ မာ့စောက်စေ့လေးကို အတင်းတတွတ်တွတ်နဲ့ ထိုးနေတော့
မာမျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လို့ ဒူးခွေမကျသွားအောင် သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့
ကိုင်ထိန်းထားလိုက်ရပါတယ်ရှင်။
သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေကလည်း
မာ့ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေတယ်လေ။ သူက မာ့ပိပိလေးကို ရက်နေရင်းက
သူ့လက်ချောင်းတချောင်းကို တံတွေးစွတ်လိုက်ပြီး မဖင်ပေါက်လေးကိုလည်း
လာဆွနေတယ်။ သူ့လျှာထိပ်က မာ့အစေ့လေးကို အစွမ်းကုန်ဆော့ကစားနေတော့ မာ
မထိန်းနိုင်တော့ဘူး အဘဆံပင်တွေကို ဆုပ်ဆွဲပြီး အကြောတွေ တဆပ်ဆပ်တုန်လို့
အရသာ အထွတ်ထိပ်ရောက်သွားရတော့တယ်။
မာပြီးသွားမှန်းလည်း အဘက
သိပါတယ်။ မာ့ကို ဘာဂျာပေးနေရာကနေ သူ့ပါးစပ်ကို ခွာလိုက်တယ်။ မာ့ကို
သူ့ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်ဖို့ လက်နဲ့ ပုတ်ပြလိုက်တယ်။ မာလည်းမောမောနဲ့
သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်လိုက်တယ်။ အဲတော့မှ သူက မာ့အကျီနဲ့ ဘရာဇီယာကို
ချွတ်ပါတော့တယ်။ခုတော့ မာတယောက် အဘအိမ်ဧည့်ခန်းမှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း
ဝတ်စုံနဲ့ အဘပေါင်ပေါ်ထိုင်ရင်သားဖြစ်နေရပါပေါ့လား။
အဲတော့မှ အဘက
မာ့နို့တွေကို ခလေးလေးလို စို့တော့တာပါပဲ။ အင့် ယားလိုက်တာရှင်။ သူ့
နူတ်ခမ်းမွှေးတွေကလည်း ခြစ်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက
အရမ်းကို အထိမခံဘူးရှင့်၊ နို့သီးခေါင်းကို ကလိခံလိုက်ရတာနဲ့ မာ့တကိုယ်လုံး
ထွန့်ထွန့်လူးရော။ ခုလည်း မာ မနေနိုင်တော့ဘူး။ ဟိုဟာလေးထဲမှာ
အရမ်းကိုလိုနေပြီ တခုခုတော့ ထည့်မှရတော့မယ်။ အဘကလည်း ကျွမ်းပါတယ်၊
အဲ့ဒါမျိုးကတော့ သူက မခါးလေးကို ကိုင်ပြီးထခိုင်းလိုက်တယ်၊
သူကလည်း
ထရပ်လိုက်ပြီးတော့ မာ့လက်ကလေးကိုဆွဲပြီး ဆိုဖာလက်ရမ်းကို
ထောက်ခိုင်းပါတယ်။ အဲလောက်ဆို မာသိပါပြီး မာ့ကို ကုန်းခိုင်းနေတာကို။ မာလဲ
ခါးလေးလေးညွှတ်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်တော့တယ်။ အဘက နောက်ကနေပြီး
မာ့အဖုတ်လေးထဲ သူ့ဒစ်ဖူးကြီးကိုတေ့ပြီး စသွင်းပါတယ်။ မာ့ပိပိလေးမှာ
အရည်တွေက စိုရွဲနေတော့ အဘဟာကြီးက တင်းတင်း စေးစေးလေးနဲ့ ဝင်လာပါတယ်။
အားရပါးရပါပဲ၊ မာ့ဟာလေးထဲ ပြည့်ကျပ်သွားသလိုပဲ။
" အဘရယ် ဖြစ်ပါ့မလား၊ အရမ်းကျပ်နေတယ်နော်၊ မာကြောက်တယ်"
မာလည်း နည်းနည်းတော့ ညှလိုက်ပါတယ်။ တကယ်လည်း နည်းနည်းတော့ကြောက်နေပါတယ်၊ တော်ကြာကွဲပြဲသွားရင်၊ ဆေးခန်းသွားရမှာ ရှက်စရာကြီးလေ။
" အား၊ ကောင်းလိုက်တာ ခလေးရယ် စေးကျပ်နေတာပဲ၊ ဒါမျိုးမလိုးရတာကြာပြီကွာ"
"အို့.. အိ.."
အဘက
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဖိထိုးသွင်းထည့်လိုက်တာ မာ့ရင်ထဲတောင်
အောင့်သလိုဖြစ်သွားတယ်ရှင့်။ ဒါပေမဲ့ အဘက ဇိမ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းလေး ဆွဲထုတ်။
ဖြည်းဖြည်းလေးသွင်းနဲ့ ဆိုတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပါတယ်။ မာ
အသားကျသွားပြီ ဆိုတာသိတာနဲ့ အဘက အရှိန်တက်လာပါတယ်။ သူ့ဟာကြီးကလည်း
မာလိုက်တာ သံချောင်းကြီးကျနေတာပါပဲရှင်။ မာ့ အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို
ဖိပွတ်ဆွဲနေတာ၊ မာ့အယားတွေကို ဖြည်ဖျောက်ပေးနိုင်တာမို့။ မာ့အတွက်လည်း
အရမ်းကို ကောင်းနေပါတယ်။ မာ့ပိပိလေးထဲ ဝင်ခဲ့ဘူးတဲ့ လီးသုံးချောင်းက
တချောင်းကို အရသာတမျိုးစီ ကောင်းတာပါပဲရှင်။ အခု အဘကတော့
တော်တော်ကျွမ်းတာမို့ မာ့လက်သည်းတွေက ဆိုဖာအသားကိုကုတ်ခြစ်ပြီး ဖင်ကြီးကို
ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေမိပါတော့တယ်ရှင်။
" ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.."
"အာ့...အိ..အီး.."
မာ့အရသာ
အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလို့ ပေါင်သားတွေကို ကျုံ့လိုက်မိချိန်မှာပဲ
အဘလိင်တန်ကြီးထဲက အရည်ပူတွေကလည်း မာ့ပိပိလေးထဲကို ဖြန်းထည့်လိုက်တာ
ခံစားလိုက်ရတယ်။ အား။ မာ တော့ လာရင်းကိစ္စ တောင်မေ့နေပါပေါ့လား။
" ကောင်းလိုက်တာ ခလေးရယ်။ ဒီလို စောက်ဖုတ်မျိုး မလိုးရတာ ကြာလှပြီ"
အဘရဲ့
ဖရုသဝါစာ စကားလုံးတွေက မာ့နားထဲမှာ တမျိုးကြီးလိုပဲ။ ရှက်သလိုလို၊
တဏှာစိတ်ပဲ ထလာသလိုလို။ ဘာမှန်းတော့ မသိပါဘူးရှင်။ အတွေ့အကြုံ
တမျိုးပေါ့နော်။
=========================================
မာ
အဲဒီနေ့က အိမ်ပြန်တော့ အဘရဲ့ ကားဒရိုင်ဘာ ရဲဘော်လေးက
ကားနဲ့လိုက်ပို့ပေးလို့ပဲ၊ နို့မို့ဆိုရင် လမ်းလျှောက်ရတာတောင်
တမျိုးကြီးဖြစ်နေမှာ။ အဘရဲ့ သန်စွမ်းမှုကတော့ အံ့ဩစရာပါပဲ။ မာ့ကို
သုံးချီတိတိ လိုးလိုက်တဲ့အပြင်၊ သူပြန်မတောင်ခင်စပ်ကြားတွေမှာ
လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးဆော့တာရော၊ ဘာဂျာမှုတ်တာရောနဲ့ အနားကိုမပေးတာ၊
မာ့မင်္ဂလာဦးညကထက်တောင် ပိုဆိုးသေးတယ်။
မာလည်းမကောင်းဘူးလား
ဆိုတော့ ကောင်းတာပေါ့။ မာလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို အခုမှပဲ အဲဒီကိစ္စကို
တပ်မက်မောသူပါလား ဆိုတာကို ဝန်ခံရတော့မှာပဲ၊ အရင်တုန်းကတော့ ကိုယ်က
သိပ်စိတ်ပါလို့မဟုတ်ဘူး၊ သူများက အတင်းအကြပ်စလို့ပဲလို့ ထင်ခဲ့တာ၊ တကယ်တော့
ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က မက်မက်မောမောကို ကြိုက်နှစ်သက်တာပါလား။
နောက်ပိုင်းကျတော့လည်း
အဘက ကားလွတ်ပြီး လာခေါ်ရင် လိုက်သွားမိတာပဲ။ အဲဒါကလည်း တလမှတခါလောက်ပါ။
သူ့အိမ်မှာ သူတယောက်ထည်းကျန်ခဲ့တဲ့ အချိန်မျိုးကျမှပါ။ တခါဆိုလည်း တခါ၊
တန်အောင်ကို လုပ်တာရှင့်။ မာလည်း မကြိုက်ဘူးလားဆိုတော့ ကြိုက်ပါတယ်။ ခစ်
ခစ်၊ ကို နောက်တန်းမှာပဲ နေရဖို့ဆိုတာလည်း ပါနေတော့ ခဲတလုံးနဲ့
ငှက်နှစ်ကောင်ပေါ့နော်။
ဒီကြားထဲမှာ ဦးငယ်ရဲ့သား မောင်မျိုးက
မာအခုနေတဲ့ တပ်ကမြို့မှာရှိတဲ့ ကောလိပ်ကို လာတက်မယ်ဆိုတော့၊ မာ့အိမ်မှာပဲ
နေပြီးတက်ဖို့ ပြောလိုက်တော့၊ မောင်မျိုးတယောက်ရောက်လာတော့တာပေါ့။
မောင်မျိုးက
အခုတော့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ တကယ့်ကို ယောက်ျားကြီးတယောက်
လိုဖြစ်နေပြီလေ။ တပ်ထဲမှာတော့ မာ့ မောင်တဝမ်းကွဲ ဆိုတော့ အဆင်ပြေတယ်လေ။
တပ်ဝန်းထဲက ကောင်မတွေကတော့လေ သိတယ်မဟုတ်လား၊ နောက်သလိုပြောင်သလိုနဲ့
မတော်လိုက်ရတဲ့ ယောင်းမ ဘာညာနဲ့ လူကို လာလုပ်နေကြသေးတယ်။ သူတို့မှာလည်း
ယောက်ျား တွေရှိရဲ့သားနဲ့၊ အဟင်းဟင်း။
မောင်မျိုး
အိမ်မှာရောက်လာပြီး အိမ်မှာနေတဲ့အခါ စွတ်ကျယ်လက်ပြတ်နဲ့ အိမ်အလုပ်တွေ
ဝိုင်းကူလုပ်တော့ သူ့ရဲ့ လက်မောင်းရင်အုပ်တွေ တောင့်တင်းမာကျောနေတာတွေ
တွေ့ရတော့မာ့ရင်ထဲ တမျိုးလေးတော့ ဖြစ်မိသား။ သူတို့အိမ်မှာ နေခဲ့ရစဉ်တုန်းက
ညဘက်တွေကို သွားတွေးမိတယ်။ မာ ဦးငယ်နဲ့ မဖြစ်ခင်တုန်းက သူ့အိပ်ယာထဲ
အိပ်ပျော်ချင်ရောင်ဆောင်နေတုန်း သူ့ဟာလေးနဲ့ မာ့ဖင်ကြားလာလာပွတ်တာကို
သတိယမိသေးတယ်။ အဟီး။ သူအခုရော မာ့အပေါ်မှာ အဲဒီစိတ်တွေ ရှိနေသေးလားမသိဘူး။
..............................
ဒီလိုနဲ့
ကျောင်းပိတ်တဲ့တနေ့မှာ မာနဲ့မောင်မျိုးတို့ အိမ်မှာ နေ့လည်စာစားပြီးလို့
မီးဖိုထဲ သိမ်းဆည်း ပုဂံဆေး လုပ်နေကြတုန်း ကုလားထိုင်ခြေထောက်နဲ့
မာ့ခြေသန်းလေး သွားတိုက်မိတာ၊ နာလိုက်တာရှင်၊ မာအသံအကျယ်ကြီးကို
အော်လိုက်မိတယ်၊ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မာ့ရဲ့ မရှည်တရှည်လေး ထားထားတဲ့
ခြေသည်းလေးလှန်သွားတာ သွေးတွေလည်း ထွက်လာတော့ အဲဒီနေရာမှာပဲ ကြမ်းပြင်မှာ
ထိုင်ချလိုက်မိတယ်။ မောင်မျိုးလည်း ပြာယာခပ်သွားတာပေါ့။ ဂွမ်းတွေယူလာပြီး
သွေးတိတ်အောင်ဖိတယ်၊ မာ့ခြေသည်းလေးက အထိမခံနိုင်လို့ သူ့လက်မောင်းတွေကို
ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။
" မမ ခနလေး ကျနော် အရက်ပျံနဲ့ နည်းနည်းသန့်ပြီး သွေးတွေ သုတ်ပေးမယ် တော်ကြာ ပြည်လိုက်လာမှာစိုးလို့"
" အား....နာတယ်ကွာ မောင်မျိုး၊ ငါ ကြောက်တယ်ဟ အရမ်းမလုပ်နဲ့ဟာ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမမ ရဲ့၊ ကဲနာရင်ပြော"
မာ
မီးဖိုကြမ်းပြင်မှာပဲ ဖင်ချထိုင်နေရင်းက တညီးညီး တညူညူ ဖြင့် မောင်မျိုး
အနာကို သန့်စင်ပေး၊ ပတ်တီးစီးပေးတာ ခံရင်းက အနာသက်သာလာပါတယ်။ မောင်မျိုး
အဲလိုလုပ်ပေးနေတာကိုလည်း ဇိမ်တွေ့နေသလိုပဲ၊ ခစ်ခစ်။
" ဟဲ့ ဟဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ နင်ခါးနာအုန်းမယ်"
ပတ်တီးစီးပြီးသွားတော့
မောင်မျိုးတယောက် မပြောမဆိုနဲ့ မာ့ကို ကျောနဲ့ဒူခေါက်ကွေးကနေ
မချီလိုက်လို့ မာ အလန့်တကြားအော်မိတာပါ။ အောက်ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့
မာ့လက်တွေကလည်း သူ့ကိုယ်လုံးကို တွယ်ထားမိတယ်။ သူကတော့ပြုံးပြီး မာ့ကို
မာတို့အခန်းထဲ သယ်သွားပါတယ်။ မာ့ကို ကုတင်ပေါ် အသာလှဲချပေးလိုက်တော့
မာ့ပေါင်တန်တွေက သူပုဆိုးအောက်က မာတောင်တောင်ကောင်ကြီးနဲ့ ပွတ်မိသွားပါတယ်။
မာ့ ကိုယ်ထဲ လျှတ်စစ်ဖြတ်စီးသွားသလိုပဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။
မောင်မျိုးမျက်နှာကလည်း တမျိုးဖြစ်သွားပါတယ်။
မာ့ကိုယ်လုံးက
အိပ်ယာပေါ်ကျသွားပေမဲ့ မာ့လက်တွေက မောင်မျိုးရဲ့လည်ကုတ်မှာ တွဲခိုနေတုန်း။
မာ့ကိုယ်နိူက်က ဘာကြောင့်မှန်းမသိ မလွှတ်မိတာ။ မာ့ခေါင်းနဲ့ ခေါင်းအုံးနဲ့
ထိမိတဲ့အချိန်၊ မောင်မျိုးရဲ့မျက်နှာက မာ့မျက်နှာနဲ့ အရမ်းကို
နီးကပ်နေတယ်လေ။ မာတို့ တယောက်နဲ့တယောက် မျက်လုံးချင်းအကြာကြီး
စိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်။ မောင်မျိုးရဲ့မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်း မာ့မျက်နှာဆီကို
တိုးကပ်လိုက်တော့ မာ့မျက်လုံးတွေကို ပိတ်လိုက်မိတယ်။ ဘာလာတော့မယ်
ဆိုတာသိနေတဲ့ မာ့နူတ်ခမ်းတွေက ပွင့်အာသွားတယ်။ ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ မောင်မျိုး
နူတ်ခမ်းအစုံက မာ့နူတ်ခမ်းသားလေးတွေပေါ် လာဖိကပ်ပြီလေ။
မာ့အသွေးအသားတွေကလည်း နွေးထွေးလာပြီလေ။
......................
ကျနော်
ဘယ်လိုမှ စိတ်ကို ထိန်းလို့မရတော့ဘူးဗျာ။ တကယ်တမ်းကတော့ မမမာတို့အိမ်မှာ
လာနေကထဲက ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး ပေါ်မလားလို့အတွေးနဲ့ တချိန်လုံး
စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ရတာ၊ အခုအချိန်မှ မလှုပ်ရှားရင် ဘယ်တော့မှ
အခွင့်အရေးပေါ်မယ်ဆိုတာ မသိနိုင်တော့ဘူးလေ။ ကျနော် ဆယ်တန်းကျောင်းသား ဘဝထဲက
မမမာ ကျနော့်အိပ်ယာထဲ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ညမျိုးမှာ ကျနော် အနောက်က
သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ကျနော့်ညီလေးထည့်ပြီး ညှောင့်ခဲ့ရတာကို
တချိန်လုံးစိတ်ထဲ စွဲနေခဲ့ရတာပေါ့။
အတွေ့အကြုံမရှိတုန်းကတော့ မမမာ
တကယ်အိပ်ပျော်နေတယ်၊ ကိုယ်လုပ်တာကို ဘာမှမသိဘူးလို့ ထင်ခဲ့မိတာပေါ့။
နောက်ပိုင်း အတွေ့အကြုံလေး နည်းနည်းရလာတော့မှ အဲဒီတုန်းက မမမာ
အိပ်ပျော်နေတယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာကို သိလာခဲ့ရတယ်။
အဲဒီတုန်းက အခွင့်အရေးက တလက်မလောက် အလိုမှာရှိနေတာကို အသုံးမချလိုက်ရဘူး၊
နောင်တတွေ တစိမ့်စိမ့်ရနေတာ။ နောက်ပိုင်းရီးစားတွေရ၊ ဆော်တွေဖြုတ်ရတဲ့
အချိန်ကျမှ တစိမ့်စိမ့်တွေးရင်း နှမြောနေမိတာ။ မမမာရဲ့
တောင့်တင်းလှတဲ့ဂျောကြီး ပေါင်တန်ကြီးတွေကို မှန်းမှန်းပြီးထုခဲ့
ရပေါင်းမနည်းတော့ဘူးလေ။ အခု ယောက်ျားရပြီးမှ ပိုပြီးတောင့်လာသလိုပဲ
ဗိုလ်ကြီးကတော် ကျောင်းဆရာမဆိုတဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့ လိုက်ဖက်ပါပေ့။
မမမာရဲ့
မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းသွားပြီး ပါးလျလျ နူတ်ခမ်းလွှာလေးတွေက
နှင်းဆီပန်းပွင့်ဖတ်ကလေးတွေ လိုပွင့်ဟလာတော့ ကျနော့်နူတ်ခမ်းတွေနဲ့
အလိုလိုဖိကပ်ပြီး စုပ်လိုက်မိတယ်။ စိုစွတ်ပျော့ပျောင်းလှတဲ့
နူတ်ခမ်းလေးတွေက ချိုမြိန်လိုက်တာ။ ကျနော့်လက်တွေက မမမာရဲ့ ရင်သားတွေကို
အကျီပေါ်ကပဲ အသာအုပ်ကိုင်ပြီး ဖျစ်ညှစ်မိတယ်။ မမမာရဲ့ နူတ်ခမ်းက
အင့်သံလေးထွက်လာတယ်။ ကျနော့်လည်ဂုတ်ကိုလည်း သူ့လက်တွေနဲ့ မသိမသာလေး
ဆွဲထားသလိုပဲ။ မမမာ နူတ်ခမ်းတွေကို အားရအောင်စုပ်ပြိးတော့ အသက်ရှုဖို့
ခနခွာလိုက်တော့။
" မောင်မျိုး၊ တို့ တွေ မလုပ်သင့်ဘူးထင်တယ်နော်"
" အင် ဘာလို့လဲ မမမာရယ်၊ "
" တို့က မောင်နှမ တွေလေ၊ နောက် တို့ကအိမ်ထောင်နဲ့"
"
မောင်နှမက အဝေးကြီးပါ မမမာရယ်။ နောက်ပြီးတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးက
အရွယ်ရောက်ပြီးသူတွေပဲလေ၊ လက်ထပ်စာချူပ်ဆိုတဲ့ စာရွက်လေးတခုထဲနဲ့
ကျနော်တို့ရဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်တွေကို အဆုံးရှုံးခံလိုက်တော့မှာလား"
" မမာ မသိဘူးကွာ၊ မလုပ်သင့်ဘူးလို့ ထင်မိတာပဲ"
" ဟင့်အင်း မမမာ၊ ကျနော့်ကို ခုချိန်မှာ ဗိုလ်ချူပ်မှုးကြီး လာတားတောင်မှ နောက်မဆုတ်တော့ဘူး၊ ကျနော့်ကို ချစ်ခွင့်ပေးပါတော့နော်"
ကျနော်က
ပါးစပ်ကသာ ခွင့်တောင်းနေတာ၊ လက်တလက်ကတော့ မမမာရဲ့ ထမိန်ကိုဖြည်ပြီး
သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီ သားရည်မြော့ကြိုုးအောက် လက်ထိုးသွင်းပြီး
စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းနေပြီ၊ မမမာက ပါးစပ်ကသာ ဟင့်အင်းလုပ်နေတာ၊ စောက်ဖုတ်ကြီး
တခုလုံးကတော့ ဖောင်းကြွပြီး အရည်တွေ ရွဲလို့ပါလား။ ကျနော့်လက်ချောင်းလေးက
အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးကို ပွတ်ပြီး စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ခြေလိုက်တော့။
" အွန့်. အို မောင်မျိုးရယ်၊ မမကို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ"
မမမာလို
အိမ်ထောင်သည် အတွေ့အကြုံရှိပြီးသူတွေက အဲလိုပြောလာတော့၊ မူလကျီဆိုတာ
အသိသာကြီးပဲလေ။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးက ကျနော့်လက်ဖျံကို လိမ်ညှပ်လိုက်ပြီး
သူ့လက်သည်းတွေက ကျနော့်ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်လိုက်ကတဲက သူတော်တော်ကို
ရွနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရပြီလေ။ သူ့ဘောင်းဘီအောက်က ကျနော့်လက်ကို
ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ထမိန်ရော အတွင်းခံဘောင်းဘီရော
ဆွဲပြီးတော့ ချွတ်ချပြစ်လိုက်တော့တယ်။
" အို့ .. မောင်မျိုး အိမ်ရှေ့တံခါးကြီး ပိတ်ထားရဲ့လား မတော်တဆ လူဝင်လာအုန်းမယ်၊"
" ဟုတ်ကဲ့ မမမာ ကျနော်သွားပိတ်လိုက်မယ်၊ ခနလေးနော်"
သူ့ပေါင်ကြားလေးကို
လက်ဝါးနဲ့အုပ်ကာရင်း ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ မမမာကို ခနထားခဲ့ပြီး
အိမ်ရှေ့ကို ကျနော် ကမန်းကတန်း ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို
ကလန့်ထိုးပိတ်ပြီးတော့မှာ အခန်းထဲ ကမန်းကတန်းအပြေးလေး ဝင်လာမိတယ်၊
...................................
" မောင်မျိုးရယ်၊ မင်းမမ ကို ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ..အို..ဟင်းးး.."
အခန်းတံခါးပိတ်
အပြေးလေးဝင်လာတဲ့ မောင်မျိုးတယောက်၊ မာ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား
ခေါင်းအတင်းထိုးထည့်၊ မာ့ပျားအုံလေးကို လာပြီးရက်တော့၊ မာ့ပျားရည်တွေလည်း
တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျကုန်ရပြီလေ။ ဟင့် ကောင်ကလေးတောင် ဟိုးအရင်တုန်းကလို
မနူမနပ်ကလေး မဟုတ်တော့ဘူး။ မာ့အရသာဖူးလေးကို သူ့လျှာထိတ်လေးနဲ့
တဆတ်ဆတ်ထိုးတော့ မာ့တကိုယ်လုံးကို တွန့်လိမ်နေအောင် ခံစားရတယ်လေ။
မာ့ဒူးနှစ်လုံးကို
ထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို လိန်ကျစ်ဖို့ကျိုးစားတော့
မောင်မျိုးခေါင်းကို သွားညှပ်မိနေသလိုဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့
ပေါင်ပြန်ကားပြီး ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးလိုက်မိတယ်။ မောင်မျိုးက
မာ့တင်သားတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနှစ်ခုနဲ့ ဆုပ်ညှစ်ပြီးတော့ သူ့လျှာနဲ့
ပိပိလေး အတွင်းဝင်သလောက်ထိုးလိုက်၊ အရသာဖူးလေးကို လျှာထိပ်ကလေးနဲ့
ထိုးလိုက်၊ အမျိုးအမျိုးကို ကညှော့နေတော့တာပါပဲရှင်။
"မောင်မျိုးလာတော့ကွာ မမ မနေနိုင်တော့ဘူး "
မောင်မျိုးလက်ကို
ဆွဲပြီး မာ့အပေါ်တက်လာဖို့ ခေါ်လိုက်တော့တယ်။ မာ့ပိပိလေးထဲမှာ အရမ်းကို
လိုချင်နေပြီလေ။ မောင်မျိုး မာ့အပေါ်မှာ မှောက်ရက်တက်လာပြီး
မာ့နူတ်ခမ်းတွေကို လာနမ်းတယ်။ မာ့ပိပိလေးရဲ့ အနံ့တောင်ရနေတယ်။ ဟွန့်။
အာ့တာလည်း စိတ်ကို တမျိုးကြွစေတာပဲလေ။ မောင်မျိုးရဲ့ဒုတ်ချောင်းကြီးက
မာ့ပေါင်ခွဆုံမှာ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ ခစ်ခစ်။
မာလည်း
လက်တဖက်နဲ့လှမ်းကိုင်ပြီး ထိန်းလိုက်ရတယ်။ အင်း အရွယ်ကတော့ စံချိန်မှီပဲ၊
သူ့အဖေလောက်တော့ ဖြစ်လာပြီပဲ။ ပူနွေးနွေးနဲ့ ထိပ်မှာ
အရည်ချွဲချွဲလေးတွေတောင် ပေနေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့ကောင်ကြီးကို မာ့ပိပိအဝလေးကို
လက်နဲ့စမ်းပြီး တေ့ပေးလိုက်တယ်။ အဲတော့မှ သူက ဖြည်းဖြည်းချင်း
ဖိသွင်းလာတယ်။ အင်း။ တဝက်လောက်ဝင်လာတော့ မာ့လက်ကို လွှတ်လိုက်တယ်၊
မာ့လက်ဖဝါးနှစ်ဘက်က မောင်မျိုးရဲ့ ကျစ်လစ်မာကြောနေတဲ့ တင်ပါးတွေကို
လှမ်းထိန်းကိုင်ထားမိတယ်။
"အား..ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်"
နာလို့မဟုတ်ဘူးရှင့်၊
ကောင်းလို့ အသံထွက်ငြီးလိုက်မိတာပါ။ သူ့ကောင်ကြီးက မာ့အတွင်းထဲကို
စေးစေးပိုင်ပိုင်လေး ထိုးဝင်လာတော့ မာ့အတွင်းနံရံတွေအကုန်လုံးကို
ပွတ်တိုက်သွားတယ်လေ။ အကြောပေါင်းတထောင် စိမ့်တယ်ဆိုတာ
အဲဒါမျိုးပဲနေမှာပေါ့။ မာအဲဒီအရသာလေးကို မှေးပြီးခံစားနေတုန်းမှာပဲ
မာ့ဆီးခုံနဲ့ သူ့ဆီးခုံနဲ့ ဖိကပ်မိသွားတော့တယ်။
မောင်မျိုးလေ မာ့
ဂျိုင်းအောက်ကနေ သူ့လက်တွေကို တဖက်တချက် လျိုကာထိုးထည့်ပြီး
မာ့ပုခုံးတွေကိုဆွဲလို့၊ ဖင်ကိုကြွကြွပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့သွင်းတယ်၊
နောက်တော့မှ အရှိန်စယူပြီး အားမနာတမ်း ဆောင့်တော့တာပဲ။ မာလည်း
မာ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးနဲ့ သူ့ခါးကိုညှပ်ထားပြီး မာ့ခြေသလုံလေးတွေနဲ့
သူ့ပေါင်ကိုချိတ်လို့ သူ့အဆောင့်မှာ ကိုယ့်ဆီကို ဆွဲဆွဲသွင်းပေးလိုက်တယ်။
အားကောင်းမောင်သန် မောင်မျိုးဆောင့်ချက်ကတော့ မာတို့လင်မယားရဲ့
ကုတင်ကြီးတောင် တုန်ခါနေတော့တာပဲ၊ မသိများမသိရင်တော့ သရဲခြောက်နေသလားတောင်
ထင်ရမယ်နော်။ သရဲနီနီကြီး ကုတင်ကို စကောဝိုင်း ဖြစ်အောင်တွန်းနေသလိုပေါ့။
ခစ်ခစ်။
မာတို့နှစ်ယောက် အသံလေးတွေ တိုးတိုးလေး ကျိတ်ငြီးရင်း
အားရပါးရ အချစ်တိုက်ပွဲ နွဲလိုက်ကြတာ၊ မာလည်း အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်ရော၊
မောင်မျိုးရဲ့ကျောကုန်းကို ကုတ်ခြစ်ပြစ်လိုက်မိတော့တယ်။ မောင်မျိုးလည်း
ဆတ်ကနဲ့တွန့်သွားပြီးမှ သူ့လရည် ပူနွေးနွေးတွေကို မာ့ကိုယ်ထဲမှာ
တဆစ်ဆစ်ပန်းထုတ်နေတော့တယ်။ အမလေး မပြီးနိုင်ဘူးရှင်၊ ဘယ်လောက်များ
အောင်းထားသလဲမသိဘူး၊ မာ့စိတ်ထဲ တဂါလံလောက်တောင် ရှိမလားထင်မိတယ်။
မာတို့နှစ်ယောက်
တယောက်ကိုတယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ဖက်ရင်း နားနေကြမိတယ်။
မောင်မျိုးရဲ့ကောင်ကြီး နည်းနည်းလေး ပျော့သွားတော့ မာ့ကိုယ်ထဲက အရည်တွေက
ဖြည်းဖြည်းချင်းအပြင်ကို စီးကျလာတာခံစားလိုက်ရလို့။
" ဟဲ့ မောင်မျိုး မွေ့ယာပေါ်မှာ ကွက်ကုန်မယ် တခုခုပေး သုပ်လိုက်ရအောင်"
ဆိုပြီးပြောမှ
သူက မမှီမကန်းနဲ့ မာ့ထမိန်ကို ကောက်ပေးတယ် အဲဒါနဲ့ပိတ်ပြီး
ကမန်းကတန်းထရတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး အိပ်ယာခင်းက လျှော်လို့ရသေးတယ်
မွေ့ယာပေါ်ကျသွားရင် ကွက်ပြီးကျန်ခဲ့မှာ၊ ခစ်ခစ်။ မာလည်းပေါင်ခွဆုံကို
ထမိန်နဲ့ပိတ်ပြီး အိမ်သာဘက်ကို အမြန်ပြေးရတော့တာပေါ့ရှင်။
..........................
အဟီး
ကျနော်လည်း မမမာပြောလို့ ပြာယိပြာယာနဲ့ ကြမ်းပေါ်ကျနေတဲ့
အဝတ်တခုကောက်လိုက်တာ ကိုယ့်ပုဆိုးဖြစ်နေတာနဲ့ အသာလေး
ဘယ်လက်နဲ့ပြောင်းကိုင်ပြီး၊ သူ့ထမိန်ကိုပဲ ကောက်ပေးလိုက်မိတယ်။
ဘာရယ်လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်တော့လည်း တခါတလေ ပုဆိုးထဲ
ဂွေလှိမ့်ရင်း ထုတ်လိုက်မိတာတွေလည်း ရှိဘူးပါတယ်။
ကုတင်ဘေးမတ်တတ်ရပ်ပြီး
ပုဆိုးကွင်းထဲ ခြေထောက်လျိူဝတ်ရင်းနဲ့ အခန်းပြင်ကို အပြေးလေးထွက်သွားတဲ့
မမမာကို လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ အသားက သိပ်မဖြူပေမဲ့ ဖင်လုံးနဲ့ ပေါင်တန်တွေက
ဝင်းနေတာပဲ။ အပေါ်ပိုင်းက အကျီတောင်မကျွတ်သေးပဲ တချီပြီးသွားတာ
အံ့ဩနေမိတယ်။ အခု ထမိန်ကို ပေါင်ကြားအုပ်ကိုင်ပြီး အခန်းထဲက
ပြေးထွက်သွားတော့ ဖင်လုံးကြီးတွေက တုန်ခါယမ်းသွားတာ ကြည့်ရင်းနဲ့ စိတ်က
ပြန်ထလာပြန်တယ်။
အခုနကထည်းက နည်းနည်းသာပျော့သွားတာ လုံးလုံးကြီး
ရှုံ့သွားတာမဟုတ်တဲ့ ညီတော်မောင်ကလည်း နည်းနည်းလေး ပြန်မာလာတယ်။ တောင်တော့
မတောင်သေးပါဘူး။ မာမာလေးဖြစ်လာတဲ့ အဆင့်ပါပဲ။ ပုဆိုးဝတ်ပြီးတော့ ကျနော်လည်း
မမမာထွက်သွားတဲ့ မီးဖိုချောင်ဘက်ကို လိုက်လာခဲ့မိတယ်။ ကျနော်
မီးဖိုထဲရောက်တော့ မမမာရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ကျနော်လည်း
ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ ညီတော်မောင်ကို သေသေခြာခြာ
တိုက်ချွတ်ဆေးကြောလိုက်တယ်။
ကျနော်ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ မမမာက
ဓါတ်ဗူးထဲက ရေနွေးနဲ့ ကော်ဖီသရီးအင်ဝမ်း ဖျော်နေတာတွေ့ရတယ်။ ကျနော်က
သူ့နောက်နားကပ်ရပ်ပြီး ဆံပင်ကို တပတ်လျှိုထုံးထားလို့ ပေါ်နေတဲ့ လည်ကုတ်သား
ဝင်းဝင်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။
" အို့"
ရုတ်တရက်မို့ မမမာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။
"ချစ်တယ် မမမာရယ်"
"အင်း..
တို့ကလည်း မောင်မျိုးကို ချစ်ပါတယ်ကွာ၊ ဒါပေမဲ့ မောင်မျိုးအကို
ပြန်လာတော့မယ်နော် မကြာခင်မှာ၊ တို့တွေ အဲလိုနေလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး"
မောင်မျိုးအကို
လို့သူပြောလိုက်က သူ့ယောက်ျားကို ရည်ညွှန်းလိုက်မှန်း ကျနော်သိပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ အခုသူမှ မရှိသေးတာလေ၊ အဟီး။ နှောင်လာ နှောင်ခါဈေးပေါ့လေ။
" အင်းပေါ့ မမမာရယ် ကျနော်နားလည်ပါတယ်။ အခုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ပါရစေဗျာ"
မမမာက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကျနာ့်ကို ကော်ဖီခွက်လှမ်းပေးရင်း။
"ကဲ ကိုတော်ချော ဒါလေးသောက်လိုက်အုန်း၊ လာပြီး အပိုတွေချွဲမနေနဲ့ သူဘာလိုချင်မှန်း တို့သိပြီးသား ခစ်ခစ်"
သူပြောတာလည်း
ဟုတ်နေတော့ ကျနော်လည်း နည်းနည်းတော့ရှက်သွားတယ်၊ အဟီး၊ ကိုယ်က
လိုးချင်တာကို အချစ်တွေဘာတွေနဲ့ ရွှီးနေတာကိုး။ အဟီး ရှက်ရှက်နဲကပဲ
ကော်ဖီဖွက်ယူပြီး ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်သောက်နေလိုက်တယ်။ မမမာလည်း သူ့အတွက်
ကော်ဖီတခွက်ဖျော်ပြီး ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကုလားထိုင်မှာ
ဝင်ထိုင်ရင်း သောက်နေတယ်။ မမမာက နောက်တော့ ကျနော့်ကို
ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ကြည့်ရင်း ကျနော်စားပွဲတင်ထားတဲ့လက်ကို လာကိုင်ပြီး
ပွတ်ပေးနေရင်းက၊
" အလကားနောက်တာပါ မောင်မျိုးရယ်၊ မမကလည်း
မောင်မျိုးအပေါ်မှာ သံယောဇဉ်ရှိပါတယ်၊ အဲဒါအပြင်လေ၊ ခုနက
မောင်မျိုးလုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းလို့ မမကတောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို
သတိပေးရအုန်းမယ်လို့၊ စိတ်အလိုကို အရမ်းမလိုက်ဖို့လေ။ တော်ကြာ မမက
အိမ်ထောင်နဲ့၊ မောင်မျိုးလို လူပျိုလူလွှတ်ကလေးနဲ့ ဖြစ်တာ
လူသိသွားလို့ကတော့ မမဘဝက ပြီးသွားပြီပဲလေ။ မမအပေါ်နားလည်ပါကွာ"
"နားလည်ပါတယ် မမရယ် လာ အခု အခွင့်အရေး ရှိနေတုန်းလေး အချိန်ကို အကျိုးရှိရှိ သုံးကြရအောင်လား"
ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ထိုင်ရာကထပြီး မမမာရဲ့ လက်ကလေးကို ဆွဲလိုက်ပါတယ်။
" အော်.. ဒီကလေးကလည်း ပြောလေ ကဲလေပါလားကွယ်"
ပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့
မမမာတယောက် ကျနော်လက်ဆွဲခေါ်ရာနောက် လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။
ကျနော်ဦးတည်နေတာကတော့ သူတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်
ကုတင်ကြီးဆီကိုပေါ့နော်။
..........................................................
မမမာဘော်ဒီက
မောင်မျိုး ဆယ်တန်းတုန်းကထက် အများကြီးထွားလာတယ်။ မမမာရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက
အားရပါးရကြီးတွေပဲ။ အခုလို တလနီးပါးလောက် နေ့တိုင်း လင်မယားလိုနေခဲ့ပြီး
လိုးနေတာတောင်မှ မဝနိုင်ဘူး။ အခုလည်း မနက်ဖြန်ဆို မမမာရဲ့
ယောကျာ်းရှေ့တန်းက ပြန်လာတော့မယ်ဆိုလို့ ငတ်တော့မယ့်နေ့တွေက်တန်အောင်
တနေကုန် လိုးနေမိသည်။
များသောအားဖြင့်ကတော့ ဖင်ဖူးတောင်းထောင်
လုပ်ဖြစ်တာများသည်။ နည်းနည်းညှောင်းသွားမှ မျက်နှာချင်းဆိုင်
လှေကြီးထိုးပုံစံကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ဆွဲလိုးသည်။ မွေ့ယာတွေမစွန်းအောင်
အောက်မှာ သဘက်တွေ ခင်းထားသည်။ ရေလည်း ထမဆေးဖြစ်ကြတော့ ။
မမမာရဲ့ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားက အညိုရောင် ခရေပွင့်လေးကို
သူ့လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးဆွပေးနေတော့ မမမာ ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်းနဲ့
မလုပ်ဖို့ ပြောသေးသည်။
သူလည်း အတင်းမလုပ်ပါ၊ ဂျယ်များများသုတ်ပြီး
လက်ခလည်ကို ရှောရှောရူရူ အဝင်အထွက်လုပ်လို့ရတော့ မမမာ သိပ်မငြင်းတော့။
နောက်တော့ လက်ညိုးနှင့် လက်ခလည်နှစ်ချောင်း။ မမမာ ခရေပွင့်လေးက
လက်နှစ်ချောင်းကို ကောင်းကောင်းလေး အသားကျသွားတော့ မောင်မျိုးက
သူ့ကောင်ကြီးကို ကွန်ဒန်စွတ်ပြီး ထိပ်နှင့်စမ်းကြည့်သည်။
" မမမာ ကျနော် နည်းနည်းစမ်းကြည့်မယ်နော် ဟုတ်လား"
"အင်း"
မမမာ
အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ဖြေသည်။ နာမှာလည်း ကြောက်သည်၊ စိတ်ထဲမှာလည်း
တမျိုးကြီး၊ သို့ပေမဲ့ မောင်မျိုးခုနက ဂျယ်တွေ အများကြီးနဲ့
လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ အဝင်အထွက်လုပ်တော့ တမျိုးလေး ခံလို့ကောင်းသားမို့
သူ့လီးကြီးနဲ့ စမ်းမယ်ဆိုတော့ မမမာကိုယ်တိုင်ကလည်း စမ်းကြည့်ချင်သား။
" အိ.. အား နည်းနည်းနာတယ် မောင်မျိုး အရမ်း မထည့်လိုက်နဲ့နော်"
" ဟုတ် မမမာ "
မောင်မျိုး
အသက်ကိုအောင့်ပြီး သူ့လီးထိပ်ကလေးကို ခရေးပွင့်လေးအဝမှာ ဝင်တယ်ဆိုရုံလေး
တွန်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ဂျယ်တွေများတာရယ် ခုနက လက်နှစ်ချောင်းနဲ့
လုပ်ထားတာရယ်ကြောင့် ခနလေးနှင့် ဒစ်ဖူးက ပြွတ်ကနဲ ဝင်သွားသည်။
ခေါင်းဝင်သွားမှတော့ ကိုယ်ကသိပ်မခက်တော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်လုပ်ရင်းနှင့်
သူ့လီးတချောင်းလုံး မမမာရဲ့ နောက်ပေါက်ကို ဝင်သွားပြီ။
သူ့ဆီးခုံနှင့်
မမမာ ဖင်လုံးကြီးတွေ တသားထဲ ဖိကပ်နေလေပြီ။ ဖီလင်ကတော့ တမျိုးလေး။
သူကိုယ်တိုင်လည်း တခါမှ မလုပ်ဘူး။ မမမာအတွက်ကလည်း ပထမဆုံးဆိုတော့
နှစ်ယောက်စလုံး ဖိန်းတိန်းရှိမ်းတိန်း ဖြစ်နေကြသည်။ ခနနေတော့
ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်နေရာကနေ အရှိန်ရလာသည်။ သူ့ပေါင်ခြံနှင့်
မမမာဖင်လုံးကြီးတွေ တဖန်းဖန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေမိသည်။
ခရေပွင့်လေး၏
တင်းကြပ်မှုကြောင့် သူ.. ကြာကြာမထိန်းနိုင် ကွန်ဒန်ထဲကို သူ့လရည်တွေ
ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ပြိးသွားရတော့သည်။ စိတ်ကြေနပ်သွားသောမောင်မျိုးက
မောမောပန်းပန်းနှင့် မမမာ ကိုယ်လုံးကြီးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း
လှဲချလိုက်လေတော့သည်။
===========================================
" ဟေ့မောင်မျိုး မင်းတောင် တော်တော်လေး ကြီးလာပြီကိုးကွ။ အေးလေ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားကြီးတောင် ဖြစ်နေမှကိုး"
" ဟုတ်ကဲ့ အကို၊ အကိုတောင် အသားတွေ အတော်မဲသွားတယ်နော် "
မာ့
ကိုကိုနဲ့ မောင်မျိုးတို့ စကားပြောနေကြတာကြည့်ပြီး မာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို
မလုံမလဲဖြစ်မိတယ်။ ကိုကိုက မာနဲ့ မောင်မျိုးကို အမျိုးအရင်းလို့ပဲ
မှတ်ထားတော့ ဘာမှ မယုံသင်္ကာ မဖြစ်ဘူးရှင့်၊ မနေ့က ကျမတို့တပ်က
ရှေ့တန်းပြန်တွေကို ပန်းခက်ပန်းစည်းတွေနဲ့ သွားကြိုခဲ့ကြတာပေါ့။ ညရောက်တော့
ကိုကိုက သူပြန်လပ်နေခဲ့တာကို အတိုးချပြီး အစွမ်းကုန်ကို ကြမ်းတာရှင်။
မောင်မျိုး တဖက်ခန်းက ချောင်းနေလိမ့်မယ် ဆိုတာကိုလည်း ကျမကသိနေတော့ ပိုပြီး
စိတ်ထနေရသလိုပဲ ၊ စောက်ရည်တွေ တရွှမ်းရွှမ်းပေါ့။
ကိုကိုကတော့
အရမ်းသဘောကျနေတာပေါ့။ သူ့ဇနီး၊ ကျောင်းဆရာမ အလိမ္မာလေးတယောက်
သူ့ကိုမျှော်ရင်း လီးငတ်နေရရှာမှာပဲလို့ တွေးရင်း ကျမအလိုတွေကို အစွမ်းကုန်
ဖြည့်ပေးနေတာပေါ့ရှင်။ မနက်ကျတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်စလုံး
နေမြင့်မှပဲနိုးတော့တယ်။ အခု မောင်မျိုးစောစောထပြီး ဝယ်ပေးထားတဲ့
မုန့်ဟင်းခါး လဘက်ရည်တွေ သောက်ပြီး စကားစမြီ ပြောနေကြတာပေါ့ရှင်။
ခနနေတော့
မောင်မျိုးလည်း အပြင်ထွက်သွားပြီး၊ ကိုကို့ကိုလည်း တပ်ရင်းမှုးက
အခေါ်လွှတ်လိုက်လို့ ထွက်သွားတာနဲ့ မာလည်း ထမင်းချက်ဟင်းချက်
အိမ်ရှင်းလုပ်ရင်း ကျန်ခဲ့တော့တာပေါ့။
........................................
" မာ ရေ ကိုတော့ ကံကောင်းပြီထင်တယ်။"
" ဘာဖြစ်လို့လဲကို"
"
အဘ က ခေါ်ပြောတယ်၊ ကို့ကို မင်း ပင်နန်းလှပြီ တလှည့်နားအုန်းတဲ့၊ အခု
သူ့ပီအေလုပ်ဖို့ ကို့ကိုပြောလိုက်တယ်။ ကိုနောက်ဆို မာနဲ့ ခွဲမသွားရတော့ဘူး
သိပြီလား"
" ဟုတ်လားကို၊ ဝမ်းသာလိုက်တာ ကိုရယ် "
မာ တကယ်ပဲ
ဝမ်းသာပါတယ်၊ ကိုယ့်ယောက်ျားရှိရက်နဲ့ မိန်းခလေးတယောက်ထဲ နေရတာ
ပျင်းဖို့ကောင်းတယ်ဆိုတာ မာက လက်တွေ့သိပြီးပြီလေ။ နောက်ပြီး ဂတိတည်တဲ့
အဘကို ပေးကျွေးခဲ့ရတာတွေလည်း တန်ပါတယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။
" ကိုတို့ အဲဒါဆိုရင် ကလေးယူဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲလို့ရပြီပေါ့ အချစ်ရယ်"
ကိုပြောလိုက်မှ
ကျမထိတ်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။ မောင်မျိုးနဲ့ ကျမ အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြတာ၊
ပြီးခဲ့တဲ့တပတ်က ကျမ ဆေးသောက်ဖို့ကို လုံးလုံးကြီးမေ့နေခဲ့ပါလား။
ဘုရားဘုရား၊ အခုမှ သတိယတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုရှိနေပြီဆိုတော့ တော်သေးတာပေါ့နော်။
" အင်းပေါ့ ကို၊ ကိုက ဘာလိုချင်တာလဲ သားလေးလား သမီးလေးလား.."
.===========================================
" သမီးလေးက အမေတူလို့ထင်တယ် ချစ်စရာလေးကွာ"
" ကို ရယ်၊ သားလေးလိုချင်နေတဲ့ ကို့ကို သားလေး မမွေးပေးနိုင်တာ စိတ်မကောင်းပါဘူးကိုရယ် "
" အိုကွာ အဲဒါက ဟိုအရင်တုန်းက ပြောတာပါ၊ ခုကတော့ ဘာလေးမွေးမွေး ကိုယ့်ရင်သွေးပါပဲကွာ၊ ကိုယ်ကတော့ အတူတူချစ်တာပါပဲ"
တကယ့်ကို
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် ကိုပြန်လာပြီးတာနဲ့ မာ ကိုယ်ဝန်ရှိခဲ့ရတယ်။
မာ့စိတ်ထဲမှာတော့ မောင်မျိုးကြောင့်လို့ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကိုပြန်မလာခင်၊ တပတ်လောက်အလိုမှာ မောင်မျိုးက
တန်အောင်ဆိုပြီး နေ့ရောညပါ မာ့ကို လိုးနေခဲ့တာလေ။ မာကိုယ်တိုင်ကလည်း
လိုလိုလားလားပါ။ အဲဒီအချိန်ကလည်း မာက ဆေးသောက်ဖို့ကိုလည်း မေ့နေတယ်လေ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုက ဘာမှ သံသယမဖြစ်လို့ အဆင်ပြေနေခဲ့ပါတယ်။ မောင်မျိုးကတော့
မာ့ကိုယ်ဝန်နှစ်လလောက်မှာပဲ၊ ကျောင်းပြီးသွားလို့ အလုပ်လုပ်နေပြီဆိုတော့
မာတို့နဲ့ မနေတော့ပါဘူး။
ကိုကလည်း အဘ (တပ်ရင်းမှုး) နဲ့
အနီးကပ်နေရလို့လား မသိဘူး၊ အရင်ကလို ရိုးရိုးသားသား မဟုတ်တော့ပါဘူး။
လက်ဆော့ခြေဆော့လေးတွေ ရှိလာပါပြီ။ သူက တသက်လုံးရိုးလာခဲ့သူဆိုတော့
မာ့ကိုလည်း အရိုးအတုံးလို့ထင်ထားလို့၊ ထင်တယ်၊ ပိရိအောင် သူမနေတတ်ပါဘူး။
သူခြေလှမ်းတွေ ပျက်နေတာ မာသိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာလည်းမပြောပါဘူး။
ကိုယ်ကိုယ်တိုင်တောင် သူ့ကွယ်ရာမှာ ကဲခဲ့တာပဲ။ ယောက်ျားလေးဆိုတာ
နည်းနည်းပါးပါးတော့ ရှိမှာပေါ့လေလို့ဆိုပြီး လွှတ်ထားပေးလိုက်ပါတယ်။
မာ့အာရုံက အခုတော့ မာ့သမီးလေးဆီမှာပဲ ရှိနေတော့တာလည်း ပါမှာပေါ့နော်။
.....................................ပြီးပါပြီ...........................................
တပ်ကြပ်ကြီး ...... ရေးသားသည်
No comments:
Post a Comment