ကာမအရသာ စ\ဆုံး

  ကာမအရသာ စ\ဆုံး အသစ်​များ

တစ်ကိုယ်လုံးလဲဖွတ်ဖွတ်ကိုကြေလို့သက် ကိုယ့်ကိုတကယ်ကောချစ်တာ ဟုတ်ရဲ့လားဟင်.?ဒီမှာကိုထွေးချစ်တာကချစ်တာ စည်းကမ်းကစည်းကမ်းဘာမှမဆိုင်ဘူးမနက်ဖန် တရက်လေးတောင်ရှင် မစောင့်နိုင်ဘူးလား ဟင် သက်ရယ် မနက်ဖြန်ဆို ဟိုကောင်အောင်ကြီးရဲ့မင်္ဂလာအဝင်နေ ့ပါဆိုမှကိုပြန်အိပ်ရမှာမဟုတ်ဘူးသူ့မိန်းမရွာကလဲဒီမြို့နဲ့က အဝေးကြီး ကိုတို့သူငယ်ချင်တွေ အားလုံး မင်္ဂလာပြီးမှ ပြန်ရမယ်လို့ အစထဲကပြောပြီးသားပါဆိုနေမှရော။လုပ်ပါကွာ နော်….နော်။မရဘူး သက်က စည်းကမ်းကို မဖျက်နိုင်ဘူး မနက်ဖန် ည ကိုထွေးပြန်လာရမယ် ဘယ်လောက်ဝေးဝေး ဆိုင်ကယ်နဲ့ဘဲနောက်မနက်မှစောစောပြန်သွားပေါ့ ဖယ်စမ်းပါ ဒီလက်ကြီးက ဒီနို့ဘဲလာလာနှိုက်နေတာကျမကိုထွေးရဲ့လက်ကိုပုတ်ချတယ် ဒါပေမဲ့ မရပါဘူး ကိုထွေးက ကျမကိုနမ်းတယ် ကစ်စ်ပေးတယ် နို့တွေကိုကိုင်တယ်ပြီးတောကျမလက်တဘက်ကိုကိုင်ပြီးသူ့လီးကိုစမ်းခိုင်းတယ်။ဟင့်အင်းကွာ….နက်ဖန်ဆို..သက် သတ်မှတ်ထားတဲ့ တပတ်ပြည့်ပြီဘဲတရက်လေးစောပေးရတာများ ဘာဖြစ်မှာကျနေတာဘဲ….ဒီမှာ တင်းနေပြီကိုင်ကြည့်စမ်းပါ သက်ရယ်။ကိုထွေး, သက်ကိုရှင်ယူထားတဲ့မိန်းမဘဲ ဆိုပြီး နိုင်ထက်စီးနင်းပြုချင်တာလား လာမလုပ်နဲ့သက်မကြိုက်ဘူး သက်ကိုဘယ်လိုမိန်းမမျိုးလို့ရှင်ထင်နေသလဲ။ကျမ အော််လိုက်တော့ ကိုထွေးလန့်သွားပုံရသည်ရှက်လဲရှက်သွားပုံဘဲ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် မျက်နှာကြီးတခုလုံးရဲလို့ကိုထွေးကအသားဖြူတော့သိသာလှသည် ဒါပေမဲ့လဲ ကျမကတော့ မလျှော့နိုင်ပါဘူးဘယ်တုံးကမှလဲမလျှော့ခဲ့ဘူးဘူး။ဟာ,…သက်…ကိုထွေးနဲ့သက် ကတရားဝင်လင်မယားတွေပါသက်ကို ကိုထွေး တတ်နိုင်သလောက် ပြည့်ပြည့်စုံစုံထားပေးနေတာပါဘဲသက်ဘာတွေလိုအပ်နေသေးလို့လဲကိုထွေးစိတ်အရမ်းပျက်လာပြီ။သက်ကအရမ်းလှတယ်လှသလောက်ကိုထွေးအပေါ်အရမ်းရက်စက်တယ်သူများလင်မယားတွေလဲ ဒီလိုဘဲလားဆိုတာသက်လေ့လာကြည့်စမ်းပါ ကိုထွေးအရမ်းချစ်တယ် ဒါကြောင့်လဲအရမ်းသက်အလိုကိုလိုက်ခဲ့တယ် ဒါပေမဲ့ ကိုထွေးတို့လင်မယားဘဝကဘာမှအဓိပ္ပါယ်မရှိတော့ဘူး….သိလား….သက်လှတာမက်ယင် ညတာခက်မယ်ဆိုတာ ကိုထွေးအတွက်တော့တကယ်ဘဲဖြစ်နေပြီလား အေးပါ လေရပါတယ် ငါ့ဘဝနဲငါဘဲရှိပါစေတော့ အိပ်တော့မယ်။ယောက်ကျားများ အတော်ခက်တယ်သူတို့လိုတာမရလျှင်စိတ်ဆိုးကြ စိတ်ကောက်ကြတာဘဲကောက်လေကောက်ပေါ့တသက်လုံးပေါင်းရမှာ သူ့အလိုကို တခါလိုက်မိလျှင်နောက်တသက်လုံးလိုက်ရတော့မှာပေါ့။ကျမတို့ အိမ်ထောင်ကျတာ နှစ်နှစ်ကျော်ကျော် သုံးနှစ်ထဲရောက်ခဲ့ပြီ ဒါပေမဲ့ ကျမကိုယ်ကျမအိမ်ထောင်သည်လို့ကိုလုံးဝ မထင်ဘူး ကျမ လှချင်တယ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်တယ်ကျမကို လာမချုပ်ချယ်နဲ့ကျမလုံးဝမကြိုက်ဘူး နေရာတိုင်းမှာကျမကသာဆရာဘဲ ကျမကအမိန့်ပေးရမှကြိုက်တယ်ခုလဲကြည့်လေ ကျမယောက်ျားကို တပါတ်မှတခါဘဲ ပေးတယ် ဘာလို့ဆို ကျမကလှချင်တယ်လေကျမအလှပျက်မှာစိုးတယ် ကျမတို့မိန်မတော်တော်များများဟာယောကျင်္ားရပြီးလျှင်အလှပျက်သွားတတ်ကြတယ် မိမိအလှကိုရေရှည််မထိန်းသိမ်းတတ်ကြဘူး ။အဲသလို မိန်းမတွေထဲကျမအပါမခံနိုင်ပါဘူး။ဒါကြောင့်လဲ ကိုထွေးမိဘတွေနဲ့ အတူနေနေတာကို၊တအိုးတအိမ်ထူထောင်ကြမယ်ဆိုပြီးပူဆာခဲ့တာပေါ့ ကိုထွေးကလဲကျမကိုချစ်ရှာပါတယ်ခုတော့ရတဲ့စုကြေးလေးနဲ့ ဒီမြို့သစ်က အထပ်မြင့် အိမ်ရာမှာ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းလေး တခန်းဝယ်ပေးရှာပါတယ် ။ကျမလိုချင်တာကတော့ မြေညီထပ်ကထောင့်ခန်းပေါ့ ဒါပေမဲ့ ရှိတဲ့ပိုက်ဆံနဲ့က မြေညီ ထပ်တော့မရဘူး ဒုတိယထပ်ထောင့်ခန်းလေးရလိုက်တယ်လေဒီလိုဆိုတော့လဲ သိပ်တော့မဆိုးပါဘူးလင်ကိုယ်မယားနှစ်ယောက်ထဲအိမ်ခန်းကလဲအကျယ်ကြီး အိပ်ခန်းကတခန်း ၊မီးဖိုတခန်း ၊ဧည့်ခန်းကလဲပါသေးတယ်ဆိုတော့ ကျမပျော်ပါတယ်။ထောင့်ခန်းလေး ဆိုတော့ လေကောင်းလေသန့်ကလဲရတယ်လေအခန်းချငး်ကပ် တဘက်ခန်းကတော့ လူတွေမရောက်ကြသေးဘူးအဲဒါကြောင့်အိမ်လည်လို့တော့မရသေးဘူးပေါ့ အိမ်မှုကိစ္စလေးတွေလုပ် နေ ့လယ်နေ့ခင်း တရေးတမောအိပ်ဝတ္ထုစာအုပ်လေးဖတ်ဇိမ်ကိုကျနေတာပါဘဲကိုထွေးကပုဂ္ဂလိကကုမ္ပဏီတခုက အငယ်တန်းစာရေးပါတခါတလေ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စနဲ့လူမှုရေးရှိလို့ခွင့်ယူတာကလွဲလျှင် သူ့မှာ တရက်လေးတောင် ပိတ်ရက်မရှိဘူးကျမတယောက်ထဲ တနေကုန်အိမ်မှုကိစ္စလေတွေလုပ် ကိုယ်ကိုယ်ကိုအလှပြင် . အိုပျင်းချိန်တောင်မရပါဘူးကျမပျင်းတာကတော့ လင်မယားနေရမှာကိုဘဲ ဝတ္တရားအရမှို့သာ သူ့ကို လိုက်လျှောနေရတာဒီလိုရှက်စရာ ကိစ္စတွေကိုဘာလို့များ လုပ်နေချင်ကြပါလိမ့်နော်။ပြီးတော့လဲ ဘာမှလဲမဟုတ်ဘူး သူတို့ပြီးသွားရင် ကိုယ်မှာဖြင့် စေးတိစေးကပ် စိုတိစိုစက်နဲ့နေရထိုင်ရခက်တာဘဲအဖတ်တင်တယ်သူတို့ကတော့ ဆန္ဒပြည့်ဝသွားတော့ တဘက် လှဲ့ပြီးတချိုးထဲ အိပ်တော့တာပါဘဲ သူတို့ဘယ်လောက််ကောင်းတယ်ဆိုတာတော့ ကျမ မသိဘူးကျမသိတာကတော့ကောင်းသလိုလိုတော့ရှိပါတယ် ဒါကလဲ တကယ်ကောင်းလား ဆိုတော့ဘာအရသာမှကို မသိလိုက်ရပါဘူး ကျမတို့ အမျိုးသမီးတွေဘာလို့ယောက်ျားယူကြတာလဲ ကျမကတော့ကိုထွေးကိုချစ်တာတခုထဲနဲ့ဘဲ ယူခဲတာပါ။ခုတော့သူ့အလိုးခံဖို့ယူထားရသ လိုဘဲသူ့အလိုကိုလိုက်မိလျှင် အလိုးခံရတော့ တာပါဘဲသူလိုးလို့အားရသွားလျှင်ဘာမှသန့်ရှင်းရေးလုပ်မပေးဘူးပြီးတော့သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနေတတ်တဲ့ကျမကတော့နေရခက်တယ် ကိုယ်ဟာကိုဘဲ ရေထထပြီးဆေးရတယ်။သြော် ဝတ်ကြွေး ဝတ်ကြွေး ဒါနဲ့များကိုယ်တော်ချောက နေ့တိုင်းလုပ်ချင်သေးတယ် တဲ့တပါတ်တစ်ခါတောင် များလှပြီ တစ်လမှတစ်ခါလောက်ဘဲပေးလုပ်သင့်တယ် ခုလဲကြည့်လေ နက်ဖန်မှတပါတ်ပြည့်မှာကိုတရက်စောလုပ်ချင်သတဲ့ ပေးရအုံးမယ်အားကြီးကြီးမနက်ဖြန်သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့မင်္ဂလာလိုက်သွားမှာတဲ့လေ။ဟိုမှာညအိပ်လျှင်လဲ ကျမသက်သာတာပေါ့ဝမ်းတောင်သာသေး ဒါပေမဲ့မနေပါဘူးကျမသိတာပေါ့ဘယ်တုန်းကမှ မနေဘူးဘူး ဒီစောက်ဖုတ်လောက်လုပ်ချင်နေတဲ့သူဘဲ ဒီတရက် မလုပ်လျှင်နောက်တပါတ်မှလုပ်ရတော့မှာပေါ့ ကျမကအဲသလိုသတ်မှတ်ထားတာလေ ခဲမှန်ဘူးတဲ့စာသူငယ်လိုဘဲ ကျမကအဝါကဒ်ပြလိုက်လျှင် သူ့ခမျာပြာယာခတ်သွားတော့တာပေါ့ ကြည့်ထား မနက်ဖန် သူပြန်မလာဘဲ မနေပါဘူး ။ကောင်းဆက်နိုင်ကုမ္ပဏီ “ကောင်းဆက်နိုင်ကုမ္ပဏီ၏မန်နေဂျာရုံးခန်းထဲ၌ကိုညိုမောင်တယောက်အလုပ်များလျှက်ရှိနေလေ၏ နိုင်ငံခြားအိပ်စပို့စာရင်းများကိုဒီနေ့အပြီးလုပ်ရမယ်လို့ သူဌေးကြီး ဦးကောင်းဆက်နိုင် ကညွှန်ကြားထားသောကြောင့်ဖြစ်လေသည် မနက်ဖန်ဆိုလျှင်သင်္ဘောတင်ရတော့မည် အချိန်ကားည ၈ နာရီထိုးနေပေပြီပွဲရုံမှ အလုပ်သမားများတော့ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်ကိုညိုမောင်ကတော့ ဒီနေ့လဲအိမ်ပြန်အိပ်ဖို့လမ်းမမြင် စာရင်းေတွေကမပြတ်သေး ဒီစာရင်းတွေကို ဒီည အပြီးလုပ်ရမည်မအိပ်ရလဲကိစ္စမရှိ လုပ်ငန်းပြီးစီးဖို့ကသာ အရေးကြီးသည် ။ကိုညိုမောင်က ရိုးသား သည် ်ကြိုးစားသည် ထို့ကြောင့် သူဌေးကြီးဦးကောင်းဆက်နိုင်ကအလုပ်သမားခေါင်းဆောင် မှစာရင်းကိုင်ယခုစာရင်းကိုင်မှ ပွဲရုံမန်နေဂျာ အဆင့်ဆင့်တိုးမြှင့်ခန့်ထားလေ၏ကိုညိုမောင် အဖို့မန်နေဂျာ ရာထူးရပြီးမှ အလုပ်ပိုရှုပ်တော့သည် နံက်စာ နေလယ်စာနှင့် ညနေစာ တို့ကိုလဲပွဲရုံကဘဲကျွေးနေတော့ အိမ်ပြန်ချိန်ကအတော်နည်းလှသည် အိမ်မပြန်ရတာ ၅ ရက်တောင်ရှိပြီအိမ်ကမိန်းမကို သတိယလှပြီဖြစ်လေသည် ။ နိုင်ငံခြားအိပ်စပို့များပြီးသွားလျှင်တော့ အိမ်ပြန် နှပ်နေလိုက်အုံးမည် ဒီအချိန်မျိုးမှာလက်ထောက်မန်နေဂျာလှမျိုးနဲ့လွှဲထားလို့ရသည် မနက်ဖန်ညဆိုလျှင် အိမ်ပြန်လို့ရလောက်သည် အိမ်ကမိန်းမနဲ့မတွေ့ရသည်မှာလဲကြာပြီ။ပွဲရုံနှင့်အိမ်ကအတော်သွားရသည် အိမ်ကမြို့သစ်မှာ အိမ်ဆိုပေမဲ့အထပ်မြင့်အိမ်ယာမှ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတခန်း သာဖြစ်သည် အလုပ်သမားခေါင်းဘဝကဝယ်ထားခဲ့တာပါ မြေညီထပ်မှာတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့သုံးထပ်မြောက်မှာ ထောင့်ခန်းလေးတော့ ရထားတယ်လေဝင်လေထွက်ကောင်းတယ်သားသမီးနှစ်ယောက်နဲ့ဆိုတော့မကျဉ်းလွန်း မကျယ်လွန််ပါဘဲယခုတော့ မန်နေဂျာဖြစ်နေပြီဆိုတော့လစာကလည်းမြင့်လာပြီလေ မိသားစုသုံး လောက်ငှရုံ မကအပိုငွေလေးတွေလဲစုမိဆောင်းမိနေလေတော့ မိသားစုအတွက်မပူမပင်ရတော့ဘူး သူဌေးကြီးဦးကောင်းဆက်နိုင်ရဲ့ကျေးဇူးကားများပြားလှပေသည်ထို့ကြောင် ့လဲကိုညိုမောင်တယောက်မအိပ်မနေကြိုးစားနေရခြင်းဖြစ်၏ ။ည ၈ နာရီတောင်ကျော်လာပြီ ကိုထွေးပြန်မလာသေးဘူး မနေ့ကကျမကို စိတ်ကောက်အိပ်သွားတာ ကျမလဲပြန် မချော့ခဲ့မိဘူး စိတ်ကတော့ မကောင်းပါဘူးကျမကလွန်များသွားပြီလား ကိုထွေးကစိတ်ကောက်လျှင် နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်တော့ကောက်တတ်သည်ဒါပေမဲ့ ညအိပ် ညနေတော့ သူ တခါမျှမနေဘူးပါဘူး ပြန်မလာမှာကိုတော့စိုးရိမ်မိသားပြန်မလာလျှင် ကျမတယောက်ထဲအိပ်ရမှာပျင်းစရာကြီးသူစိတ်ကောက်သွားတာတော ့သေချာသည် ဘာလို့ဆို မနက်ကအစောကြီး ထွက်သွားတာ ကျမကိိုုတောင်နှိုးမသွားဘူး။ကျမအိပ်ယာထတော့ သူကိုင်နေကျ အိမ်သော့လဲယူမသွားဘူး ကျမတို ့လင်မယားက အိမ်သော့ကိုတယောက် တချောင်းကိုင်ကြတာလေ ဒါမှကျမအပြင်သွား စျေးသွားလို့ကျမမရှိတဲ့အချိန်သူအိမ်လာလျှင်အဆင်ပြေမှာပေါ့ တခါတလေ သူအိမ်ပြန်နောက်ကျတတ်တယ်။ဒီအချိန်မျိုးဆို ကျမကအိပ်ပြီ ဒီတော့ကျမကို မနှိုးရတော့ဘူးပေါ့ဒီနေ့တော့ခက်ပြီ သော့ကိုလဲယူမသွားတော့TVကြည့်ယင်းထိုင်စောင့်နေရတော ့မှာ ညနက်မှပြန်လာလျှင်တော ့ခက်ပြီ ကျမက၉နာရီဆိုလျှင်အိပ်ချင်ပြီ အိပ်ယာထဲဝင်ပြီးလျှင်လဲမထချင်တော့ဘူးမှတ်တိုင်ပါတယ် ဆရာရေ့ စပါယ်ယာ၏အော်သံနှင့်မရှေးမနှောင်းမှာအမှတ် ၈.လိုင်းကား မှတ်တိုင်ရှေ့မှာငြိမ့်ကနဲထိုးရပ်သွား၏။ကိုညိုမောင်ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်လေသည် ည ၉နာရီကျော်ပြီ သည်ကားကမြို့သစ်ကိုရောက်တဲ့နောက်ဆုံးကား သည်ကားမှမမှီလျှင် ဖယ်ရီငှါးရတော့မည် ပွဲရုံမှာလုပ်ငန်းများကို လက်စသတ်ပြီး မနက်ဖြန်ဝင်မည့်ကုန်တွေအတွက် လှမျိုးကိုသေချာမှာထားခဲ့ရသေးသည် ။မနက်ဖြန်တရက်လောက်တော့နားချင်သေးသည် သူဌေးကြီးလဲ အိပ်စပို့အတွက် ဒီမနက်ကဘဲစင်ကာပူကိုသွားလေပြီအနဲဆုံးတပါတ်လောက်ကြာလိမ့်မည်အနညး်ငယ်လမ်းလျှောက်တော့ အထပ်မြင့်ကွန်ဒိုတိုက် မြေညီထပ်လှေကားခြေရင်းသို့ရောက်လာလေသည် လှေခါးပေါ်တက်ရင်းတိုက်ပုံအိကျင်္ ီထဲမှသော ့ကိုနှိုက်ယူလေ၏သော့ကွင်းလေးကိုလက်ညှိုးစွပ်၍လှည့်လိုက်လေသည် စိတ်တွေကပေါ့ပါးနေလေသည်အလိုပြည့်တောမှာကိုးချစ်မယားလေးကတော့အိပ်ပျော်နေလောက်ပြီ ဒီနေ့တော့ကောင်းကောင်းကြီးကို ပြုစုလိုက်အုံးမယ် အတွေးနဲ့ပင်လျှင် ပုဆိုးထဲမှ လီးကြီးတောင်ထလာလေ၏ ဒုတိယထပ်အလွှာအရောက်၌ လက်ညှိုးထဲမှသော့ကွင်းလေးလွတ်ထွက်သွားပြီး လှေကားအောက်ပြုတ်ကျလေတော ့သည် ။သြော်…ဒုက္ခပါဘဲပြန်ဆင်းရအုံးတော့မှာဘဲကိုညိုမောင်လှေကားအောက်ခြေကိုပြန်ဆင်းသွားပြီ သော့ကဘယ်နေရာကျသွားမှန်းမသိလှေခါးခြေရင်းကမီးအလင်းရောင်က သိပ်မရှိအတော်ကြာရှာနေတာတောင်မတွေ့ကိုညိုမောင် စိတ်ကသိပ်မရှည်တော့ အရေးကြောင်းဒိန်းဒေါင်းဖျက်ဆိုသလို လီးကလဲ တောင်လှပြီ တော်ပြီ မနက်မှဘဲလာ ရှာတော့မည်။စိတ်ကမြန်နေသည်အိမ်ခန်းတော်တော်များများကအိပ်တဲ့သူတွေအိပ်တချို့ကလဲအိမ်ခန်းတွေထဲTVကြည့်သူတွေကကြည့်နေတချို့အိမ်ခန်းတွေကလဲ လူတွေကမရောက်ကြသေးဆိုတော့ အပြင်မှာလူခြေက တိတ်နေလေပြီ ကိုညိုမောင်တို့အိမ်ခန်းကတတိယထပ် သည်လှေကားပေါ်တက်လိုက်ဆင်းလိုက်လုပ်ယင်းနဲ့သူဘယ်အထပ်ရောက်နေပါလိမ့်ခေတ္တစဉ်းစားယင်း သူ့အိမ်ခန်းရှိရာယာဘက်ကိုချိုးကွေ့လိုက်သည် ရောက်ပါပြီယာဘက်အစွန်းထောင့်ခန်းကကိုညိုမောင်တို့အိမ်ခန်းပါ ။အမှန်တကယ် ကိုညိုမောင်ရောက်နေတာကဒုတိယထပ်မှာပါ ကိုညိုမောင်တခါးကိုခေါက်လိုက်သည် ဒေါက်…..ဒေါက်….ဒေါက်….အတွင်းကဘာသံမျှမကြားရတံခါးလက်ကိုင်ဘုလေးကိုလှည့်လိုက်တော့အတွင်းကသော့ခတ်မထားပါဘူး တံခါးကပွင့်သွားလေပြီ ကိုညိုမောင်အိမ်အတွင်းဝင်လိုက်ပြီ တံခါးလော့ခလုပ်လေးကို နှိပ်ပြီးပြန်ပိတ်လိုက်သည် ။အိပ်ခန်းတံခါးကိုအသာဖွင့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ညအိပ်မီးလေးကိုသာ ထွန်းထားပြီးစေါင်ကိုခေါင်းမြီးခြုံ၍ တဘက်ကိုစောင်းစောင်းလေးအိပ်နေတဲ့ မိန်းမကိုတွေ့ရလေသည် သူမအိပ်ပျော်နေပြီလား မသိ အိပ်ပျော်နေတဲ့သူကို စောက်ဖုတ်ကို အယင်ရက်ပေးလိုက်အုံးမယ် ဟုစိတ်ထဲမှကြုံးဝါးလိုက်လေ၏။အိပ်ချင်လွန်း၍သာ ကျမအိပ်ခန်းအတွင်းဝင်အိပ််လိုက်ရပေမဲ့ ကိုထွေးက မလာသေးသဖြင့် စိတ်ချလက်ချ အိပ်မရပါဘူးအိပ်တဝက် နိုးတဝက်ပါဘဲ ထိုအချိန် တံခါးခေါက်သံကြားလိုက်ရပါတယ် သြော် သူပြန်လာပြီကိုးတံခါးခေါက်မှာပေါ့ သူမှ သော့မပါတာကျမသော့ခတ်မထား ဘူးလေ သူသိမှာပါကိုယ်တော်ချောက ကျမရှိတဲ့ အိပ်ခန်းဘက်ကိုတန်းလာတော့တာပါဘဲကျမလဲစောင်ခေါင်းမြီးခြုံပြီးအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။သူချက်ချင်းကုတင်ပေါ်တက်လာတော့တာဘဲဟင်း…ဟင်း ရယ်စရာ ဘဲ မနက်ကတော့ကောက်တော်မူနေပြီး ခုတော့ နေနှိုင်သေးလား အိုး..ကျမခေါင်းမြီးခြုံထားတာကို ခေါင်းကစမလှန်ပါဘဲ ခြေထောက်ကစလှန်တယ် အင်း…သူဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ ကျမသိတာပေါ့ထင်ထားတာက ကျမကိုနှိုးမယ် အနမ်းတွေပေးမယ် ပတ်ချွဲနတ်ချွဲတွေလျှောက်ပြောမယ် ပေါ့၊ ခုတော့ဘာဒီဇိုင်းတွေဖမ်းနေတာလဲမသိစကားတခွန်းမျှမပြောဘဲနဲ့ အံ့ပါရဲ့ နေပါ့စေအုံး သူ့ဟာကြီးကို မိအောင်ဖမ်းဆွဲပြီး မှတ်လောက်သားလောက်အောင် လိမ်ချိုးထားလိုက်အုံးမယ် ။ကိုညိုမောင် ခြေထောက်ဘက်ကစောင်ခြုံကို မပြီးခေါင်းတိုးဝင်လိုက်လေသည် မိန်းမရဲ့ ခါတိုင်းနဲ့မတူတဲ့အမွှေးနံ့က ကိုညိုမောင်၏ ရမက် ကိုပိုမို နှိုးဆွသလိုခံစားရလေသည်။စောင်းစောင်းလေးအိပ်နေတဲ့မိန်းမကို ပက်လက်ဖြစ်အောင်လှဲ့ပြီး ထမိန်ကြားခေါင်းဝင်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုစတင်၍လျှာဖျားလေးနှင့်ရက်လေတော့သည်။ဒီနေ့ ကိုထွေးရဲ့အပြုအမူတွေက အရမ်းထူးဆန်းနေပါတယ် ခါတိုင်းထမိန်ကိုလှန်ပြီး တန်းလိုးတဲ့သူက အဆန်းတွေထွင်နေပါလား ဘုန်းနိမ့်မှာကြောက်လို့ ထမိန်ကိုတောင်သိပ်မကိုင်ချင်တဲ့သူက ။ခုတော့.အို…ကျမ.အင်…အဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထား ဘဲ ရုတ်တရက် သူ့လျှာကြီးနဲ့ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲကို ထိုးထဲ့ခံလိုက်ရတယ် ကျမဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး ။ကျမကိုယ်ကျမသတိထားမိတာကတော့ ကျမပေါင်တွေကိုကားပေးလိုက်တယ်ဆိုတာပါဘဲ။ကျမ အတွေးနဲ့ အကြံတွေလဲ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး။တသက်နဲ့တကိုယ်ဒီလိုမျိုး အရသာထူးမျိုးကိုဘယ်တုန်းကမျှမခံစားခဲ့ရဘူးပါဘူးကျမတကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့အကြောတွေထဲစိမ့်စိမ့့်််သွားပြီး အသားတွေ တောင်တဆတ်ဆတ်တုန်လာပါတယ်။အမလေး…..အား….ကျွတ်…ကျွတ်…ကျမ…ကျမလေ…ထွန့်ထွန့်ကိုလူးသွားတာပါဘဲ ကျမအသက်ရှူလို့တောင် မဝတော့ဘူးခေါင်းမြီးခြုံ ကိုဖွင့်ပြီးခေါင်းကိုဘယ် ညာ ရမ်းနေရတော့တာပါဘဲရှင် နိုင်ငံခြားဇာတ်ကားတွေထဲမှာ ဒီလိုမျိုးတွေလုပ်ကြတယ်လို့ တော့ကြားဖူးပါတယ် အခုတော့ ကျမကိုယ်တိုင် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့တွေ့နေရပါပြီ ပါးစပ်ကနေ အသံမထွက်မိအောင်မျက်စိကို စုံမှိတ်ပြီးအံ့ကြိတ်ခံနေရတယ် ကိုထွေးက ဒီလိိုတွေလုပ်တတ်လိမ့်မယ်လို့တောင်ထင်မထားဘူး။ကိုညိုမောင်ဒီနေ့ ဘာဂျာမှုတ်ရတာ အခါတိုင်းနဲ့မတူသလိုစိတ်ထဲမှာထင်မိတယ် မိန်းမရဲ့စောက်ခေါင်းကနည်းနည်းကျင်းသွားသလိုဘဲ အင်းလေ မလိုးရတာကလဲ တပါတ်တောင်ပြည့်တောမှာကိုးကျင်းနေရောပေါ ့စောက်စိလေးကိုဆွဲစုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့မိန်မရဲ့တကိုယ်လုံးတုန်သွားသလို ဆတ်ဆတ်ခါနေတာကိုလဲတွေ့လိုက်ရတယ်ဒါပေမဲ့စောက်ဖုတ်နံ့လေးကမွှေးနေတာနဲ့ သူ့လျှာကိုစောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးဝင်အောင်ထိုးထဲ့ပြီးအကြာကြီးကလိပြစ်လိုက်တယ်။ခါးတွေလဲကော့တက်လာပြီဖင်တွေလ ဲဘယ် ညာ ရမ်းခါသွားတာဘဲ သူမဖင်ကြီးမြောက်တက်နေတဲ့အချိန်ထမိန်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ်ခုတော့အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားပြီ ကိုညိုမောင်လျှာကြီးကို ချွန်လိုက်ပြီး သူမရဲ့စောက်စေ့လေးကိုကလိလိုက်ပြန်တယ် သူမပေါင်တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီးပေါင်နှစ်လုံးကိုကားပေးလာတယ် အခုမှ စောက်ခေါင်းထဲကိုလျှာကြီးထိုးထည့်ရတာ လွပ်လပ်သွားတော့တယ်မွှေပြီ ကိုညိုမောင် လျှာကြီး သူမ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ထိုးမွှေလိုက်၏ သူမ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာသည်သူမ၏ နှလုံးခုန်သံတွေတောင် ကြားရလေသည်စောက်စေ့လေးကို သွားဖြင့်ကြိတ်ပြီး စုတ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ပလွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်….ပလပ်…ပလပ်…သူမဖင်ကြီးနောက်တခါ လေထဲပြန်မြောက်တက်သွားပြီစောက်ဖုတ်ထဲမှ ပူပူနွေးနွေးပျစ်ပျစ်ချွဲချွဲအရည်တွေ ဒလဟော စီးဆင်းထွက်ကျလာပါတော့တယ် ။ ကိုညိုမောင်ကတော့ အလျှော့မပေးသေးဘူးသူ့လျှာကြီးကတဖြည်းဖြည်းနဲ့အပေါ်ကိုတက်လာပြီးလက်တဘက်နှင့်သူမရဲ့အကျင်္ ီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ပြီးချွတ်လိုက်တော့သူမကဝိုင်းကူချွတ်ပေးရှာပါသည်သူမမှာစောင်ခြုံအောက်မှာပင်ကိုယ်တုံးလုံးလေးဖြစ်သွားရှာလေပြီကိုညိုမောင်ဟာသူမနို့တဖက်ကိုကိုင်၍ကျန်နို့တဖက်ကိုအားပါးတရကုန်းစို့နေယင်း စိတ်ထဲမှာ ထင့်သွားလေ၏။ဟင်……..တခုခုတော့မှားနေပြီဟုထင်သည် ယခုသူကိုင်စို့နေတဲ့နို့တွေက သူ့မိန်းမရဲ့နို့တွေလုံးဝမဟုတ်ဘူး သူ့အထင် အပျိုစင်တယောက်မဟုတ်လျှင်တောင်တခါမျှကလေးမမွေးဘူးသေးတဲ့မိန်းမတယောက်ဘဲဖြစ်ရမည်နို့တွေကတင်းပြီးမာခဲနေတာပြီးတော့ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလဲ တကယ့်မိန်မငယ်လေးတယောက်ဆိုတာ ခုမှသတိထားမိတယ်စောင်ခြုံထဲမှာ မျက်စိကလဲ ကျင့်သားရလာပြီဆိုတော့ သူမရဲ့အသားအရေကလဲ တင်တင်းယင်းယင်းရှိလှသည်ပြီးတော့ အသားကလဲတော်တော်လေးကိုဖြူလိမ့်မည် အမှောင်ထဲမှတောင်ဖွေးဥနေတာဘဲဟုထင်မိသည် သူဘာဂျာမှုတ်တုန်းက သူမတကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ် တုံနေတာလဲသတိထားမိသည်။သူမရဲ့နှလုံးခုန်သံတွေလဲခုတောင်ကြားနေရဆဲ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတာလားပြီးတော့ကိုယ်သင်းရနံ့ ဒီအနံ့ကသူ့မိန်းမရဲ့အနံ့လုံးဝမဟုတ် ပြီးတော့ရေမွှေးနံ့ဒီရေမွှေးက တော်တော်စျေးကြီးလိမ့်မည် ကိုညိုမောင်မိန်းမကစျေးကြီးတဲ့ရေမွှေးမျိုး ကို မသုံးဘူးဆိုတာ ကိုညိုမောင် အသိဆုံးဒါဆိုသူမဘယ်သူဖြစ်မလဲ ဘာလို့သူ့အိပ်ယာထဲရောက်နေရတာလဲကိုညိုမောင် သိချင်စိတ်ကပြင်းပျလှသည် ရုတ်တရက် စောင်ခြုံကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာဖြင့်။မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက ကိုညိုမောင် မျက်စိအမြင်များမှလေသလားမဟုတ်ပါ။ကိုညိုမောင်မျက်စိ မမှားပါဘူး အသေအချာပင်နတ်သမီးလေးတပါးအလား ဖြူဖြူချောချောမိန်းမငယ်လေးတယောက်ဖြစ်နေပါတော့တယ် ။နှစ်ယောက်သား တယောက်ကိုတယောက်အံ့သြမှင်တက်ပြီးအကြောင်သားဖြင့်ကြည့်နေမိကြယင်းပြိုင်တူ အာမေဍိတ်သံများ ထွက်လာကြလေ၏ဟာ…ဟင်…ရှင်ရှင်ဘယ်သူလဲ…..ရှင်..ဘယ်လိုလုပ်…ပြီး ရောက်လာတာလဲကျမ ဘယ်လိုမှထင်မှတ်မထားတဲ့အဖြစ် ကျမငယ်ထိပ်ကိုမိုးကြိုးပစ်လိုက်သလို အရမ်းကိုတုန်လှုပ်သွားပါတယ်ကျမ ကိုယ်ကျမဘာဖြစ်လို့ဘာဖြစ်မှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူးရှင်။ကျမကတော့ ကျမယောက်ျားလို့ဘဲထင်ထားတာ ခုတော့ သူစိမ်းတယောက်ကကျမကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်း ကျမအပေါ်တက်ခွနေတယ်ကျမအဖြစ်ကလဲ ဆိုးချင်တော့ဒီနေ့ကျမှ တုံးလုံးဖြစ်အောင် ချွတ်ပေးမိတာကိုးကျမယောကျ်ားနဲ့ဘယ်တုန်ကမျှ တုန်းလုံးချွတ်မပေးဘူးပါဘူး ကျမအရမ်းလဲရှက်သွားတယ်လိပ်ပြာလွင့်စဉ်သွားမတတ် ကြောက်လဲကြောက်သွားတာပေါ့ ဖြစ်နိုင်လျှင်ကျမကိုယ်ကိုဖျောက်ပျစ်လိုက်ချင်တာ ခုတော့ သွားပါပြီ ကျမဘဝတော့ရေတိမ်နစ်ပါပြီ ကျမတကိုယ်လုံးအေးစက်သွားပြီး ချွေးစေးတွေပျံလာပါတော့တယ် ကျမရုန်းကန်ဖို့တောင် အင်အားက မရှိတော့ပါဘူးတုန်တုန်ရီရီဖြင့်ရှင်…..ဦးညိုမောင်….ရှင်ဘယ်လို….လုပ်ပြီး….ကျမအိမ်ထဲကို ရောက်လာတာလဲ။ဟင်..ငါ..ကငါအိမ်ကိုပြန်လာတာပါဒါကသုံးထပ်မဟုတ်ဘူးလားဒါ…ငါ့အိမ်မဟုတ်ဘူးလား။ရှင်….ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ရှင့်အိမ်က ဒီ အပေါ်ထပ်မှာ ကျမကရှင့်အိမ်ထဲဝင်အိပ်နေပါ့မလား။ရှင်…မူးများနေသလား မူးယင်လဲကိုယ်ဖါသာမူးပေါ့ ဘာလို့သူများအိမ်ထဲဝင်လာတာလဲ…ကို ညိုမောင်လဲထိပ်ထိပ်ပြာပြာဖြစ်သွားရလေ၏ဒီကောင်မလေးတို့လင်မယားကိုကိုညိုမောင် သိသည် သူတို့တိုက်ခန်းရဲ့အောက်ထပ် သူမတို့ကဒုတိယထပ်ကိုညိုမောင်တို့တိုက်ခန်းဝယ်စဉ်က ဒီဒုတိယထပ်ကဒီတိုက်ခန်းလေးကိုကြိုက်ခဲ့ကြသည်။ဒါပေမဲ့ငွေကမလိုက်နိုင်၍ တတိယထပ်ကိုဘဲဝယ်ခဲ့ရသည်ဒီလင်မယားနှစ်ယောက်က သူတို့နောက် အကြာကြီးနေမှရောက်လာကြလေသည်ရခါစလေးတွေဟုတောင် ထင်ခဲ့သေးသည်ကောင်မလေးက တော်တော်လှသည် အသားလေးကလဲဖြူလို့ဝင်းလို့ မသိလျှင် အပျိုလို့ထင်ရမည် တကယ်လဲ အပျိုတွေရှုံးလောက်အောင်လှသည် တင် ရင် ခါးခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစား ဘာမျှအပြစ်ဆိုစရာမရှိ ခုတော့ ဘယ်လိုမှထင်မှတ်မထားဘဲဒီကောင်မလေးက ကိုညိုမောင်ရင်ခွင်အောက်ရောက်နေပေပြီ ရောက်နေတာမှဘာအဝတ်အစားမှ မပါဘဲရောက်နေတာ သူမရဲ့အလှတရားကကိုညိုမောင်ကို ညှို့ယူဖမ်းစားသွားလေပြီ ဒီအခြေအနေတောင်ရောက်မှတော့ရှေ့ဆက်တိုးရုံသာရှိတော့သည်။ကိုညိုမောင်လီးကြီးကလဲ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ်တောင်လှပြီ ဒါပေမဲ့လဲဝတ်တရားအရ စကားကဆိုရဦးတော့မည်။ငါ မင်းထင်သလို မူးလာတာ မဟုတ်ပါဘူး လှေခါးအတက်မှာ သော့ ကျသွားလို့တက်ရဆင်းလိုက်ရနဲ့ ဘယ်အထပ်ရောက်မှန်းမသိလို့ တတိယထပ်ဘဲဲငါ့အိမ်ဘဲဆိုပြီးဝင်လာတာ နေပါဦး မင်းကလဲ ဘာလို့သော့ခတ်မထားရတာလဲ မင်းကသာသော့ခတ်ပြီးမှအိပ်နေယင် ငါတို့ဒီလိုမျိုးအဆင့်အထိ ဖြစ်လာစရာအကြောင်းမရှိတော့ဘူးပေါ့။ကျမလဲရှိသမျှအင်အားကိုစုပြီး ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်၍ထလိုက်၏ အရှက်ကိုဖုံးကွယ်ဖို့ဘေးနားမှာ အဝတ်တခုခုကိုရှာလိုက်လေသော် ကျမအဝတ်တွေအားလုံးကကုတင်အောက် မှာရောက်ကုန်ကြလေပြီ စောစောကခြုံထားခဲ့တဲ့ စောင်ကလဲဦးညိုမောင်ရဲ့နောက်မှာဒီလူကြီးကလဲ ကျမကိုကြည့်နေပုံက မျက်တောင်တောင်မခတ်ဘူး ကျမလေ…ရှက်လိုက်တာ သူစိမ်းယောက်ျားတယောက်ကိုကိုယ့်ယောက်ျားအထင်နှင့် ကုတင်ပေါ်မှာဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ခဲ့ကြပြီးပြီကျမရဲ့ရင်ခုန်သံတွေကိုတောင် ကျမပြန်ကြားနေရပါတယ် ရှင်။ဦးညိုမောင်ပြောနေတာတွေ တောင် မကြားတချက် ကြားတချက်ပါဘဲ။ဟို…..လေ…ကျမ…..ယောက်ျား..က..မလာသေးတော့.မင်းယောက်ျားက ဒီချိန်ထိမလာသေးဘူးဆိုတော ဘယ်သွားလို့လဲ။သူ…သူ့သူငယ်ချင်းမင်္ဂလာသွားတာပါ။ဘယ်သူ့မင်္ဂလာလဲ။ဟို…ကို..အောင်ကြီးတဲ့။သြော်…ဒါဆို မင်းယောက်ျား ဒီနေ့ပြန်မလာတော့ဘူးမနက်ဖြန်တောင် ညနေနေအတော်စောင်းမှပြန်ရောက်ကြလိမ့်မယ်။ရှင်…..ရှင်ကဘယ်လိုကြောင့် အဲလိုပြောနိုင်ရတာလဲ။ငါတို့ပွဲရုံမှာ အဲဒီအောင်ကြီးရဲ့ ညီကိုဝမ်းကွဲရှိတယ် သူအဲဒီမင်္ဂလာလိုက်သွားတယ်။အဲဒီအောင်ကြီးမိန်မရွာက ဒီကနေ မိုင်၄ဝကျော်လောက်ဝေးတယ် ပြီးတော့လမ်းကလဲတော်တော်ကြမ်းတယ်တဲ့ ဆိုင်ကယ်နဲ့သွားမည့်သူတွေတောင်ဆိုင်ကယ်မယူကြတော့ဘူးမင်္ဂလာကားနဲ့ဘဲအားလုံးလိုက်သွားကြတယ်။ဟင်……ဟုတ်လား….ကျမက…ကျမယောက်ျား ပြန်လာမယ်ထင်ထားတာကဲ…ဒါဆိုလဲ…ကျေးဇူးပြုပြီးကျမအပေါ်ကနေဖယ်ပါတော့ရှင်ဒီမှာရှက်လွန်းလို့ သေတော့မယ်။ဟေ …ဒီအခြေအနေတောင်ရောက်နေပြီဘဲ နောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးသက်သက်ရယ်မင်းယောက်ျား ခုပြန်လာပြီလို့သာ သဘောထားလိုက်တော့ ဟုတ်ပြီလား။ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း...မ….မ…လုပ်ပါနဲ့ …..သွားပါပြီ ငါ့ဘဝတော့….ကျမ ဘယ်လိုပင် ငြင်းနေပေမဲ့လဲ မရတော့ပါဘူး ကျမမှာရွေးခြယ်ခွင့်မရှိတော့ဘူးဆိုတာ ကျမ သိလိုက်ရပြီပေါ့ဦးညိုမောင်က ကျမအပေါ်ကနေ ကားယားခွ ထားပြီးသား လုံးဝဖယ်မပေးပါဘူး ဖယ်မပေးယုံမကပါဘူး သူ့ပုဆိုးကို သူ့ခေါငး်ပေါ်မှ ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်ပါလေပြီှသူ့လီးကြီးကိုလဲ ကျမမြင်လိုက်ရပါပြီ ။အို……ဘုရား…ကျမရင်တုန်ရပြန်ပါပြီ သူ့လီးကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူးကိုထွေးလီး နှစ်ဆလောက်ရှိလိမ့်မယ် ညိုညိုမဲမဲကြီး ငရုပ်ကျီပွေ့ကြီးလောက်တောင်ရှိမလားဘဲ သူစိမ်းယောက်ျားတယောက်ရဲ့လီးကိုဒါပထမဆုံးမြင်ဘူးတာပါဘဲ ရင်ထဲမှာလဲ ဒိတ်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။အို…ဒါကြီးနဲ့ကျမအလိုးခံရတော့မှာပေါ့ ရင်တုန်နှုံးက ကျမရင်ဘတ်ကြီးပွင့်ထွက်သွားမလားအောက်မေ့ရတယ် ။ဟင့်အင်း… ဟင့်အင်း ကျမ ကြိုးစားပြီး ရုန်းတယ်။ အားချင်းမမျှတော့ရုန်းမရပါဘူး။ သူ့လက်က ကျမ မလွတ်နိုင်ပါဘူး။ကျမ ဘာပြောရမယ် မသိဘူး အဆွခံထားရလို့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပေမဲ့ ဒီဆိုဒ်ကြီးကိုတော့ ကြောက်တယ်ရှင့်။နောက်ပြီးသူကသူစိမ်းလေ ပါးစပ်ကတော့ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းပဲ အော်နေမိတယ်။ကျမတကယ်က ဒီလူကြီးကို လည်ပင်းညှစ်ပစ်ရမှာအခုကလည်ပင်းမညှစ်ပဲ ပျော့ခွေနေတဲ့လက်တွေက ကျမ မှီနေတဲ့ကုတင်ပေါ်ထောက်ထားပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင်မနဲ ထိန်းနေရတယ်ကျမ အော်လိုက်ရမလား အော်လိုက်ယင်လဲကျမအရှက်ကွဲသွားတော့မှာ အရှက်နဲ့ဘဝဘာကိုရွေးချယ်ရမလဲ ဝေခွဲလို့မရ ဖြစ်နေချိန်သူကတော့ သူ့လီးထိပ်ကြီးနဲ့အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ကျမစောက်ဖုတ်ကိုဆွဲဆွဲပွတ်နေပါတယ်သူ့လီးနဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကီုပွတ်မိတိုင်း တကိုယ်လုံး ပျော့ခွေမလိုပဲ ဖြစ်နေတယ်။အို…..ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း..ကျမ ဟင့်အင်းနေပေမဲ့သိပ်မထူးပါဘူး၊ ဦးညိုက ဂရုမစိုက်ပါဘူး။သူ့လက်တွေနဲ့ကျမပေါင်ကို အတင်းကားခိုင်းပြီး ကျမစောက်ဖုတ်လေးကို အသာဖြဲရင်းသူ့လီးကြီးနဲ့ အတင်းထိုးထည့်နေပါတယ် သူ့လီဲးခေါင်းကကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို အတင်းတိုးဝင်လာတယ် သူ့လီးထိပ်ကြီးကဒီလောက်ကြီးကြီးနေတာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နိုင်ပါ့မလားကျမဟာလေးကွဲပြဲကုန်မှာပေါ့အင့်..အား း း း း မရဘူး…မရဘူး..ကျမ ဦးညိုမျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်နေမိတယ်။ဦးညိုက အသားနဲနဲညိုတယ် ကိုထွေးလိုဖြူဖြူနွဲ့နွဲ့မဟုတ်ဘူးထောင်ထောင်မောင်းမောင်း အားကောင်းမောင်းသန် ယောကျ်ားပီသတယ်လို့်ဆိုရမလား မျက်နှာကျကလဲကြည့်ကောင်းတယ် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလဲယောက်ျားတယောက်ရဲ့ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့ အရာအားလုံး အပြည့်ပါဘဲရင်အုပ်ကျယ်ကြီးနဲ့ လက်မောင်းက ကြွက်သားတွေကလဲ အလွန်ပင် သန်မာကြောင်း သက်သေတွေပါဘဲ ။ကျမ…..သူလက်က ဘယ်လိုမှရုန်းမထွက်နိုင်ပါဘူး။သူကတော့ မရရအောင်အတင်းလိုးမဲ့ ပုံပါဘဲ ကျမစောက်ဖုတ်ကလဲအရည်တွေကရွှဲအိုင်နေလေတော့ဝင်သွားမှာကိုလဲ စိုးရိမ်မိတယ်။မဝင်နိုင်အောင် ကျမအားနဲ့ညှစ်ထားရတာအရမ်းပင်ပန်းတယ် ။”ဟာ … ရှင်နော်။ တော်ပြီ””ရှင့်ဟာကြီး မထည့်ပါနဲ့” ရှင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီး ဝင်မှာမဟုတ်ပါဘူး”မထည့်နဲ့ … ပြန်ထုတ်ဆို””ဖယ်ဆိုနော်”…ဟင့်….ဟင့်…အား…ဟင့်ကျမ ပါးစပ်က ငြင်းဆန်နေပေမဲ့လူကတော့ အလိုက်သင့်လေး အသာငြိမ်နေမိတယ်ဝတ္တရားအရပဲ ငြင်းဆန်နေသလိုပဲ မသိစိတ်ထဲကတော့သူ့ဟာကြီးနဲ့ကျမ ထဲကိုဝင်သွားရင်ဆိုပြီး တွေးနေမိလို့လားမသိဘာကြောင့်ရယ်လို့ မသိ ကျမ အတင်းမရုန်းမိဘူး။ကျမ ငုံ့ကြည့်တော့သူ့ဟာကြီး ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ကို မြင်နေရတယ်။ အစပိုင်းတော့ခေါင်းပိုင်းလေးပါပဲ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း အထဲကို ပိုပိုရောက်လာတယ်ကျမ ကိုယ်ထဲမှာ သူ့လီးမဲမဲကြီး ဝင်လာတာ ကျမ သိနေတယ် ကျမကိုဆွဲဖြဲနေသလိုပဲပြွတ်ကျပ်သိပ်နေပြီး အောင့်သက်သက်နဲ့နေရလဲ ခက်တယ်ကောင်းလဲကောင်းတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့ဟာကြီး ကျမကိုယ်ထဲအောင်မြင်စွာနဲ့ထိုးခွဲရာက်လာပါတော့တယ် သူ့လီးကြီးတဆုံးထည့်လိုက်ပါပြီ ပြီးတော့သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်တဲ့အခါမှာတော့ကျမ အမေ ဘုရား အကုန်တနေရပါတော့တယ်။ဘွတ်….ဗျစ်…..ဇွိ….အမေ့ …..အား…..အမလေး…..မလုပ်ပါနဲ့တော့.အား..ကျွတ်….အား….အား….စိတ်လျှော့ထား သက်သက် တင်းမထားနဲ့။”ဘယ်လို … တင်းမထားရဘူး ဟုတ်လား ကျမယေက်ျား ကိုထွေးနဲ့ ဖြစ်ရမှာရှင့် ရှင်ကြီးနဲ့ မဟုတ်ဘူး။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျမ စိတ်လျှော့လိုက်ရပါပြီကျမက်ိုယ်၌က ကာမရဲ့အရသာကို ခံစားချင်နေမိပြီလေ အခု ကျမလုပ်ရမှာကကျမပေါင်နှစ်လုံးကိုအားသကုန်ကားပေးထားရုံပါဘဲမဟုတ်လား ။ဦးညိုကတော့ အသွင်းအထုတ် မှန်မှန်လုပ်နေပါပြီ။ ခံစားချက်က ထူးဆန်းပြီးကျမအတွက် အရမ်းအသစ်ဖြစ်နေတယ်။ ဆွဲအထုတ်မှာ တမျိုး၊ ပြန်အထည့်မှာတမျိုး။ခဏကြာတော့ ကျမ သူနဲ့ အလိုက်သင့် လိုက်လှုပ်နေမိလာတယ်။သူအထည့်မှာ ကျမ သူ့ဘက်ကို ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ ကျမ အသက်ရှူတွေလဲမှားပြီး ပါးစပ်က ပေါက်ကရ အသံစုံထွက်နေမိပြီ။ ငြင်းဆန်တဲ့အသံနဲ့တော့ နည်းနည်းမှ မတူဘူးရှင့်။အို…..အား….ကျွတ်…..ကျွတ်….အား…ဟီး…သူတဖြည်းဖြည်း ပိုပိုမြန်လာတယ်၊ ကျမကလဲ အလိုက်သင့်ပဲ ကော့ပေးနေမိတယ်။သေချာတာကတော့ ကျမ ဒီအရသာထူးကို ထပ်ထပ်ပြီး ငတ်မပြေလောက်အောင်လိုချင်နေတယ်ဆိုတာပဲ။မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ ဦးဏှောက်က သိပေမဲ့ အထိအတွေ့ကကျမကိုလွှမ်းမိုးသွားပြီ။ ကျမ သူ့စည်းချက်ကို အတင်းအမီလိုက်ပြီး ကော့ပေးရင်းပါးစပ်က တဟီးဟီးနဲ့ ညည်းနေမိတယ်။ပြွတ်…ဇွိ..ဗျစ်….ပြွတ်…ပြွတ်အား….ဟီး…ဟင်းး….အား….ကျွတ်သူအားရပါးရ ဆောင့်နေပြီ။ ကျမ လေကို မနည်းလုရှူရအောင်မောနေတယ်၊အထဲကလဲတချက်တချက် အောင့်အောင့်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့စည်းချက်အတိုင်းမပျက်မကွက် ကော့ပေးနေမိဆဲပဲ။ ဟင့် … ဟင့် နဲ့ ရှိုက်ရင်း ကော့ကော့ပေးနေတဲ့ ကျမကို…”သက်သက်… နောက်တဆင့် တက်မယ်။” လို့ လှမ်းပြောတယ်။သူပြောတဲ့ နောက်တဆင့်ကို ကျမသိလိုက်ရပါပြီ။ကုတင်ခေါင်းတန်းပေါ်ကျမကို တွန်းတင်ပြီး ခါးကကိုင်လို့ ကျမကို နောက်ကနေ တဖုန်းဖုန်းဆောင့်တာသူပြောတဲ့ နောက်တဆင့်ပါပဲ။စောစောကထက် အရမ်းပိုမြန်တယ်၊ အရမ်းပိုပြင်းတယ်။ကျမ လှုပ်မရ၊ ရုန်းမရပဲ တဆုံးဝင်၊ တဆုံးထွက်၊ သူပြုသမျှ အောက်က နုရတာ။ ခံစားရတဲ့ဝေဒနာကို ကျမ ထိန်းမရတော့ဘူး၊ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း ကျမ တကိုယ်လုံးပျော့ခွေထွက်သွားတာ။ ကျမ ဇတ်မခိုင်တော့ပဲလည်တိုင်က ညာဘက်ကိုစောင်းကျသွားလိုက်၊ ဘယ်ဘက်ကို စောင်းကျသွားလိုက်နဲ့ ခေါင်းကို ခါရမ်းနေရတယ်။နာပေမဲ့ အထဲက တအား ယားတက်လာတာက ပိုဆိုးတယ်၊ ကျမ မခံနိုင်ဘူး။အား..တော်ပါတော့….အား..ဟင့်….ကျမကိုပက်လက်ဖြစ်အောင်ပြန်လုပ်တယ် သူကျမစောက်ဖုတ်ကိုသူ့လီးကြီးနဲ့တဆုံး ဆောင့်ဆောင့်သွင်းတယ် သူ့ရင်ဝကို ကျမ တွန်းတယ်၊ တွန်းမရတော့သူ့ပခုံးတွေကို ခံစားရတဲ့ ဝေဒနာပြေလိုပြေညား ကျမ ကုတ်တယ်၊ ဖဲ့တယ်။ ပါးစပ်ကအသံတွေ သိပ်မကျယ်အောင် နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတယ်၊ ခြေချောင်းလေးတွေကိုကွေးထားတယ်။ကျမ ဘယ်လိုပဲ ကြိုးစားပေမဲ့ ယားတက်လာတဲ့ အရသာထူးကိုကျမ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ဘူး။ကျမ ပြီးသွားတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းဖိကိုက်၊တကိုယ်လုံး တုန်ခါရင်း ချွေးစေးတွေထွက်ပြီး ပြီးသွားတာ။ကျမကသာပြီးတာပါ ဦးညိုကတော့ပြီးသေးပုံ မရသေးပါဘူး သူ့လီးကြီးကခုထိတောင်နေတုန်းပါဘဲ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ်လို့ကြပ်လို့ကျမစောက်ဖုတ်ကြီးကလဲ သူ့လီးကြီးထိုးထည့်ထားလို့လား မသိဘူးခါတိုင်းထက်ပိုပြီး ဖေါင်းကြွနေသလိုဘဲ ကြီးလဲကြီးလာသလိုပါဘဲအစကတော့ သူ့ဟာကြီနဲ့ဆံ့မှဆံ့ပါ့မလားလို့ဦးညို ရှင်ကြီးက တော်တော်သန်တဲ့လူကြီးဘဲ သူနဲ့ကြမှ ကျမလဲလီးရဲ့အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး သိရတော့တယ် ။ကျမယောက်ျားကိုထွေးနဲ့ကတော့ကွာဘကိုထွေးက တော့ဘယ်တော့ဖြစ်ဖြစ် ကျမကို အတင်းထမိန်ကိုလှန်ပြီး တန်းလိုးတာဘဲ အခု ဦးညိုလို နှူးနှပ်မနေပါဘူး ပြီးတော့၁၅မီးနှစ်-မီးနှစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကျမကောင်းသလိုလိုဖြစ်လာပြီဆိုယင် သူကပြီးသွားပြီ ကျမမှာ ဘာအရသာမှ ကိုမသိလိုက်ရ ဘူး ကျမကိုထွေးနဲ့ပေါင်းလာတာ၂နှစ်တောင်ကျော်လာခဲ့ပြီ တခါမျှဒီလိုမျိုး ပြီးသွားတာ မရှိဘူးဘူး ဦးညိုလိုသာကျမကို ကောင်းအောင်လိုးပေးခဲ့မယ်ဆိုယင်ကျမနေ့တိုင်းပေးမိမှာ အမှန်ဘဲ။ကျမမောနေလို့ ဦးညိုက အနားပေးထားထားတာပါ သူကြီး ကကျမကို ဘယ်လိုတွေ လုပ်အုံးမှာလဲ ကျမတွေးမိပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကတအားယားယားတက်လာပြန်ပါတယ် ဦးညိုနဲ့ လိုးရတာ ကျမ ကျေနပ်ပါတယ်လောကကြီးတခုလုံးကို မေ့နေသလိုပါဘဲ ဦးညိုကလဲ ဒီလိုဘဲဖြစ်လိမ့်မယ်ထင်ပါတယ် ဘာလို့လဲဆိုတော့ကျမကလှတယ်လေကျမလိုမိန်းမလှတယောက်ကို လိုးရတာ ဘယ်ယောက်ျားက များ မကျေနပ်ရှိပါ့မလဲ။ဒီတညတော့ ကျမကဦးညိုအတွက်ဘဲပေါ့ဦးညိုရဲ့စိတ်တိုင်းကျ ကျမလိုးခွင့်ပေးလိုက်တော့မယ် ။ဦးညိုက သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့ ကျမနို့တွေကိုညှစ်ကိုင်တယ်နို့သီးခေါင်လေးတွေကိုချေပေးနေတယ် ဒါလဲဖီးတမျိုးဘဲဆိုတာ ခုမှသိရတော့တယ် ကျမခံစားရတာရင်ထဲမှာ တမျိုးကြီးဘဲ နို့တွေကိုအားရပါးရကိုင်နေရာကသူ့လက်တွေ အပေါ်ကိုတက်လာပြန်ပြီ ဦးညို သူ့လက်တွေနဲ့ကျမပုခုံးသားလေးတွေကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးပြန်တယ် ပြီးတော့ကျမကို အသာလေးပွေ့ထူတယ်ကျမလဲအလိုက်သင့်လေးဘဲ ထိုင်လိုက်တယ်။သူ့ရဲ့လက်တဖက်ကကျမနို့တဖက်ကိုကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်နို့တဖက်ကိုကလေးလေးတယောက်လို အားပါးတရစို့နေပြန်ပါတယ် ကျမလေကျမကြက်သီးတွေတောင် တဖြန်းဖြန်းထလာပါတယ်ရှင် ။ဦးညိုရဲ့မိန်းမပြုစုပုံကတော့ အရမ်းညှင်သာပြီးတော်တော်ကျွမ်းကျင်လှပါတယ် ကျမတမျိုးပြီးနောက်တမျိုးခံစားမှုတွေအမျိုးမျိုးကို ပေးစွမ်းနိုင်ပါတယ်ကျမရဲ့ဆံနွယ်လေးတွေကိုသတ်တင်ပြီး ကျမနဖူးလေးကို ပြီးတော့မျက်နှာတခုလုံးကိုအနမ်းမိုးတွေရွာချပါတော့တယ်။ကျမလဲ အသက်ရှုနုန်းတွေမြန်လာရပြန်ပါတယ်ကျမရဲ့နုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူူ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့ငုံခဲထားပြန်ပါတယ်ကျမ လျှာလေးကို စုပ်ယူသွားတော့ ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူးကျမ အသံတွေတောင် ထွက် လာရတော့တယ် ။အင်း….အင်း…..သက်သက် ကိုယ့်ကို အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပေးရှင်…..ဘယ်လိုမျိုးလဲ.….ကျမ..မလုပ်တတ်ဘူး…သြော်,ကိုယ်ပြပေးမှာပေါ့ ဒီလို ကိုယ့်အပေါ်တက်ခွလိုက် ဟုတ်ပြီ …….ကိုယ့်လီးကြီးကိုကိုင်လိုက်ပြီးသက်ရဲ့ အဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်…ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ဝင်သွားပြီ ကဲ ဆောင့်ပေတော့ဗျစ်….အမေ့…အား….ဇွိ…..ဗျစ်…..အင်း…ဟင်း….ဟင်း…ကျမဘာကြောင့် သူပြောသလို လိုက်လုပ်ပေးနေမိသည်မသိ ကျမရဲ့ အရည်တွေနဲ့ရွှဲနေတဲ့ သူ့လီကြီးကို ကိုင်ရတာကလဲ ပူပူနွေးနွေးကြီးနဲ့ တမျိုးကြီး ဘဲကျမစိတ်တွေကိုထန်လာစေပါတယ်။ကျမ ရဲ့စောက်ဖုတ် အဝကို ကျမကိုယ်တိုင်တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်ရတဲ့အရသာကိုတော့ ကျမ တသက် ဘယ်တော့မှမေ့မှာမဟုတ်တော့ပါဘူးရှင် ။ဗျစ်…ဇွိ….ဗျစ်….ဗျစ်….အင်းဟင်းဟင်း.အား..ရှီး….ကျွတ်ကျွတ်….ကျမ သူ့အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ရတာ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေ ကျလို့ပြီတော့မောလဲမောတယ် သူ့လီးကြီး က ကျမစောက်ဖုတ်ထဲအဆုံးထိဝင်လာတာ ကျမတော့အရမ်းကောင်းနေပြီ ဒီတခါတော့ကျမ ကျိတ်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘူးဖြစ်နိုင်လျှင် ငယ်သံပါအောင်အော်ပြစ်လိုက်ချင်တာ ။အင်း…..ဟင်း….ဟင်း….အား….ရယ်စရာများဖြစ်နေမလားဘဲ ကျမက အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပြီးကျမကဘဲအော်နေရတာလေ ကျမ ဆောင့်ယင်း ဆောင့်ယင်းနဲ့အားမရ ၊ အားမရတော့ တအားဆောင့် ၊ တအားဆောင့်တော့ ကျမတအားမောလာပြီ။အား….အင်း…..ပြွတ်…ဇွိ……ပြွတ်…..ဇွိ….အား……မရတော့ဘူး….ကျမ. …မောလာ ပြီကဲ ကဲအိပ်လိုက်တော့ကိုယ်ဘဲလုပ်တော့မယ် ပေါင်လေးကိုကားထား…..ဟုပ်ပြီ ………ရပြီကောင်းလိုက်တာ သက် ရယ် ကိုယ်တော့ အရမ်းကောင်းတာဘဲဒီညတော့ကိုယ့်အိမ်မပြန်တော့ဘူးနော်ရှင်…..ဒါ….ဒါဘဲနော်…နောက်ရက်တွေတော ့မရဘူးနော်သိလား။သူ ဘာမျှပြန်မပြောတော့ပါဘူး ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို သူလီးကြီးနဲ့ တအား တအားကို ဆောင့်လိုးနေပါတော့တယ် ဒီတခါလိုးတာကတော်တော်ကိုကြမ်းလှပါတယ် ကျမဆို ခေါင်းတွေကိုဘယ်ညာရမ်းနေရပြီး မအော်ဘဲကို မနေနိုင်တော့ပါဘူး ပြီးတော့ လောကကြီးတခုလုံးကို ကျမမေ့သွားပြီး ကာမရဲ့အရသာကို နှစ်ခြိုက်စွာဘဲခံစား စံစားနေမိပါတော့တယ်ရှင်။အား….ပြွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်….အင်း…..ဟင်း….ဟင်း…နောက်ဆုံးတော့ သူလဲမရတော့ပါဘူး။အား…ဆိုပြီး အော်လိုက်တဲ့ အချိန် မှာ ဘဲ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာပြည့်တင်းကျပ်ထုပ်သွားပြီးနွေးကနဲ နွေးကနဲ ကျမခံစားလိုက်ရပါတယ် သူ့အရည်တွေကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်တာကို ကျမလဲ အတွေ့အကြုံအရသိလိုက်တာပေါ့ ကျမရောသူရော အရမ်းပင်ပမ်းသွားကြပါတယ်နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက်ဖက်ထားကြယင်း အိပ်ပျော်သွားကြပါတော့တယ်ရှင် ။ကျမ အိမ်ထောင်ကျတာ သုံးနှစ်ထဲတောင်ရောက်ခဲပြီ အလိုးခံရတာဒီလောက်ကောင်းလိမ့်မယ်လို့ ထင်တောင်မထင်ခဲ့ပါဘူး ဦးညိုနဲ့ကြမှကျမကောင်းမှန်း သိသွားပြီ “ကျမတို့ တရေးနိုးတော့တကြိမ် နောက်မနက်လင်းတော့ တကြိမ် တညထဲသုံးကြိမ်တောင် ကျမဦးညိုကို အလိုးခံခဲ့ရတာ ဒါဘဲလားဆိုတော့မဟုတ်သေးပါဘူး ဦးညိုလေ သူကြီး ကသိပ်ဆိုးတယ်ကလေးကြီးကျနေတာဘဲ။ခုညနေရောက်တာတောင် သူ့ကို တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ ပြန်လွှတ်ရတယ်ညနေ၅ နာရီ ထိုးမှပြန်သွားတာလေ တနေ့လုံး လဲ ကျမကိုလိုးနေတာ အားကိုမရနိုင်ဘူး ကျမကတော့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြဲလန်နေအောင်ခံရတာသူ့ဟာကြီးနဲ့လေ ကိုယ်ယောကျ်ားတောင် တပတ်မှတခါဘဲပေးတဲ့ဟာကိုသူ့ကျမှဒီလောက်ရက်ရက်ရောရောကျမက ဘာလို့များလိုက်လျှောမိပါလိမ့် သူ့ဟာကြီးကို မြင်လိုက်ယင်ကိုကျမ ရင်တွေခုန်ခုန်လာတာ ဘာကြောင့်မှန်း မသိဘူး နေ့ခင်းကြောင်တောင်မြင်ရတော့ ပိုဆိုးသေးမဲမဲပြောင်ပြောင်နဲ့ ထိပ်ကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလိုဘဲ အဲဒီမှိုပွင့်ကြီးက ကျမစောက်ဖုတ် ရဲ့အတွင်းသားတွေကိုချိတ်ပြီးဆွဲဆွဲသွားတာခံလို့အရမ်းကောင်းတာ ။ကျမအဖြစ်ကတော်တော်ဆိုးပါတယ်နေ့လယ်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ တသက်နဲ့တကိုယ် တခါမျှ လီးမစုပ်ဘူးတဲ့ ကျမလေ သူ့လီးကြီးကိုစုပ်ပေးခဲ့ရသေးတယ် ကျမလေ ရင်တွေကိုတုန်လို့ပူပူနွေးနွေးမာမာခဲခဲကြီး စုတ်လို့တော့ ကောင်းသား စုတ်ပေးပြီးတော့ကျမ မျက်နှာကို ဘယ်လိုထားရမှန်းကို မသိဘူး ကျမ ရှက်လိုက်တာအင်းလေ သူတောင် ကျမစောက်ဖုတ်ကိုစုပ်ပေးသေးတာဘဲ။သူစုပ်တာရော လိုးတာရော ခုဆို ကျမ စောက်ဖုတ်တခုလုံး ကျိန်းလို့စပ်လို့ဒါတောင်မှ ပြန်ခါနီးကို နှုတ်ဆက် အလိုးတဲ့ လေ ကျမကိုလိုးဖြစ်အောင်လိုးသွားသေးတယ် ခုတော့သူလဲပြန်သွားရော ကျမ အိပ်ယာထဲပြန်ခွေနေရတယ် ကျမ တကိုယ်လုံးလဲ ရိုက်ချိုးခံထားရသလိုဘဲနှုံးချိလို့လူမမာတပိုင်းကိုဖြစ်သွားရော ဒီညတော့ ကိုထွေးအတွက် မကျန်တော့ဘူး ကိုထွေးရေ သက်ကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့တော့မပြောလိုတော့ပါဘူးဒါပေမဲ့လေသက်ကို ဦးညိုမောင် ဆိုတဲ့လူဆိုးကြီး စားသွားတာ ခံလိုက်ရတယ် သက် တကိုယ်လုံးလဲဖွတ်ဖွတ်ကိုကြေလို့။
                               #crd ပြီးပါပြီ

တူမ အကိတ်ကြီး-၁

 

 တူမ အကိတ်ကြီး

"ကိုကို ရယ် သိပ်ချစ်တာပဲ၊ ကိုကို နဲ့ တွေ့ချင်လှပြီ"

"ကိုကိုလည်း ချစ်လေး နဲ့ တွေ့ချင်တာပဲကွာ၊ အခု မကြာခင်တွေ့ရတော့မှာပဲဟာ၊ အဲဒီ အချိန်ကျမှ တဝကြီး ချစ်မယ်နော်"

အထက်ပါစကားတွေက လွန်ခဲ့တဲ့ တလလောက်က ပြောခဲ့ကြတာ၊ အခု တော့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ရပ်ကွက်တခု က ဟော်တယ် အခန်းတခုထဲမှာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်နေတာက ကျွန်တော် ဂျိုးဇက်ဦး ခေါ် ကိုကို ဦးပဲပေါ့။ အခု အချိန်ထိ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို အသေးမစိတ်ပဲ နဲ့ အတိုချုံးရရင်တော့ဖြင့် လွန်ခဲ့တဲ့ တနှစ်လောက်က စခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။

ကျွန်တော် က ငယ်ငယ်ထဲက ဆိုးပေခဲ့ပါတယ်။ ပညာလည်းကောင်းကောင်းမသင်ချင် သူငယ်ချင်းတွေနဲက ပဲ ဟေးလား ဝါးလား နေချင်ခဲ့သူမို့ အသက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာပဲ အဲဒီခေတ်က ခေတ်စားခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသား အလုပ်ကို ကျွန်တော့် မိဘတွေက ရအောင် လုပ်ပေးပြီး သင်္ဘောပေါ်တင်ပေးခဲ့တာပါ။ သင်္ဘောသား ဘဝနဲ့ နိုင်ငံပေါင်းစုံကဲခဲ့ပြီး ဆယ်နှစ်လောက်အကြာမှာပျင်းလာတာနဲ့ အမေရိကန်ဆိပ်ကမ်းတခုမှာ သင်္ဘောပေါ်က ခုန်ချခဲ့ပါတယ်။ နောက်တော့ အဲဒီမှာပဲ ကြုံရာကြဘန်းလုပ်ရင်း အမေရိကန်မ တယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ခလေးနှစ်ယောက်ရ၊ အမေရိကန်အရှေ့ဘက်ကမ်းက မြို့တမြို့မှာ အခြေချနေခဲ့ပါတယ်။ အဲလိုနဲ့ ကလေးတွေလည်း ကြီးတော့ မှ ပထမဦးဆုံး အကြိမ် ဗမာပြည်ပြန်လည်ဖြစ်တော့တယ်။အဲဒီမှာ သူလေးနဲ့ စတွေ့တော့တာပဲ။ သူလေး ဆိုတာက ကျွန်တော့်အမ ရဲ့ သမီး သူဇာခိုင်ဦး။ ကျွန်တော့် အမ က ကျွန်တော့်ထက် နှစ်နှစ်ကြီးတယ်။ကျွန်တော် သင်္ဘောလိုက်နေတုန်း သူက အိမ်ထောင်ကျလိုက်တယ်။ သူသမီးလေး မွေးတော့ ကျွန်တော်က သင်္ဘောပေါ်မှာ၊ နောက် ကျွန်တော်က သင်္ဘောပေါ်က ခုန်ချပြီး အမေရိကား မှာ အခြေချနေခဲ့တော့ နောက်ပိုုင်း ဖေ့ဘုပ်ပေါ်မှာ အမ မိသားစု ဓါတ်ပုံတွေ တွေ့နေရတာက လွဲရင် အပြင်မှာ မဆုံခဲ့ရဘူး။

ရန်ကုန်မှာ ပြန်ဆုံလိုက်ရတဲ့ ကျွန်တော့် တူမကြီးကို တွေ့တွေ့ချင်းပဲ စိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်။ သူမျက်နှာက အမနဲ့ ဆင်တယ်၊ ချောတယ်။ နူတ်ခမ်းပေါ်က မှဲ့လေးက တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ မျက်မှန်ထူထူ အဝိုင်းကြီးကြီးကို တေလာဆွစ် မြူးဇစ်ဗီဒီယိုထဲက ဂိလို တတ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘော်ဒီက အကိတ်ကြီး၊ ဖင်က အွန်လိုင်းပေါ်မှာ ပြန့်နေတဲ့ ဇွန်သင်ဇာ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးလိုမျိုးပဲ။ မျက်နှာကတော့ ဇွန်သင်ဇာထက်အပြန်အသတ်ချောတယ်။ ဒါတင်မကဘူး အသားအရည်ကလည်း သူ့အဖေဘက်က တရုပ်စပ်လို့ထင်တယ် ဝင်းနေတာပဲ။ တွေ့တွေ့ချင်းစိတ်ဝင်စားတယ် ဆိုတာက သွေးဆူပြီး လီးတောင်သွားတာကို မကောင်းတတ်လို့ ဖုံးဖုံးဖိဖိပြောလိုက်တာ။ ကိုယ့်တူမအရင်းဆိုတော့ မကောင်းပါဘူး အသိနဲ့ စိတ်ကို ချိုးနှိမ်ထားလိုက်တယ်။ သူက အသက်နှစ်ဆယ်ကျော် သုံးဆယ်နီးပါးတော့ရှိပြီ။ အိမ်ထောင်မကျသေးဘူး၊ နိုင်ငံခြားက လာဖွင့်ထားတဲ့ ကုမ္ပဏီတခုမှာ အိပ်အာလားမသိလုပ်နေတယ်။ ဆိုတော့ အလုပ်အကိုင် အဆင်ပြေနေတယ် ဆိုပါတော့။

သူ့ကာစင် ကျွန်တော့်ကလေးတွေနဲ့ သူနဲ့ ရှော့ပင်းစန်တာတခုမှာ လျှောက်သွားကြတော့ ကျွန်တော်က မလိုက်တော့ပဲ အောက်ထပ်က ကော်ဖီဆိုင်တခုမှာ ထိုင်နေခဲ့မယ်ဆိုတော့။ သူ့လက်တော့ပါတဲ့ အိပ်ကို ထားခဲ့တယ်။ အဲဒီဆိုင်မှာလည်း အင်တာနက်ရနေတော့ သူက အန်ကယ်ဂျိုးဇက်ပျင်းရင် သုံးလေ ဆိုပြီး လော့အင်ပတ်စ်ဝပ်ပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့လက်တော့ထဲလိုက်စပ်စုလိုက်တာ သူက သီချင်းတွေ နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ဘလော့တခု ထောင်ထားပြီး ရေးနေတယ်ဆိုတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ သူ့ဘလော့လိပ်စာကို မှတ်ထားလိုက်မိတယ်။

နောက်အမေရိက ပြန်ရောက်တော့ အီးမေး အကောင့်တခုနဲ့ သူ့ဘလော့ကို သွားပြီး မြူးဇစ်တွေ အကြောင်း သွားဆွေးနွေးလိုက်တယ်။ အဲလိုနဲ့ သုံးလေးလလောက်ကြာတော့ ကျွန်တော်နဲ့ သူနဲ့ တော်တော်လေး ရင်းနီးလာကြတယ်။ ကျွန်တော်က ပရောက်ဆီနဲ့ အိုင်ပီကို ကနေဒါအိုင်ပီ ဖြစ်အောင်လုပ်ထားတော့ သူက ကျွန်တော့်ကို ကနေဒါ က ဖြိုးမောင် ဆိုတဲ့ လူကြီးအနေနဲ့ သိထားခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် နေရာနဲ့ နာမည် ကလွဲရင်၊ အသက်လည်း အမှန် အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စလည်း အမှန်ပြောထားတော့ အသက် ၅ဝကျော် ခလေးနှစ်ယောက်အဖေ မှန်းသိထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ဘလော့ စီဘောက်စ်ကနေ ဟန်းအောက် မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ချပ်ကြတာ ကြာလာတော့ သံယောဇဉ်ဖြစ်လာကြတယ်။ အနည်းဆုံး တနေ့မှာ တယောက်နဲ့ တယောက် တနာရီလောက် မချပ်ပဲ မနေနိုင်ကြတော့ဘူး။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ငါဟန်ဆောင်ထားတာများ သိသွားခဲ့ရင် ဘယ်လိုများ နေမလဲတွေးပြီးပူပန်မိပေမဲ့ သူ့ကို ချစ်တဲ့ စိတ်က ပိုပြင်းထန်တာမို့ ဆက်ပြီးပဲ ချပ်နေမိတော့တယ်။ နောက်တော့ ချစ်တယ်လို့ ဖွင့်ပြောမိပြီး နှစ်ဦးသား အွန်လိုင်း ချစ်သူတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြတယ်။ သူက ဓါတ်ပုံ တွေ ပြပြီး ကိုယ့်ပုံမြင်ချင်တယ် ဆိုတော့ ကျွန်တော် တော်တော်အကြံထုတ်လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်က တကယ်တော့ ထိပ်ပြောင်လာလို့ ကတုံးဆံပင်နဲ့ နေလာတာ ကြာပြီ မဟုတ်လား၊ ရန်ကုန်မှာတုန်းကလည်း ကျွန်တော့်ကို သူက ကတုံး ပြောင်နဲ့ပဲ တွေ့ဖူးတာ။ ဆိုတော့ ကျွန်တော်က ဆံပင်တု အရှည်ကြီးစွတ် နေကာမျက်မှန်တတ်၊ လက်မောင်းမှာလည်း တက်တူး အတု တွေနှင့် တခါပြလိုက်တယ်။ နောက်ပိုင်းတော့ ပုံသိပ်မပြဖြစ်တော့။ ဟန်းအောက်က အော်ဒီယိုနှင့် ခေါ်တော့လည်း ပထမတော့ လက်ကိုင်ပုဝါတွေဘာတွေ အုပ်သေးတယ်နောက်တော့ မအုပ်တော့ သူလည်း မှတ်မိပုံ၊ ဆက်စပ်မိပုံမပေါ်ပါ။

အဲလိုနဲ့ ခြောက်လလောက် အကြာမှာ ကျွန်တော် အေးရှားဘက်သို့ ခရီးထွက်စရာပေါ်လာခဲ့တယ်။ ဗမာပြည်ကို ရောက်မယ်လို့ ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောတော့ ကိုယ့်တူမချော၊ အခုတော့ ချစ်လေး ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သော သူဇာခိုင်ဦး ကိုသာ ပြောထားတယ်။ဒါကြောင့်လည်း ဇာတ်လမ်းအစမှာ ရေးသားခဲ့သည့် စကားတွေကို ပြောဖြစ်ခဲ့ကြတာပေါ့။

တူမလေးနှင့် ချိန်းထားးသောနေ့၊ ဟော်တယ်ကို ညဘက်ကျမှ ရောက်မည်ဟု ဆိုကာ တမင်ပင် ညနေစောင်းတော့မှ ဟော်တယ်လိပ်စာကို ပေးလိုက်တယ်။ ဟော်တယ်ခန်းထဲမှာ နေရာယူပြီး မီးမှောင်ချထားလိုက်တယ်။ 

တံခါးလာခေါက်တော့ မှန်ဘီလူးကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်ပြီး သူမှန်းသေခြာမှ တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ ဟင်အခန်းထဲမှာ လည်းမှောင်လို့ပါလား။လို့ သူက ပြောလိုက်သော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ တံခါးကို လော့ချပြိးသည်နှင့် နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ နမ်းလိုက်တယ်။ အထိအတွေ့က ချက်ချင်းပဲ နှစ်ယောက်စလုံးကို သွေးပူလာစေပြီး မီးရောင်ရှိမရှိ ဂရုမစိုက်မိကြတော့၊ ကျွန်တော်က နဂိုကထဲက အဝတ်အစားချွတ်ထားပြီး ခါးမျာ သဘက်တထည်သာ ပတ်ထားတာမို့ အခန်းဝကနေ ကုတင်ဆီ အသွားလမ်းမှာတင် နိကပ်ဖြစ်သွားတယ်လေ။ သူ့မျက်နှာ အနှံ့ကို နမ်းရှုံ့နေရင်းက သူ့ကျောပိုးအိပ်ကလေးကို ဘေးကိုဖယ် အကျႌဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်ကာကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲစေလိုက်တယ်။ကုတင်ပေါ်မှာ ဘရာ ပင်တီလေး နဲ့တူမလေး ပက်လက်ဖြစ်နေမှ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ပြီး ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်လေးက အမွှေးပါးပါးလေးနဲ့ အရေကြည်လေးတွေ စိုနေပြီ။ သူလည်း ဟော်တယ်အလာလမ်းမှာကတည်းက တွေးပြီး ရွလာတယ်ထင်တယ်။ သူ့စောက်ပတ်ကလေးကို အသာဖြဲပြီး လျှာနဲ့ ထိုးထည့်ပြီး အသားနုနုလေးတွေကို ရက်လိုက်တယ်။ နောက်မှ စောက်စေ့လေးကို ထိုးဆွပေးတယ်။ တူမလေးက ကျွန်တော့် ပုခုံးကို သူ့လက်ကလေးတွေနဲက လှမ်းကိုင်ထားရင်းက ငြီးသံလေး ပေးပြီး အရသာခံနေတယ်။ သူအရှိန်လေးရအောင် စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းရက်၊ စောက်စေ့လေးကို ဆော့ကစားပေးလိုက်တာ သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ခု တရမ်းရမ်းနဲ့ ဖင်ကြီးတကြွကြွ ဖြစ်လာတယ်။ပါးစပ်ကလည်း ကိုကို ချစ်လေး ပြီးတော့မယ် ဆိုတဲ့ အသံလေး ထွက်လာတယ်။ကျွန်တော်က အကြံနဲ့ဆိုတော့ သူမပြီးခင်လိုးမှ ဖြစ်မယ်ဆိုတာသိတယ် အဲဒါကြောင့် ကုန်းထပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး အတွင်းမှာ နေရာယူ၊ ဟပြဲလာတဲ့ စောက်ပတ်အဝလေးကို ကျွန်တော့်လီးထိပ်တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ အ အ ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့ ကျွန်တော့်လက်မောင်းတွေကို အတင်းဆွဲလာတယ်။ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေလို့ သိပ်အကျပ်ကြီးမဟုတ်ပဲ စေးစေးလေး တိုးဝင်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်လီးကြီးမှာ အရသာ အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်တူမ အရင်းကို လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လီးကြီး အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားတာနဲ့ တပြိုင်နက် ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်လိုးနေမိတော့တယ်။ သူကလည်း အခုန နူးနပ်ထားလို့ ယားနေတာနဲ့ဆိုတော့ အတော်ဖြစ်နေသလိုပဲ အောက်ကနေ တက်ညီလက်ညီနဲ့ ကော့ ပေးနေတယ်။ အဲလို အချက်လေးငါးဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီးချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်လီးကြီးက သုတ်ရည်တွေ သူစောက်ဖုတ်ထဲကို ပန်းထွက်ကုန်တော့တာပါပဲဗျာ။ သူလည်း ပြီးသွားပုံပဲ၊ ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ကို ဖက်ထားလိုက်တော့တယ်။

ခနအမောပြေသွားတော့သူက ထဖို့ကြံသေးတယ်၊ ကျွန်တော်က လွတ်မပေးသေးဘူးနေပါအူးကွာဘာညာနဲ့၊ နူးနပ်ထားရင်း သူ့နို့လေးတွေ စို့နေလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ လီးပြန်တောင်လာတယ်၊ သူ့နားနားကို ကပ်ပြီး ချစ်လေး လေးဘက်ထောက်ပေးကွာ ကိုကို ဒေါ့ကီဆွဲချင်တယ်ဆိုတော့ အင်း ဆိုပြီး ဖင်ကုံးထတယ်။ ကျွန်တော်လည်းအနောက်က နေရာယူပြီး မှောင်ထဲမှာပဲ ကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင်ပြီး စိုတိုတို စောက်ဖုတ်ဝလေးကို စမ်းတေ့ပြီးထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဒေါ့ကီအားရပါးရဆွဲတာပေါ့။ သူလည်းတအင်းအင်းနဲ့ ကောင်းနေပုံပဲ၊
ဒီတချိီက နည်းနည်းလေးကြာတယ် ဒါပေမဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးတပြိုင်နက်လိုလို ပြီးသွားတယ်။ ဒီတခါတော့ ခြေပြစ်လက်ပြစ်နဲ့ မောပန်းပြီး နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျသွားတော့တယ်။ကျွန်တော် တရေးနိုးတော့ ကျွန်တော့်လက်တွေကို အသာလေးဖယ်ပြီး တူမလေး ထသွားတာသိလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့် ဝင်သွားပြီး သေးပေါက်သံရေဆေးသံတွေ ကြားနေရတယ် နောက်တော့ အိပ်ယာပေါ်ပြန်လာပြီး ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ လာတိုးအိပ်နေပြန်တယ်။ ဒီတခါတော့ ကျွန်တော့်အလှည့် ကျွန်တော်လည်း အရမ်းကို ဆီးသွားချင်နေပြီ။ အဲဒါနဲ့ သူ့ပါးပြင်လေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပြီး အိပ်ယာက ထလာလိုက်တယ်။ နောက်ရေချိုးခန်းထဲဝင် သေးပေါက်ပြီး တော့နည်းနည်းပြန်မာလောနေပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကြီးကို ဆပ်ပြာနဲ့ ရေသေခြာဆေးကြောလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မှ အိပ်ယာဆီကို လျှောက်လာလိုက်တယ်။ ကုတင်နားရောက်တော့ ဖျောက်ကနဲ့ အသံနဲ့အတူ အခန်းထဲက မီးပွင့်သွားတယ်။ ကျွန်တော်မှာ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းနဲ့ မတ်တတ်ရပ်ရက်သား၊ ကျွန်တော့်ကို အိပ်ယာပေါ်က နေပြုံးကြည့်နေတဲ့ တူမလေး။ သူ့မျက်နှာက ပြုံးနေရာက နေ ချက်ချင်းကို တည်သွားပြီး အထိတ်တလန့် မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးနဲ့ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

"ဟင် အန်ကယ်ဂျိုး အန်ကယ်ဂျိုးမဟုတ်လား"

"ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ် ချစ်လေးရယ် ကိုကို ရှင်းပြပါရစေအုံး"

"အန်ကယ်ဂျိုး လုပ်ရက်တယ် ကိုယ့်တူမ အရင်းကို အီး ရွှတ် တော်တော် မရှင်းပြနဲ့တော့ သမီးသွားမယ်"

တူမလေးကို ငိုယိုပြီး အိပ်ယာပေါ်ကထ သူ့အဝတ်အစားတွေ ကောက်ယူနေတော့ ကျွန်တော် အနောက်ကနေ အတင်းဖက်လိုက်တယ်၊

"ခနတော့ နားထောင်ပါ ချစ်လေးရယ် ကိုကို ရှင်းပြတာ နားထောင်ပြီးမှ ချစ်လေး သွားချင်ရင် သွားပါခနလေးပါကွာ"

ငိုယိုပြီး ခေါင်းတယမ်းယမ်းနဲ့ သူ့အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ တူမလေးကို အတင်းဖက်ထားပြီး ကျွန်တော့်ဖက်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ဖက်ထားတော့ သူက ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်နှာအပ်ထားပြီး တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ ဆက်ငိုနေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို လွတ်မပေးတော့ပဲနဲ့ သူ့ကိုှအရင်တခေါက်က ပြန်လာတော့ တွေ့တွေ့ချင်း ချစ်မိသွားတဲ့ အကြောင်း နဲ့ ပထမတော့ စကားပြော ချပ်တင်းလောက်ပဲ လုပ်မယ် ကြံပြီး အွန်လိုင်းကနေ ဆက်သွယ်မိကြောင်းနဲ့ နောက်တော့ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့လို့ ဖွင့်ပြောမိပြီး ချစ်သူတွေ ဘဝရောက်ခဲ့ရတာဖြစ်ကြောင်း၊ အဲဒါလည်း အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့ကြောင်း ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ်မနိုင်ပဲ ချစ်လွန်းလို့ အခုလို အခြေအနေရောက်သွားရတာဖြစ်ကြောင်း တတွတ်တွတ် ပြောနေမိပါတယ်။ ကျွန်တော်သတိထားမိတော့ သူ့ရဲ့ ရိုှုက်သံလေးက ပျော့နေပါပြီ။ ကျနော့်လက်မောင်းကို သူ့လက်သည်းလေးနဲ့ ဆွဲဆိတ်လိုက်တော့ ကျွန်တော်က ငုံ့ကြည့်မိပါတယ်။ ကျွန်တော်ငုံ့ကြည့်မှန်းသိတော့ သူ့မျက်နှာကို ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ အတင်းထိုးဖွက်ပြန်ပါတယ်။နောက်တော့ လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့၊

"ဟွန့်သူဟာကြီးက မာနေပြန်ပြီ။ ကိုယ့်တူမ အရင်းကြီးကိုတောင်မှ မညှာမတာ၊ သွား...... ဒီဘက်ကို လှည့်မကြည့်ပဲ မီးသွားပိတ်လိုက်"

တဲ့ ကျွန်တော့် ရင်ထဲမှာတော့ ပျော်လွန်းလို့ တဒုံးဒုံး ခုန်နေလိုက်တာ ဘာပြောကောင်းမလဲဗျာ။  

မီးပိတ်ပြီး ပြန်လာတော့ ကုတင်နားမှာ ရပ်နေဆဲ တူမလေးကို ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်မိတယ်။

မ မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ

 

မ မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ 

မန္တလေးမြို့ရဲ့ မြို့သစ်ရပ်ကွက်တစ်ခုမှာ ကျွန်တော်က ဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ ပညာသင်နေတဲ့ ပညာသင်တစ်ယောက်ပေါ့။ အသက်က 19 နှစ်၊ အဖေကတော့မရှိတော့ဘူး။ အမေက နောင်ရေး စိတ်အေးရအောင်လို့ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့မှာ အလုပ်အပ်ပေးထားတာ။ နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့ အချိန်ကာလတစ်ခုထဲကို ရောက်ရှိခဲ့ပါပြီ။ ဆင်းရဲခဲ့တဲ့ ဒဏ်ကို ဆက်ပြီး မခံစားချင်တာကြောင့် ပညာကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ စိတ်ပါပါသင်လိုက်တော့ တော်တော်လေးကို ခရီးရောက်ပြီး အင်ဂျင် အပေါ်ပိုင်းတောင် ကိုင်နိုင်တဲ့ အဆင့်ရောက်ရှိခဲ့ပြီလေ။ ကျွန်တော့်အကြောင်း ပြောနေတာနဲ့ စာတောင် တော်တော်ရှည်သွားတော့မယ်။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အဖြစ်ပျက်က ဒီလိုဗျ။ ဆိုင်မှာက အလုပ်ပါးနေတာနဲ့ ဖုန်းလေးတွေထုတ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြာကားတွေ ကူးယူပြီး ကြည့်နေတဲ့အချိန်မှာပဲ ဆိုင်ကို ကလစ်ဆိုင်ကယ်နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ရောက်လာခဲ့တယ်။ သူ့နာမည်က မနန်းသူဇာတဲ့။ အသက်က 34 လောက်ရှိပြီ ထင်တယ် ကျွန်တော်တို့ဆိုင်ကတော့ သူ့ကို မနန်း လို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ ဆိုင်မှာ ပြင်နေကျ ဖောက်သည်ပေါ့။ ရှမ်းတရုတ် ကပြားမ မုဆိုးမ ပေါ့ဗျာ။ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ရုပ်ရည်က လှတပတဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ဆိုင်မှာ ပညာသင်နေတဲ့ ကောင်တွေနဲ့ ကျွန်တော်မှန်းပြီး ဂွင်းထုခဲ့ရတဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပင်တိုင်စံပေါ့ဗျာ ဟဲဟဲ။ " မောင်မိုး ရေ အစ်မဆိုင်ကယ်က ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး " " အင့်တင့် အင့်တင့်နဲ့ကွ စီးကြည့်ပါအုံး " " ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ " ကျွန်တော်လည်းပြောပြီး သူ့ဆိုင်ကယ်ကို စီးကြည့်လိုက်တယ်။ သူပြောသလိုပဲ အင့်တင့် အင့်တင့် ဖြစ်နေတာနဲ့ စမ်းစီးနေရာက ပြန်လာပြီး၊ " အစ်မ ဆိုင်ကယ်ကို restart ချကြည့်ရမယ် ပြီးရင် လိုအပ်တာ လုပ်လိုက်မယ်လေ " " သြော် အေး အေး ပြီးရင် အိမ်ကိုသာ လာပို့လိုက်တော့ ထားခဲ့လိုက်တော့မယ် " " ဟုတ် အစ်မ ပြန်ပို့ရအုံးမလား " " ကောင်းတာပေါ့ဟ " ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုပြန်ပို့ပြီး သူ့ဆိုင်ကယ်ကို လုပ်စရာရှိတာ လုပ်၊ ကာဗရိုက်တာ တွေဆေး၊ ဆီဆင်း၊ မဆင်းကြည့် restart ချပြီး ကောင်းသွားပြီ ဆိုမှ သူ့အိမ်ကို ပြန်ပို့ဖို့လုပ်ပြီး ဆိုင်ကယ်ကို သူ့အိမ်ဘက် မောင်းလာခဲ့တယ်။ သူ့အိမ်ရှေ့ရောက်တော့မှ လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်တယ်။ " မနန်းရေ မမနန်း ကျွန်တော် မိုးသူပါ ဆိုင်ကယ်လာပို့တာ အစ်မ " " သြော် အေးအေး ကိုမိုးလာ အိမ်ထဲလာခဲ့လေ " ကျွန်တော်လည်း အိမ်ထဲဝင်လာရင်းနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲအရောက် ၊ " အစ်မ ဆိုင်ကယ်က အပြင်ဘက်မှာ ထားထားတာ အိမ်ထဲ သွင်းပေးခဲ့ရမလား " " ရတယ် မောင်မိုး အိမ်ရှေ့ပဲထားလိုက် အစ်မ လည်း အပြင်သွားအုံးမှာ ပြင်ခ လက်ခက ဘယ်လောက်လည်း မောင်မိုး " " အချင်းချင်းတွေပဲဗျာ restart ချတာက 5000 လက်ခနဲ့ 8000 ပဲပေး အစ်မ " " အေးအေး အစ်မ ပိုက်ဆံသွားယူလိုက်အုံးမယ် " ဆိုပြီး အခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ သူဝင်သွားတာနဲ့ ကိုယ်လည်း ဖုန်းလေးကိုထုတ်ပြီး volume ကို အကုန်တိုး ပြီး ကြည့်ထားတဲ့ အပြာဇာတ်ကားကို လက်စသတ် ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ဇာတ်လမ်းကလည်း အရွယ်ခပ်လတ်လတ် အပြာမင်းသမီးကို လူပျိုပေါက် အပြာမင်းသားက သိမ်းကြုံးလိုးနေတဲ့အခန်းဆိုတော့ လက်ကလည်း ပုဆိုးကို နည်းနည်းဖြည် လီးကိုကိုင်ပြီး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်နေတယ်။ ဖွားဖက်တော်ကလည်း ချက်ခြင်းတောင်လာတော့တယ်။ ဇာတ်လမ်းထဲ ဈာန်ဝင်နေတုန်းမှာ၊ " အဟမ်း မောင်မိုး မင်းဘာတွေကြည့်နေတာလည်း လူက ကလေးရှိသေးတယ် ဟွန်း " ကျွန်တော်လည်း ရှက်ရှက်နဲ့၊ " ဟာ အစ်မကလည်း အသံမပေး ဘာမပေးနဲ့ဗျာ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်အသက် မငယ်တော့ဘူးဗျ 19 နှစ်ရှိပြီ " မျက်နှာအောက်ချပြီး ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ " အသက်တင်လား ဘယ်ဟာတွေ ကြီးသေးလည်း " လို့ပြီး ပြုံးစစ နဲ့ပြန်မေးတော့ မျက်နှာ ဘယ်ထားမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ " ဟာ... အစ်မကလည်းဗျာ ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး " ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အထ ပုဆိုးကလည်း ကျွတ်ကျတော့ ကမန်းကတန်း လှမ်းဆွဲတာပေါ့။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်လေ့ဝတ်ထက မရှိ ဆိုတော့ ဖွားဘက်တော်က ပေါ်၊ ဇာတ်ကားကြည့်ထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ဆိုတော့ မတ်နေတာပဲ။ " ဟယ် ကိုမိုး နင့်ဟာက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး ကြီးကြီးပဲ ဟဲ့.. လူတင် မဟုတ်ဘူး ကြည့်စမ်း လီးကလည်း အကြီးကြီးပဲ မောင်မိုးရ " သူပြောတဲ့စကားတွေကြောင့် မပြန်ဖြစ်သေးပဲ ၊ " ပိုက်ဆံ ပေးလေ အစ်မ ပြန်တော့မ လို့ နောက်ကျရင် ဆရာက ဆူလိမ့်မယ် " " မင်း မိန်းမတွေကို လုပ်ဖူးလား " မဆီမဆိုင် စကားကြောင့် ကိုယ်လည်း ကြောင်သွားတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် လူအ မှ မဟုတ်တာ လုပ်တော့မလုပ်ဖူးဘူးရယ်။ " မလုပ်ဖူးဘူး " " တကယ်လား " " အင်း " " လုပ်ကြည့်ချင်လား " လို့ပြောတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ " ဘယ်သူ့ ကိုလည်း " ပေါ့ " ငါ့ကိုလေ ငါ့ကို လုပ်မလား ငါလည်း ယောကျာၤးဆုံးပြီးကတည်းက မနေဖြစ်တာ ကြာတော့ နေချင်လာတယ်.. တောင့်တလာတယ် ပြီးတော့ မင်းကို လည်း အရင်ကတည်းက ရင်ခုန်နေမိတယ် ကိုမိုး " အဲ့လိုလည်းပြောရော သူ့ကိုဖက်ပြီး၊ " ကျွန်တော်လည်း အစောကြီးကတည်းက ရင်ခုန်နေမိတာပါဗျာ " လို့ပြော၊ ကစ်ဆင်ဆွဲပြီး နို့တွေကို ချေပစ်လိုက်တယ်။ " အင့်...ဟင့်... လာ မောင် အခန်းထဲသွားရအောင် " ပြောပြီး လူချင်းခွာ ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲပြီး ရှေ့ကသွားတော့ ယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့ ပါသွားတာပေါ့။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဆွဲလာတဲ့ လက်ဖြုတ်ပြီး သူက အပေါ်အကျႌီကို အရင်ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဘော်လီကို ထပ်ချွတ်တယ်။ အားပါး... လှလိုက်တဲ့ နို့တွေဗျာ။ ကလေးမမွေးဘူးသေးလို့နေမှာ။ နို့တွေလည်း တွဲမနေပဲနဲ့ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး။ ပြီး တော့ လုံချည်ကို ဖြည်ချလိုက်တော့ သူ့မှာ အဝတ်စားဆိုလို့ စာစမိုင်နာ တစ်ခုပဲ ကျန်တော့တယ်။ အိုးလေးကလည်း လုံးကျစ်နေတာပဲ။ သူ့ကိုကြည့်ပြီး တံ ထွေးကို မျိုချလိုက်မိတယ်။ " ဘာလုပ်နေတာလည်း လာလေ မင်းအဝတ်အစားတွေ ချွတ် ... အင်း " သူ့စကားမဆုံးခင်မှာပဲ ဖက်ပြီး သူ့နုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ သူ့ဖက်က လည်း တုံ့ပြန် အနမ်းတွေ စတင်လာတယ်။ သူ့ရဲ့ပါးစပ်ထဲ လျှာကို ထည့်ပြီး လျှာချင်းဆုတ်ယူပြီး နုတ်ခမ်းလေးကို မနာအောင် ကိုက်လိုက်တယ်။ " အင်း... ဟင်းးးးးးးး အို့•••••• ဘယ်တွေ လုပ်နေတာလည်းကွာ.. အစ်မ မနေတတ်တော့ဘူး " နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေရင်းနဲ့ပဲ ကုတင်ဆီကို တဖြည်းဖြည်းသွားပြီး ကု တင်ပေါ်ကို အသာယာ ချပေးလိုက်ပြီး သူ့ကို လှဲသိပ်လိုက်တယ်။ လက်တွေ့တာ မလုပ်ဖူးပေမယ့် ဇာတ်ကားတွေထဲကအတိုင်း တဖြည်းဖြည်းလုပ်နေတာ သူ့ကို ထပ်နမ်းပြီး လက်က သူ့ရဲ့နို့ကို ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေးနဲ့ သူရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေပေးနေတာ။ " အင်းးးးး ဟင်းးးးး အာ့ အာ အားး.. မောင်ရယ် " ပြီး မှ သူရဲ့ နို့တွေကို ကလေးတစ်ယောက် နို့ဆာနေသလိုမျိုး အငမ်းမရ စို့ပေးနေပြီး လက်တစ်ဖက်က ကျန်တဲ့ နို့တစ်ဖက်ကို ချေ၊ တစ်ဖက်အားရရင် တစ်ဖက် ပြောင်းစို့၊ ကျန်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့ စီတီဘာင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ချွတ်ရလွယ်အောင်လို့ သူကလည်း ဖင်လေးကို ကြွပေးလိုက် တယ်။ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားတော့မှ သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ အားပါးပါး လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေးဗျာ။ အမွေးတွေ မတိုမရှည်နဲ့ ရှင်းရှင်းလေးဖြစ်နေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ပြီး တံထွေးကို နောက်တစ်ခါ မျိုချလိုက်မိတယ်။ ပြီးမှ သူ့နို့ကို ဆက်ပြီးစို့ လိုက်ရင်း လက်ညိုးလေးနဲ့ သူ့ရဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျောက် ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။ သူလည်း အရည်တွေ ထွက်နေပါပြီ။ ရှမ်းတရုတ်စပ်မို့ထင် တယ်။ အရည်ရွမ်းလို့ အရည်တွေမှ အများကြီးပဲ။ လက်ကို တံထွေးစွပ်စရာတောင် မလိုဘူး။ ပြီးမှ သူ့ရဲ့စောက်စိလေးကို လက်ညိုးနဲ့လက်မ ပူးပြီး ဖွဖွလေး ချေပေးလိုက်၊ အစိလေးကိုပဲ လက်ညိုးနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်လုပ်နေရင်းနဲ့ ၊ " ရှီးးးးး အားးးးးး ဟင်းးးးးးး အို့.. မောင် ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလည်းကွာ မ မနေ တတ်တော့ဘူး " ပြောပြီး သူတစ်ချီ ပြီးခဲ့တယ်။ နို့စို့လို့ အားရတော့မှ ခေါင်းကို တဖြည်းဖြည်းအောက်ဆင်းပြီး ဗိုက်ကို နမ်းလိုက်တယ်။ ဗိုက်ကိုနမ်းပြီး အောက်ကို ထပ်ဆင်းလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ချက်နားရောက်တော့ ချက်ပေါက်ထဲကို လျှာထိပ်ဖျားလေးနဲ့ ထိုးကလိလိုက်ပြီး တစ်ချက်စုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခေါင်းထောင်လိုက်ပြီး မွေးညှင်းနုနုလေးတွေ ရှိနေတဲ့ သူရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်က မဲမနေပဲနဲ့ နီညိုရောင်လေးဖြစ် ပြီး တစ်ချီပြီးထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေတော့ ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ မရိုးမရွ ဖြစ်လာတာနဲ့ အချိန်မဆွဲတော့ပဲ သူ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းနမ်း ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။ နမ်းနေရင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျောက်ကို လျှာဖျားနဲ့ အထက်အောက်ဆွဲလိုက် စောက်စိလေးကို စုပ်လိုက် လျှာဖျား လေးကလိလိုက် စောက်စိလေးကို မနာအောင် ဖွဖွလေးကိုက်လိုက် လုပ်နေတုန်း၊ " အာ့ ဟင့် အင်းးးး အို့•••••• မောင် မ မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ မင်းရဲ့လီးကြီး ကို မရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မြန်မြန်ထိုးပြီး လိုးလိုက်ပါတော့ကွာ " ကိုယ်ကလည်း စိတ်ထန်နေနဲ့အချိန်ဆိုတော့ သူရဲ့စကားကြောင့် စိတ်ညို့ခံထားရတဲ့ သူတစ်ယောက်ပမာ ဘာဂျာ မှုတ်နေရကနေ ရပ်လိုက်ပြီး လိုးဖို့အတွက် ပြင်ဆင်လိုက်ပါတော့တယ်။ ခေါင်းကို သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားမှ ဖယ်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ခြေထောက် နှစ်ချောင်းမှာ နေရာယူလိုက်ပါပြီး လီးကိုကိုင်ကာ သူရဲ့စောက် ဖုတ်အဝကို တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ " ဗျစ်...ဗျစ်...ဗျစ် ဗြီးးးးး အားးးးဟဟ" လီးကို တစ်ဝက်လောက်အထိ သွင်းထားပြီး ဆက်မသွင်း သေးပဲ ခဏနားလိုက်တယ် ပြီးမှ အသက်ကို ဝအောင်ရှုပြီး လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပဲ ဆက်လိုးလိုက်တော့တယ်။ " ဗျစ်...ဗျစ်...ဗျစ် " လီးအဆုံး သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ် ထဲဝင်သွားပြီဆိုမှ အသာပြန်ထုတ် အသာပြန်သွင်း နဲ့ အချက်သုံးဆယ်လောက် ဆက်တိုက်လုပ်ပြီး အသားကုန် လိုးတော့တယ်။ ဗက်...ဗက်...ဗက်...ဗွက်... ဗွက် ဗွီ...ဗွီ... "ရှီးးးးးးး အာ့ဟဟ အိုးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ မရာ" " အင်းးးးးး အင်းးးးးးး အိုးးးးးးး အာ့ အ အားးးဟ မောင် မြန်မြန်လိုးပါတော့ မ ပြီးချင်နေပြီ လား မသိဘူး " " အိုးးးး ဒုတ်...ဒုတ်...ဒုတ် ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...ဗြီးး " အဆက်မပြတ် ခပ်မြန်မြန် လုပ်နေရင်း အချက်လေးဆယ်ကျော်မှာ သူတစ်ချီ ထပ်ပြီး ခဲ့တယ်။ သူပြီးတော့ လီးကို စောက်ဖုတ်က မချွတ်ပဲနဲ့ ခဏနားပြီး သူ့ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပခုံးပေါ် မတင်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ လီးကို စောက်ဖုတ်က ချွတ်ကြည့်လိုက်တော့ နီရဲပြီး အရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်လေးက တစ်မျိုးကြည့်ကောင်းနေပြန်ရော။ သူရဲ့ စောက်စေ့လေးကို လက်မလေးနဲ့ ထပ်ပြီး ပွတ်လိုက်တော့၊ " အာ့ ဟင့် အင့် မောင်နော် မ မနေတတ်တော့ဘူး လိုးမှာဆို လိုးတော့ကွာ " သူလည်း အရှက်ကုန်စွာ ကျွန်တော့်ကို ပြောလိုက် တယ်။ သူအဲ့လိုပြောမှ စိတ်က ပိုထန်လာပြီး စောက်ဖုတ်အဝမှာ လီးကိုတေ့ပြီး အသာထပ်ဖိပြီး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ " မောင် ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော် ဒီအတိုင်းက ပိုပြီး ထိတယ် မ ခံနိုင်မှ မောင်က စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးနော် " " အင်းပါ မ ကရော ဒီပုံစံကို ကြိုက်လား " " မောင် လိုးရင် ဘယ်လိုနေနေ မ က ခံမှာသိလား " သူ့ရဲ့အပြောလေးကြောင့် သူ့ကို ပိုချစ်မိသွားတယ်။ စောက်ဖုတ်အဆုံးဝင်နေတဲ့ လီးကို ကျွတ်လုကျွတ်ခင်ထိ ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ သူကလည်း ကျွတ်ထွက်မှာဆိုးလို့ ဖင်လေးကို အသာမြောက်ပြီး လိုက်လာတယ်။ အသက်ကို ဝအောင် ထပ်ရှုလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်း လိုးနေခဲ့တယ်။ " ဗြိ...ဗြိ...ဗြိ...ဗျစ်...ဗျစ်...ဗျစ် " အသွင်းအထုတ်ကို မှန်မှန်လေးလုပ်ပြီး သူ့ရဲ့နို့ကိုလည်း လိုးနေရင်း ကုန်းစို့ပေးလိုက်တယ်။ လိုးနေရင် အချက်နှစ်ဆယ်လောက်မှ ၊ " ဗြိ...ဗြိ...ဗြိ...ဗျစ်...ဗျစ်...ဗျစ် အင့် ဟင့် ရှီးးးးး အာ့ဟဟ မောင့်ရဲ့ လီးကြီးကို အဆုံးထိထိုးပြီး မြန်မြန်လေး လိုးပေးပါ တော့ " မပိမသနဲ့ ပြောရင်း၊ " အင့်...အင့်...အင့် ...ရှီးးးးးး " ကျွန်တော်လည်း အသားကုန် အားကုန် စောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ် " ဒုတ်...ဒုတ်...ဒုတ်... ဗီ့...ဗီ့... ဗီ...ဗျစ်... ဗျစ်...ဗျစ် အာ့•••• မ မောင်ပြီးတော့မယ်" "အင်းးးးးး မလည်း ပြီးတော့မှာ "' "ဗွီ...ဗွီ...ဒုတ်...ဒုတ်...အင်းးးးးးး " ပြောလည်းပြော အဆောင့် လည်းမပြတ် ထပ်လိုးရင်း အချက်အစိတ်လောက်မှာ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကို လရည်ပူပူနွေးနွေးလေး ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးသွားပေမယ့် အ ဆောင့်မရပ်သေးပဲ သူပြီးအောင်လို့ ထပ်ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။ " ဗလစ်...ဗလစ်...ဇိ...ဇိ... ဖတ်...ဖတ်...ဖတ် " " အင့်...အင့်...အင့်...အာ့ဟဟ...အို့•••• " သူလည်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်လာပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ သူပြီး သွားမှ အဆောင့်ရပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို မချွတ်သေးပဲ သူ့ရဲ့ ပါးလေးကို ကြင်နာစွာ နမ်းလိုက်ရင်းးးးးးးးးး.....

တမ်းတတတ်သည်

 

တမ်းတတတ်သည် 

#Cuckold #ကပ်ကိုး #Hotwife 

ရေးသားသူ - ကိုသစ် အချစ်တက္ကသိုလ်မှ ကူးယူတင်ဆက်ပါသည်

. ''ပြွတ်" ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ မွန့်စောက်ပတ်ထဲ ကထွက်သွားတဲ့ လီး မဲမဲချောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဟာတာတာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေလေ။ စာမေးပွဲတွေ အဲလောက် အများကြီး ရှိတဲ့ ကြား က နေ လာပြီး အလိုးခံရတဲ့ ဘဝလေ။ အရင်ကတော့ မဖြစ်သင့်ဘူး နောက် မဖြစ်တော့ဘူး ဆိုပေမယ့် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ခံစားရတော့လဲ မငြင်းနိုင်တော့ဘူးကွယ်။ “ကိုဟိန်း တော်ရင် ပြန်တော့မယ် ဒီနေ့က ပင်ပန်းနေတယ်။ နောက်နေ့လာခဲ့မယ် အခုလဲ ဆေးရုံက တန်းလာရတာ” ဟောက် ဆာဂျင် ဆင်းပြီးကတည်းက အပြင် ဆေးရုံတစ်ခုမှာ စဆင်းတော့ ဟိန်းလတ်နဲ့စတွေ့တာပဲ။ သူက အသားညိုညို နဲ့ အရပ် ကတော့ ပုံမှန်ပါပဲ။ ရုပ်ကတော့ ကုလားဆင်ရယ်။ ကိုယ့် အပေါ် အနွံတာခံတာရယ် ဂရုစိုက်တာလေးတွေနဲ့ပဲ တွဲခဲ့တာပါ။ လိုအပ်တာလဲ မရှိစေရဘုူးလေ။ ချစ်လို့ရယ် မဟုတ်ပေမယ့် ကျောင်းကလဲ မဟုတ်။ ကျောင်းတုန်းကတော့ ချစ်သူရယ်လို့တော့ မထားဖူးပါဘူး။ စာတွေနဲ့ ရောထွေးနေတာရယ် ဂိုက်လိုက်သင်တာရယ် မိဘတွေက ကိုယ်နဲ့အတူတူ နေတာမဟုတ်တော့ ကိုယ့်ဖာသာ ချက်စား လျှော်ဖွတ်ဆိုတော့ ကျန်တာတွေ ခေါင်းထဲ မထည့်မိဘူးရယ်။ မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာက ဟိန်းလတ်နဲ့ နေတာကို ပြောတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ အကြောင်းအရင်း။ သူ့အကြောင်း အကုန်မသိသေးပဲနဲ့ ဒီလိုတွေ ဖြစ်ခဲ့တာရယ် တကယ် ချစ် မချစ် မသေချာပဲနဲ့ အလိုလိုက် အလိုက်သိတာတွေကို သာယာမိခဲ့တာတွေကိုပေါ့။ အချိန်သိပ်မရတော့ အပြင် ထွက် ချိန်ရယ်လို့တော့ သိပ်မရှိတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကလဲ သိပ်ပြီး မရိပ်မိတော့ တူတူသွား တူတူစားတွေကလဲ အခုလက်ရှိနေတဲ့ အမကလဲ မသိတော့ အဆင်ကို ပြေနေတာပဲ။ ဆေးရုံနားမှာ တွေ့တွေ့နေတော့ ဒီလိုပဲ ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ သိပ်တော့လဲ မကြာလိုက်ဘူး တွဲနေရာကနေ နှစ်လလောက်ကြာတော့ ဆေးရုံကနေ ညဂျူတီကနေ အထွက်။ ဟိန်းလတ်တိုက်ခန်း လိုက်ရာကနေ အဖွင့် ခံလိုက်ရတာပါပဲ။ အဖွင့်ခံလိုက်ရတော့လဲ ဘာဖြစ်လဲဆိုတော့ ပွင့်သွားတာပေါ့။ ဖွင့်တဲ့နေ့ကဆို ကိုယ် မျှော်လင့်ထားတဲ့SEX က အေးအေးဆေးဆေးလေး ထင်ပေမယ့် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ ဘာဂျာတွေ ကို ကင်းမြှီးကောက်ထောင်ပြီး အမှုတ်ခံရတာတွေ ခေါင်းက အောက်စိုက်နေတော့ ဟိန်းလတ်လီးကို ကိုယ့်ဖက်က အလိုက် တသိနဲ့ ပြန် စုတ်ပေးလိုက်ရတဲ့ Oral sex တွေ စုံလို့ပါပဲ။ ကိုဟိန်းလီး က ထိပ်က ဖြတ်ထားတာတွေ့တော့ ကျန်းမာရေး ရှု့ထောင့်က ကြည့်တော့ ကောင်းသားပဲ။ သူ့ family ကလဲ ဒီလိုလုပ်ပေးထားတာပဲ ဆိုပြီး ရိုးရိုးလေးပဲ စဉ်းစားမိတာ။ အဲဒီ့နေ့ကတော်တော် အီစိမ့်သွားတာ။ ခုတင်ပေါ်မှာ လူကို လိုးတာ ချာလပတ်ကို ယမ်းနေတာပဲ။ ပက်လက်တွေရော လေးဖက်ထောက်တွေရော ဒါတောင် first time မှာတောင် အပျိုစင်ကို ဖြုတ်ရတာကို တောင် အားမရနိုင်သေးပဲ လေးချီမြောက်မှာ ဖင် လိုးမယ် ဆိုလို့ ငိုယိုပြီး မနည်းတောင်းပန်ရသေးတယ်။ သူကျေနပ်အောင် ၆ချီလောက် ညနေ 5နာရီလောက်အထိ မနက်စာစားချိန်ရယ် နေ့လည်စာစားချိန်လေးပဲ နားခဲ့ရတာ။ ဂျယ်တွေဆိုတာတော်တော်သုံးရတယ်။ ဒီလောက်လိုးတာ ပူထူကုန်လို့ မနည်းကို ဖက်ပြီး အလိုးခံရတယ်။ သာဒ့် အမ်ဘီတုန်းက ကြည့်တဲ့ အောကားထဲက ကောင်ထက်တောင် ဆိုးသေး။ တကယ်ကို မညှာမတာလိုးတာ။ ဘယ်တုန်းထဲက လိုးချင်နေမှန်းမသိဘူး။ ဒီလိုမှန်းသိ ကျောင်းထဲက ဂျူနီယာလေး ကိုယ့်ကို လဲ အခုထိ ကြိုက်နေတုန်းဖြစ်တဲ့ ကောင်းမြတ်ကိုပဲ ပြန်ကြိုက်လိုက်ရ ကောင်းသား။ သူကတော့ပျော့ဖတ်ဖတ်နဲ ဖြူဖြူ သန့်သန့်လေးပါပဲ။ အခုတော့ တော်ပါပြီ ဆိုတာတောင် မရ။ သူ့နဲ့သွားနေခါနီးဆို အရမ်းကြောက်တာပဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ တစ်ခါသွားရင် အနည်းဆုံး 4ချီလောက်ကတော့သေချာတယ်။ 4ချီဆိုတာ သူ ပြီးတဲ့ အချီကိုပြောတာ။ မွန်ပြီးတာဆိုရင် တော်တော်များတယ်။ လူကတော့ ပျော့ ခွေပြီးကိုနေတာ။ တစ်ရက်ပေါ့ သူနဲ့နှစ်ခေါက်လောက်နေပြီးတော့ အိပ်ရာပေါ်မှာ နားနေတုန်း သူ့ဖုန်းလာလို့ဘေးနား က နားထောင် အလီ ဆိုတာ သူ့ကုလားနာမည်ထဲက နာမည်တစ်လုံးမှန်းသိလိုက်ရတယ်။ ကိုယ့်ဖာသာ ဘယ်လောက်ပဲ လွတ်လပ်တဲ့ အတွေးတွေ ရှိနေပါစေ အသိုင်းအဝိုင်းကတော့ ဘယ်လိုမှ လက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာသိတော့ တွေဝေသွားတယ်။ ပုံစံကြည့်ရင်လဲ ဘယ်လိုမှ မထင်ရဘူးဆိုတော့။ ထားပါတော့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ အခုနောက်တော့ နှစ်ပတ်လောက်မှ တစ်ခါလောက်ပဲ သွားဖြစ်တော့တယ်။ သွားလည်း မထူးပါဘူး အလိုးခံရတာတော့ခံရတာပဲ။ ဦးနှောက်က တော့ ရှေ့ဆက်မတိုးသင့်မှန်းမသိပေမယ့် သွေးသားတွေကတော့ တောင်းဆိုနေတုန်းပဲ။ ဒီလိုနဲ့အချိန်တွေ ကြာလာတော့ တစ်ရက်ပေါ့။ သူနဲ့ လမ်းခွဲ သလို အနေအထားတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အဆက်အသွယ် တစ်ခု နဲ့တစ်ခုကြား တော်တော် ကြာပြီးမှ သူ့ဖက်က ချိန်းဆိုမှု တစ်ခုကို လက်ခံခဲ့တယ်။ "ထားခဲ့တော့မယ် ဆိုရင်လဲ ခဏ ငါ့ရဲ့ နဘေးနားမှာ" ဂျီလတ်သီချင်းလေးပို့ပြီး တောင်းဆိုတော့လည်း တစ်ခါလောက်တော့ ခွင့်ပြုနေချင်မိတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကောင်းမွန်နဲ့က ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ပြီး အမနဲ့ကောင်းမွန် နဲ့ကလည်း အိမ်ကို ဝင်ထွက်နေတော့ ဟိုဖက်အိမ် ဒီဖက်အိမ် သိနေပြီပေါ့။ ကိုဟိန်းကိုလဲ ပြောလိုက်တယ်။ လက်တွဲကြဖို့ဆိုတာ အဆင်မပြေဘူးလေ။ တစ်ခန်းရပ်လေးပဲ ကောင်းပါတယ်လို့။ တစ်ခန်းရပ်တွေကတော့ ဆက်ရန် ဆိုပြီးပေါ်လာတတ်တာတော့ ကံကြမ္မာ လို့ ခေါ်ရမလားပဲ။ ကောင်းမွန်ကိုတော့ ပြောပြဖူးပါတယ်။ ဟိန်းလတ်နဲ့ကြိုက်ခဲ့ဖူးတာရယ် အတူတူ နေခဲ့ဖူးတာရယ်ပေ့ါ။ “မ ရယ် ပြီးခဲ့တာတွေအတွက် ကျွန်တော် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ နောက်ဖြစ်လာမယ့် အနာဂါတ်ကိုပဲ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အကောင်အထည် ဖေါ်ကြတာပေါ့။ နောက်ပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် က လျှောက်ရမဲ့ လမ်းကလဲ တူတယ်။ မကို ချစ်ခဲ့တာ အခုမှ မှ မဟုတ်တာ”။ “မောင် ခွင့် လွှတ်တယ် ကျေနပ်တယ် ဆိုရင် ပြီးတာပါပဲ”။ “နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်လောက်တော့ နင့် တစ်သက် မမေ့အောင် ကြည့်ခွင့်လေးတော့ ပေးခဲ့ပါလား ဘယ်တော့မှ အပြစ်တွေ မမြင်ပါဘူး” “အား အရမ်း မဆောင့်နဲ့ကွာ” “ကောင်းလို့ပါ အရမ်းကောင်းတယ်။ မတွေ့တာကြာလို့ မသိဘူး။ ကြပ်နေတာပဲ” “ဒီမှာ သေတော့မယ် ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ” “နောက်ဆို လိုးရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး မွန် ရယ်။ ဒီနေ့တော့ မွန့်ကို တစ်သက် မမေ့အောင် လိုးပေးမလို့” “လုပ်ကွာ အိမ်ကိုတော့ ညနေ ပြန်မှာနော်” နောက်သုံးလေးရက်ဆို မင်္ဂလာဆောင်က ကပ်နေပြီ။ မောင် က နယ် ခဏပြန်ပြီး သူမိဘတွေ ပြန်ခေါ်နေလို့အခုလို လာခဲ့တာ။ လာတုန်းကတော့ စကားပြောဖို့ပဲလာတာ။ ခံစားနေရတဲ့ မျက်နှာလေးတွေ့တော့ လိုက်လျောမိတာ။ အရင်ကလဲ ဒီကိစ္စတွေပဲ ရှိခဲ့တာပဲဆိုတော့ ချစ်တယ်ဆိုတာ တကယ်တော့ မရှိပါဘူး။ ကိုယ့်လိုအင် ဆန္ဒတွေအတွက် ပဲ ဆန့်ကျင်လက်လိင်တွေကို လိုအပ်တာပါ။ ဖေါင်း ဖေါင်း ပြွတ်ပြွတ် ဗွက် ဗွက် အာ ပြွတ် “အာ့ ဘာလို့ဆွဲထုတ်လိုက်တာလဲ” “တစ်မျိုးစမ်းချင်လို့” “ဘာတွေ စမ်းမလို့လဲ ဒီလောက်လုပ်တာပဲ တော်တော်စုံနေပြီ” “ကိုယ်တို့ တစ်ခါကြည့်တဲ့ ဗီဒီယို ထဲကလို လုပ်ချင်လို့နော်” “ဘယ်လို ဟာလဲ” “သဇင့်အောကားလိုလေ” “အခုလဲ လုပ်နေတာပဲ” “ဟိုလေ။ blindfold လေး လုပ်ပြီး မွန့်ကို လုပ်ချင်လို့” “ဟာ ဒီတိုင်းလုပ်လဲ ရနေတာကို ကိုရယ်” “လုပ်ပါ မွန်ရယ် ဒီတစ်ခါတည်းပါ အမှတ်တရပေ့ါ” “ပြောမရလဲ သဘောပဲ” “အင်း” မွန်လဲ ကိုဟိန်းလတ် သဘောကျ နေ ပေးလိုက်တယ်။ သူ့တိုက်ခန်းမှာကလဲ ဘယ်သူ့မှ မရှိဘူးလေ။ “ဒါဆို ခဏလေးနော် ကို ကြိုးသွားယူလိုက်မယ် ဟိုဘက်ခန်းမှာ” မွန်လဲ ခဏစောင့်နေလိုက်တယ်။ သူပြန်လာတော့ အကျီင်္တွေတော့ မချွတ်သေးဘူး။ မွန် ခေါင်းငုံ့ပေးဆိုပြီး Blindfold လေးစွပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ လက်ကို ပဝါစအရှည်လို ဟာလေးနဲ့ ချည်ထားပြီး နောက်ပြန်လှည့်ပြီး နံရံလေးမှာ ကပ်ပြီး မတ်တပ်လေး ဖြစ်အောင်ထိန်းပေးထားတယ်။ ကိုက အဲလို လုပ်နေရင်းနဲ့ပဲ မွန် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာတယ်။ သဇင့်ရဲ့ အောကားထဲ က သဇင်တစ်ယောက် ဘယ်လိုများခံစားနေရမလဲဆိုပြီး ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကို လိမ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေလိုက်တယ်။ အချိန်ကိုက်ပါပဲ အခန်းထဲကို လူတစ်ယောက် အသံဖွဖွလေးပေးပြီး ဝင်လာတယ်။ ပြီးတော့ အခန်းထဲက လူနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မျက်ရိပ် ပြလိုက်ကြတယ်။ တစ်ယောက်က မွန့် နောက်ကနေ တိတ် တိတ်လေး ခွာပြီင်္း နေရာဖယ်ပေးလိုက်တယ်။ နောက်ကနေ ရောက်လာတဲ့ တစ်ယောက်ကတော့ အရပ်အမောင်းကတော့ ဟိန်းလတ်ထက် မသိမသာ ပိုမြင့်ပြီးတော့ လူကောင်လဲ နည်းနည်းထွားတယ်။ ပို သိသာစေတာကတော့ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ မပျော့မမာ အနေအထားမှာတောင် ဟိန်းလတ်ရဲ့ တောင်နေတဲ့ အနေအထားထက် ပိုကြီးပြီး ရှည်မျောမျော ဒစ်ဖြတ်ထားတဲ့ လီးမဲမဲကြီးတစ်ချောင်းပါပဲ။ ကော့နေတဲ့ မွန်မွန့်ဖင်တွေကို လီးနဲ့ဖွဖွလေးတို့ပေးလိုက်တော့ မွန်လဲ အသဲယားပြီး ကြက်သီးတောင်ထတယ်။ သဇင် လဲ အဲလို ခံစားရမှာပဲ ထင်တယ်။ “ကို လုပ်တော့လေ” လူမဲကြီးက မွန့်ပေါင်တွေကို ဖြဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကုန်းပြီး ဖင်သားလေးတွေကို လျှာ နဲ့လျှက်ပေးတော့ “အင်းးးးးး မှုတ်ရင်လဲ မှုတ်ကွာ ဒီမှာ မနေတတ်တော့ဘူး”။ ပလပ် ပလပ် ပလပ် ။ “ယားတယ်ကိုရယ် မျက်နှာဖုံးတပ်ပြီး မှုတ်နေတာလား”။ ပေါင်ကြားထဲမှာ မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေလို နဲ့ ဘာတွေ အဆန်းထွင်နေပြန်ပြီလဲ မသိဘူး။ မှုတ်ခံရတဲ့ အထဲ ဒီတစ်ခါ ပိုမိုက်တယ်။ အမွှေးတွေပါ ပါတော့ ကိုတစ်ယောက်ကလေ။ တော်တော် အတတ်ဆန်းချင်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာာ။ “အာ ပြီးပြီကွာ ကောင်းလိုက်တာ” ဖြောင်းးးး ဖြောင်းးးးး ဖြောင်းးးးး။ “နာတယ်။ ဘာလို့အရမ်းရိုက်နေတာလဲ” ဖင်သားလေးတွေက ကို လူစိမ်းက လက်ကြမ်းကြီးတွေနဲ့ အားရပါးရ နှစ်ချက်က ရိုက်ပလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မာတင်းနေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့လီး ကို တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက် ဂွင်းတိုက်ပြီးတော့ မွန့်မွန့်ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး လီးနဲ့စောက်ပတ်တေ့မိအောင် ချိန်နေတယ်။ မွန် ကလဲ ဘယ်ရမလဲ နာအောင်ရိုက်တော့ ဖင်ကို ဟိုဒီဖက် ယမ်းပြီး တေ့လို့မရအောင် လှုပ်ပေးလိုက်တယ်။ မှတ်ပလား ရိုက်ချင်ဦး။ အဲတော့မှ ကိုလူစိမ်းက လီးကိုကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွှတ်ပြီး မွန့်မွန့်ခါးကို ကိုင်ပြီး ငြိမ်အောင်လုပ် ပြီးတော့ ဖင်ကြားထဲကို တံတွေးထွေးချတယ်။ တံတွေးတွေက ဖင်ဝကို ဖြတ်ပြီး စောက်ပတ် အဝ အရောက်၊ မွန်ကလဲ ယောင်ပြီး နွေးသွားလို့ ဖင်အကော့ ကျမှပဲ လီးကို ကော့ဖင်ကို တစ်ချက်ကောက်ပြီး ချိန်သားကိုက် လီးထိုးချပလိုက်တယ်။ ပလစ် ပလစ် “အားနာတယ်။ ဘာတွေ လုပ်ထားတာလဲ နာတယ်။ ပြန်ထုတ်လိုက် ကိုဟိန်းလတ်” မွန် နာလွန်းလို့ ကော့နေတဲ့ ဖင်တောင် နံရံကိုကပ်သွားတယ်။ လီးကတော့ အဆုံးမဝင်သေးပါဘူး။ နံရံမှာ ကပ်နေတဲ့ မွန့်စောက်ပတ်ထဲ ဝင်အောင် သူ့အရပ်နဲ့ မတူတဲ့အတွက် ဒူးကို ကွပြီး ပင့်လိုးပြီး ရသလောက်ဝင်အောင်လုပ်နေတယ်။ “တော်ပြီနော် ဟီးးးး ဟီးးးးးးးနာတယ် ခွေးကုလားဟိန်းထက် နှမသားချင်းကိုယ်ချင်းမစာနာ အတင်းလုပ်တယ်” “ကောင်မ နင်မှ ငါ့ကို မယူချင်တာ။ အခုလိုးနေတာ ငါလိုးနေတာ မဟုတ်ဘူး။ ငါ့ ဦးလေး အီစမိုင် လိုးနေတာ” “နင် ယုတ်မာလှချည်လား ငါ့ကို အခုလွှတ် ခွေးကုလား” ပလောက်။ လီးက စောက်ပတ်ကနေ ကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ “အလီ ဒီကောင်မကို မျက်လုံးကာကို ချွတ်ပေးလိုက်။ ကုလားလီး ဘယ်လောက်ကောင်းတယ်ဆိုတာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး လိုးပြမယ်။ နင့်မျက်နှာကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီးလိုးမယ်” မွန့်ကို အတင်းခုတင်ပေါ်ကို တင်ပြီး BLINDFOLD ကို ခွာလိုက်တယ်။ မြင်လိုက်ရတာ တော်တော်ရုပ်ဆိုးတဲ့ ကုလားကြီးတစ်ယောက်။ မဲနေတာပဲ။ လက်ကတော့ ချည်ထားတာက မလွှတ်သေးတော့ ရုန်းလေ လက်နာလေပဲဖြစ်နေတာ။ ပက်လက်လဲဖြစ်သွားရော အတွန်းခံလိုက်ရလို့ သတိလွတ်သွားတဲ့အချိန် လက် က နောက်ပြန်ချုပ်ထားတော့ ခါးလောက်မှာ ခုနေတယ်။ တော်သေးတာက မွေ့ယာဖြစ်နေတယ်။ အီစမိုင်လဲ အလစ်မှာ ပေါင်ကြားထဲဝင် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အလယ်ကနေလက်နဲ့ထောက်ထားတော့ ပေါင်ကို ဖြဲထားသလိုဖြစ်နေတုန်း လီးမဲမဲကို စိုက်ချပြစ်လိုက်တော့ နောက်တစ်ချက် သေလောက်အောင်နာတယ်။ ဒီတစ်ခါကတော့ အဆုံးထိဝင်တယ်။ “ခွေးကုလား နင့် နှမကို သွားလုပ် အခုပြန်ထုတ် ထွီးးးးး” မျက်နှာကို တံတွေးထွေးခံရတော့ အီစမိုင်က “အေး ထွေး ဒီမှာကြည့် နင်ထွေးလိုက်တဲ့ တံတွေးတွေ နဲ့နင့် ဖင်ဝကို သုတ်ပြီး ဖင်ပါလိုးပစ်မယ်” ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ လက်က မျက်နှာကတံတွေးကိုယူ ခါးအောက်ကနှိုက်ပြီး ဖင်ဝကို သုတ်လိုက်တယ်။ လန့်ပြီး အား မလုပ်ပါနဲ့ဆိုပြီး ခါးက လန့်ပြီးအကော့ အပါ်စီးကနေ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ ရုန်းရင် ရုန်းတဲ့ဘက်ကို လိုက်ပြီးလိုးတာ။ လိုးနေတဲ့ကြားက နို့တွေကိုလဲ အလွတ်ပေးခံရတာ မဟုတ်ဘူး။ နို့လဲ အစို့ ခံရတော့ မုတ်ဆိတ်ပါပါတော့ အလိုးခံနေရင်းနဲ့ စောက်ပတ်ကလဲ အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိဘူး။ အရည်တွေကော အသံတွေကော ထွက်တာ စုံနေတာပဲ။ မုန်းတယ်။ စောက်ဟိန်းလတ်။ ရင်ထဲမှာ စကားတွေ ရှိပေမယ့် အတွေ့နောက်ကို အသိက လိုက်နေတယ်။ မျက်ရည်တွေ ဝဲနေတဲ့ မွန့်ရဲ့ မျက်နှာလေးက သနားဖို့ထက် ဆွဲဆောင်တဲ့ မျက်နှာလေးမျိူးများ ဖြစ်နေမလား တော့ မသိဘူး။ လိုးချက်တွေကတော့ စိပ်လာတယ်။ ကောင်းလာပြီ။ ငါလိုချင်တာတွေ မဟုတ်ဘူး။ ဒီခံစားမှုတွေ မပေးပါနဲ။ နာတယ်။ နာတယ်။ နာတယ်။ ပြွတ်။ နာတယ်။ ကောင်းလာပြီ။ ပတ် ပတ် ပြွတ် ဖတ် ဖတ်။ ကောင်းတယ်။ မုန်းတယ်။ ဒီကုလားကြီးကို။ လရည်တွေ ထွက်လာပြီ။ အားးးး မလုပ်နဲ့။ အများကြီးပဲ မကုန်သေးဘူးးးးးး။ ထွက် နေတုန်းပဲ။ ညှစ်ပေးသလို ဖြစ်နေပြီ မွန်ညှစ်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး။ မကုန်သေးဘူး။ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီလဲ။ “ကောင်းတာကွာ အလီ စောက်ရမ်းလိုးကောင်းတဲ့စော်ပဲ မင်းကံကောင်းတယ်။ စောက်ပတ်က ဖေါင်းတင်းပြီး လိုးချက်တွေကို ပင့် ပင့်ခံတာ” “မဟုတ်ဘူး” “ဟိန်းလတ်ရယ် တောင်းပန်ပါတယ်။ ကြိုးဖြေပေးပါတော့။ လက်တွေ နာလှပြီ။ ဦးလေးရယ် ပြီးရင်လည်း တော်ပါတော့နော်” “ဟား ဟား ဟား။ အဲလို ပြေပြေလည်လည် ပြောရင် ဖင်တောင် အလကားလိုးပေးလိုက်မယ်” မချစ်သော်လည်းအောင့်ကာနမ်းတဲ့ ဒီအချိန်မှာ အာခံနေရင် ဘာမှ ထူးလာမှာမှ မဟုတ်တာ။ “မွန် ရေသွားဆေးပါရစေ” ရေနဲ့ ထိလိုက်ရင် စပ်တယ်။ သေချာတယ်။ အောက်သားလေးတော့ ကွဲသွားပြီ။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးလဲ နီရဲနေပြီ။ အီးးးး ဟင်။ မျက်ရည်တွေ ကျလာတော့ မထူးပါဘူးဆိုပြီးးး ရေပန်းအောက်မှာ ခေါင်းထိုးပေးလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ ဟိန်းလတ်က လာပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ခေါ်ထုတ်သွားတယ်။ တာဝါ လေးနဲ့ယုယု ယယ လာသုတ်ပေးတယ်။ ဟိန်းလတ်ကို ဖက်ပြီး ငိုမိတယ်။ ရက်စက်တယ်။ “ကိုဟိန်းလတ် ဟီး ဘာလို့ ကိုယ့်ချစ်သူ တစ်ယောက်ကို အဲလို လုပ်နေတာလ”ဲ “ပြီးတာတွေ လာမပြောနဲ့တော့ မွန် ပြန်စရအောင်” “တော်ပြီနော် မွန့်ကို သနားရင် အိမ် ပြန် ပါရစေနော”် “အစောကြီး ရှိသေးတာ ခဏနေဦးနော်” “ဘာလဲ ဆက် လိုးဦးမှာလားးမလုပ်ပါနဲ့တော့နော်” “အခုမှ တော့ လာပြီး တားမနေနဲ့တော့ ဦးလေးလဲ အိမ်ရှေ့မှာ အရက် သောက်ပြီး စောင့်နေတယ် သူဝဦးမှာ မဟုတ်ဘူး” “အောင်မလေးးးး” ဆိုပြီး ဒူးခွေကျသွားတော့ ဟိန်းလတ်က ပွေ့ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ခေါ်သွားပါတော့တယ်။ အချိန်တွေ ကုန်လွန်ခဲ့တော့လည်း မွန့်အတွက် အတိတ်တွေ က မလှပပေမယ့် အနာဂါတ်တွေတော့ လှပမယ်ထင်ရဲ့ကွယ်။ အခုတော့ ဘေးနားမှာ လဲ ကိုယ့် ချစ်တဲ့ကိုယ့် အပေါ်နားလည်မှု ရှိတဲ့ အိမ်ထောင်ဘက်လဲ ရှိနေပြီ။ ယောက်ကျားက GP ဖွင့်ပြီး အလုပ် ကြိုးစားနေတော့ နောက် နှစ်လောက်ဆို ဘွဲ့လွန်တောင် ဝင် ဖြေဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။ လူတွေ က ဆရာဝန် ဖြစ်နေတာ ကို မြင်တာ သူပေးဆပ်လိုက်ရတဲ့အရာတွေကို ဘယ်သူမှ မြင်တာမဟုတ်ဘူး။ မမဆိုရင် အခုလို ရနှစ်ကျော်ကြီး သူပဲ ဒုက္ခခံ ပြီး ကြိုးစားပေးခဲ့တာ။ မွန် ကလဲ ကျေးဇူးသိတတ်တော့ ဆရာဝန်လဲ ဖြစ်ကော ယောကျာင်္း ယူလိုက်ကကော တော်တော် အားကိုးရတဲ့ ညီမလေ။ မောင်ကတော့ အတိတ်က အကြောင်းတွေကို ဘာမှ အပြစ်မတင်တဲ့အတွက် မျှော်လင့်ထားတာထက် ပိုကောင်းတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးတစ်ခု ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့တာတော့ လောကကြီးကို ကျေးဇူးတင်ရမယ်။ ဒါပေမယ့် မောင်နဲ့တူတူအိပ်တဲ့အခါကျတော့ တစ်ခါတစ်ခါတော့ လဲ အားမလို အားမရတော့ ဖြစ်သား။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်နေကြလို့သာ ကြည်နူးမှုနဲ့ အဆင်ပြေ ပြီးမြောက်နေကြတာ။ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ကျေနပ်အားရမှုဆိုတာတော့ လိုချင်သားရယ်။ ကောင်းမြတ် တစ်ယောက်ကတော့ အချိန်တွေ အကြာကြီး လိုချင်ခဲ့ရတဲ့ မွန် မွန့်ကို အခုလို တရားဝင် ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့ရတော့ တစ်လောကလုံးမှာ သူ့လောက်ပျော်တဲ့လူတောင် မရှိဘူး လို့တောင် မင်္ဂလာဆောင်တုန်းက တွေးတွေးပြီး ပြုံးနေလို့ မ ကတောင် တားရတယ်။ (ကျွန်တော်က မွန့်ကို မလို့ခေါ်တာဗျ) အဲလောက်ကြီး ပြံုးနေရအောင် မောင်ဘာတွေ လုပ်ထားလဲ ပြောလို့ မနည်း မျက်နှာပိုးသတ်ရတယ်။ မင်္ဂလာဦးညလဲ ရောက်ကော တစ်ကိုယ်လုံးကို သေချာကို နမ်း ပွတ်သပ်ပြီး ချစ်ပေးလိုက်တယ်။ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ မ ကို အိပ်ယာပေါ်က ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ရင် ကျေနပ်အောင် ကြိုးစားပေးမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။ တစ်ခုပဲ ကံမကောင်းတာက မရဲ့ ပထမဆုံး လူတစ်ယောက် အဖြစ် ဖြစ်ခွင့်မရှိခဲ့တာရယ်။ အရင်လူနဲ့မ က တော်တော်ကြီး ပက်သက်ခဲ့တာတွေကို မ က ပြောတော့ ပထမတော့ တစ်မျိုးပဲ နောက်တော့ အဲလို ဖြစ်ခဲ့တာလေးတွေကို ပြန်ပြန်မေးပြီး လိင် ဆက်ဆံကြတာ အဲလို အခါမျိုးတွေကျရင် မ ရဲ့ စိတ်တွေ ပိုထလာပြီးတော့ ပြီးမြောက်တာတွေ မြန်မြန်သွားတယ်။ ဒီလို အခြေအနေလေးတွေကြောင့်လဲ ကျွန်တော်က ခဏခဏ ပြောပြီး လုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ ရင်ထဲမှာတော့ မ သာ စိတ်ချမ်းသာမယ်ဆိုရင် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခွင့်ပြုထားမယ်လို့တော့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။ မ ပျော်ရင် စိတ်ချမ်းသာရင် ကျွန်တော့် ဘဝကြီး ပြည့်စုံပါတယ်။ **********

'' အမှတ်တရကောင်းကင် ''

'' အမှတ်တရကောင်းကင် '' 

 

အပိုင်း (၁) ---------------

''သဲ ရောက်တော့မယ်'' ကို က အသာလှုပ်နှိုးတော့မှ မိမိ ခါးလေး မတ်လိုက်သည်။ အပြင်ဘက် ကြည့်မိတော့ တရိပ် ရိပ်ပြေးနေသော သစ်ပင် တောင်ကုန်းများကို တွေ့နေရသည်။ ''အင်း'' ရှုပ်ပွနေသော ဆံပင် ကိုသပ် တွန့်နေသော အင်္ကျီကို အသာဆွဲချလို့ မိမိတို့ နှစ်ယောက်အပေါ် ခြုံထားသော စောင် ကိုလည်း ဆွဲဖယ်ခေါက်သိမ်းသည်။ ''ကို ညက အရမ်းဆိုးတာပဲ'' ''သဲ ကလည်းကွာ ချစ်လို့ပေါ့'' ပြောရင်းနဲ့ ကိုယ်က မိမိပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းသည်။ ''တော်ပါ'' ချောင်းသာသို့ ရောက်ခါနီးလို့ လမ်းတွေက အကွေ့အကောက် ပိုများလာသည်ထင်သည်။ကားကြီးက လှုပ်ရမ်းနေသည််။မိမိတို့ ရှေ့ခုံက လင်မယားနှစ်ယောက်တော့ အိပ်ပျော်နေသေးလားမသိ။တုပ်တုပ်မှ မလှုပ်။ ''ဟိုနှစ်ယောက်တော့ အိပ် ကောင်းနေတယ် ထင်တယ် ကို ဟင်း ဟင်း'' ''အိမ်မှာ မအိပ်ရဘူးထင်တယ် သဲ ရ'' ကို့ ပုခုံးလေးကို မှီလိုက်တော့ လက်တစ်ဖက်က မိမိကို အလိုက်သင့် ထွေးပွေ့သည်။ မိမိ တို့ နှစ်ယောက် အလုပ်များ မအားသည့်ကြားမှ ကို က အပန်းဖြေခရီးထွက်ရအောင်ဆိုပြီး မဖြစ်မနေ စီစဉ်၍ အခုလို ရောက်ဖြစ်ခြင်းပင်။အိမ်ကိုတော့ ဟို လင်မယားနှစ်ယောက်က အတိုင်အဖောက်ညီညီ ပြောပေးလို့ အဆင်ပြေသွားသည်။''ကိုပြည့်'' နှင့် ''ဆု'' တို့က မိမိ နှင့် ငယ် သူငယ်ချုင်းတွေ။သူတို့ နှစ်ယောက် ရည်းစားသက်တမ်း နှစ် နစ် အကြာတွင် ယူလိုက်ကြသည်။ အခု အိမ်ထောင်သက် ခြောက်လ ကျော် သည်အထိ ''ဆု''က မိမိကို တိုင်တိုင်ပင်ပင်နှင့် သူတို့ အကြောင်းတွေ ပြောပြသည်။''ကို'' ကတော့ ကိုပြည့် သူငယ်ချင်းလေ။''ဆု''တို့ သမီးရည်းစား ဘဝ ကတည်းက ''ဆု''က အဖော် အဖြစ် မိမိကို ခေါ်သလို ''ကိုပြည့်''ကလည်း သူငယ်ချင်း ''ကို့'' ကို ခေါ်ခေါ်လာသည်။ကြာတော့လည်း အောင်သွယ်ချင်း ညိကြသည်ပေါ့။''ကို''က အင်ဂျင်နီယာ မိမိက လည်း အင်ဂျင်နီယာ ဆိုတော့ အယူအဆတူ ဝါသနာတူချင်း ဆုံကြတော့ ချစ်လိုက်ရတာ။သွားအတူ လာအတူ ။နောက်ဆုံး ''ကို''က အဆင့်တွေ ကျော်လာတော့လည်း မိမိ လိုက်လျောမိသည်။ ''ကို''နဲ့ ရည်းစား ဖြစ်တာ အခုဆို တစ်နှစ်ကျော်ပြီလေ။ ''သဲ ဘာတွေ တွေးနေလည်း'' ''ဟင့်အင်း ဒီလိုပါပဲ'' အပိုင်း ( ၂ ) ----------------- နေပူထဲ အထုပ်ဆွဲပြီး ဟိုသွား ဒီသွား သွားရတာများလာတော့ ချွေး တွေပြန်ပြီး မောလာသည်။လူများရက်မို့လားမသိ။ဟိုတယ်တွေက အခန်းတွေ ရှိပေမယ့် သီးသန့် နှစ်ယောက်ခန်းတွေက လူပြည့်နေတာများသည်။ကြိုပြီး ဘိုကင် လုပ်ထားလိုက်ရင် အကောင်းသား။ ''ကို ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင်'' ''ရှိမှာပါ '' ''လိုတာ မရှိတော့လည်း ရှိသလိုပေါ့ကွာ'' ကိုပြည့်ပြောတော့ ဆု ကပါ ခေါင်းညိမ့်သည်။ ကမ်းခြေသို့ မျက်နှာမူနေသည့် ''ရွှေစည်းစိမ်''ဟိုတယ် မှာ ဝင်မေးဖြစ်တော့လည်း နှစ်ယောက်ခန်းတွေက ပြည့်နေပြန်သည်။ဒါပေမယ့် အပေါ်ဆုံးထပ် မှာတော့ လေးယောက်ခန်း ခုတင်နှစ်လုံးပါ တစ်ခန်းရမည်ဟုပြောသည်။ ''ဘယ်လိုလဲ'' ကိုပြည့်က မိမိတို့ဘက်လှည့်၍ မေးသည်။ ''မရတဲ့ အဆုံး ဒီလိုပဲ နေရမှာပေါ့ ဆု နဲ့ သဲ ရော ဘယ်လို သဘောရလဲ'' ကို က မိမိ နှင့် ဆု ဘက် လှည့်၍ မေးသည်။ ''ရပါတယ် ဆုက တိုု့တွေ သိုက်သိုက်ဝန်းရှိတာပေါ့ သဲ ကိုသာ အားနာတာ သူ့ ကိုကို နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လားမသိ'' အခြေအနေ က မိမိ ဘက်လှည့်လာသည်။ ''ကိစ္စ မရှိဘူး ကို တို့ သဘောပါနော် သဲ ကတော့ လောလောဆယ် နားချင်တာပဲ သိတယ်'' ဒီလိုနဲ့ အခန်းယူဖြစ်သည်။လေးရက်စာ။အခန်းခ နှင့် ကျသမျှ အားလုံး တစ်တွဲ တစ်ဝက် ဆီကျခံဖို့ အရင်ကတည်းက တိုင်ပင်ပြီးသား။ အခန်းထဲရောက်တော့ အထုပ်တွေချ ခုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း အခန်းအနေအထားကို လေ့လာဖြစ်သည်။နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်နှလုံးက ဘေးချင်းယှဉ်လျက် ကမ်းခြေဘက်သို့ ခေါင်းပေးထားသည်။ခုတင်ခြေရင်းတွင် ဗီရို နှစ်လုံး ပစ္စည်းများတင်ရန် ခုံပုလေးတွေ ရှိပြီး နောက်ဘက်ရှိ တံခါးမှတဆင့် ရေချိုးခန်း အိမ်သာသို့ သွားနိုင်သည်။ မိမိ ခုတင် ခေါင်းရင်းရှိ ပြတင်းတံခါး ဖွင့်လိုက်ပြီး ကမ်းခြေနှင့် အဆုံးအစ မရှိ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ ''သဲ ကိုတို့ အဝတ်အစား လဲရအောင် ပြီး ရင် ရေသွားဆော့မယ်'' ကိုက ပုခုံးလေးပုတ်၍ ပြောသည်။ ''အင်း'' မိမိ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုက ရွှတ်ခနဲ နမ်းပြန်သည်။ ''ကိုနော် ဟိုနှစ်ယောက် ရှိတာ တော်တော်ကဲနေ'' ''အယ် ဟိုနှစ်ယောက်ရော'' ''အဝတ်တွေယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်လေ ရေချိုး အဝတ်လဲမှာပေါ့ ရေချိုးခန်းက အကျယ်ကြီး သဲရဲ့'' ကို က ပြောပြောဆိုဆို အဝတ်အစားလဲဖို့ လုပ်နေသည်။ မိမိ အဝတ်အစားလဲဖို့ ချီတုန်ချတုန်ဖြစ်နေသည်။ကိုနဲ့ အရင်းနှီးဆုံး အခြေအနေ ဆိုပေမယ့် ရှက်သလိုလို ချည်း ဖြစ်နေသည်။ မိမိ ဝတ်လို့ အဆင်ပြေမည် ဆိုတာလေးတွေ ရွေးလိုက်သည်။ ''ကို ဟိုဘက်လှည့်'' ''ဟာဟ'' ကို လှည့်သွားတော့မှ မိမိ အပေါ် အင်္ကျီ ချွတ်လိုက်သည်။ အပိုင်း ( ၃ ) ----------------- လတ်ဆတ်သောလေ နှင့် အဆုံးအဆမရှိသော ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို မျက်နှာမူ၍ မိမိ လက်များ ဆန့်တန်းထားမိသည်။ရင်ထဲက သောကတွေ ပြေငြိမ်းသွားပြီး လူတကိုယ်လုံးပေါ့ပါး လန်းဆန်းသွားသလိုပါ။မိမိခါးလေးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်တာခံလိုက်ရပြီး စိုစွတ် အေးမြသော ခန္ဒာက နောက်ဘက်မှ ထိကပ်လာသည်။ကို က မိမိ ထက် အရပ်ရှည်သည်လေ။မိမိမော့ကြည့်လိုက်တော့ ကို က နဖူးလေး နမ်းသည်။ ''လုပ်ပြန်ပြီ လူတွေ ရှိပါတယ်ဆို '' ''သဲ ကလည်းကွာ ဒါရှက်စရာလား'' ကို က တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလို့ မာကျောကျော အရာက မိမိ ခါးအောက်လာထိသည်။ ''ကိုနော် မဟုတ်တာတွေ စဉ်းစားနေတယ်မလား'' ''ဟားဟား မဟုတ်ပါဘူးကွာ သဲကလည်း'' ''ဟိတ် အကြည်ဆိုက် နေတယ်ပေါ့ '' ဟို နှစ်ယောက် ရောက်လာသည်။ဆုက ဂျင်းပင် အတိုလေး ဝတ်ထားလို့ ပြည့်တင်းသော ပေါင်သားတွေမှာ သဲမှုန့်များပေကျန်နေသည်။ ကိုပြည့်ကိုတော့ မိမိ သေချာ မကြည့်ရဲပါ။အပေါ် အဝတ်ဗလာနှင့် ဘောင်းဘီတို က ရေစိုထားတာမို့ ကိုပြည့်ကို စကားပြောလျှင် မိမိ ခေါင်းလွဲ ထားမိသည်။ကိုက အရပ်ရှည်ပေမယ့် အသားဖြူသည်။ကိုပြည့်ကတော့ အသားညိုညို တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိသည်။ ''တို့ပြန်နှင့်မယ်လေ'' ကိုပြည့်ကပြောတော့ ကိုက ခေါင်းညိမ့်သည်။ ''အေး ငါတို့ နည်းနည်း နေစောင်းမှ လာမယ်ကွာ'' ''သဲ ရော အေးဆေးပဲမလား'' ''အင်း'' သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်သွားမှ ကိုက တိုးတိုးလေးပြောသည် ''သဲ ပျော်လား'' ''အင်း'' ကိုက ပို၍ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ထွေးပွေ့သည်။ ''ချစ်ချင်ပြီကွာ'' ''ကို နော် တအားမဆိုးနဲ့ ဟိုနှစ်ယောက်လည်းရှိတာကို '' ''ရှိ ရှိ ပေါ့ သူတို့ ဘာ သူတို့ မိိုးမမြင် လေမမြင် ဖြစ်နေတာ'' ''တော်ပါ'' ကို က ပြောပြောဆိုဆို ပွေ့ယူလိုက်၍ မိမိ မြောက်သွားသည်။ပြီးတော့ လှိုင်းများပုတ်ခတ်နေသော ပင်လယ်ဆီသို့ မိမိကို ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ကိုနှင့်အတူ ကမ်းခြေတလျှောက် ပြေးလွှားနေတာ မိမိ မောသည်ဟုမထင်ပါ။ချစ်လိုက်ရတာ ကိုရယ်။ ညနေ စောင်းခါနီးမှ မိမိတို့ ပြန်တက်ကြသည်။ အပိုင်း (၄) --------------- ရေထဲ ဆင်းနေတုန်းက မသိသာပေမယ့် ကမ်းပေါ်မှာတော့ လေတိုက်ခတ်မှုကြောင့် ချမ်းလာသည်။ကိုက ပါလာသော သဘက်လေးအားမိမိကို လွှမ်းခြုံပေးရင်း ''သဲ ကို အကုန် စားကြဖို့ တခုခု သွားဝယ်ဦးမယ်။ချမ်းနေတယ်ဆိုတော့ မလိုက်နဲ့တော့လေ။တက်သွားနှင့်နော်'' မိမိ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ရင်း အခန်းသို့တက်ခဲ့သည်။ အခန်းသို့ရောက်တော့ တံခါးခေါက်ကြည့်သည်။အထဲမှ ဘာမှ အသံမကြား။တံခါးလက်ကိုင်ကို အသာလှည့်၍ ဖွင့်လိုက်တော့ ဂျက် ချမထားသဖြင့် မိမိဝင်လာလိုက်သည်။အခန်းထဲမှာတော့ ဘယ်သူမှမတွေ့။ဆုတို့ ဘယ်များသွားပါလိမ့်။တံခါးကြီးလည်း ဖွင့်ထားသည်။မိမိခြုံထားသော သဘက်ကို ခုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ အမှတ်တမဲ့ ရေချိုးခန်းဆီမှ အသံတခုခု ကြားလိုက်ရသလိုလို။တကိုယ်လုံးထူပူသွားသည်။ခုနက ချမ်းတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက မသိမသာ ကြက်သီးများထလာသည်။အခြေအနေတခုကို မိမိ နားလည်လိုက်သလို။မရည်ရွယ်ပါပဲနှင့် မိမိခြေလှမ်းများ ရေချိုးခန်း တံခါးဝသို့ရောက်သွားသည်။တံခါးတဖက်က မသိမသာဟနေသည်။ ''အား အင်း အင်း အင်း'' ဆုရဲ့ ငြီးတွားသံတွေ ကြားနေရပေမယ့် မိမိမြင်နေရသည်က ကိုပြည့်၏ ကျောပြင်ကြီးနှင့်တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသော ခါးအောက်ပိုင်း။ရေကန်လေးနှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ကလေးထောက်၍တအင်းအင်းနှင့် ငြီးနေသော ဆုရဲ့ တင်နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ပြီး ကိုပြည့် လှုပ်ရှားနေသည်။မိမိ လက်ကလေးများက တံခါးအပေါ်တွင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ချွေးတွေလား ရေတွေလား မသိသော စိုစွတ်မှုများက ကိုပြည့်၏ ကျော ခါး တင်ပါး တလျှောက် စီးပိုးနေသည်။မိမိ ဆက်လက်မကြည့်လိုတော့ပါ။ကြာလျှင် ယိုင်လဲသွားမှာစိုးသည့်အတွက် အသာပင် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ခုတင်ပေါ်သို့ ခြေပစ် လက်ပစ် ထိုင်ချမိသည်။တကိုယ်လုံးက အခုထိ တုန်ရီနေတုန်းပင်။ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကိုပြည့်၏ လှုပ်ရှားမှုတွေက မျက်စိထဲက မထွက်ဖြစ်နေသည်။တစ်ချိန်ထဲမှာ အပြစ်ရှိသလိုလို ခံစားနေမိသည်။ ခဏကြာတော့ ကိုရောက်လာသည်။ ''သဲ ရေမချိုးသေးဘူးလား'' ''ဟင့်အင်း ဆုတို့ချိုးနေတယ်'' ''အင် သူတို့ကလည်း ပြန်ရောက်တာဖြင့် နေ့လည်ကတည်းကကို'' ''အင်း'' လက်ထဲက အထုပ်တွေ ချလို့ ကို မိမိနားလာထိုင်သည်။ ''သဲ မျက်နှာကြည့်ရတာ တမျိုးကြီးပဲ'' ''ဟင့်အင်းဘာမှ မဖြစ်ဘူး'' ခဏနေတော့ ဆုတို့ထွက်လာသည်။ ''ဟဲ့ ဘယ်တုန်းက ရောက်နေကြတာတုန်း'' ''အခုလေးတင်ပဲဟ'' ကိုပြည့်ကိုတော့ မိမိ မျက်နှာလွှဲထားမိသည်။ ''မင်းတို့ရေချိုးလေ ငါတို့ အပြင်သွားဦးမယ်'' ကိုပြည့်က ပြောပြီး ပြင်ဆင်နေသည်။ကိုက လှမ်းပြောသည်။ ''စားဖို့တော့ ငါဝယ်လာတယ် ငပြည့်ရ'' ''အေးကွ ဒီမှာ ဆုလေ လျှောက်ကြည့်မယ်ဆိုလို့'' မိမိ ညဝတ် ရန် အဝတ်တချို့ယူပြီး ရေချိုးခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်း တံခါးပိတ်ပြီး မိမိ အကျီရော ဘရာစီယာ ရော ချွတ်ပစ်လိုက်လိုက်သည်။ခန္ဓာကိုယ်မှာက သဲတွေချည်းပင်။ရေပန်းဖွင့်၍ ရေအောက်သို့ဝင်သည်။ ''လှတယ်ကွာ'' အသံကြားမှ သဲ သတိထားမိသည်။ ''အယ် ကို မကောင်းဘူးကွာ'' မိမိ လက်ကလေးများ ရင်ပေါ်သို့ ယှက်ထားမိသည်။ ''တူတူချိုးမလို့'' ကိုက ဘောင်းဘီပါ ချွတ်လိုက်၍ မိမိဆီ တိုးကပ်လာသည်။မိမိကို ထွေးပိုက်လိုက်တော့ အလိုက်တသိပင် ပြန်လည် ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ခုနက ရေပန်းထဲမှာမို့ သေချာမမြင်လိုက်မိတဲ့ ကို့ အချောင်းကြီးက မိမိဝမ်းဗိုက်ကို လာထောက်သည်။ ကိုက မိမိကို ရေပန်း အပြင်ဘက်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။မိမိ၏ မျက်နှာလေးကို တယုတယ ဆွဲမလိုက်စဉ်၌ပင် ကို့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်မိသည်။ခုနက လိုက်ဖိုရင်တုန်မှုတွေက ပြန်ရောက်လာသည်။ကိုက မိမိ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်ယူသည်။မိမိကတော့ ကို့ရဲ့ လျှာလေးကို စုပ်စုပ်ပေးမိသည်။တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျောပြင်တွေ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ကို့ရဲ့ လက်တွေက မိမိ စကပ်ကို ဆွဲချွတ်နေသည်။အောက်က ပင်တီလေးပါ ပေါင်ဝက်လောက်ကျွတ်သွားချိန်မှာ ကိုက ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မိမိ စီးခုံစပ်နှင့် အက်ကွဲကြောင်းထိပ်လေးကို နမ်းရှိုက်ပေးသည်။မိမိ၏ တင်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်လို့ နမ်းရှိုက်နေသော ကို့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ရင်း ရုတ်တရက် မျက်စိထဲ ခုနက က မြင်ကွင်းတွေက ပြန်ပေါ်လာသည်။ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကို့ခေါင်းလေးကိုသာ အတင်းဆုပ်နယ်နေမိတော့သည်။ ''အား အားး ကို'' မိမိ ခရီး အဆုံး ရောက်တော့မည်ဆိုတာသိလို့ ကို့ကို အတင်းဆွဲထူလိုက်သည်။ကိုက အလိုက်တသိပင် မိမိကို နံရံ၌ ကပ်စေပြီး ခြေထောက်တဖက်ဆွဲမ၍ သူ့ဟာကို တေ့ထည့်လိုက်သည်။ ''အင်း'' ကို့ ပုခုံးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားမိပြီး တနင့်နင့် ဝင်လာသော အရာတခုကို လှိုက်မောစွာ ခံစားမိသည်။ကိုက မှန်မှန်နှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ပေးနေသည်။ ''အား ကောင်းလိုက်တာ သဲ ရယ်'' မိမိလည်း မျက်လုံးများမှိတ်ထားမိသည်။ကို့ လက်တွေက ရင်သားတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ပါးလေးများ နှုတ်ခမ်းလေးများကိုလည်း နမ်းသည်။မိမိလည်း ကို့ လည်တိုင်လေးတွေ ပုခုံးသားလေးတွေကို ငုံ့နမ်းမိသည်။ကို့ လှုပ်ရှားမှုတွေက မြန်ဆန်လာသည်။နင့်ခနဲ နင့်ခနဲ နေပေမယ့် လှိုင်းစီးနေရသလိုလို။ ''ချစ်တယ် ကိုရယ်'' မိမိ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးသွားမှန်းမသိတော့ပါ။ကိုကတော့ အားကုန်သွန်နေတုန်းပင်။မိမိလည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ်ဖြစ်ဖြစ် ကို့ အလှုပ်အရှားတွေကိုသာ တောင့်တနေမိတော့သည်။ အပိုင်း (၅) --------------- ဟိုး အဝေးကြီးက ရေလှိုင်းသံတွေ ကြားနေရသည်။နံနက်ခင်းရဲ့ ကျေးငှက်သံတွေကလည်း ပဲ့တင်ထပ်လျက်ရှိသည်။ မိမိ ခြုံလွှမ်းထားသော စောင်ကို ရင်သားများ ပိုမို ဖုံးအုပ်မိစေရန် ဆွဲတင်လိုက်သည်။ကိုကတော့ ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသည်။ မိမိ အသာပင် ကို့ကို ကျောပေးလိုက်သည်။ ဟိုတယ်က ပေးထားသည့် ခြင်ထောင်က ပါး၍ ဆန့်ကျင်ဘက် ခုတင်ကို မြင်နေရသည်။ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့ အိပ်မောကျနေသည် ထင်ပါသည်။ ''ဟင်း'' မိမိ သက်ပြင်းတစ်ချက် မသိမသာချမိသည်။ညက အဖြစ်ကို ပြန်တွေးရင်း မိမိမျက်နှာများ ပူနွေးလာသည်။ ညက တစ်ညလုံးကာစီးရတာ ပင်ပန်းလို့ ကိုရော မိမိပါ အစောကြီး အိပ်ပျော်သွားသည်။တရေးနိုးတော့ မိမိနားထဲ၌ အသံတစ်ခုခု ကြားလိုက်ရပြီး ဟိုဘက်ခုတင်က ဆိုတာလည်း သိလိုက်ရသည်။တစ်ခန်းလုံး မီးပိတ်ထားပေမယ့် ဟိုဘက်ခုတင်ဘက်က ညအိပ် မီးလုံး မှ အလင်းရောင် ခပ်ဖျော့ဖျော့က ဇာခြင်ထောင်ကို ထိုးဖောက်၍နေသည်။အလုံးအထည်နှင့် လှုပ်ရှားမှုတွေက မိမိရင်ကို သိမ့်ခနဲဖြစ်စေသည်။ညနေက ပုံရိပ်ကလည်း အစီအရီ ပြန်ပေါ်လာသည်။အခုလည်း ကိုပြည့်က ဆု ၏ နောက်ဘက်မှ နေ၍ အသားကုန် ဆောင့်နေသည်။ဆု၏ အသံတိုးတိုးလေးကို တချက်တချက်ကြားနေရသည်။တော်သေးသည်။မိမိတို့ဘက်က မီးပိတ်ထားလို့။ မသိမသာပင် လက်တွေက ပေါင်ကြားထဲရောက်နေသည်။စိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေသည်ကိုလည်း ခံစားနေရသည်။ကြည့်နေရင်းနှင့် စိတ်တွေက ဗလောင်ဆူလာသည်။နှိမ့်တုန် မြင့်တုန်ဖြစ်နေသော ရင်ကလေးကို လက်နှင့်ဖိရာမှ မိမိ ရင်သားထိပ်လေးတွေ တင်းနေတာ ခံစားမိလာသည်။ထွက်ပေါက်တစ်ခုခုကို စောင့်ကြိုနေသလိုလို။ ရုတ်တရက် ဟိုဘက်ခုတင်က လှုပ်ရှားသွားသည်။ဆုက အပေါ်ရောက်သွားသည်ကို ရင်သားများ လှုပ်ခါနေခြင်းကြောင့် သိလိုက်ရသည်။ဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန် ဆောင့်နေသော ဆုကို ကြည့်ပြီး မိမိလက်တွေက အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ ပွတ်ဆွဲနေမိသည်။မိမိစိတ်များ ထိန်းမနိုင် ဖြစ်ကုန်သည်။ ကို့ဘက်ကို လှည့်၍ ရင်ချင်းအပ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားမှ ဟာကြီးကို ပွတ်ဆွဲနေမိသည်။ကို့မျက်နှာတွေ လိုက်နမ်းမိတော့ ကိုမျက်လုံးများပွင့်လာပြီး မိမိကို ဖက်ထားသည်။သို့ပေမယ့် မိမိ အတင်းရုန်း၍ အောက်ဘက်ကို လျှောဆင်းပြီး ဘောင်းဘီကို ဆွဲချသည်။ကို့ဟာက အဆင်သင့်မဖြစ်သေး။မိမိကတော့ ဆန္ဒတွေ ပေါက်ကွဲချင်ပါပြီ။ မိမိ မလျော့မတင်းဖြစ်နေသော ကို့ အချောင်းကြီးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဥလေးတွေကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ''အာ့'' လက်ဖြင့်လည်း ကို့အချောင်းကြီးကို ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။အရင်းမှ အဖျားထိ လျှာဖြင့်ဆွဲပေးလိုက်တော့ တင်းတောင့်လာသည်။ထိပ်ဖျားလေိးု လက်မဖြင့်ချေချေပေးသည်။ကို့လက်တွေက မိမိခေါင်းကို ဖိဖိချလာသည်။ရင်သားတွေကိုလည်း ဆုပ်နယ်လာသည်။မှောင်မဲနေပေမယ့် ကို မိမိကို ကြည့်နေမှာသေချာသည်။တခါမှ မိမိ အဲလောက်လိုချင်တက်မက်မှုမရှိခဲ့။ ကို့ အချောင်းကြီးကို လေးငါးခါလောက် စုန်ဆွဲလိုက်တော့ တင်းတောင့်လာသည်။မိမိ ဘောင်းဘီကို မိမိကိုယ်တိုင်ဆွဲချွတ်ပြီး ကို့ ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်သည်။ဆန္ဒ တစ်ခု အဆုံးရောက်ဖို့ကလွဲပြီး ဘာမှ မသိတော့။မိမိ ကိုယ့်ရင်ဘတ်ကို လက်ထောက်၍ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။ ''ဟားးး'' ပြီးတော့ အသာပြန်ကြွသည်။မိမိမျက်လုံးလေးများမှိတ်ထားလိုက်သည်။အောက်ဘက်ဆီမှ တစိမ့်စိမ့်ခံစားနေရသော အတွေ့ကိုသာ အာရုံစိုက်ထားမိသည်။ကိုက မိမိ အကျင်္ီကို ချွလိုက်သည်ကို လည်းမိမိ သေချာသတိမထားမိ။သာယာသော အတွေ့များလွတ်ထွက်မသွားရန်သာ အတင်း လှုပ်ရှားနေမိသည်။ကိုက ရင်သားတွေကို အတင်းဆုပ်နယ် ဖျစ်ညစ်နေသည်။ ''အင်း ဟင်း အင်း'' ကိုကပါ မိမိ ဆောင့်ချက်တွေအားပါလို့ အသံတွေထွက်လာသည်။မိမိမျက်လုံးများထဲမှာ ကို့ရဲ့ ညီတွားသံတွေနဲ့အတူ ကိုပြည့့်၏ လှုပ်ရှားမှုတွေက ပေါ်လာသည်။ကိုကပါထပြီး မိမိကိုရင်ချင်းအပ်၍ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး အတင်းထိုးဆောင့်ပေးလာသည်။ကို့ကျောပြင်ကြီးကို အတင်းဖက်ထားပြီး ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်၍ ဆောင့်သွင်းနေမိသည်။မိမိစိတ်ထဲ ကိုပြည့် ကိုပဲ ဖက်ထားရသလိုလို။ ''အား ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်'' မိမိ တိုးတိုးလေး ညည်းနေမိသည်။ ကိုက မိမိကို ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ပေါင်တဖက်ဆွဲမ၍ မှောက်ခုံ ဖြစ်သွားအောင်လုပ်သည်။ ''ကုန်းလိုက်ကွာ'' မိမိတင်နှစ်ဖက်ကို အသာဆွဲယူသွားပြီး ချက်ချင်းပင် တေ့၍ ထည့်သည်။အစပထမ က ဖြေးဖြေးချင်း ပေမယ့် နောက်ပိုင်း တွင် ကို အားကုန်ဆောင့်နေသည်။မိမိစိတ်ထဲ ကိုပြည့်၏ လှုပ်ရှားမှုတွေသာ စွဲနေသည်။ကို ရပ်သွားလျှင်ပင် မိမိ ဖင်လေးကို နောက်သို့ပစ်ပစ် ပေးနေမိသည်။ ''အားးးး'' မိမိပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဆောင့်သည်။လှိုက်မောလွန်းလှပါသည်။ ----------------------------------- နောက်မှ ကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့မှ မိမိ အတွေးပြတ်သွားသည်။ညက ဘယ်လိုပြီးသွားမှန်းတောင်မသိလိုက်။အခုပြန်သတိရတော့ မိမိကိုယ်ကို ရှက်မိသည်။ကိုယ့်ချစ်သူ ရင်ခွင်ထဲမှနေ၍ တခြား ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကို ပစ်မှားမိနေသော အဖြစ်ကို တွေးပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။မိမိ က ကာမ စိတ်များသူမဟုတ်ပါ။ခွင့်လွှတ်ပါကိုရယ် သဲ တကယ်ချစ်တာ ကို တစ်ယောက်တည်းပါ။စိတ်ထဲမှ ရေရွတ်ရင်း ကို့ လက်တစ်ဖက်ကို အတင်းဆွဲယူ၍ ပိုမို ထွေးပွေ့စေလိုက်တော့သည်။ အပိုင်း (၆) --------------- ဒီနေ့တောာ့ သဲဖြူကျွန်းသို့ သွားဖြစ်ကြသည်။အဲဒိမှာပဲ အုန်းရေသောက် ရေကစားပြီး ဓါတ်ပုံများရိုက်ကြသည်။ကိုက မိမိကို အရမ်း ဂရုစိုက်သောကြောင့် ပျော်ဖို့ကောင်းလှပါသည်။ကိုပြည့်ကို မြင်တိုင်း ရှက်သလိုလို ကြောက်သလိုလို ဖြစ်မိပေမယ့် စိတ်ကို လွှတ်မထားလိုက်ပါ။တတ်နိုင်သမျှ မျက်နှာချင်းမဆိုင်မိအောင်နေပါသည်။ကိုပြည့်ကတော့ ဘာမှ မသိသူပီပီ ပုံမှန်ပင် ဆက်ဆံပါသည်။ တမနက်လုံးရေထဲ ဆင်းနေသောကြောင့် တကိုယ်လုံး ရေတွေရော သဲတွေရော စိုရွှဲနေပါသည်။ချမ်းလာပြီး တုန်တက်လာပါသည်။ကိုက ထွေးပွေ့ထားလို့ တော်သေးသည်။ ''သဲ ချမ်းနေပြီလား'' ''အင်း လေကအေးတယ် ကို'' ကိုနှင့်အတူ အုန်းသီးတစ်လုံးထဲကို ပိုက်နှစ်ချောင်း အတူ သောက်ရင်း ချစ်စကားများ အများကြီးပြောဖြစ်ကြသည်။စပို့ရှပ် အနီ လက်တို နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုလေးက ရေစိုနေသောကြောင့် မိမိကိုယ်မှာ တွယ်ကပ်နေသည်။ ''သဲ က အရမ်းလှတယ်ကွာ ချစ်ချင်လာပြီ'' ''တော်ပါ ဒါပဲ စဉ်းစားနေ'' ကို့နဖူးလေးကို လက်လေးဖြင့် အသာထုရင်း ကျီစယ်မိသည်။ကိုပြည့်တို့ နှစ်ယောက်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း လူရှေ့မရှောင် ကလူကျီစယ်နေကြသည်။ ညနေ တော်တော်စောင်းမှ နောက်ကျပြီး ပြန်ဖြစ်ကြသည်။ညနေနောက်ကျလေ လူကများတာမို့ စက်လှေ တွေကို လုတက် ကြရသည်။ဖြစ်ချင်တော့ မိမိနှင့် ကိုပြည့် တက်အပြီး လူပြည့်သွားတာမို့ ကိုနဲ့ ဆုနဲ့ က ကျန်ရစ်သည်။ ''ငါတို့ နောက်တစ်စီးနဲ့ လိုက်လာခဲ့မယ်'' ကိုက အော်ပြောသည်။ ''အေး အေး'' ကိုပြည့်က မိမိဘေးကပ်ထိုင်ပြီး လိုက်ပါလာသည်။လှေကလူးသောကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက် သူ့ ပုခုံးကြီးက မိမိအပေါ် လာဖိတော့ ကြက်သီးထမိသည်။ ''ချမ်းနေလား ရောက်တော့မယ်'' ''ရတယ် အကို'' မိမိစိတ်ထဲမှာ ဇဝီဇဝါ အတွေးတွေက ဝင်လာနေသည်။ကိုပါလာရင် အကောင်းသားလို့လည်း တွေးမိသည်။မိမိမျက်နှာကို သိနေသည့်အလား ကိုပြည့်က ''မပူပါနဲ့ ညီမရယ် နောက်လှေနဲ့ပါလာမှာပဲ'' ''ဟုတ်ကဲ့'' ဒီဘက်ကို ရောက်လာတော့ မှောင်ရီ ပျိုးစပင် ဖြစ်နေပါသည်။ ဟိုတယ်ကိုရောက်တော့ ''ညီမ အပေါ်တက်နှင့်လေ အကို ဆု တို့လာမှ တက်လာခဲ့မယ်'' ''ဟုတ် အကို'' မိမိ လှေကားပေါ် တက်လာခဲ့သည်။တက်လာပြီးမှ ရေစို ကြီးနှင့် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့သည့် သူ့ကိုလည်း အားနာမိသည်။ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ဟု စိတ်ထဲ တွေးရင်း ပြန်ဆင်း၍ ခေါ်မိသည်။ ''အကို'' ''ဟင်'' ''တက်ခဲ့ပါလား အေးနေမှာပေါ့ အဝတ်လဲပြီးမှ ပြန်ဆင်းစောင့်လေ'' သူက မိမိကို တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ရင်း တက်လိုက်လာသည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေသုတ်သဘက်ကြီးဆွဲယူရင်း ရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့သည်။ ''အကို ပြန်ဆင်းသွားရင် တံခါးစေ့ခဲ့နော်'' ''အေး အေး'' ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ မိမိလက်တွေ တုန်ရီနေတာကို သတိထားမိသည်။အခုလောက်ဆိို သူအပြင်မှာ ဘာလုပ်နေမှာပါလိမ့်။ဝင်လာသော အတွေးတို့ကို ပြန်ထုတ်ပစ်လိုက်ရင်း စပို့ရှပ် အကျင်္ီလေးကို အသာချွတ်လိုက်သည်။သဲ တွေနဲ့မို့ မနည်းချွတ်ယူရသည်။တဆက်တည်း ဂျင်းပင်ရော အောက်ခံ ဘောင်းဘီပါ ချွတ်ချလိုက်သည်။သဲတွေက နေရာတကာမို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ချွတ်ယူရသည်။ပန်းရောင် ဘော်လီချိတ်ဖြုတ်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ရင်နှစ်မွှာကြားထဲ သဲမှုန့်လေးတွေကြောင့် ဖြူဝင်းသော အသားက နီရောင်အစင်းလေးများဖြစ်နေသည်။ ''ကျွီ'' မိမိလန့်သွားပြီး နောက်လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။မိမိ အလောတကြီး ဝင်လာခဲ့လို့ သေချာမပိတ်မိသော တံခါးက လှုပ်ခါနေသည်။ မိမိ အပြေးသွားလို့ တံခါးကို သေချာ ပိတ်လိုက်သည်။ထတ်ခနဲဖြစ်သွားသော ရင်ကို အသာဖိရင်း လူက အားမရှိချင်သလိုဖြစ်လာသည်။ ရေကို အကြာကြီးစိမ်ချိုးပစ်လိုက်ချင်ပေမယ့် တနေကုန် ရေထဲမှာနေခဲ့ရတာမို့ ခပ်မြန်မြန်ချိုးပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။အပြင်ရောက်တော့ ဖုန်းက အဝင်ခေါ များ ဝင်ထားတာတွေ့သည်။ကို့ဆီကပဲ။မတ်ဆေ့ချ်လည်း ပို့ထားသည်။ ''သဲ ကိုတို့ မိုးချုပ်သွားလို့ ပြန်လာလို့မရတော့ဘူး စက်လှေတွေ မသွားတော့ဘူး ဟိုမှာပဲနေပြီး မနက်မှ ပြန်လာမယ် ကို့ကိုစိတ်ချနော် စိတ်မပူနဲ့ ကိုပြည့်လည်း ကိုယ် ဖုန်းဆက်ထားတယ် မကြောက်နဲ့နော် ချစ်တယ် အာဘွား'' ဖတ်ပြီးနောက် မိမိ တကိုယ်လုံး တုန်ရီမှု များ ဖြစ်လာပြန်သည်။သူနဲ့ တညလုံး အတူတူ ဆိုသည့်စိတ်ကြောင့် မိမိ ဘာလုပ်ရမည်မသိဖြစ်နေသည်။မိမိ အဝတ်အစား လဲ ပြီးခဏ ကိုပြည့်ရောက်လာသည်။ ''သဲ ဟိုကောင် ဖုန်းဆက်သေးလား'' ''အင်း အကို အဲဒါကြောင့် ပြောတာပေါ့ စောစောပြန်ပါ့မယ်လို့'' ကိုပြည့်က မိမိအနီး ဝင်ထိုင်ရင်း ပြောသည်။ ''အရင်တုန်းက ပြဿနာမရှိဘူးသဲရ ဒီညနေ မိုးသားလေးတွေလည်း တက်လို့ နေပါလိမ့်မယ် စိတ်မပူပါနဲ့ အကိုလည်းရှိသားပဲ'' ''ဟုတ်အကို'' ကိုပြည့်ရဲ့ မျက်လုံးများက တမျိုး အရောင်လက်နေသည်ကို မိမိခံစားမိသည်။အတူတူ ညစာဆင်းစား တီဗွီ ထိုင်ကြည့်သည်အထိ ထူးထူးခြားခြား စကားမပြောမိ။အိပ်ကြတော့ မိမိ ခုတင် က မီးမှိန်လေး ဖွင့်ထားပေမယ့် သူဘက်ကတော့ မီးပိတ်ထားလို့ မှောင်မဲနေသည်။ ဟိုဘက်လှိမ့် ဒီဘက်လှိမ့်နဲ့ ဘယ်လိုမှ အိပ်မပျော်။ဟိုဘက်ခုတင်ဆီမှလည်း တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။တစ်ခုခုကို တောင့်တနေသလိုလို စိုးရွံ့ နေသလိုလို နှင့်။မိမိ ဆီးသွားချင်လာလို့ ခုတင်ပေါ်မှ အသာထပြီး အိမ်သာဝင်သည်။အိမ်သာမှ အထွက် ''အမေ့'' ရုတ်တရက် တံခါးအဝမှာ ရပ်ကြည့်နေသော ကိုပြည့် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ကိုပြည့်က ချက်ချင်းဆိုသလို မိမိ မျက်နှာကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းများနှင့် အတင်းဖိကပ်လိုက်သည်။မျက်လုံးများပြာဝေသွားပြီး အတင်းရုန်းသော်လည်း အချည်းနှီးသာ။သူအတင်း နမ်းပြီးတော့ မျက်နှာခွာလိုက်သည်။ ''ဖျန်း ဖျန်း'' မိမိ ရီဝေသည့်ကြားမှ သူ့ပါးကို နှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ တုန်ရီ လှိုက်မောစွာ နှင့် ဆို့တက်လာသော ရင်ကို သူ့ဆီတိုုးကပ်လို့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်မိသည်။မိမိခေါင်းထဲတွင် ဆန္ဒ တစ်ခုမှ လွဲ၍ ကျန်တာ သတိမထားမိတော့။သူက အလိုက်သင့် မိမိအနမ်းတွေကို ပြန်လည်တုန့််ပြန်သည်။သူ့လက်တွေက ခန္ဓာတလျှောက်ပြေးလွှားဖြစ်ညှစ်နေသည်။ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသော သူ့ကျောပြင်ကို အတင်း ဖက်တွယ်ထားမိသည်။မိမိကိုယ်လေး လေပေါ်မြောက်တက်သွားပြီး နွေးထွေးသော မွေ့ယာဆီ ကျောချမိသည်အထိ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ နမ်းနေမိတုန်းပင်။သူက အကျင်္ီကြယ်သီးများဖြုတ်၍ လှန်ချလိုက်ပြီးနောက် ဘော်လီ နောက်ချိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပစ်သည်။ပြီးတော့ မိမိ ရင်သားများကို အတင်း ဖြစ်ညှစ်နေတော့သည်။သူ့အနမ်းတွေက ပါးပြင် လည်ပင်းမှတဆင့် ရင်သားများကိုစုပ်ဆွဲလာသည်။ ''ဟင်းးး'' သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မိမိ ေါင်နှစ်ဖက်က ဘေးသို့ ကားသွား ပြီး မာတောင့်တောင့် အသားဆိုင်တစ်ခုက အင်္ဂါတလျှောက် ပွတ်ဆွဲနေသည်။ ''ဟင််းးးးး'' ''အားးး'' သူ့ရင်ဘတ်ကို အတင်းတိုးနေမိသော်လည်း သူကတော့ ခပ်မှန်မှန်ပင် လှုပ်ရှားနေသည်။ ''အားး ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်'' သူက မိမိနားလေးကို ကိုက်၍ တိုးတိုးလေးပြောသည်။မိမိနားထဲမှာ အင်္ဂါစပ်ကို လာထိခိုက်သော တဖတ်ဖတ် အသံတွေကို ကြားနေရသည်။တိုးတိုးလေးသာညည်းညူမိရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ချထားမိသည်။သူက ကိုယ်ချင်းကပ်ထားရာမှ ခွာလိုက်ပြီး မိမိဒူးနှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်အထိ တွန်းကပ်၍ ဆက်တိုက်လှုပ်ရှားတော့သည်။သူ့လက်တွေကို ကိုင်ထားမိတော့သည်။ဘယ်တုန်းကနှင့်မှမတူသော တင်းကျပ်မှုကို ခံစားနေရသော်လည်း ထို အတွေ့ကို မိမိကိုယ်တိုင် အသက်ရှူအောင့်ထားလောက်အောင် လိုချင်နေမိသည်။ ''အင့် အင်း အင်း အင်း အင်းး'' ''အာ့ အား အားး'' ခုတင်လေးက ရော မိမိခန္ဓာပါ အပေါ်သို့ တွန်းတွန်းတက်သွားသည်။သူက ပေါင်တဖက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး နောက် ပေါင်တစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်လွှဲတင်လိုက်တော့ ဘေးတစောင်းလေးဖြစ်သွားသည်။ပေါင်တစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ် နမ်းရှိုက်ပြီး လှုပ်ရှားတော့ မိမိမျက်လုံးများမဖွင့်နိုင်တော့ပါ။ ကြာလာတော့ မိမိ တကိုယ်လုံးချွေးစေးလေးများထွက်လာသည်။ ''ကိုယ် ပြီးတော့မှာမို့လို့ မှောက်လိုက်ကွာနော်'' သူကပြောပြောဆိုဆို ခါးမှ ကိုင်၍ ဆွဲ လှည့်လိုက်ပြီး မိမိဗိုက်လေးကို စီးခုံစပ်မှ နှိုက်၍ ပင့်တင်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ခေါင်းအုံးထိုးထည့်လိုက်ပြီး သူ့ဟာ တေ့၍ လှုပ်ရှားတော့သည်။ မိမိမျက်နှာကို မွေ့ယာပေါ် ဘေးစောင်းချထားရင်း လက်များက အိပ်ယာခင်းကို တင်းတင်း ဆုပ်ထားမိသည်။ ''အားအား အားအား '' မိမိ ခါးလေးကို ကိုင်၍ အားကုန် ဆောင့်နေရာ မိမိ ပိုနာကျင်သလို ဖြစ်မိသော်လည်း ဟာသွားမှာကို စိုးနေမိသည်။ဆန္ဒ တစ်ခုက တဖြေးဖြေးမြင့်တက်လာချိန် မကြာခင်မှာပင် မိမိတကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကြီးက မိမိအပေါ် မှောက်ကျလာသည်။ ''အားးးးးးးး' ''အားးးးးးးး'' တကိုယ်လုံး အင်အားများမရှိတော့ သလို ဘေးသို့ လှဲချလိုက်မိသည်။သူက သူ့ဟာကို မထုတ်သေးပဲ ထပ်ရက်ပင် မိမိကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ထားသည်။အခုအချိန်မှာ မိမိ ကို့ကိုရော တခြားဘာကိုမှ ပင် သတိမရနိုင်တော့ပါ။ခဏလောက်ငြိမ်နေပြီးတော့မှ ''ချွတ်လိုက်တော့လေ ဒီမှာ ချွွေးတွေချည်းပဲ'' ''အင်း'' သူအသာခွာလိုက်တော့မှ မိမိရေချိုးခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်လိုက်မိသည်။ ရေပန်းဖွင့်ပြီး ရေအောက်သို့ အမြန် တိုးဝင်လိုက်တော့မှ ရင်တုန်ခြင်းတွေ အနည်းငယ် ပြေသွားသလိုရှိသည်။ ''အင် ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ'' ကိုပြည့်က နောက်မှ လိုက်လာပြီး ရေပန်းအောက်အတင်းတိုးဝင်၍ မိမိကို ပွေ့ဖက်လာသည်။မိမိ အလိုက်သင့်ပင်။မရုန်းမိတော့။ ''တော်လောက်ပြီ ထင်တယ် အကို'' ''အကို့စိတ်တွေ ထိန်းမရနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ် သဲရယ်'' သူက ရေပန်း ခလုတ်ကိုပိတ်လိုက်သည်။ရေစက်လက် မိမိ ခေါင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်း စုပ်ယူလာတော့သည်။မိမိ ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားမိသော်လည်း နှုတ်ခမ်းလေးများ ဟပေးထားမိသည်။တဖြေးဖြေးနှင့် နံရံနှင့် ကျောကပ်သည်အထိ သူအတင်း စုပ်ဆွဲနေသည်။မိမိပါးတွေ လည်ပင်းတွေ ရင်ညွန့်တွေနှင့် ရင်သားတွေကို သူ့လက်တွေက ပွတ်သပ်နေသည်။ ပြီးတော့ နို့ခေါင်းလေးတဖက်ကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ''အာ့ အကို တော်ပြီ'' နောက်ဆုံးတော့ ခုတင် ပေါ်သို့နောက်တခေါက် ရောက်သွားပြန်သည်။ဒီတခါတော့ ကိုပြည့် ခုနကလောက် မကြမ်းတော့ပါ။ခုတင်ပေါ်လက်ထောက်ထားသည့် သူ့ လက်မောင်းကျစ်ကျစ်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ရင်း တစ်ချက်ချင်းပုံမှန် ဆောင့်နေသော သူ့ကို ရီဝေစွာ ကြည့်နေမိသည်။ဖတ် ခနဲ ရိုက်ခတ်သံနှင့်အတူ အပေါ်သို့ တွန်းတွန်းတက်သွားသော မိမိရင်သားတွေကို သူ တက်မက်စွာ ကြည့်နေသည်။တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလာသည်။စေ့စော်ချက် တစ်ခုခု ကြောင့်လားမသိ။သူ့လည်ပင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ စုပ်နမ်းလိုက်မိသည်။ပြီးတော့ သူ့ပုခုံးတွေ ကို တင်းတင်းဖက်ထားမိသည်။အလိုက်သိစွာ သူ့လျှာက အတင်းရစ်ပတ်လာသည်။ ''အင်း ဟင်းးး'' တိတ်ဆိတ်သော ညဝယ် အသံမျိုးစုံကြားနေရသည်။ ''သဲ အပေါ်တက် ကွာနော်'' ပက်လက်လှန်လိုက်သော အခါ ထောင်မတ်နေသော အချောင်းကြီးကို မီးမှိန်မှန်ကြားမှ တွေ့လိုက်ရသည်။သူ့အပေါ်ခွထိုင်လိုက်ပြီး အသာ လက်ဖြင့် ကိုင်လို့ မိမိ အင်္ဂါကို တေ့ထည့်လိုက်သည်။ ''အားးးး'' နင့်ခနဲဝင်လာသော အရာကို ဒီအတိုင်းထားရင်း သူ့ရင်ဘတ်အပေါ် လက်ထောက်၍ ပြန်ကြွ လိုက်သည်။ပြန်အထွက်မှာ ပွတ်တိုက်ထွက်သွားသော သူ့ဟာကို ညစ်ဆွဲထားရင်း ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေမိသည်။ ''အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်'' သူက မိမိရင်သားတွေကို လက်ဖြင့် ဆွဲညှစ်ထားသည်။နောက်တော့ မိမိမျက်လုံးများမှိတ်ထားလိုက်ပြီး အတင်း ဆောင့်ပေဘယ်တုန်းကမျှမရဘူးသော သာယာသော အတွေ့အောက်မှာမျောပါရင်း သူ့အလိုကျဖြစ်မိသည်။ဒုတိယ တစ်ခေါက်ဆိုတော့ ပိုကြာလို့ မိမိလည်း ပျော့ခွေသွားသည်။ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားသည်ပင် မသိလိုက်။ အပိုင်း (၇) -------------- မနက်လင်းလို့ ကို တို့ရောက်လာသည်အထိ အိပ်ယာထဲ ခွေနေမိသည်။ကို့ဆီက လာနေပြီ ဆိုပြီး ဖုန်း ဝင်လာတော့မှ ကိုပြည့်ကို အတင်းနိုးလို့ ခုတင်ပြောင်းခိုင်းရသည်။မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ရေချိုး အဝတ်လည်းပြီးသည့်တိုင် နုံးသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ပြန်လှဲနေလိုက်သည်။ ''သဲ ပြောရရင် ကိုယ့်အပြစ်တွေပါပဲ ကို်ယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့ မပြောဘူး ဟိုကောင်ပြန်လာရင် အားလုံး ကို သဲ ဖွင့်ပြောလိုက် အားလုံး ကိုယ်ခံယူမယ်'' အဝတ်တွေလဲရင်း ကိုပြည့်ပြောသော်လည်း မိမိ သူ့ကို လှည့်မကြည့်မိပါ။မကြည့်ချင်လို့ သူ့ကို စိတ်ဆိုးလို့မဟုတ်မှန်းတော့ မိမိကိုယ်တိုင်သိနေသည်။တကယ်ဆို မိမိကိုယ်တိုင်လည်း မှားခဲ့သည် မဟုတ်လား။အဲသလို သူများကို အပြစ်ဖို့ရလောက်အောင်လည်း မိမိ မျက်နှာမပူပဲ မနေနိုင်ပါ။ လူကနုံးနေသည့်အပြင် စိတ်ပါ ပင်ပန်းလာတာမို့ တွေးရင်းနှင့် မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်။ ''သဲ နေမကောင်းဘူးလား'' ''အင်'' ကိုအသံကြားရပြီး ခုတင်လေးလှုပ်သွားသည်။ ''ကောင်းပါတယ် အိပ်ချင်လို့ ညက အိပ်မပျော်ဘူးလေ'' ပြောလိုက်ပြီးမှ အဓိပ္ပါယ် တစ်မျိုး ဖြစ်သွားမည်စိုး၍ ''တစ်ယောက်တညး် ဖြစ်နေလို့ ဟင်း ဟင်း'' ဟိုဘက်မှာလည်း နှစ်ယောက် ဘာတွေ တွတ်တွတ် တွတ်တွတ် ပြောနေမှန်းမသိ။ ''လာထလေ ကိုယ် မုန့်ဟင်းခါးဝယ်လာတယ် စားရအောင်'' ကိုပြည့်က မိမိကို တချက် တချက် ကြည့်နေပေမယ့် မိမိကတော့ တတ်နိုင်သလောက် အဆင်ပြေပြေနေနိုင်အောင်ကြိုးစားသည်။ ဒီနေ့တော့ သုံးရက်မြောက်မို့ ထွေထွေထူးထူး ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိလို့ ကမ်းခြေမှာပင် ဆော့ဖြစ်သည်။မိမိ ကိုပြည့် နှင့် သီးခြားမဖြစ်အောင်နေသည်။မိမိတို့ဒိထက်ပို၍ မမှားသင့်တော့ပါ။ကိုကတော့ အရင်အတိုင်းပင် မိမိကို အရမ်း ဂရုစိုက်သည်။တစ်နေကုန် နေစောင်းသည်အထိတော့ မကစားနိုင်ပါ။မိမိ နှင့် ကို တို့ အရင် တက်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲရောက်လို့ ကိုက နှီးနှောကြဖို့ အစပြုလာသည့်တိုင် မိမိက စိတ်များ ပင်ပန်းနေ၍လားမသိ။စိတ်မပါ ပါ။ကိုက လည်း အလိုလိုက်ပါသည်။ရေချိုးပြီး မိုးချုပ်မှ ကမ်းခြေသို့ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ကမ်းခြေ ပြန်ရောက်သည်အထိ ကိုပြည့်တို့ အတွဲကို မတွေ့မိသေးပါ။ လသာရက်မို့ သာသာရှိသောလရိပ်အောက်မှာ တဖွေးဖွေးတက်လာသည့် ရေလှိုင်းကလေးများကို ကြည့်ရင်း ကို့ခါးလေးဖက်၍ လမ်းလျှောက်မိသည်။စိတ်တွေက ပြန်လည် လန်းဆန်းလာသလို မိမိ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဟု မှတ်နိုင်လာသည်။နောက်ကျိနေသော ခေါင်းထဲမှ စိုးရွံ့မှုများက ပင်လယ်ရေ ထဲ မျောပါသွားသလို။ကိုနှင့်အတူ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ခေါင်းလေးကို ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ထားမိသည်။ ''အေးတယ် သဲ ပြန်ရအောင်နော်'' ''ဟင့်အင်း ခနနေရအောင် ကိုယ်ရယ် မနက်ဖြန် ပြန်ရမှာပဲ သဲ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ကြည့်ချင်သေးတယ်'' အတော်ညဥ့်နက်မှ ပြန်ဖြစ်သည်။ အပိုင်း (၈) -------------- တံခါးစေ့ထားရုံပဲမို့ အသာဖွင့်၍ ဝင်လိုက်သည်။ ''ဟာ'' ''အို'' ကိုပြည့်တို့ အတွဲ ခုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးနေကြသည်။ဆုက ကိုပြည့် ကို အတင်းဖက်ထားပြီး ခြေထောက် နှစ်ဖက်က ခါးကို ချိတ်ထားသည်။မမြင်ချင်ပါဘူးဆိုမှ အဝင်အထွက် ပြင်းပြင်း တဖတ်ဖတ် နှင့် လှုပ်ရှားနေသော ကိုပြည့် အောက်ပိုင်းဆီ အကြည့်တွေ ရောက်သွားပြန်တော့ မိမိ မျက်နှာလေး ရဲတက်သွားသည်။ရှက်၍ ငုံ့ထားမိနေသော မိမိကို ကိုက ရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်ပြီး ခုတင် ပေါ်ဆွဲလှဲချလိုက်၏။ ''အို ကို '' ''ကိုယ်မရတော့ဘူးကွာ'' ''ရှက်စရာကြီး ကိုရယ် သူများတွေလည်းရှိတယ်'' မိမိစကား မဆုံးပါ။ကိုက ဘောင်းဘီကို အတင်း ဆွဲချွတ်နေသည်။ဒီတစ်ခါ ကြည့်နေကြသူတွေက ကိုပြည့်တို့ အတွဲပါ။အမှတ်တမဲ့ ကိုပြည့်နှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံခိုက် သူ့အကြည့်တွေက ရီဝေလို့နေသည်။မိမိ ရှက်လွန်းလို့ မျက်လုံးများမှိတ်ထားသည်။အောက်ပိုင်း ပြောင်သလင်းခါသွားတော့မှ ကိုက မျက်နှာအပ်၍နမ်းပါတော့သည်။ ''အား ကိုရယ် ဟားးးး'' ကိုယ့်ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထားရုံ ကိုင်ထားမိသည်။ကို့လျှာက အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားတွေထိ တိုးဝှေ့လို့နေသည်။လက်တွေကလည်း ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင် ဖျစ်ညှစ်လို့နေပြန်သည်။ ''ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်'' ဟိုဘက် ခုတင်မှလည်း အသံတွေကြားနေရသည်။မှိတ်တချက် ဖွင့်တချက် မျက်လုံးများမှတဆင့် မြင်နေရသည်က ကိုပြည့် အကြည့်တွေက မိမိဆီ တစ်ခါတစ်ခါ ရောက်လာနေသလိုပင်။ ကိုက မိမိအကျင်္ီကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာ လေးပါ ပင့်တင်လို့ ရင်သားထိပ်လေးတွေကို ကစားပေးနေတော့ ခါးလေးပါ ကော့တက်မိသည်။ ''အင်း ကို ယားတယ်'' ''အားးးးး'' သိပ်မကြာခင်မှာ ကို့မျက်နှာ မိမိအင်္ဂါလေးဆီမှ ခွါလိုက်တော့ ကို့နှုတ်ခမ်းတဝိုက် စိုစွတ်လို့နေသည်။ကို သူ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ မိမိကို ဆွဲထူလို့ အပေါ်အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာ ကို ခွာသည်။ပြီးတော့ မိမိကို လှန်ချလိုက်ပြီး အချောင်းကြီး တရမ်းရမ်းနှင့် မိမိအပေါ်ခွထိုင်ကာ-- ''သဲ စုပ်ပေးကွာ'' ''ရှက်စရာကြီး ကို ရယ်'' ''ကိုကြတော့ မရှက်ရဘူး ဟိုမှာ သူများတွေ ကြည့်ဦး'' ကိုပြလို့ မိမိ ကြည့်မိတော့ ဆုရယ် ပက်လက်လှန်နေသော ကိုပြည့်အပေါ် တက်ထိုင်၍ ခေါင်းက အချောင်းကြီးအပေါ် နှိမ့်ချည် မြင့်ချည် လုပ်နေသည်။ကိုပြည့်ကတော့ တအင်းအင်းနှင့် ခေါင်းက ဟိုရမ်း ဒီရမ်း ဖြစ်နေသည်။မိမိရင်ထဲဝယ် လှိုက်ခနဲ တပ်မက်မှု တစ်ခုက တိုးဝင်လာသည်။ ကိုက မိမိမေးစေ့လေး အသာ ပင့်မလို့ သူ့ဟာကို နှုတ်ခမ်းဖျားလာတေ့သည်။မိမိလက်များ သူ့ ခါးကို အသာကိုင်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေး ဟပေးလိုက်မိသည်။ကိုက ဆံပင်ဖျားလေးတွေ အသာပင့်တင့်လို့ ခေါင်းလေးကို ကိုင်၍ ဆက်ထိုးထည့်သည်။ ''အားးး'' မိမိလည်ချောင်းနားအထိ ရောက်တော့မှ သူဆွဲထုတ်သည်။ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ် လုပ်နေချိန် မိမိလက်တွေက သူ့ဥလေးတွေကို ဖျစ်ပေးမိသည်။ ''အွန်း'' ''အား ကောင်းလိုက်တာ သဲရယ်'' ကို အတင်းတော့ မလုပ်ပါ။ဖြေးဖြေးချင်း ပဲ မိမိခေါင်းကို ကိုင်၍ လှုပ်ရှားသည်။ခဏကြာတော့မိမိ အသက်ရှူကျပ်လာ၍ အတင်းတွန်းထုတ်လိုက်သည်။ ''အရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ'' ''တော်ပါ အရှက်မရှိ ဟင် ဘာလုပ်တာလဲ ဟာ'' ကိုက ပြောပြောဆိုဆို မိမိ ရင်သားနှစ်ဘက်ကို စုကိုင်ပြီး သူ့ဟာထည့်၍ ပွတ်ဆွဲနေသည်။ ''သုတ်တာလေ'' ''လုပ်ရင်လည်း လုပ်တော့ကိုရယ်'' မိမိ တောင်းဆိုလိုက်မိသည်။ဝေဒနာတခုက တရိပ်ရိပ် တက်လာသည်လေ။ဟိုဘက်ကို အသာစောင်းငဲ့ ကြည့်မိတော့ ဆုက ကိုပြည့်အပေါ်မှ နေ၍ တက်မက်စွာ ဆောင့်ပေးနေသည်။ရင်သားတွေ လှုပ်ခါနေတာကို ကြည့်ပြီး မိမိအဖြစ်ကို ပြန်သတိရသွားလို့ ကြက်သီးလေးတွေ ထသွားမိသည်။ ''သဲ ကုန်းပေးကွာ နော်'' ကို အရမ်းတက်ကြွနေသည်။မိမိအသာလေး နောက်လှည့်ပေးလိုက်တော့ သူက ခုတင်အောက် ဆင်း မတ်တပ်ရက်ပြီး မိမိကို ခုတင်အစပ်ထိ ဆွဲယူသည်။ ''အင်းးး'' တနင့်နင့်ဝင်လာသော အတွေ့ကို မိမိ တက်မက်စွာ ခံယူသည်။သိပ်မကြာခင် အဆက်မပြတ်ဝင်လာသည့် ဆောင်ချက်တွေက မိမိကို ရှေ့သို့ ယိုင်ယိုုင်သွားစေသည်။ ''အား အား အား အား'' ကိုက မိမိ ခါးလေးကို ကိုင်၍ အားကုန် ဆောင့်နေသည်။ခုတင်ပေါ် ထောက်ထားသည့် မိမိလက်တွေကို နောက်ဘက်သို့ ဆွဲယူလိုက်တော့ လေထဲမှာတွဲလောင်းဖြစ်သွားသော မိမိကိုယ်လုံးလေး တုန်ခါနေသည်။ကိုက အရမ်း စိတ်လာနေတော့ မိမိရင်သားတွေ ဖျစ််ညစ်ပြီး ဆောင့်နေတုန်းမှာပင် တဗျစ်ဗျစ်နှင့် မိမိအင်္ဂါထဲ ပူနွေးမှုများ စီးဝင်လာသည်။မိမိ လည်း ခုတင်ပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ်ကျသွားသည်။နုံးချိနေသည့်ကြားမှ ဟိုဘက်ခုတင် အကြည့်ရောက်မိတော့ ဘယ်တုန်းကပြီးသွားသည်ပင်မသိလိုက်။နှစ်ယောက်သား ဖက်လျက်အိပ်ပျော်နေသည်။ကိုက ခုတင်ပေါ်တက်လာ၍ မိမိကို ထွေးပွေ့ထားသည်။ ''ချစ်တယ် သဲရယ်'' ''တော်ပါ အရှက်မရှိ'' ကို့ကို အလိုက်သင့် ပြန် ပွေ့ဖက်ထားမိသည်။ အပိုင်း (၉) --------------- မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားပေမယ့် မပီဝိုးတဝါးအိပ်မက်တွေကြောင့် နိုးလာရသည်။စည်းချက်ညီစွာ နိမ့်ချည် မြင့်ချည်ဖြစ်နေသော ကိုယ့် ရင်ဘတ်ပေါ်မှ လက်ကလေးအသာဖယ်လို့ ကိုယ်ကို စောင်းလိုက်မိသည်။ ညဦးပိုင်းက အမှတ်မထင်ပဲ ရင်ခုန်စရာတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့ပြီးနောက် မိမိတုန်ရီ နုံးချိစွာ ခွေနေမိသည်။ကိုပြည့် ၏ ရမ္မက်အပြည့်ပါသော အကြည့်တွေ ကို့ရဲ့ တပ်မက်မှုတွေ ကြားမှာ မိမိ ဘယ်လိုနေရမှန်းပင်မသိခဲ့ပါ။ပြီးတော့ ဆုရဲ့ ကာမအပေါ် ခုံမင်မှုတွေ။ပြီးသွားမှာပါလေ။မနက်ဖြန် ပြန်ကြတဲ့အခါ အားလုံပြီးသွားမှာပေါ့။တကယ်ဆို ဒါတွေဟာ အမှတ်တရ လေးတွေပဲပေါ့။ လူးလွန့်ရင်းနဲ့ ဆီးသွားချင်လာလို့ အသာထ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသော ကိုယ်ကို ခေါင်းရင်းဘက် ဗီရို ပေါ်ရှိ သဘက်ကြီးထယူခြုံ၍ အိမ်သာဘက်ထွက်ခဲ့သည်။ အိမ်သာမှ ပြန်အထွက် ရုတ်တရက် မီးပိတ်သွားပြီး စွေ့ခနဲ ပွေ့ယူခံလိုက်ရလို့ လန့်အော်မိသည်။ ''အို အမေ့'' လက်တဖက်က မိမိပါးစပ်ကို လာအုပ်လို့ အတွင်းဘက်သို့ဆွဲခေါ်သွားတာ မိမိကျော နံရံ၌ ကပ်သည်အထိပင်။ဘာဖြစ်မှန်းမိမိ သိလိုက်၏။ ''အကို ဘာလုပ်တာလဲ ကိုတို့ သိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ'' ''ရှူး'' အမှောင်ထဲမှ မျက်ဝန်းတစ်စုံက မိမိကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။ ''သဲ ဘာလို့ ဖွင့်မပြောလိုက်တာလဲ ကိုယ့်အပြစ်တွေ ကိုယ်သိတယ်'' ''မပြောရက်ဘူးအကို ဆု ဘယ်လိုနေမလဲ ဆု က ညီမ အချစ်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်းပါ ညီမရော ကို့ကို ဘယ်လိုမျက်နှာပြရမလဲ တကယ်ဆို အရင်ကတည်းက အကို ထိန်းခဲ့ဖို့ကောင်းတယ်'' ''သိလား အကို ထိန်းမရခဲ့ဘူး ညီမကို မြင်ရင် အကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူး ညကလည်း'' ''အို အကို တော်ပါတော့ ရှက်စရာကိစ္စတွေ'' အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာတစ်ခုက မိမ်ကို ပိုပြီး တင်းကျပ်စွာ ဖိကပ်လာသည်။လေမှုတ်သံ ခပ်ပြင်းပြင်းတွေက မိမိမျက်နှာနားမှာ ရစ်ဝဲလို့နေသည်။ ''တော်ပြီ အကို ညီမတို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဘူး သဘောထားမယ် အကိုလည်း ရန်ကုန်ရောက်ရင် ညီမကို သီးသန့်တွေ့ဖို့ ထပ်မကြိုးစားပါနဲ့တော့'' မိမိ ရုန်းကြည့်မိသော်လည်း အတင်း ဖက်ထားလို့ အချည်းနှီး ဖြစ်နေသည်။ ''ဒီမယ် သဲ ကိုယ် ကတိပေးတယ် ကိုယ် မရ ရအောင် ထိန်းမယ်ကွာ ဆု ကိုလည်း ကိုယ်ချစ်တာပေါ့ ချစ်လို့ယူထားတာပေါ့ ဒါပေမယ့်ကွာ အခုတော့ '' ကိုပြည့်ရယ် မိမိ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။မိမိနှုတ်ခမ်းများကိုတင်းတင်းစေ့၍ ရုန်းနေမိသည်။အငမ်းမရ နမ်းနေသောသူ့ လျှာ၏ အတွေ့တွေကြောင့် မိမိ ရီဝေလို့လာပြန်သည်။မိမိ လက်များက သူ့ပုခုံးကို ဖက်လိုက်မိချိန်မှာတော့ ပတ်ထားသည့် မိမိသဘက်လည်းကွာကျသွားသလို သူ့လက်တွေကလည်း တကိုယ်လုံးအပေါ် ပွတ်သပ်လာသည်။ ''တော်ပြီ အကိုရယ်'' ပြောနေပေမယ့် စကားတွေ မပီသတော့သည်ကို မိမိကိုယ်တိုင်သိနေသည်။သူ့အနမ်းတွေက ရင်သားထိပ်ကလေးတွေ အပေါ်မှာ။ တဖြေးဖြေးနှင့် မိမိလက်ကလေးတွေ သူဆံပင်ထဲ ထိုးဖွနေမိသည်။ သူ့ခေါင်းလည်း နိမ့်ဆင်းသွားသည်။ ''အာ့'' မိမိတင်နှစ်ဖက်ကို လက်တွေက အတင်းဖျစ်ညှစ်နေသလို စိီးခုံစပ်မှာလည်း သူ့မျက်နှာက တိုးဝှေ့လို့နေသည်။ ''အား အကို တော်ပါပြီ'' မကြာခင်မှာ မိမိ ပေါင်တဖက် ကို မတင်ခြင်းခံလိုက်ရပြီး စိုစွတ်မှုတွေက အတွင်းဘက်ထိ တိုးဝင်လို့လာသည်။ဘယ်တုန်းကနှင့်မှ မတူသော အေတွေ့တွေ ကြားမှာ မိမိ အမှောင်ကြားထဲမှာပင် မျက်လုံးများမှိတ်ထားမိသည်။သူ့လက်တွေက တင်ပါးတွေရော နောက်က တင်နှစ်လုံးကြားထဲေရော အတင်းတိုးဝင်နေသည်။ ''အင်း အား အား ဟားးးး'' သိပ်မကြာလိုက်ပါ ။မိမိ စိတ်အားထက်သန်မှုကြောင့် မပြီးချင် ပြီးချင်နှင့် ခရီးအဆုံးထိ ရောက်လိုက်ရသည်။ မိမိ သူ့မျက်နှာကို အတင်းဆွဲဖယ်လိုက်မိသည်။သူက အသာထလာပြီး မောဟိုက်နေသည့် ကြားမှ အသာပွေ့ထားသည်။မိမိလည်း သူ့ ပုခုံးလေးမှီရင်း ငြိမ်နေမိသည်။ ''ချစ်တယ် သဲရယ်'' မိမိ အမှောင်များကြားမှ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်ဖြင့်ပိတ်လိုက်မိသည်။ပြီးတော့ သူ့ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် အတင်း ဖက်ထားလိုက်မိသည်။အောက်ဘက်မှ မာတောင့်တောင့်အရာက မိမိဗိုက်ကို လာလာထောက်နေသည်။တကိုယ်လုံး တုန်ရီမှုတွေက အဆက်မပြတ် ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ ''သဲ'' ''ဟင်'' ''ကိုယ်လေ မခွဲနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်ကွာ'' ''မဖြစ်နိုင်တာကို မတွေးနဲ့ အကို'' မိမိ သူ့ရင်ထဲမှ နေ၍ လက်များဖြင့်သူ့ကျောပြင်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။သူက ရုတ်တရက် မိမိလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူ၍ သူ့ဟာပေါ်တင်ပေးသည်။အခုအချိန်ထိ ဘောင်းဘီ နှင့်ဖြစ်နေသော သူ့ဟာက မိမိ လက် အတွေ့မှာ ပူနွေးပြီး တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေသည်။ ''အားးးးဟာာာား'' သူ့လက်များက မိမိ ခေါင်းလေးကိုကိုင်၍ အောက်သို့ ဆွဲချနေသလိုပင်။မိမိကိုယ်ကိုပင် မသိလိုက်ချိန်မှာ သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ရက်သားနှင့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်မိသည်။ပြီးတော့ သူ့ဟာကို ကိုင်၍ ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ပေါင်ရင်းတဖက်ကို ခေါင်းလေးမှီ၍ လက်နှင့် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးမိသည်။ပူနွေးတင်းကျပ်နေသော အရာက ထိပ်မှ အရည်ကြည်တွေ ထွက်နေတာ ခံစားမိလာသည်။ သူ့လက်များက မိမိ ရင်သားတွေကို လက်လှမ်း မှီသရွေ့ ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ ''ဟားးးးးး'' ထိပ်ဖျားလေးကို အသာငုံပေးလိုက်တော့ သူ့လက်တွေက ခေါင်းပေါ်ရောက်လာသည်။ေွရှ့တိုးနောက်ဆုတ်ကို ဖြေးဖြေးချင်းပင် လုပ်ပေးနေမိသည်။ ''အား ကောင်းလိုက်တာ'' မိမိစိတ်ထဲ သူ့ကို တနည်နည်းနှင့် ပေးဆပ်ချင်နေသည်။ညက ကိုရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေ အပေါ် တပ်မက်မှုတွေနှင့် ကြည့်နေသော သူ့အကြည့်တွေကိုလည်း မိမိ ခံစားမိခဲ့သည်။ ''အားးး'' သူ့ဟာ ကို အသာဖယ်လိုက်ပြီး တင်းကပ်နေသော အိတ်နှစ်လုံးကို တလှည့်စီ စုပ်ယူပေးမိသည်။ပြီးတော့ အရင်းမှ အဖျားထိ လျှာလေးနှင့် ပွတ်ဆွဲရင်း ထိပ်ပိုင်းလေးကို သွားဖြင့် အသာ ကိုက် ပေးလိုက်သည်။ ''အာ့ ကောင်းတယ်ကွာ'' နောက်တော့ မြန်နိုင်သမျှ မြန်အောင် ပါးစပ်ထဲငုံ၍ လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ သူ့တင်ပါးတွေက တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာသည်။ ''အာ ကိုယ် ကိိုယ် ပြီးတော့မယ်'' သူပြောတော့ မိမိ ပိုပြီး အားစိုက်မိသည်။ အပိုင်း (၁၀) ----------------- ကားပေါ်ရောက်သည် အထိ မိမိ ခြေတွေ လက်တွေ မသယ်ချင်သလို ဖြစ်နေမိသည်။ ကို က တော့ ဂရုစိုက်ပါသည်။ကိုပြည့်တို့ အတွဲကတော့ နေရာမရ၍ နောက်တစီးမှ လိုက်ဖြစ်မည်ထင်သည်။ဒါလည်းတစ်မျိုးတော့ ကောင်းသည်ပဲလေ။ ''နေမကောင်းဘူးလား သဲ'' ''အင်း နုံးနေလို့'' ကား ထွက်လာသည်အထိ မိမိ ရင်ထဲမှာ တင်းကျပ်နေသည်။ ကို့ ရင်ခွင်ထဲမှ အသာ ထ၍ ပြတင်းပေါက်မှန်ပေါ် ပါးလေးအပ်ထားမိသည်။တရိပ်ရိပ်ပြေးနေသော မြင်ကွင်းများ ကြောင့် မိမိမျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားလိုက်မိပြန်သည်။ စိတ်ထဲဝယ် ချောင်းသာ၌ တစ်ခုခုကျန်ခဲ့သလိုလို တစ်ခုခု ကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးလိုက်ရသလိုလို ခံစားနေရသည်။အမှတ်မထင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်မိပြန်တော့ ညက အဖြစ်ကို ပြန်သတိရမိသည်။ပြီးခါနီး ကိုပြည့်က အတင်းဆွဲခွါတာတောင် မိမိက အတင်းလိုက်၍ ထွက်လာသည့် အရည်များအားလုံးကို မျက်စိစုံမှိတ် မျိုချပေးခဲ့သည်။ကို့ ကိုပင် တစ်ခါမှ မလုပ်ပေးဖူးခဲ့။ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အတန်ကြာသည်အထိ ဖတ်ထားမိသည်။ ''အကို ကတိပေးပါတယ် သဲ ရန်ကုန်ရောက်ရင် ဒီအဖြစ်တွေ ကိုယ် မေ့နိုင်အောင် ကြိုးစားပါ့မယ်ကွာ'' ခွါခါနီး သူပြောလိုက်သည့်စကားက ရင်ကို နင့်စေသည်။အခုအချိန်ထိ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ဒါတွေဟာ အချစ်လား တပ်မက်မှုလားဆိုတာ မခွဲခြားနိုင်သေးပါ။ဟုတ်မှာပါလေ။ရန်ကုန်မှာဆို သူ့အလုပ် ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ တော်ရုံတော့ တွေ့ဖြစ်မည်မထင်ပါ။ -------------- မိမိမျက်လုံးများ ပြန်ဖွင့်လိုက်မိတော့ တော်တော်တောင်ခရီးရောက်လာပါပြီ။မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားလို့လည်း အားရှိသလို လန်းလန်း ဆန်းဆန်း ဖြစ်လာသည်။ရေဘူးထုတ်၍ အနည်းငယ် သောက်လိုက်ပြီး အပြင်ကို ငေးနေမိသည်။ မြင်ကွင်းတွေက အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲနေသည်။ကောင်းကင်ပြင်ကလည်း ဟိုမှာတုန်းကလို မဟုတ်တော့။အုံ့မှိုင်းလို့နေသည်။ ချောင်းသာမှာတုန်းက ကြည်လင်သည့် ကောင်းကင်မျိုးကို မိမိပြန်တမ်းတမိနေသလိုလိုပါ။အမှတ်တရ များစွာ ရှိနေမည့် ကောင်းကင်မျိုးကို မိမိပြန် တမ်းတမိပေမယ့် ထပ်တူကျနိုင်မည့် ကောင်းကင်မျိုးတော့ ဘယ်တော့မှ ပြန်ရလိမ့်မည် မထင်တော့ပါ။သက်ပြင်းလေးတစ်ခုကို မသိမသာ ချမိသည်။ အပိုင်း (၁၁) ----------------- တမနက်လုံး ပတ်မောင်းတာတောင် ဟိုနား ဒီနား အခေါက်တိုလေးတွေပဲရလို့ ကိုလမင်း တစ်ယောက် စိတ်မကြည်မလင်ဖြစ်နေသည်။ အခုလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ သမိုင်းမှ မြို့ထဲ အထိ မောင်းလာခဲ့သည်။လမ်းတလျှောက် ညှိလို့မရသည့် ငှားသူတွေနှင့်ပဲ တွေ့နေရသည်။ဘယ့်နှယ် ငါးထောင်တန်သည့် ခရီး သုံးထောင်နှင့် ကပ်စစ်သည်။လူတွေကလည်း လူတွေ မောင်းရတာ လွယ်သည်များ ထင်နေလားမသိ။ကားကျောတွေက ဘယ်နေရာမဆိုပိတ်နေသည်။ပေးရမည့် အချိန်တွေကို ထည့်မတွက်ကြ။ တွေးရင်း မောင်းရင်း နှင့်ပင် မော်တင် ရောက်လာသည်။ရှေ့နား ရောက်တော့ လူငယ် အတွဲ တစ်တွဲ လက်ပြ၍ ကားလေး ဘေးချရပ်ပေးလိုက်သည်။ ''ပြော ညီ'' ကောင်လေးက အသားဖြူဖြူ အရပ် ရှည်ရှည်နှင့်။ ကောင်မလေးကတော့ ကောင်လေးလောက် အရပ်မရှည်သော်လည်း အတော်ဖြူသည်။ ''စံပြစျေး အကို'' ''လေးထောင်တော့ပေး ညီရာ'' ကိုလမင်း ပြောရုံရှိသေး။ကောင်လေးက တံခါးဆွဲဖွင့်၍ ကောင်မလေးကို ဝင်စေသည်။ပြီးတော့ သူပါ ဆက်ဝင်သည်။ ခဏကြာတော့ ကားလေးက လမ်းမပေါ်မှာ မှန်မှန်ပင် ပြေးနေသည်။ ကိုလမင်းတယောက် ကားကို သေချာထိန်းကျောင်းရင်း နောက်ကြည့်မှန်မှ တဆင့် နောက် သို့ ကြည့် ကြည့်နေမိသည်။ ''ကိုယ်တော့ ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ ကလေးအဖေ ဖြစ်တော့မယ်ကွ ဟီးဟီး'' ''တော်ပါ ကိုယ်ရယ် အမေ့ကို ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိ ယူတာဖြင့် မကြာသေးဘူး ကိုယ်ဝန်က လေးလဆိုတော့'' ''ဘာဖြစ်လဲ သဲကလည်း ကိုယ်သိတယ် ချောင်းသာပဲ ဖြစ်ရမယ် ဟားးးးး'' ''အို ဘာတွေ ပြောမှန်းလဲမသိ'' ကောင်လေးပေါင်လားဘယ်လားမသိ လှမ်းပုတ်လိုက်တာတော့ တွေ့လိုက်သည်။ သြော် သူများတွေများ အားကျစရာ။ကိုယ်တွေကတော့ နဖူးသာ ပြောင်တော့မည်။အခုထိ ကြိုးစားဆဲ။ အသံတိတ်သွားလို့ နောက်ကို မသိမသာရှိုးလိုက်တော့ ကောင်မလေးမျက်နှာက ခုနက နှင့်မတူ မှိုင် လို့နေသည်။ ''သဲ ဂရုစိုက်ရမယ်နော် အခုကစပြီး'' ''အင်း'' ''အစားအသောက်လည်း ဆင်ခြင်'' ''အင်း'' ''ပြီးတော့ ဟိုကောင် ငပြည့်ဆီလည်း ဖုန်းဆက်ရမယ် ဒီကောင်ကြီးသိရင် ပျော်မှာ သဘောင်္ပေါ်မှာဆိိုတော့ ဆက်လို့တောင်ရပါ့မလားမသိ'' ''အို ဘာလို့ သူများတွေ လိုက်ပြောနေမှာတုန်း'' ကောင်မလေး က အလောတကြီးတုန့်ပြန်သည်။ပြီးတော့ အသံလည်းတော်တော်ကျယ်သွားသည်။ ''အို သဲကလည်း စိတ်ကြီးပဲ အေးပါကွာ နောက်မှပဲ အေးအေးဆေးဆေး ပြောပြပါတော့မယ် နော် '' ''အင်း'' ဒီလိုဆိုတော့လည်း အဟုတ်သား။လင်နဲ့ မယား လျှာနဲ့သွား။သြော် ရှေးလူကြီးတွေ ပြောသွားတာ အမှန်ပဲကိုး။နောက်ခန်းက လင်မယား ကတော့ အသံတိတ်သွားပြန်သည်။ကောင်မလေးမျက်နှာ ညှိှုးနေသည်။ ကိုလမင်းတစ်ယောက် သက်ပြင်း ရှည်ရှည်ချလို့ ရှေ့မှာ ကန့်လန့် လမ်းမပေါ် တက်ရပ်နေသော လိုင်းကားကြီးတစ်စင်းကို ဟွန်းတီးပြီး လီဗာဆောင့်နင်း၍ ကျော်လိုက်မိတော့သည်။ ။ ။ ပြီးပါပြီ ကျေးဇူးတင်လျက်---