ချစ်သလားလို့ မမေးပါနဲ့

 ချစ်သလားလို့ မမေးပါနဲ့

#ဆူးရစ်နွယ်#

"ကိုထွန်း"
"ပြော မင်းမင်း"
"အငယ်‌ကောင်ကို ကြည့်ထိန်းဦး"
"အပြင်မှာပဲ အချိန်ကုန်နေတယ်"
"မင်းပြောလိုက်လည်းရတာကို"
"အငယ်ကောင်က ကျနော်ပြောလို့ တခွန်းနဲ့ မရဘူး။ကိုထွန်းပြောမှ မီးသေတာ"
"အေးပါကွာ"

ပွစိပွစိ ရေရွတ်ရင်း ဂိတ်ကို ထွက်သွားသော မင်းမင်းကိုကြည့်ရင်း ဒီကောင် မိန်းမကြီးနဲ့ တူလာပြီလို့ တွေးမိသည်။
ရေးလက်စ စာမူကို ဆက်ရေးရင်း အငယ်ကောင်ပြန်အလာကို စောင့်နေမိသည်။
"ကိုကြီး"
မျက်ခုံးပင့်ပြီ ကြည့်လိုက်တော့ သန့်ပြန့်သားနားနေသော စောမွန်ကို တွေ့ရတော့
"ဘယ် အလှူက ပြန်လာတာတုန်း အစော"
"ဟီးဟီး ဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီး လမ်းထိပ်တင်ပါ"
"ရည်းစားထား နေပြီလား"
"မထားပါဘူး ကိုကြီး"
"အလတ်ကောင်က အစော ခြေရှည်တာ မကြိုက်ဖြစ်နေတယ်။ဆင်ခြင်ဦး"
"သူကျ ကားတစ်စီးနဲ့ လျှောက်သွားနေပြီး။အ‌စောက ကျောင်းပိတ်ထားတုန်းပဲ အပြင်သွားတာပါ။"
"အေးပါ ကိုကြီးသိပါတယ်။"
မိဘနှစ်ပါး ဆုံးပါးသွားပြီးကတည်းက ထွန်းထွန်း၊မင်းမင်းနှင့် စောမွန်တို့ သုံးဦးတည်းသာ ဖြတ်သန်းခဲ့သည်။
အကြီးဆုံးဖြစ်သောထွန်းထွန်းက စာရေးခြင်း၊ဇာတ်ညွှန်းရေးခြင်းများ လုပ်ကိုင်ပြီး
အလတ်ဖြစ်သော မင်းမင်းကတော့ ဝါသနာပါသော ကားမောင်းခြင်းလုပ်ငန်းအား လုပ်ကိုင်သည်။
အငယ်ဆုံး စောမွန်မှာတော့ ကျောင်းတက်‌နေဆဲ ဖြစ်သည်။
မိဘထားခဲ့သော အမွေအနှစ်များကို ထုခွဲရောင်းချပြီး ဘဏ်အပ်ငွေမှ အတိုးကပင် ၎င်းတို့သုံးဦးအတွက် လုံလောက်ယုံမက ပိုလျှံပေသည်။
မိမိဝါသနာပါရာ အလုပ်များကို လုပ်ကိုင်ရင်း ဘဝကို အေးချမ်း သာယာစွာ ဖြတ်သန်းနေထိုင်ခဲ့သည်။
မင်းမင်းကတော့   ကားအငှားလိုက်ရင်း နယ်တကာပတ်၍ ပွေရှုပ်နေခဲ့သည်။
..........._..........._............_..........

အပြင်မှပြန်လာသော ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် မင်းမင်း၏ကားကို မြင်လိုက်ရ၍
"ကားအငှားမထွက်ဘူးထင်တယ်"ဟုတွေးလိုက်မိပြီး အိမ်အတွင်းလှမ်းဝင်ခဲ့သည်။
မင်းမင်း၏ အိပ်ခန်းဝတွင်ရပ်နေသော စောမွန်ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး လှမ်းခေါ်မည်လုပ်ပြီးမှ ထူးခြားနေသော စောမွန်၏အမူအယာကြောင့် အနားသို့ တိုးကပ်သွားမိသည်။
ဟနေသော တံခါးဆီမှ အတွင်းကို လှမ်းကြည့်ရင်း ချောင်းနေသော စောမွန်ကြောင့် ထွန်းထွန်းလည်း တိတ်တဆိတ် တိုးကပ်သွားမိသည်။
မင်းမင်း၏ ကုတင်ပေါ်တွင် စောမွန်၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ မျိုးလေး ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ပက်လက်အိပ်နေသော မင်းမင်း၏ လိင်တံကို အားပါးတရ စုပ်နေသော မျိုး‌လေး ၏ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် မင်းမင်း ညီးညူနေသည်။
"ကောင်းတယ်ညီ ပြင်းပြင်းလေး"
ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ကော့ထိုးနေသော မင်းမင်းကြောင့် မျိုး‌လေး အသက်ရှူချိန် ရမှရပါစ။
"ကိုလတ် ညီအပေါ်က ဆောင့်ရမလား"
"အေး"
စကားသံနှင့်အတူ မင်းမင်း၏အပေါ်သို့တက်ခွပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေသော မျိုး‌လေးအသွင်က သက်တောင့်သက်သာရှိလှသည်။
ပထမအကြိမ်တော့ မဟုတ်နိုင်။
သွက်လက်သော ဆောင့်ချက်များနှင့်အတူ
"ညီ ကုန်းပေး"ဆိုပြီး
မျိုး‌လေး‌နောက်မှ ပြောင်းဆောင့်နေသော မင်းမင်းတို့အတွဲကို တချက်ကြည့်လိုက်ရင်း စောမွန်ပခုံးပေါ် လက်တင်လိုက်သည်။
စောမွန်တစ်ယောက် တကိုယ်လုံးတုန်သွားကာ မိမိအား ကြောက်ရွံစွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။
 စောမွန်ခေါင်းအားပုတ်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းပေါ်လက်တင်ကာ တိတ်တိတ်နေဖို့ အမူအရာပြရင်း မိမိအခန်းထဲသို့ ထွန်းထွန်း ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။
ထွန်းထွန်းစိတ်ထဲတွင် မင်းမင်း၏အမူအရာများနှင့် စိတ်ဝင်တစားကြည့်ပြီး နီးမြန်းနေသော စောမွန်၏မျက်နှာကို မြင်ယောင်နေမိသည်။
စောမွန်၏ ရမ္မက်သွေးကြွနေသော မျက်နှာကို မြင်ယောင်ရင်း တကြောင်းလျော့လိုက်သည်။
လက်သမားလုပ်၍ ပြီးဖူးသမျှထဲ အကောင်းဆုံးသော အကြိမ် ဖြစ်သည်။
..........._..........._............_..........

သုံးယောက်အတူဆုံချိန်တွင် မလုံမလဲဖြစ်ရင်း မိန်းမဆန်စွာ ရှက်ရွံနီးမြန်းနေသော မျက်နှာနှင့်
ရှက်အမ်းအမ်းအမူအရာကြောင့် ချစ်ဖို့ကောင်းနေသော စောမွန်ကို ကြည့်ပြီး သဘောကျစွာပြုံးလိုက်မိသည်။
"မင်းမင်း အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ဦး။အိမ်ခေါ်တာကိစ္စမရှိဘူး။ တံခါးတော့ပိတ်"
"ကိုကြီး အားကျနေတာလား"
"လျှောက်ပြောမနေနဲ့ မိန်းမရော ယောကျာ်းရော အလွတ်မပေးရင် မင်းရောဂါဖြစ်မှ နောင်တမရနဲ့။"
"ကိုထွန်းရာ မင်းမင်းက မနူးမနပ်မဟုတ်ဘူး။ကိုထွန်းတို့ အငယ်ကောင်တို့သာ ထိန်းရမှာ။အငယ်ကောင်လည်း မျိုး‌လေးတို့နဲ့ပေါင်းပြီး လျှောက်လုပ်နေမယ်။ကိုထွန်းမေးဦး"
"အစော ဟုတ်လား"
"မဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီး ဒီတိုင်းပဲပေါင်းတာပါ။အစော ဘာမှ မဟုတ်တာမလုပ်ပါဘူး။မျိုးလေးနဲ့ ကိုလတ်ဖြစ်နေတာလဲ အစောမသိပါဘူး ကိုကြီး"
"အေး မင်းလီးသရမ်းတာနဲ့ စောမွန်ကိုဆွဲမထည့်နဲ့"
"မထည့်ပါဘူးဗျာ မထည့်ပါဘူး။တွေ့ကရာလီးနဲ့ ဖင်ခံလာပြီး ရောဂါဖြစ်မှ ကိုထွန်းလိုက်ကုပေးလိုက်"
"ပြောလေဆိုးလေပဲ မင်းမင်း
ငါက မင်းကို အပြစ်တင်နေတာမဟုတ်ဘူး။အငယ်ကောင် အတုယူမှားမှာ စိုးလို့ ပြောနေတာ။မင်းအန္တရာယ် မင်းရှင်းနိုင်ပေမယ့် အငယ်ကောင်က မင်းလိုလိုက်လုပ်ရင် ပြဿနာတက်မယ်"
"ကိုကြီးတို့ကလည်းတော်ပါတော့ အစောမလုပ်ပါဘူး"
ထထွက်သွားသော စောမွန်ကျောပြင်ကို ကြည့်ရင်း
"မင်းမင်း ကြာပြီလား'
"မကြာသေးဘူး ကိုထွန်း ၂ခါ ၃ခါပဲ ရှိသေးတယ်။
အဲဒါကြောင့် အငယ်ကောင်ကို ထိန်းဖို့ ကိုထွန်းကိုပြောတာ"
"ဟ ဘာဆိုင်လို့တုန်းကွ"
"မျိုးလေး တို့အုပ်စုက ပတ်လိုး ပတ်ခံတွေ ကိုထွန်း ခုထိ အငယ်ကောင် မပါသေးပေမယ့် နောက်ကျရင် မပါဘူးလို့ပြောမရဘူး"
"အင်း"
"ကျနော်ကရှင်းတယ် ရရင်တော့ စားမှာပဲ။အငယ်ကောင်  ‌ဖင်သရမ်းတတ်မှ နောင်တမရနဲ့"
မင်းမင်းစကားများကို တွေးရင်းဖြင့် နောက်ရက်များတွင် စောမွန်ကို လေ့လာနေမိသည်။
ပုံမှန်ထက် အလှအပပိုကြိုက်ပြီး အပြင်က ပြန်လာတိုင်း မိမိကြည့်မိသည်နှင့် မလုံမလဲ ဖြစ်တတ်သော စောမွန်၏ အမူအရာများက အကဲ ဖမ်းရခက်လှသည်။
စောမွန်၏အပေါင်းအသင်းများကြားလေ့လာ ရသလောက်လည်း စောမွန်တွင် ချစ်သူ ရီးစားမရှိကြောင်း သိရသည်။
အလှအပပိုကြိုက်လာပြီး အပြင်ထွက်ချိန်များလည်း များလာသည်။
မင်းမင်းနှင့် မျိုး‌လေးတို့ အကြောင်းအရာကို ပြန်စဉ်းစားရင်း တခြားတ‌ယောက်နှင့် စောမွန်သာဆိုလျှင်ဟူသော အတွေးကြောင့် ခေါင်းများ ပူထူလာသည်။
"မင်းမင်း မင်းမင်းငါ့ကို တော်တော် ဒုက္ခပေးတဲ့ကောင်"
..........._..........._............_..........
စောမွန်တစ်ယောက် ကိုလတ်တို့ ချစ်ပွဲကို မြင်ပြီးကထဲက မျိုးလေးကို အားကျမိသလို ကိုကြီး အပေါ်တွင်လည်း မရိုးမသားစိတ်များ စတင်ခံစားနေရသည်။
ကိုကြီးထွန်းထွန်းနှင့် ဆုံမိသည့်အခါတိုင်း မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်မိသည်။
ကိုကြီးရှေ့တွင်လည်း ပို လှချင်လာမိသည်။
နှစ်ဦးတည်းရှိသည့် အချိန်များတွင် ကိုကြီးနှင့် အကြိမ်ကြိမ် ချစ်ပွဲဝင်ကြောင်း တွေးမိနေသည်။
ကိုကြီးရှေ့တွင်နေတိုင်း ရင်တွေခုန်ပြီး အာခေါင်များ ခြောက်သွေ့သော ခံစားချက်ကို ခံစားနေရသည်။
ကိုကြီး မိမိကိုလေ့လာနေသည်ကို သိလေ ခံစားချက်များကို သိရှိသွားမှာ ကြောက်မိလေဖြစ်သည်။
အိမ်အပြင်ထွက်နေချိန်များ များလာပြီး ကိုလတ်ကလည်း စောမွန်ကို မကြည်ပဲ ဆူဆဲလာခဲ့သည်။
ကိုကြီးမှလည်း စောမွန်ကို စောင့်ကြည့်ပြီး တခုခုပြောချင်နေမှန်း ခံစားသိရသည်။
စောမွန်စိတ်များ မွန်းကြပ်လာခဲ့သည်။
မျိုးလေးတို့သောက်နေသော အရက်ဝိုင်းဘေးဝင်ထိုင်ရင်း စောမွန် ငူငူငိုင်ငိုင်ထိုင်နေမိသည်။
"အစော မင်း ဘာဖြစ်နေတာတုန်း။
ခုတလော မင်းမျက်နှာ မရွှင်ဘူး"
"ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးကွာ"
"အေး ဘာမှ မဖြစ်လည်းပြန်တော့ ငါတို့မူးတော့မယ်"
"ငါ့လည်း တခွက်တိုက်"
"ဟျောင့် ကိုလတ်က သက်အောင်မလုပ်နဲ့ ငါနဲ့ ကိုလတ် ပြဿနာမဖြစ်ချင်ဘူး"
"မတိုက်ရင် မပြန်ဘူးကွာ"

"မျိုး‌လေး တခွက် မြန်မြန်တိုက်လိုက် မဟုတ်လို့ရစ်နေရင် ငါတို့ ကောင်းကောင်းသောက်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။"
အရက်လက်နှစ်လုံးလောက်နှင့် အချိုရည်ရောပေးသော တခွက်ကို မော့သောက်လိုက်သည်။

"သွားသွား မြန်မြန်ပြန်တော့ အစော"
"ဇွတ်တွန်းလွှတ်မနေနဲ့ ပြန်ပြီ"

ပြောတော့ အရက်သောက်ရင် မူးတယ်တဲ့။
မူးလည်းမမူးပါဘူး။
မမူးတဲ့ အရက်သောက်ပြီး ပိုတောင်စိတ်ညစ်မိသည်။
ဟွန့် အနံ့ထွက်တာပဲရှိတယ်။ မူးလည်းမမူးတဲ့အရက်များ သောက်နေကျသေးတယ်။
အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ စာရေးနေသော ကိုကြီးက လှမ်းကြည့်သည်။
သွားပြီ ယခုမှ ကြောက်ရမှန်းသတိရသွားသည်။
အခန်းဆီသို့ မြန်မြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။
ကိုကြီးကို မကြည့်ဝံ့။
"အစော ခဏ"
စောမွန်အနား လျှောက်လာသော ကိုကြီးနီးလာသည်နှင့် စောမွန်၏ခေါင်း ငုံ့သထက်ငုံ့လာသည်။
စောမွန်ဆီမှ အရက်နံ့ရသွားသည်နှင့်
"မေစောမွန်မောင်"
ပခုံးကိုကိုင်လှုပ်ရင်း ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်လာသော ထွန်းထွန်းကြောင့် မျက်ရည်များရစ်ဝိုင်းလာပြီး မော့ကြည့်ရင်း
"ကိုကြီး"
"နင့်ကိုနင် မိန်းကလေးဆိုတာရော သတိရသေးလား။အကိုတွေဆိုပြီး နင့်ကို ချုပ်ချယ်ဘူးလား။နင်အရက်သောက်တာ မိန်းကလေးအလုပ်လား"
"ဟင့်အင် ဟင့်အင်"
"လွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားတိုင်း အလွဲသုံးစားမလုပ်သင့်ဘူး။နင့်ကို နင့်ဦးနှောက်နဲ့ ရှင်သန်ခွင့်ပေးခဲ့တယ်။တားမြစ်ပိတ်ပင်တာ ဘာမှမရှိဘူး။မင်းမင်း‌ ပြောရင်တောင် အငယ်ဆုံးလေးဆိုပြီး ငါက ရှေ့ကကာကွယ်ခဲ့တယ်"
"မဟုတ်ပါဘူး "
"နင့်ကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးတာ ငါမှားပြီလို့ လူတိုင်း လက်ညှိုးထိုးစေချင်တာလား မေစောမွန်မောင်"
"ကိုကြီး အစော အ့လိုမရည်ရွယ်ပါဘူး"
"နင်ဘာဖြစ်ချင်တာလည်း အစော
ပွေချင်ရှုပ်ချင်တာလား
မင်းမင်းလိုနေချင်တာလား
လင်လိုချင်နေတာလား ဟင်"
"ကိုကြီး အစောလက်တွေနာတယ်"
"အရက်တောင်သောက်လာပြီး ဒါကျတော့နာလား"
"တောက်"
လက်ကိုဆွဲပြီး အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ခုတင်ပေါ် ဆောင့်တွန်းချခံလိုက်ရသည်။
"နင် ဒီနေ့ကစ အပြင်မထွက်နဲ့။အလိုလိုက်လို့ အမိုက်စော်ကားတဲ့ ကောင်မ"
ဒေါသတကြီးနှင့် အဝတ် ဘီရိုမှန်ကို လက်သီးနှင့်ထိုးခွဲလိုက်သော ကိုကြီးလက်မှ သွေးများဖြာကျလာသည်။
စောမွန် ကိုကြီးအား ဆွဲဖက်ထားမိသည်။
"ကိုကြီး မလုပ်ပါနဲ့။
"ဖယ်စမ်း"
"ကိုကြီး အစောကိုထိုးပါ ကိုကြီးမကျေနပ်ရင် အစောကိုသေအောင်သက်ပါ။အ့လိုကြီးမလုပ်ပါနဲ့"
"နင်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ အစော"
"ဟင့်အင် ဟင့်အင်"
"ကိုကြီးကို အစော ဘာဖြစ်နေလဲ။မင်းမင်းကိစ္စပြီးကတည်းက အစော မူမမှန် ဖြစ်နေတာ။မျိုးလေး နဲ့ အစောက ရီးစားတွေလား"
"မဟုတ်ဘူးကိုကြီး"
"နင်ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ အစောရာ တောက်"
"ကိုကြီး ကိုကြီးကို အစောချစ်တယ်"
နောက်ကျောကို မျက်နှာအပ်ရင်း ကိုကြီး ခါးကိုဇွတ်ဖက်ထားလိုက်သည်။
အရဲစွန့်ပြောမိပြီးနောက် မျက်နှာမပြရဲတော့။
ကိုကြီး စောမွန်အပေါ် ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မလဲ။
စောမွန်ကို အထင်သေးသွားလား။
စောမွန်ကို ဒေါသတကြီး ရိုက်နှက်မည်လား။
ဘယ်လိုပဲ တုန့်ပြန်သည်ဖြစ်စေ စောမွန်အချစ်ကို ဖွင့်ဟဝန်ခံမိပြီး ကိုကြီး သိသွားရင်ပဲ စောမွန်ကျေနပ်ပါပြီ။
ခဏတာ ငြိမ်သက်သွားသော ကိုကြီးကိုဖက်ထားရင်း ကိုကြီး၏ရင်ခုန်သံများ ကြားနေရသည်။
ခါးမှလက်များကို ဖယ်ချခံလိုက်ရပြီ စောမွန်ဖက် တဖြည်းဖြည်း လှည့်လာသော ကိုကြီးကို စောမွန် မကြည့်ရဲ။
"အ‌စော အငယ်လေး"
နူးညံ့သော အသံ စောမွန်အမြဲ ရင်ခုန်ရသော အသံ
"ကိုကြီး"
"အစောကိုလည်း ကိုကြီးချစ်တာပေါ့
ကိုကြီးရဲ့ညီမလေးကို ကိုကြီးချစ်တာပေါ့"
"ဟင် အ့လိုဟုတ်ဘူးလေ"
မော့ကြည့်မိတော့ ချစ်စနိုးနှင့် ပြုံးရယ်နေသော ကိုကြီး မျက်ဝန်းများက ရွှန်းလက်နေပြီး စောမွန်ကို စချင်နောက်ချင်နေဟန်အထင်းသား ပေါ်လွင်နေသည်။
"ဒါဆို ဘယ်လိုလဲ ပြောလေ အစော"
"အာ မသိတော့ဘူး"
‌ခြေစောင့်ပြီး ကုတင်ပေါ်သွားထိုင်ရင်း စူပုတ်ကောက်ချိတ်နေမိသည်။
ကိုကြီးရယ်လေ စောမွန်ဘေးကို ဝင်ထိုင်ပြီး တင်းတင်းလေးဖက်ထသည်။
"အစော"
"ဟုတ်"
"အဲ့လို မဟုတ်ဘူးဆိုရင် ကိုကြီး လိုချင်တာ ပေးရမှာနော်"
"မသိဘူး"
"မိန်းကလေးနဲ့တူလာပြီ"
"ကိုကြီးနော် အစောကဘယ်တုန်းက မိန်းကလေး မဟုတ်လို့လဲ"
"အင်း မိန်းကလေးဟုတ်တယ် ကိုကြီးရဲ့မိန်းကလေး ဟုတ်လား"
"သွားပါ မသိဘူး"
"မသိတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို "
နှစ်ဦးသားကြားက စကားသံများ တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။
ငြင်သာသော အနမ်းများ နှုတ်ခမ်းပေါ်ကျရောက်လာခဲ့သည်။
စောမွန် အမြဲတွေးတောနေသော ကိုကြီး၏ အနမ်းများကို ကျေနပ်စွာ ခံယူမိသည်။ကိုကြီး၏လက်များက စောမွန်၏နောက်ကျောဆီသို့ ရောက်လာပြီး အတွင်းခံချိတ်များဖြုတ်လိုက်သည်။
အနမ်းများကိုခွာပြီး တီရှပ်လေးကို ဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရသည်။
မျက်လုံးကိုသာ စုံမှိတ်ထားမိသည်။
ကိုကြီးလက်များက အစော၏ တကိုယ်လုံး အစုန်အဆန်ရွေ့လျားနေသည်။
နှုတ်ခမ်းများကလည်း အငြိမ်မနေ နှုတ်ခမ်း လည်ပင်းနှင့် ရင်ညွန့်များဆီ ကူးချည်သန်းချည်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။
အစော၏ အဆီပိုမရှိသော ဝမ်းပျဉ်သားချပ်ချပ်ပေါ်သို့ ကိုကြီး၏နှုတ်ခမ်းများ ရွေ့လျားလာပြီး ချက်ပေါက်လေးအား လျှာနှင့်ထိုးလိုက်သောအခါ
"အား ကိုကြီး အစောယားတယ်"
ကိုကြီး၏လက်များက အစော၏ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးလေးများအားပွတ်သပ်ပေးနေပြီး ဆီးခုံရှိ အမွှေးနုနုလေးများအား ဆော့ကစားနေပြန်သည်။
အစော စိတ်များ တိမ်လို လွင့်မျောနေမိသည်။
ကိုကြီး၏နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ပွင့်ဖတ်လွှာလေးများအား စုပ်ယူလိုက်သောအခါ အစောကိုကြီးခေါ်ဆောင်ရာနောက်ကို တမက်တမော လိုက်မိသွားလေပြီ။
ကိုကြီး၏အယုအယများအောက်တွင် အရည်ပျော်ဆင်းခဲ့လေပြီ။
"အစောလေး ကိုကြီး ထည့်ရမလား"
"အွန်း"
မပွင့်တပွင့်ပြောရင်း ခေါင်းညိတ်မိသည်။
ရွှဲရွှဲစိုနေသော ပန်းဖူးလေးထဲ နစ်ဝင်လာသော ခံစားချက်နှင့် တစ်စို့သောခံစားချက်နှင့် အနည်းငယ်နာကျင်မှုကို ခံစားရသည်။
ဖြည်းဖြည်း‌လေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း တရစ်ချင်း တရစ်ချင်း ထပ်တိုးဝင်ရောက်လာသော ခံစားချက်ကို ရရှိသည်။
မဆုံးနိုင်အောင် ရှည်လျားလှသည်။
အဆုံးထိဝင်ရောက်နေရာယူပြီး အနည်းငယ်အသွင်းအထုတ်လုပ်နေသော ကိုကြီးကို
"ကိုကြီး ‌အမြှေးပါးပေါက်ရင် နာတယ်ဆို အစောကျဘာလို့ မနာတာလဲ"
"အစောက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနေလို့ အပျိုမြှေးမရှိတော့တာ။ မနာတာ မကောင်းဘူးလား ကလေး"
"မသိဘူးလေ ကိုကြီးက အပျိုမစစ်ဘူး ထင်မှာပေါ့"
"ကိုကြီး မျက်စိအောက်က ကလေးလေး အပျိုစစ် မှန်းသိပြီသားပါ။သူများယူမှာစိုးရိမ်ရ ကိုယ်တိုင် ချွေဖို့ အောင့်အီးရနဲ့ ကိုကြီး ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူနေခဲ့တာပါ။"
"အိပ်ပြီးမှ ပြောပါ့လား ကိုကြီး"
"အစော လေးနော်။ စကားနာထိုးရင် မညှာတော့ဘူး"
ပြောပြောဆိုဆို ပြင်းထန်လာသော ဆောင့်ချက်များကြောင့် အစောညီးညူးနေရသည်။
"ကိုကြီး အောင့်တယ် အ့"
"ခဏလေး ကြိတ်ခံ အစောလေး"
အစောအပေါ် အမြဲနူးညံစွာ ဆက်ဆံတတ်သော ကိုကြီး ဒီတခါတော့ ညှာမည်မထင်တော့။
စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဆောင့်ချက်များကြား အစော အကြိမ်ကြိမ် ပြီးဆုံးခဲ့သည်။
"အား ကလေးရယ်"
ကိုကြီးဆီမှ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များ၏ အထိအတွေ့ကလည်း အစောကို အားအင်ကုန်ခမ်းစေခဲ့ပြန်သည်။
အစောကို ဖက်ထားပြီး ငြိမ်နေရင်းမှ
"အစော သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဦးမလား"
"မလှုပ်ချင်ဘူး ကိုကြီး နည်းနည်းလည်း စပ်တယ်"
"ကိုကြီး လုပ်ပေးမယ်။"
ရေစိုအဝတ်နှင့် အစောကို ယုယုယယ သန့်ရှင်းပေးသည်။
အစောကိုယ်ပေါ်စောင်ခြုံပေးရင်း
"အစော နားဦး အိပ်ချင်အိပ်လိုက်"
"ကိုကြီးအခန်းပြန်လေ ကိုလတ်ပြန်လာရင်သိလိမ့်မယ်"
"နောက်လည်း သိမှာပဲ။မပြန်တော့ဘူး အစောနဲ့ပဲ အိပ်တော့မယ်"
"ကိုလတ်က အစောကို တောင်းနေရင် ကိုကြီး ဘယ်လိုလုပ်"
"မပေးနိုင်ပါဘူးဗျာ ညီမအနေနဲ့သာ နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ဆိုင်တာ ဇနီးလေးကတော့ ကိုကြီးအတွက်ပဲ"
"အာ ကိုကြီးနော် ချစ်တာလည်းမဟုတ်ပဲနဲ့ ။
အစောက စပြောမှ သနားလို့ ချစ်တာများ"
"အစောရယ် ကိုကြီး အစောကို ချစ်သလားလို့ မေးစရာမလိုအောင်ကို ချစ်ပြထားတာ အစောမမြင်လို့လား"
"သိဘူးလေ ညီမလိုပဲ ထင်တာကို"
"ညီမလို‌ရော ဇနီးလိုရောဆိုတာ သိအောင် တညလုံးချစ်ပြမယ်။"
"အာ ကိုကြီးနော် "
"မရတော့ဘူး ကောင်မလေး"
"ခိခိ"
ရယ်သံများနှင့်အတူ အချစ်ရနံများထုံလွှမ်းရင်း အချစ်ပင်လယ်ထဲသို့ မောင်နှမနှစ်ဦး မမောနိုင်မပန်းနိုင် ကူးခတ်နေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ
.......*......*.....*......*