မခြိမ်းသောမိုး
*************
(မူရင်းရေးသားသူအားcreditပေးပါသည်)
🌧️🌧️🌧️🌧️🌧️
ထိုနေ့ကမိုးသည်...မခြိမ်းဘဲနှင့်ရွာသည်။ထို့အတူ...မောင်အေးတစ်ယောက်သည်လည်း...မထင်မှတ်ဘဲနှင့်မြမြကိုရခဲ့ပါသည်။
မြမြကမောင်အေးနှင့်အိမ်နီးချင်း။သို့သော်...ဘဝတွေမှာမိုးနဲ့မြေပမာကွာခြား၏။မြမြတို့ကချမ်းသာသည်။ယောက်ျားက..ဆန်ကုန်သည်။ကား၂စီးရှိသည်။ရွှေပေါင်..ငွေတိုးလည်းပေးသည်။
မောင်အေးတို့က...လင်မယား၂ယောက်လုံး...အလုပ်သမား။ မိန်းမကဆေးလိပ်လိပ်။မောင်အေးက..ကျဘမ်းသမား။ကားနောက်လိုက်သည်။လက်သမားလည်း..မတောက်တခေါက်။
ထိုနေ့က....မိုးကအခြေမရှိဘဲ...စွတ်ရွာသည်။မောင်အေး အလုပ်မရှိ။မိန်းမကဆေးလိပ်ခုံသွားသဖြင့်...သူတစ်ယောက်ထဲ...အိမ်မှာပျင်းနေသည်။
ဒါနဲ့ဟိုဘက်အိမ်ကမြမြဆီသွားပြီး....ငွေ၂ထောင်လောက်ချေးမည်။ပြီးတော့....ဇေတဝန်ဦးဇင်းပေးထားသော...၆၃၃ သွားထိုးဘို့တွေးမိ၏။အင်း....၂ထောင်ဘိုးပေါက်လည်းမနဲဘူး။
သူတို့အိမ်ရောက်တော့....မြမြကတန်းလျားပေါ်လှဲရင်း...မဂ္ဂဇင်းတအုပ်ဖတ်နေသည်။မြမြကိုကြည့်ရတာ...တမျိုးဘဲဟုသူထင် သည်။
ခါတိုင်းလို...ဖော်ဖော်ရွေရွေမဟုတ်။စကားလည်း..နည်းနေသည်။မောင်အေးက...ချဲဂဏန်းအကြောင်းပြောတော့လည်း..အရင်လိုစိတ်ဝင်စားပုံမပြ။သူ့ကို...တချက်တချက်..စိုက်ကြည့်ပြန်သည်။
ကြာတော့...မောင်အေးအနေရခက်လာ၏။ဘာလဲဟ။မြမြကတို့လိုငမွဲ...အဖက်မလုပ်ချင်တာများလား။မောင်အေး..စဉ်းစားရ ကြပ်နေသည်။
မြမြက...အိမ်ထဲဝင်ပြီးပိုက်ဆံယူတော့..သူ့မျက်စိက..မြမြဖတ်လက်စမဂ္ဂဇင်းဆီ...ရောက်သွား၏။ပြစ်မှုမဂ္ဂဇင်း။မှောက်ထားတာခိုးလှန်ကြည့်တော့...မုဒိမ်းဇာတ်လမ်း။
ဟာ....!မဟုတ်မှလွဲရော့။ကောင်မကြီး....တစ်ယောက်ထဲဒါတွေဖတ်ပြီး...ဖီးတက်နေတာများလား။ယောက်ျားကြီးက မရှိ။ မန္တ လေးကိုဆန်သွားပို့နေတာဖြစ်သည်။
မြမြကသူ့ဆီပိုက်ဆံလာပေးတော့...မောင်အေးနှာခေါင်းက.. အနံ့ဆန်းတစ်ခုရှူမိသည်။ စိမ်းရွှေရွှေအနံ့။ဘာနံ့ကြီးလဲကွာ။
မောင်အေး...တွေးမရနိုင်။
မောင်အေး...မြမြအိမ်ကထွက်လာရသော်လည်း...စိတ်မပါ။
မြမြရဲ့ပုံစံထူးဆန်းနေတဲ့..အကြောင်းရင်းတွေကို..သိချင်လှ၏။သူထင်မိတာတော့...မြမြဖီးတက်နေ၏။ဟုတ်နိုင်ပါ့မလား။
အာ...မြမြဆီကအနံ့။အခုမှသတိရပြီ။သူ့မိန်းမ...သူနဲ့လုပ်တိုင်းထွက်လာတဲ့...အရည်အနံ့ဘဲ။လက်စသတ်တော့။ဟုတ်ပြီ။
မောင်အေး နောက်ပြန်လှည့်သည်။မြမြအိမ်ကိုသွားမည်။
မြမြရေ....နောက်ထပ်၅ထောင်ထပ်ပေးပါဦးဟ။မောင်အေး က...မြမြပိုက်ဆံလာအပေးမှာ...စိုက်ကြည့်၏။ကောင်မကလည်း...သူ့ကိုအတော်ကြာပြန်စိုက်ကြည့်ပြီးမှ...မျက်လွှာချသွားသည်။
မောင်အေးကမညံ့။ပိုက်ဆံယူရင်း...မြမြလက်ကို..မတော်တဆလိုလိုနဲ့..မိမိရရကိုင်စမ်းသည်။နွေးကနဲအိကနဲ။၂ယောက်လုံး..ပူထူသွား၏။
နောက်...မြမြကစာအုပ်ကိုကောက်ကိုင်တော့...သူကစာအုပ်ကကောင်းလားဆိုပြီး...အနားလိုက်ကပ်ထိုင်သည်။ပေါင်ချင်းထိမိနေ၏။မြမြကလည်းမဖယ်ပါ..ငြိမ်နေသည်။
စာအုပ်ကိုဖတ်ဘို့ သူကကိုယ်ချင်းထိအောင်ကပ်သည်။ ကြည်ကြည်သာသာပင်။၅မိနစ်လောက်ကြာတော့...မောင်အေး...မနေနိုင်ပါ။ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး...မြမြကိုသိမ်းဖက်ကာ...နို့အုံကြီးကိုကိုင်လိုက်သည်။
ဘော်လီကခံနေသည်မို့..သိပ်တော့အားမရ။ကိုင်လို့တော့..အရမ်းကောင်း၏။မြမြ...ဘာမှမပြော...မသိသလိုလုပ်၍နေလို့..မောင်အေးက..သူမနို့အုံကြီးကိုနည်းနည်းဖိညှစ်တော့...သူ့လက်ကို...အသာဆွဲဖြုတ်ဖယ်ပြီး...
"ဟင် ! လူလည်ကျလှချေလား..ခများလည်းမိန်းမနဲ့ဘဲ..သွား ခများမိန်းမကြီး..သွားကိုင်ချေတဲ့''
ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောတယ်။
မြမြရဲ့...ညုသံညုဟန်လေးကြောင့်...မောင်အေးမှာပိုစိတ်ထန်လာသည်။ချစ်လို့ပါမြရယ်။ကို...ခိုးချစ်နေတာကြာလှပြီ။တကယ်ပါကွာ ။ပြောလည်းပြော...လှုပ်လည်းလှုပ်ရှား၏။
မြမြရဲ့အကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်၊ဗလာစီယာကိုအပေါ်ဆွဲမသည်။ဖြတ်ဆို...မြမြရဲ့ဖြူဖွေးပြီးလုံးဝန်းတဲ့နို့တွေ...အပြင်လောကထဲထွက်လာသည်။
မောင်အေး...အငမ်းမရစို့သည်။ကိုင်ဆုပ်သည်။မြမြက... အလိုက်သင့်ကော့ပေး၍...ပိုစို့ကောင်းပြီးစိတ်ပိုထန်လာပါသည်။မောင်အေးရဲ့ညာလက်က...မြမြပေါင်ကြားလှမ်းနှိုက်ပြီးမြမြစောက်ပတ်ကို...အုပ်ကိုင်ကာပွတ်ပေးသည်။
မြမြကလည်း...မောင်အေးပေါင်ကြားကိုလက်နှိုက်ပြီး...မောင်အေးလီးကို...ဆုပ်ကိုင်ကာဂွင်းထုပေးနေသည်။မောင်အေး...အရမ်းမွှန်လာသည်။မြမြကိုအသာဆွဲလှဲ၍အဝတ်အစားတွေချွတ်၏။
မောင်အေးသည်ကုတင်ပေါ်ကမြမြ၏...မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းအလှကို....ခနမျှငေးမောကြည့်နေမိသည်။အော်...အရင်ကဆို...ဒီလိုသူဌေးမယားအချောမကြီးကို...တက်ဆော်ဘို့ဆိုတယ..စိတ်ကူးတောင်မယဉ်ဝံ့။
ယခုလည်း...ဘာမှအချိတ်အဆက်မရှိဘဲကံပေးလာလို့..နွှာခွင့်ရပေပြီလို့တွေးကာ...မဆီမဆိုင်နတ်တွေကိုရမ်းသန်း...ကျေးဇူးတင်လိုက်မိ၏။သူတွေးနေတုန်း...မြမြကသူအချောင်းကိုဆွပေးပြီးစုပ်သည်။
မြမြပါးစပ်လှလှလေးထဲ....သူ့လီးကြီးဝင်နေတာကိုကြည့်ပြီး...အားနာချင်သလိုလို။သို့သော်...မြမြကမက်မောစွာစုပ်သွင်းလျက်...ထသည်ထက်ထအောင် ပြုစု၏။
မောင်အေးလည်းကြာရင်...မြမြပါးစပ်ထဲတွင်ပြီးသွားပြီး.. မလိုးလိုက်..မလုပ်လိုက်ရဘဲ..နေမှာစိုးလို့ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
"မြ လေး ရယ် လုပ်ကြစို့နော်''
သူများမယားကို....ပိုင်စိုးပိုင်နင်းခေါ်ကာ...နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပြီးနေရာယူသည်။မြမြရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကိုစုစည်းကိုင် ၊အ ပေါ်ဆွဲမ၍ရှေ့ပြန်တွန်း၏။
ပုစွန်ကွေးလိုပေါင်တံလှလှလေးကြားက...မြမြစောက်ပတ်
လေးဟာ..ပေါ်ထွက်လာကာ..သူ့ကိုဖိတ်ခေါ်နေပြီ။မောင်အေးကသေသေချာချာတေ့ထောက်ထားသည်။
တင်းပါးလှလှကြီးတွေက...ဆွဲဆောင်နေသည်မို့..၂ချက်လောက်ဖြန်းဖြန်းနဲ့ရိုက်မိသး၏။အောက်က...မရွှေချောက
"သူ့မိန်းမ..မဟုတ်တိုင်းထင်သလိုလုပ်နေတာဘဲဟု''စကားနာထိုး၏။ပြီးတော့...ခါးကိုမြှောက်ကော့သည်။မြမြဆာနေပြီကိုး။မောင်အေးကကျကျနနသွင်းသည်။ပြန်ထုတ်သည်။ နောက်...ပြန်သွင်းထုတ်။ထိတွေ့မှုတိုင်းအရသာကစွတ်ရှိသည်။
"အား ကောင်းလိုက်တာ မြမြ ငါ့မယားရယ်''
ကောင် မ ကလည်း"ကောင်းလိုက်တာ လင် ရယ် တဲ့''
နာရီဝက်လောက်ကြာအောင်...မောင်အေးအသားကုန်ဖြုတ်သည်။စော်ကြီးကလည်း...အရှုံးမပေး။အောက်ပင့်ပြန်ခွပ်သည်။
"လုပ်ပါ... လုပ်စမ်းပါ့ လင် ရယ် ...
အား...! ကောင်းလိုက်တာ... တခါမှဒီလိုမကောင်းဖူးဘူး..
အ...အ...လုပ့်...လုပ်ပါ့မောင် ရယ်''
မောင်အေး...နှစ်ချီဆက်အသားကုန် ဆွဲ၏။မြမြကလည်း ...အစွမ်းကုန်ပေးသည်။မမျှော်လင့်ဘဲ...ဝါးရတဲ့ပွဲ။အပြင်မှာလည်း...မချိမ်းသောမိုးကရွာ။တကယ့်ကို...အပြိုင်ကြဲကြပါလေ....
ပြီးပါပြီ
No comments:
Post a Comment