ရာဂလောင်စာနဲ့ တဏှာမီး -၂

 အဲလိုနေရင်း တနေ့ သူငယ်ချင်းတယောက်က တခြားရွာက ရလာတဲ့ ဖျံသိုစိမ်အရက်ဆိုလား စမ်းမလားဆိုတာနဲ့ တလုံးကို နှစ်ယောက်ဖြိုလိုက်ကြတယ်။ အရက်ပဲမူးလို့လား ဖျံသို အစွမ်းကြောင့်လား မသိလူက တော်တော်ကို တင်းလာတယ်။ မိုးကလည်း အေးအေးနဲ့ဆိုတော့ မယ်တင်လည်း အစောကြီး အိပ်ပျော်သွားတယ်၊အဲဒါနဲ့ အပေါ်ထပ်ကို ခြေဖျားထောက်တက်လာတော့၊ သားရော ကောင်မလေးရော ကိုယ့်အခန်းမှာကိုယ် အိပ်မောကျနေကြတာတွေ့ရတာပဲ။

 မိုးလေးကလည်း သွပ်ခေါင်မိုးပေါ်ကိုတပေါက်ချင်း ကျလိုက်၊ တဒေါင်းဒေါင်း ကျဲချပြီးပြေးသွားလိုက် ဆိုတော့ အတော်အိပ်လို့ကောင်းမဲ့ အချိန်လေးပေါ့၊ တော်ရုံအသံဆိုလည်း တဖက်ခန်းက မကြားနိုင်လောက်တဲ့ အခြေအနေဆိုတော့၊ ကျူပ်လည်း စိတ်ရိုင်းတွေ ထလာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကောင်မလေး အိပ်ယာခြေရင်းဘက်က ခြင်ထောင်အသာလှပ်ပြီး ဝင်လိုက်မိတော့တာပဲဗျို့။ ပထမတော့ လက်အရသာခံပြီး ကိုင်ရုံပွတ်ရုံလောက် စဉ်းစားမိတာ အစဉ်ပြေသွားတော့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးပါ တခါထည်း ရက်ပြစ်လိုက်မိရော၊

အဲဒီ အချိန်မှာတော့ ကောင်မလေးလည်း ကော့ပျံနေပြီ၊ စောက်ရေတွေလည်း တရွမ်းရွမ်း ဆိုတော့၊ ကိုယ့်လက်ခုပ်ထဲက ရေဖြစ်နေပြီလေ။ ညနေက သောက်ထားခဲ့တဲ့ ဖျံသိုအရက်ကတော့ စွမ်းတယ်ခေါ်ရမှာပဲဗျ။ နှစ်ချီဆက်တိုက်ကို ဆွဲလိုက်နိုင်တယ်။ ကျူပ်အတွေ့ အကြုံအရ ဆိုရင်တော့ ကောင်မလေးက အတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသေးတဲ့ပုံပဲ၊ အပျိုမြှေးတို့ ဘာတို့ ဆိုတာကတော့ ခုခေတ်မှာကတော့ ရှာမှ ရှားဆိုတော့ အာ့တာနဲ့တော့ ပြောလို့မရဘူးလေ၊ လှုပ်ရှားတဲ့ပုံ အောက်ပေးလေး ဘာလေး ကြည့်လိုက်ရင် လုပ်ဖူးတဲ့သူနဲ့ မလုပ်ဘူးတဲ့သူနဲ့ကတော့ နည်းနည်းသိသာမယ်ထင်တာပဲ။ ကျူပ်အထင်ပေါ့လေ။

နောက်နေ့ အိပ်ယာနိုးမှ ညကလုပ်မိတာ နောင်တရနေတယ်၊ ကောင်မလေး တခုခု ထပြောတာတို့၊ ဟိုတိုင်ဒီတိုင် ထလုပ်တာတို့ဆိုရင်တော့ ငါ စောက်ပြဿနာတော့ တက်ပြီလို့၊ လန့်နေတယ်။ အဲဒီနေ့က သူနေမကောင်းလို့ဆိုပြီး ကျောင်းတောင်မသွားဘူး။ ညက ကျူပ်လုပ်တာများ နည်းနည်း ကြမ်းသွားလားမသိဘူးလို့ တွေးမိတယ်။ ကျူပ်လည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ဘာမှမဖြစ်သလို ဟန်ဆောင်ရင်း၊ ကောင်မလေးကိုလည်း အကဲခပ်ရင်းပေါ့။

အင်း ကောင်မလေး ကြည့်ရတာ နည်းနည်းနွမ်းနေပေမဲ့ ဘာမှ အမူအယာမပြတော့ အခြေအနေကောင်းပုံပဲ။ နည်းနည်းလေး အနာပျောက်မှ နောက်တခါထပ်စမ်းရတာပေါ့။ အဟီး။ ကောင်မလေး ကိုယ့်အိမ်ပေါ်ရောက်လာတာ ကျူပ်ကံကောင်းဖို့ ဖြစ်လာတာပေါ့လေ။ မုတ်ဆိပ်ပျားစွဲဆိုတာ အာ့တာမျိုးကိုဆိုတာ ဖြစ်မှာပဲ။

===========================================

ဦးငယ်ကတော့လေ ခပ်တည်တည်ပဲရှင်၊ အဲလိုမျိုး မိန်းခလေးတွေ ဘယ်နှစ်ယောက်လောက်တောင်များ အပျိုရည်ဖျက်ခဲ့ပြီး၊ စားသုံးခဲ့ဖူးသလဲ မသိဘူး၊ မနက်ပိုင်း လူတွေကြားထဲ သူနဲ့တွေ့လိုက်ရင်၊ သူနဲ့မာ ဘာမှမဖြစ်ထားခဲ့ကြသလိုပဲ နေနိုင်တယ်။ မာကသာ အဲဒီညကအကြောင်း ပြန်ပြန်တွေးမိပြီး မျက်နှာပူလို့ ပိပိလေးမှာလည်း အလိုလို အရည်တွေစို့ခဲ့ရတာပေါ့။ အော် အာ့တာနဲ့ ပြောရအုန်းမယ်၊ အဲလိုဖြစ်ပြီး နောက်တနေ့ ကျောင်းမသွားတော့ပဲ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး အိမ်မှာအိပ်နေတာ၊

နေ့ခင်းဖက် ဗိုက်ဆာလို့ ထမင်းစားနေတုန်း ဦးငယ်ပြန်ရောက်လာတယ်ရှင့်။ မာက မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတာနဲ့ ခေါင်းငုံ့ပြီးသာ ထမင်းစားနေလိုက်တယ်။ အဲဒါ မာ့ ထမင်းပုဂံဘေူးမှာ အထုပ်ကလေး တခုချပေးပြီး အာ့တာ တလုံးသောက်လိုက်ဆိုပြီး၊ ကမန်းကတန်း ပြန်ထွက်သွားတယ်။ မာယူပြီးကြည့်လိုက်တော့ ဆေးကဒ်လေးတွေ၊ အဲဒါမြင်မှပဲ မာလည်း သတိရတယ်၊ ညတုန်းက သူအရည်တွေ ငါ့ထဲ ပန်းထည့်ထားခဲ့တာ တော်ကြာဘိုက်ကြီးနေရင် ဒုက္ခပဲဆိုပြီး ကမန်းကတန်း ဆေးကို ထသောက်လိုက်ရတယ်။

တပတ်လောက်ကြာလို့ နာကျင် စပ်ဖြင်းတာတွေလည်း ပျောက်သွားရော၊ အဲတုန်းက သေခြာ မခံစားလိုက်မိလိုက်တဲ့ အရသာတွေကို ပြန်လည်တောင်းတမိသလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်ရှင့်၊ အဲလို နောက်ကြုံလာရင်တော့ ဘယ်လိုမျိုး နေလိုက်မယ် ဆိုတာမျိုးလေးတွေပေါ့။ ဟိုဟာမျိုးလေး ဆိုရင်ကော ဘယ်လိုနေမလဲ အဲလို၊ အဲလိုပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဘာလို့လည်း မသိဘူး၊ သူ့ဆီက ဘာမှ စလာတာမတွေ့ရဘူး။ ဘာလို့လဲတော့ မာလည်း မတွေးတတ်ဘူး။ မာ့စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီး၊ အပျိုရည်ကို ဘာမှန်းမသိ ပျက်သွားရလို့၊ ဝမ်းနည်းသလိုလို၊ ဒေါပွသလိုလို၊ မြီးစမ်းလိုက်ရတဲ့ အရသာလေးကိုပဲ ပြန်တမ်းတလို့၊ ဟာတာတာလို၊ ဆာတာတာလို့၊ အဲလို ဘာလိုလိုတွေနဲ့မို့ ဘာမှ စိတ်မပါပဲ မောင်မျိုး အခန်းထဲမှာတောင် သိပ်မနေဖြစ်တော့ပါဘူး။

တလလောက်ကြာတော့ ဆာတယ်ဆိုတာ တကယ်ဖြစ်လာတာရှင့်၊ စိတ်ထဲမှာလည်း တမျိုးကြီး၊ ဦးငယ်က ဘာလို့ ပြန်မစတော့တာလဲ၊ အဲဒီတုန်းက အရက်မူးနေလို့လား၊ ဒါမှမဟုတ်၊ မာနဲ့ ဟိုဒင်းလုပ်ရတာ အဆင်မပြေလို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် အခုမှ သူ့ကို ပြဿနာရှာမှာကို တွေးကြောက်နေလို့လား၊ ဘာမှန်း တိတိကျကျ မသိရတဲ့ လားပေါင်းများစွာနဲ့ မာ့ခေါင်းထဲမှာ ရှုတ်နေတာပေါ့။ မောင်မျိုးကလည်း စာမသိလို့ဆိုပြီး မာ့ကို ခေါ်ခေါ်နေတော့ သူ့အခန်းပြန်သွားပြီး စာပြပေးနေရတယ်။ အဲတော့လည်း တခါတလေ အရင်တုန်းကလို ပြန်အိပ်ပျော်မိပြန်ပါရော။

အဲဒီညမှာ မောင်မျိုးက ထုံးစံအတိုင်း မာ့ထမိန်ကိုလှန်ပြီး မာ့ပေါင်ကြားကို သူ့လိင်ချောင်းနွေးနွေးကြီးနဲ့ ထိုးထည့်ပြန်ပါရောရှင်။ အခုကတော့ မာက အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားဆိုတော့ ဆာကလည်းဆာ၊ သူ့ကောင်ကြီးကို မာ့လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး မာ့ပိပိလေးထဲ ဆွဲထည့်ချင်လိုက်တာ၊ အူကိုယားနေတာပါပဲရှင်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ကစပြီး မလုပ်ရဲဘူးရှင်၊ အရှည်ကို တွေးကြည့်လိုက်ရင်၊ မကောင်းဘူး။ ကိုယ့်အပြစ်တွေ အများကြီးဖြစ်လာမယ်၊

တခုခုကြောင့် အဲဒီအကြောင်းတွေ ပေါ်သွားတာနဲ့ မာတော့ ဘယ်သူ့မှ မျက်နှာပြရဲတော့မယ် မထင်ဘူး။ နောက် ကောင်လေးကလည်း မာသာ အလိုတူမှန်းသိသွားရင် သူ့အရွယ်နဲ့ဆို ထိန်းနိုင်ဖို့က လွယ်မယ်မထင်ဘူး။ မာက ခံချင်နေပေမဲ့ အဲလိုတွေ လျှောက်တွေးနေပြီး ကြောက်နေမိတယ်။ ဟောတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကောင်လေး ပြီးသွားလို့ လရည်တွေ မာ့ပေါင်ကြားထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပြန်ပြီ။ အင်း ခနနေမှထပြီး ကိုယ့်အိပ်ယာ ကိုယ်ပြန်ရတော့မယ်။

===========================================

အဲလို နဲ့ ကာမအရသာကို ပထမဆုံး နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ကြုံရပြီးတဲ့ညကနေ တလလောက် အကြာမှာတော့ ဒုတိယအကြိမ် ကြုံရပြန်ပါတယ်ရှင်။ အဲဒီညက မောင်မျိုးက သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ရှင်ပြုအလှုဆိုလား သွားကူရမယ် ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာပဲ အိပ်မယ်ဆိုပြီးသွားတော့ အပေါ်ထပ်တထပ်လုံးမှာ မာတယောက်ထဲပေါ့။ မာ့စိတ်ထဲမှာတော့ ဦးငယ်တော့ ဟိုညက မူးမူးနဲ့ သူရမ်းခဲ့တာအတွက် နောင်တရပြီး ကျမအနားမကပ်တော့တာလို့ တွေးထားပြီးလို့၊ အဲဒီကိစ္စကိုလည်း တကြိမ်တခါ မှားမိခြင်းဆိုပြီး မေ့ပျောက်ထားလိုက် ပြီးပြီရှင့်။

ဒါပေမဲ့ ညဦးပိုင်းက အစောကြီး အိပ်ပျော်သွားလို့လား မသိဘူး ညလည်လောက်ကျတော့ တရေးနိုးလာတယ်၊ ရာသီဥတုကလည်း အိုက်စပ်စပ်မို့ ခေါင်းရင်းဘက်က ပြတင်းပေါက် တခြမ်းဖွင့်ထားတော့၊ လပြည့်ညလရောင်က မီးချောင်းထွန်းထားသလိုပဲ အခန်းထဲကို ဖြာကျနေတယ်။ လွတ်လပ်နေတဲ့ စိတ်အတွေးတွေ က ထုံးစံအတိုင်းပဲ ဟိုရောက်ဒီရောက် ဆိုတော့ စောင်ခေါက်လေးကို ပေါင်ကြားညှပ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ မှောက်ရက် လေးနေလိုက်တယ်၊ စောင်ခေါက်လေးကို ကျမပိပိလေးနဲ့ ဖိကပ်ထားမိတာပေါ့၊

အောက်ထပ်က အလင်းရောင်ဝင်နေကြ ကြမ်းက အဟနေရာလေးတွေ ကြည့်လိုက်တော့လည်း၊ မှောင်နေတော့ ဦးငယ်တို့လင်မယား အိပ်မောကျနေပြီလို့ပဲ တွေးမိတယ်။ အဲလို ဘာရယ်မဟုတ် မျက်လုံးကြောင်နေတုန်းမှာ လှေခါးက ဖွဖွလေးတက်လာတဲ့ ခြေသံကြားလိုက်တယ်။ မာ့ ရင်ခုံသံ တဖြည်းဖြည်းမြန်လာတယ်။ ဘယ်သူဖြစ်နိုင်လည်း ဆိုတာ မာသိနေပြီဟာကို။ ဒါပေမဲ့ မာ့ဆီလာတာလား၊ သူ့ဘာသာ အပေါ်ထပ်မှာ ယူစရာရှိလို့ ကိစ္စတခုခု ကြောင့်လာတာလားဆိုတာ မသေခြာသေးလို့ အသာနားစွင့်နေတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့မသိစိတ်က ဒီအခန်းထဲကို လာစေချင်နေသလိုပဲ။

မာက ကိုယ်ကို မှောက်ရက်လေး အိပ်နေရင်းက ခေါင်းကို ပြတင်းပေါက်ဘက်လှည့်ထားလို့ အခန်းဝကို မမြင်ရပေမဲ့လည်း အခန်းထဲကို သူဝင်လာတယ်ဆိုတာကို သိနေတယ်။ အဲဒီတုန်းက ကုတင်မှမရှိတာ အကုန်ုလုံးက ကြမ်းပေါ်မှာဖျာခင်းပြီး အိပ်ကြတာလေ။ မာ့ ရင်တွေခုန်လိုက်တာ အကျယ်ကြီးလိုပဲ။ သူကြားသွားမလားတောင် ထင်မိတယ်။ ခနနေတော့ ခြင်ထောင်ထဲရောက်လာတယ်။ မာ့ ခြေသလုံးလေးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ စပွတ်ပေးနေတာခံရတယ်။ မာ့အသက်ရူသံကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် မနည်းထိန်းနေရတယ်။

သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေက မာ့ ခြေသလုံးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းနဲ့ ထမိန်ကိုပါ အပေါ်ကို လှိမ့်တင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒူးခေါက်ခွေးနားရောက်တော့ မာ့ပေါင်တန်တွေပိနေလို့ ထမိန်က ဆက်လှန်လို့မရတော့ဘူး။ မာလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး။ ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့လို့ ပြောရမလား။ အိပ်မပျော်ဘူးဆိုတာပဲ ပြရမလား။ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်တင်လို့ရအောင် ကိုယ်ကိုပဲ ကြွပေးရတော့မလား။ အတွေးတွေ ရောက်ယက်ခတ်လို့ပေါ့။ တကယ်လို့ သူကထမိန်ကို ခတ်တင်းတင်းလေး ဆွဲလိုက်ရင်လည်း မသိမသာလေး ကြွပေးလိုက်မယ်လေလို့လည်း စဉ်းစားနေမိသေးတယ်။

ဒါပေမဲ့ သူက ဆက်မလှန်ဘူးရှင် လက်ကိုပဲ ထမိန်အောက်နေ ခြေသလုံး၊ ဒခေါက်ကွေးကနေတဆင့် ပေါင်တွေပေါ်ကို ပွတ်လာတယ်။ ယားလိုက်တာရှင်။ မာ့ကိုယ်လေးတောင် နည်းနည်းတွန့်သွားတယ်ထင်တယ်။ မာ့ပေါင်တွေ အသားတွေကပဲ အေးစက်နေလို့လားမသိ သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေက နွေးနေတယ်။ သူလက်လက်ဖဝါးကြီးကလည်း ပေါင်ပေါ်ကို ရိုးရိုးမဟုတ်ပဲ လက်ချောင်းကလေးတွေက ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေ ထိအောင်လိုက်ပွတ်တယ်၊ မာ့ညီမလေးက သဘာဝ အရည်ကြည်လေးတွေ စို့နေပြီဆိုတာ မာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိတယ်။ သူ့လက်ထိတ်ကလေး အဲဒီဆီ မရောက်သွားပါစေနဲ့၊ ရှက်တာနဲ့ သေတော့မယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။

 
..အွန့်...

မာ့ကိုယ်လေး တွန့်သွားရုံမက ပါးစပ်က အသံလေးပါထွက်သွားမိတယ်ရှင့်၊ မဖြစ်ပဲ ခံနိုင်မလားရှင်၊ မာ့ပေါင်တွင်းသားတွေ ကြားကနေ တွားတွားတက်လာတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေက မာ့ ပေါင်ခွဆုံထိရောက်လာပြီး မာ့ ပင်တီပျော့ပျော့လေး အပေါ်ကနေလှမ်းကိုင်လိုက်တာ မာ့ပိပိနှစ်ခမ်းသား အကွဲကြောင်းလေးကို တန်းထိုးမိလိုက်တာကိုး။ မာ့ရဲ့ မသိမသာ ကြွတက်သွားတဲ့ ဖင်လုံးတွေကို သူ့ညာဖက်လက်ဖဝါးနဲ့ ထမိန်ပေါ်ကနေပဲ ဖိကိုင်လိုက်ပြီး ထမိန်အောက်မာ့ပေါင်ကြား ရောက်နေတဲ့ သူ့ဘယ်ဖက်လက်က လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ မာ့ပိပိနူတ်ခမ်းလေးကို ဆွနေတော့တာပဲ။ မာတော့ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘူး။ မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးပေါ် မှောက်ထားပြီး ပါးစပ်က ခေါင်းအုံးစွပ်အစကို ကိုက်ထားလိုက်မိတော့တယ်။

သူ့ရဲ့ အတင်းမွှေနှောက် ထိုးခြေဆော့ကစားနေတဲ့ လက်ချောင်းတွေရန်က လွတ်အောင် မာ့ဖင်ကို နောက်ကော့ကော့ပေးလိုက်၊ သူ့လက်ချောင်းတွေက လိုက်လာလိုက်နဲ့ ခုတော့ မာ့အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပုံ ဖြစ်သွားပြီ ရှင့်။ အဲတော့မှ သူက မာ့ထမိန်ကိုလှန်ပြီး ခါးပေါ် ကွင်းလုံးတင်လိုက်ပြီး တဆက်ထည်းမှာပဲ မာ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်သွားတယ်။

" အို..."

မာ့ ကိုယ်ကို ပြန်မှောက်ချလို့ မရအောင်လည်း မာ့ပေါင်တွေနဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကို သူ့တတောင်နဲ့ တွန်းထားသေးတယ်။ ဟင့်လူလည်ကြီး။ ဟော မာ့တင်ပါးတဖက်တချက်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ ဆုပ်နှယ်ရင်းက မာ့ပေါင်ကြားထဲ သူ့ အသက်ရှုမှုတ်ထုတ်တဲ့ လေနွေးနွေးတွေ ရောက်လာတယ်။

" အု"

ပါးစပ်ကို ခေါင်းအုန်းနဲ့ကပ်ထားလို့ အော်လိုက်သံလေး မသဲမကွဲ ထွက်လာပေမဲ့၊ သူကတော့ သိနေမှာပါလေ။ မာ့ညီမလေးကို ဒီလောက် သူ့လျှာကြီးနဲ့ အားရပါးရ ရက်နေတာ၊ အသံထွက်မငြီးပဲနဲ့ ဘယ်လိုနေနိုင်ပါ့မလဲ။ မာ့ဖင်တခုလုံးကို ရမ်းခါနေရအောင်ကို ရက်တော့တာပါပဲရှင်။ ဒီလို မြို့နယ်သေးသေးလေးက တောသားတွေ ဒီလိုဟာမျိုးအတတ်တွေ ဘယ်ကများရပါလိမ့်လို့ နောက်ပိုင်းမှ မာလေ့လာမိတာကတော့ ရွာထဲက ဗီဒီယိုရုံတွေ ကျေးဇူးကြောင့်လို့ပဲဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်ရှင့်။

မာ့ညီမလေးကို အစွမ်းကုန်ရက်ပေးနေလိုက်တာမှ မာ အိပ်ပျော်နေ ဟန်ဆောင်လို့မရအောင်ကို ဖင်ကြီးတခုလုံး ရမ်းခါနေမိတော့တာပါပဲ။ သူရက်လို့ အားရသွားမှ ခေါင်းဖယ်သွားပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တာသိတယ်။ ဟောလာပါပြီရှင်။ နွေးနွေးမာမာကြီး၊ မာ့ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းနုနု လေးကို အတင်တွန်းထိုးပြီး ဝင်လာတယ်။ မာ့ညီမလေး အတွင်းထဲက သဘာဝရေကြည်တွေ တသွင်သွင်နီးပါး စိမ့်ကျနေလို့သာပဲ တော်တော့တယ်။ နို့မို့ဆိုရင် မာ့ညီမလေး အတွင်းသားနုနုလေးတွေ စုတ်ပြတ်ပွန်းပဲ့ သွားမလားပဲ။ မာ့အခေါင်းလေးထဲကို တင်းကျပ်ပြည့်လို့ အတင်းဝင်လာတယ်။

ထူးဆန်းတာက ပထမဆုံးအချိန်တုန်းကလို၊ နာကျင်စပ်ဖြင်းတာ မဟုတ်တော့ပဲနဲ့ မာ့ညီမလေးရဲ့ အတွင်းသားတွေ၊ အကြောတွေက လိုလိုလားလား တောင်းတနေသလို၊ အကြောလေးတွေက လှုပ်ရွပြီး စိမ့်နေအောင် ကောင်းနေသလို ခံစားနေရတာပါပဲရှင်။ မာ့ ညီမလေး ရဲ့ အတွင်းသားလေးတွေက သူ့ကောင်ကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အဝင်အထွက်လုပ်ပေးဖို့၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ နာနာလေး ဖိပွတ်ပေးဖို့ကို လိုလားနေပြီရှင့်။ အဲတော့မှပဲ လူကြီးတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ တော်တော်ရွနေသလားတို့၊ တော်တော်ယား နေပလားတို့ ဆိုတာတွေကို သဘောပေါက်မိတော့တယ်။ အရင်ကတော့ ခေါင်းထဲထိုးနေတဲ့ သန်းတို့ အိပ်ယာပေါ်က ဂျပိုးတို့ကြောင့် မခံမရပ်နိုင်အောင်ယားတာကို ဆိုလိုတာလို့ ထင်ခဲ့မိတာ။

...အာ့...

သူ့ကောင်ကြီး တကယ်ထိုးထည့်လိုက်တော့လည်း ရင်ထဲ ပြည့်သလိုကြီးရှင်၊ မာ့ပါးစပ်က အသံတောင် ထွက်သွားမိတယ်။

..ဟာ..ရှီးးးးး....

ဆွဲထုပ်လိုက်တော့မှ ပိုဆိုးသွားသလိုပဲ၊ ရင်ထဲကို ဟာကနဲနေအောင် ခံစားလိုက်ရတယ်။ အီးး။ သူ့ကောင်ကြီး အဝင်အထွက်လုပ်တော့မှပဲ အရသာစည်းဇိမ်လေးကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေး ခံစားရတော့တယ်။ ခနနေတော့ မာလည်း မနေနိုင်တော့ဘူးရှင်၊ သူအဝင်အထွက်လုပ်နေတာက နှေးသလို ခံစားရမိလို့၊ မာ့ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန် ကော့ကော့ပေးနေမိတယ်၊ သူကလည်း အလိုက်သိလွန်းပါတယ်ရှင်၊ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ဆောင့်လိုးချလာတော့တယ်။

..အင့်..ဟင့်..ဟင့်..ဟင့်..

..စွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..

..အာ့.....

သူ့လက်တွေက မာ့ကိုယ်လေးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ပြီး တုံတက်သွားသလို၊ သူ့ကောင်ကြီးကလည်း မာ့ညီမလေးထဲမှာ ဖောင်းတင်းကားလာပြီး၊ အရည်ပူတွေ ပန်းထွက်လာတာသိလိုက်တယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးလည်း အကြောတွေ ဆွဲသလိုဖြစ်ပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို တောင့်ထားလိုက်မိတယ်။ မာ့ ညီမလေးအတွင်းထဲကနေ သူ့ကောင်ကြီးကို ပွစိပွစိလုပ်ပြီး ဆုပ်ညှစ်သလို လုပ်မိလိုက်လို့ သူကလည်း သူ့ပေါင်ခြံနဲ့ မာ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို အတင်းဖိကပ်ထားပြီး ဇိမ်ခံနေတော့တာပါပဲ ရှင်။

ခနနေတော့ မာတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပျော့ခွေပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ အသာလေး လှဲလျှောင်းနေမိကြပါတော့တယ်။ သူက မာ့အနောက်ဖက်ကနေပြီး မာ့ခါးလေးကို ဖက်ထားရင်းနဲ့ မာ့ခေါင်းအုံးပေါ်မှာပဲ ခေါင်းချလှဲနေလေရဲ့။ မာတို့ တယောက်နဲ့တယောက် စကားတခွန်းမှကို မပြောမိကြဘူးလေ။ ဘာပြောရမှန်းမှ မသိတာ။


ခနနေတော့ သူ့အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းတွေက ပုံမှန်ဖြစ်သွားပြီး မာ့လည်း ခုနက မောသလိုလိုရှိတာလေးတွေ ပြေလျှော့သွားတယ်။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးက မာ့ခါးလေးပေါ်မှာ တင်ထားတာလေ။ အဲဒီလက်ကြီးပေါ့ ဟော တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မာ့ဗိုက်သားလေးတွေကို ပွတ်သတ်ပြီး မာ့ရင်နှစ်မွှာပေါ်ကို ဘရာဇီယာပေါ်ကနေ ဖိကိုင်လာတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်ကို မာ့ကျောပြင်ကို ဖိကပ်ထားရာကနေ ခွာလိုက်တော့ မာ့ညီမလေးထဲက သူ့ကောင်ကြီးလည်း ရှောကနဲထွက်သွားတယ်ရှင့်၊

မာ့ပေါင်တွေတော့ ပေကုန်ပါပြီ စေးကပ်ကပ်နဲ့။ မာလည်း ဒီတိုင်း ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့မနေတတ်တော့ ခါးမှာတက်လုံးနေတဲ့ ထမိန်ကိုပဲ လက်နဲ့ နည်းနည်းအောက်ကို ဆွဲချရင်း ခြေထောက်တွေနဲ့ညှပ် ခြေသလုံးထိ ဆန့်ပြီးဖုံးလိုက်တယ်။ ဟော မာက အောက်ကထမိန်ကို ပြန်ဆန့်နေတုန်းသူက မာ့ကျောပေါ်က ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ အခုတော့ လျှော့ကျသွားတဲ့ ဘရာဇီယာအောက်က သူ့လက်ဖဝါးကြီး လျှောဝင်လာပြီး မာ့ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်နေတယ်။

" ဟင့် "

သူ့လက်က အသားမာကြမ်းတခုနဲ့ မာ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ခြစ်မိလိုက်တာ၊ မာ့ပါးစပ်က အသံမထွက်ပဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားရတယ်။ မာ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အထိမခံ ရွှေပန်းကန်းရယ်။ ကိုယ့်ဘာသာ တောင်ကိုယ်ပြန်မကိုင်ရဲဘူး။ ချက်ချင်းမာတောင်တက်လာလို့။ ခုသူ့လက်ဖဝါးကြီးအောက်မှာ အပွတ်အညှစ်လည်း ခံရရော၊ တကိုယ်လုံးကို သွေးတွေ တဖြင်းဖြင်းထလာသလိုပဲ။ မာ့ ညီမလေးမှာတောင် နည်းနည်း တမျိုးလေးဖြစ်လာရတယ်။

သူက မာ့ရင်သားတဖက်ကို အသာလေးညှစ်ရင်းက မာ့ကို အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေးဖြစ်အောင် ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ မာလည်း ရှက်လို့ မျက်လုံးကို ပိတ်ထားလိုက်မိတယ်။ ဟော၊ သူ မာ့အကျီရော ဘရာဇီယာရော စုပြီး မာ့ ရင်သားအပေါ်ဘက်ကို တွန်းပြီးတင်လိုက်တယ်။

" အို"

မာ့ ရင်သားတွေကို သူ၊ နမ်းနေပြီ၊ သူ့လျှာစိုစို နွေးနွေးကြီးနဲ့လည်း လျှောက်ရက်နေတယ်။

" အိုး"

မခံနိုင်ဘူးဆိုမှ၊ မာ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးတွေကို သူ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့ တပြွတ်ပြွတ်စို့နေပြီ။ ဒုက္ခပါပဲ။ မာ့လက်တွေက သူ့ခေါင်းပေါ်ကို အလိုလိုရောက်သွားပြီး သူ့ဆံပင်တွေထဲ လက်ထည့်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ သူက မာ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဘယ်တလုံးစုပ်လိုက် ညာတလုံးပြောင်းစုပ်လိုက် လုပ်နေတာ၊ မာ့ခါးလေးတောင် ကော့လာရတော့တာပေါ့။ အသဲထဲ၊ ရင်ထားယားလိုက်တာနော်။

သူက မာ့ရင်သားတွေကို အားရအောင် ဆုပ်နှယ်၊ မာ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပြီးမှ သူ့မျက်နှာကြီးက မာ့မျက်နှာပေါ် ရောက်လာတယ်။ မာ့နူတ်ခမ်းနုနုလေးတွေကို သူ့နူတ်ခမ်းကြီးနဲ့ လာဖိကပ်လိုက်တယ်။ မာ တကယ်က ဒီအရွယ်ရောက်တဲ့အထိ နူတ်ခမ်းချင်းစုတ် အနမ်းမခံဖူးသေးဘူး ရှင့်။ ကျောင်းတုန်းက ရီးစားအကြောင်းနောက်မှ ပြောပြမယ် အခု လမ်းချော်သွားမျာစိုးလို့။

 သူ့နူတ်ခမ်းကလည်း စိုစိုစွတ်စွတ်ကြီးရှင့်၊ အရက်စော်ချဉ်စုတ်စုတ်ကလည်း နံသေးတယ်။ ပထမတော့ ရွံတာနဲ့ အသက်ကိုတောင် အောင့်ထားလိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ ဘယ်လိုကနေ အနံ့ပျောက်သွားလည်း မသိပါဘူးရှင် မနံတော့သလိုပဲ၊ အနံ့ယဉ်သွားတာနေမယ်။ နောက်ပြီး မာ့ နူတ်ခမ်းတွေက သူ့နူတ်ခမ်းနှစ်ခု ဆွဲစုပ်လိုက်တာ ခံလိုက်ရတော့ အူထဲတောင် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်ရှင့်။

သူ့လျှာကြီး မာ့ပါးစပ်ထဲဝင်လာပြီး မာ့လျှာလေးကို လာပွတ်တော့ တမျိုးကြီးရယ်။ ခံလို့လည်းကောင်း ဘယ်လိုလေးမှန်းကို မသိပါဘူး။ မာ့ညီမလေး ဆီမှာလည်း တဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့လိုပဲ။ အကြောချင်းပဲ သွားဆက်နေလို့လားမသိ။ မာလည်း ဘာလုပ်မိမှန်းမသိ သူ့လျှာကြီးကို သွားစုပ်မိတယ်၊ အို ၊ ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိပါဘူးရှင်၊ သူ့ကိုယ်ကြီးကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားမိရင်း၊ မာ့လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်မိတယ်။

 သူကလည်း တချက်လေးမှ မငြီးဘူးရှင်။ မာ့ကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပြန်ဖက်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်း ပိုဖိမိအောင် သူ့မျက်နှာကို တစောင်းလေးလုပ်ပြီး မာ့ အပေါ်နူတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်၊ အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်ပေါ့။ မာတော့ အဲလို စုပ်နမ်းတာလေးခံရတာကို ကြိုက်သွားမိပြီရှင်။ ဒါကြောင့်လည်း အင်္ဂလိပ်ရုပ်ရှင်တွေမှာ မင်းသားမင်းသမီးတွေ အဲလိုနမ်းကြတာကိုး ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတယ်။

နောက်ပိုင်းကျတော့ သူ့ကိုမေးကြည့်တော့ အာ့တာတွေ ဘယ်လိုတတ်တာလည်း ဆိုတော့။ သူလည်း ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ မြင်ဘူးတာတဲ့၊ ဒါပေမဲ့ မာ့နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်တော့ ချိုချင်မွှေးလုံးလေးတွေလိုပဲ ချိုလွန်းလို့ တရှိုက်မက်မက် စုပ်မိတာဆိုပဲ။ အဲလို ဆက်တိုက်နမ်းနေရာကနေ မာ အသက်ရှုမဝလို့ နူတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်တော့၊ သူ့နူတ်ခမ်းတွေက မာ့လည်တိုင်တွေဆီကို ရောက်သွားတယ်။

အိုး လည်တိုင်တွေ မေးရိုးလေးတွေနား ကလည်း အာရုံကြောတွေ ရှိတာပါပဲလားရှင်။ မာ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်သွားတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးကပဲ ဘယ်ထိထိ အကြောတွေကို ရွနေစေလို့လားမသိပါဘူးရှင်။ လူလည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် နားမလည်တော့ဘူး။ ဟတ္တနီဆိုတာများလား၊ အဲလိုပဲ ပြန်တွေး နေမိတော့တယ်၊ မာ့တကိုယ်လုံးလည်း သွေးတွေ ဆူတက်လာသလိုပဲ။ မာ့ညီမလေးထဲကို သူ့ကောင်ကြီး ပြန်ဝင်လာစေချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ ပေါ်လာခဲ့ရတယ်။

သူ့ရဲ့လက်တွေက မာ့ထမိန်တွေကို ဆွဲချွတ်ချနေတော့ မာ အလိုလို ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်မိတယ်၊ သူ့ကိုယ်လုံးကြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလို့ရအောင် မာ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ကားပေးလိုက်မိတယ်။ မာ့မှာ အရှက်တွေ ဘယ်ရောက်ကုန်ပလဲ မသိတော့ပါဘူးရှင်။ သူ့ကောင်ကြီး မာ့ညီမလေးနူတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားက တိုးဝင်လာတဲ့အခါမှာ အရမ်းကိုအရသာရှိသွားသလိုပဲ။ မာ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်ထားမိတော့တာပါပဲရှင်။

သူက သူ့လက်နှစ်ဘက်ကို မာ့ဂျိုင်းအောက်ကလျိုပြီး မာ့ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲလို့ ဆောင့်ဆောင့် ထည့်လိုက်တာများ။ အား.... ကောင်းလိုက်တာရှင်ရယ်၊ ခနလေးနဲ့ မာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရတော့တာပါပဲရှင်။ အဲဒီတခါအပြီး ခနနားပြီး နောက်တခါ ထပ်ကြမ်းပြန်သေးတယ်။ မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီညက သူ သုံးခါတိတိ မာ့ညီမလေးထဲမှာ ပြီးသွားတယ်။ နောက်ဆုံးအချီပြီးတော့ သူလည်း အိပ်ပျော်သွားတယ် ထင်တယ်။ မာတို့နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ။ အိမ်ခေါင်းရင်းက ကြက်ဖတကောင် ထတွန်တော့မှ လန့်နိုးလာတယ်၊ သူလည်း အတူတူပဲ။ အဲတော့မှ ကမန်းကတမ်းထပြီး မာ့ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ တချက်ငုံ့နမ်းရင်း။

" ညတုန်းက ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်၊ ခုတောင် ပြန်မသွားချင်သေးဘူး"

တဲ့၊ ပြောပြီး ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ ထွက်သွားတော့တယ်ရှင်။ ကျမတယောက်သာ နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး။ ညတုန်းက ကောင်းခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားနေမိတယ်။ နောင်တလည်းမရ၊  ဖြစ်ခဲ့တာကိုပဲ ကြိုက်နေသလိုမို့၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း အံဩ နေမိတယ်။ 

မနက်ကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း  မသိမသာ အနားကပ်ပြီး လက်ထဲဆေးလာပေးတယ်။  ကြည့်လိုက်တော့ အရင်တခါကပေးထားတဲ့ ဆေးမျိုးပဲဆိုတော့ သိလိုက်တယ်။ ရေတခွက်ယူပြီး အမြန်သောက်လိုက်တယ်၊ နောက်ဆိုရင်တော့ ဟိုပုံမှန်သောက်တဲ့ တားဆေး အကဒ်ဝယ်ထားမှပဲလို့ တွေးလိုက်မိသေးတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာ တွေးမိပြီးမှ ဟဲ့ကောင်မ နင်ကပုံမှန်လုပ်ဖို့ များမျှော်လင့်နေလို့လားလို့ စိတ်ထဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မြန်မေးမိသေးတယ်။

ဒီနေ့က အခါကြီးရက်ကြီးပိတ်ရက်မို့ ဒေါ်လေးလည်း ဆိုင်မဖွင့်ဘူးလေ၊ မနက်စာ ဟိုဟာဒီဟာလေး နည်းနည်းပါးပါး စားပြီး နေ့လည်စာ အလှူသွားစားကြမို့ ပြင်နေကြတာပေါ့။ သူတို့အခေါ်အရတော့ မီးခိုးတိတ်ပေါ့လေ။ အိမ်မှာ ဘာမှချက်စရာမလိုလို့ မီးမွေးစရာမလိုတဲ့နေ့ပေါ့။

မာလည်း ပွဲနေပွဲထိုင်မသွားရတာကြာလို့၊ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ဘာသာ အလှပြင်နေမိတယ်။ မာ့ဆံပင်ကလည်း မတိုမရှည်ဆိုတော့ ဆံထုံးကြီးလည်း မထုံးချင်၊ ဆယ်ကျော်သက်တွေလို ဖားရားလည်း မချချင်တော့ အနောက်ဖက်ကို ကျစ်ဆံမြီးလိုမျိုး အထုံးလေးဖြစ်အောင် ခေါက်ပြီးကျစ်လိုက်တော့ ဆံပင်အဖျားက ပုခုံးကို ထိပြီးတင်တယ်ဆိုရုံလေး အရှည်ကျန်တယ်၊ အရှေ့ဘက်ကတော့ အနောက်က ဆံထုံးတွေနဲ့ ထားတဲ့ ပုံစံမျိုးလုပ်ထားလိုက်တယ်။ အဟိ၊ ရှေ့ကကြည့်ရင်တော့ အနောက်မှာ ဆံထုံးပတ်ထုံးထားသလို မျိုးပေါ့။

နောက်တော့ ပန်းရောင်အကျီ လက်ရှည်ရင်ဖုံးလေးနဲ့ အောက်ကချည်ချိတ်၊  အစိမ်းရင့်ရင့် အောက်ခံအပေါ်မှာ အရောင်နုလေးတွေကို လှိုင်းတွန့်လေးတွေ ဖေါက်ထားတဲ့ဒီဇိုင်း၊ ထမိန်လေးဝတ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ရဲ့ အောက်ခံအစိမ်းရင့်ရင့်က မမြင်ရလောက်အောင်ပဲ အပေါ်က အဝါရောင်ပန်းနုရောင် လိုင်းတွန့်တွေက ပိုထင်းနေတော့ အပေါ်က ပန်းရောင်အကျီလေးနဲ့ လိုက်နေတယ်လေ။ အောက်ခံက အစိမ်းရင့်ရင့်လေး မသိမသာပေါ်နေတာကလည်း တကိုယ်လုံးကို ပန်းရောင်လို ပလိန်းကြီးလည်း မဖြစ်သွားတော့ဘူးလေ။

 မိတ်ကပ် အရောင်နုနုလေးနဲ့ ဆိုတော့ လူလည်း နည်းနည်းလေး ဝင်းသွားတာပေါ့။ အကျီက ရင်ဖုံးလက်ရှည်ဆိုပေမဲ့ အသားနုနု ပျော့ပျော့လေးလေ၊ နောက် ကိုယ့်ကိုယ်နဲ့ အတိအကျ ချပ်ရပ်နေအောင်လည်း သေခြာချူပ်ထားတာဆိုတော့ မာ့ရင်သား မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကလည်း ထင်းနေတာပေါ့။ မာ့ဘရာဇီယာက ချူပ်ရိုးပျောက်ပေမဲ့၊ အကျီအသားက ပျော့ပါးပြီး ကိုယ်နဲ့လည်းကပ်နေတော့ ဘရာဇီယာအရာကတော့ ထင်းနေမှာပဲလေ၊ မတတ်နိုင်ပါဘူး။

အောက်က ထမိန်လေးကိုလည်း ခါးမှာ တင်းတင်းလေး ဆွဲပတ်ဝတ်လိုက်တော့ ကားစွင့်လာတဲ့ တင်သားလေးတွေမှာ တွန့်နေတဲ့ ထမိန်သားလေးတွေ ဆန့်သွားအောင် ပေါင်နားလောက်က ဆွဲဆန့်လိုက်တော့ တင်သားလေးတွေပေါ်က အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနားရာလေးက မသိမသာပေါ်လာတယ်။ ဒါတောင်မှ ထမိန်အသားက သိပ်မပါးဘူးနော်။ အခန်းထဲက ရှည်ရှည်မျောမျော ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကလေးမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း၊ သဘောကျနေမိတယ်။

ဟွန့် ဒီလိုပုံများ ဦးငယ်တွေ့လိုက်ရရင်။ အို.. ငါဘာလို့ ဦးငယ်ကို သွားပြီးတွေးနေမိပါလိမ့်၊ အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ၊ လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ပြောမိပေမဲ့၊ အတွင်းထဲက စိတ်မှာတော့၊ ဦးငယ်ကို ကိုယ်ဘယ်လောက်လှတယ် ဆိုတာ ပြချင်စိတ်လေးရှိနေတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သိနေမိတယ်။

အမယ်၊ ဦးငယ်က လည်းသန့်နေတာပါပဲ၊ သူ့အရွယ်နဲ့ဆို တော်တော်နုတယ်ခေါ်ရမယ်။ အရပ်အမောင်းကလည်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ မေးရိုးကားကားနဲ့ ယောက်ျားပီသတဲ့ ရုပ်ရည်နဲ့။ ရှပ်အကျီလည်ကတုံး၊ အပေါ်က တိုက်ပုံ အသားပျော့ပျော့ အဝါရောင်၊ အောက်က ဘန်ကောက်ပုဆိုးနဲ့ ဝါးတီးဝတ်စုံ အပြည့်အစုံနဲ့ပေါ့။

မာ ပြင်ဆင်ပြီး အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာတော့ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ ဦးငယ်ရဲ့အကြည့်က စူးလိုက်တာ။ မာ့ရင်တွေတောင်ခုန်သွားတယ်။ ဒေါ်လေးများ မာတို့အကြောင်း ရိပ်မိသွားမလား တောင်လန့်မိတယ်။
ဒေါ်လေးကတော့၊

" ဟယ် ငါ့တူမကြီးက ချောလိုက်တာ၊ တကထဲတော်။ မင်းသမီးတောင် လုပ်လို့ရမယ် "

တဲ့၊ အားရပါးရပြောရှာတယ်၊ အဟိ။ သူ့ယောက်ျားကြီး ကိုယ့်ခြင်ထောင်ထဲ ညက အိပ်သွားတာများ သိလို့ကတော့၊ ဆံပင်ဆောင့်ဆွဲ၊ ပါးရိုက်၊ ဖနှောင့်နဲ့ပေါက်ပြီး၊ ဟဲလင်ခိုးမ၊ ကြာကူလီမ၊ ယောက်ျား အဲလောက်ရှားသလား၊ အဲလိုတွေ ပြောမှာ တွေးမိပြီး၊ မျက်နှာတောင် မထားတတ်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း မလုံသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

အားနာလိုက်တာ ဒေါ်လေးရယ်။ အာ့တာ မာ့အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒေါ်လေးလင်ကြီးက အတင်းမုဒိန်းကျင့်တာပါလို့ ပြောရအောင်ကလည်း။ တခါဆိုတော့ ထားတော့၊ နောက်အခါတွေက ကိုယ်ကရော ကိုယ်ရော စိတ်ပါပါခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား။ ရှုတ်ပါတယ်လေ၊ ဒါတွေ စဉ်းစားမနေပါတော့ဘူး။ ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပဲနေမှာပါ။ နောင်လာ နောင်ခါဈေးပဲ ကောင်းပါတယ်။ လောလောဆယ် အာ့တာတွေ မေ့ထားလိုက်တော့မယ်။ ဦးငယ်နဲ့ အဲလိုဖြစ်တဲ့ကိစ္စတွေကို ဘယ်သူမှ မသိစေရင် ဘာမှဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ပါဘူးလေ။ အတတ်နိုင်ဆုံးတော့ နောက်တခါ ထပ်မဖြစ်အောင် ကျိုးစားတော့မယ်လို့ပဲ တွေးလိုက်မိတယ်။

........................................

" ဟား ဥက္ကဌ ကြီး ဘယ်လိုလဲ နေကောင်းလား"

ထိုခေတ်အခါက တွေ့တဲ့သူတိုင်းကို ဥက္ကဌကြီးဟု နောက်သလို အတည်လိုဖြင့် ခေါ်ဝေါ်နူတ်ဆက်ကြသည့် ထုံးစံရှိလေသည်။

" အော်၊ ကောင်းပ ဗိုလ်ကြီး၊ ဘယ်လိုလဲ၊ ဗိုလ်ကြီးကိုယ်တိုင် ကြွလာတာ ဝမ်းသာတယ်ဗျာ။"

" အော် ဒီလိုလေ၊ ကျနော်ကလည်း ရောက်ကာစမလား၊ ဒီမြို့ကလူတွေနဲ့လည်း ရင်းင်္နှီးရအောင်ပေါ့၊ တပ်ထဲမှာချည်းပဲ ကျတော့လည်း တခါတလေ ပျင်းတာလည်း ပါတာပေါ့လေ၊ ဒါက ဥက္ကဌကြီးတို့ မိသားစုလား"

" ဟုတ်ပါတယ် ဗိုလ်ကြီး၊ ဒါက ကျနော့်ဇနီး မတင်တင်၊ သူက ကျနော့်တူမလေး ရန်ကုန်ကပဲ၊ ဒီမှာ တာဝန်ကျလို့ လာနေတာ၊ ကျောင်းဆရာမပေါ့၊ မာမာမြင့်တဲ့၊ သားကတော့ ဒီအလှူမှာ ညကထဲက လာအိပ်ပြီး ဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေတာ၊ တနေရာရာမှာ ရှိမှာပဲ"

" အော်ဟုတ်ကဲ့ ၊ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်၊ နောက်အကူအညီ လိုချင်လည်းပြောကြပါနော်"

" သူက ဗိုလ်ကြီး သက်ကိုကို တဲ့၊ တပ်ရင်း xxx ကို တာဝန်ကျလို့ ရွေ့လာတာ မကြာသေးခင်ကမှပဲ"

ကျနော့် ရင်တွေ အရမ်းခုံသွားတယ်။ မြင်မြင်ချင်း ချစ်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးများလား မသိဘူးကွာ၊ အလှူလာတာမို့ မိတ်ကပ်လေး လိမ်းထားပေမဲ့ သိပ်အများကြီးလည်းမဟုတ်၊ ပါးပါးလေးပဲ၊ နူတ်ခမ်းလေး တွေက လုံးလုံးလေးနဲ့ စိုနေတာပဲ၊ အကျီပန်းရောင်လက်ရှည် ရင်ဖုံးလေးနဲ့ အောက်က အချိတ်ထမိန်လေး ဝတ်ထားလိုက်တာ တအားမိုက်တာပဲ။

 ရင်ဖုံးအကျီက ချူပ်ထားလိုက်တာ သူ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ ဖစ်ပဲ၊ ဗိုက်သားလေးချပ်ချပ်နဲ့ ရင်သားလေးတွေက မို့မေါက်မေါက်လုံးလုံးလေးလေ၊ ချစ်စရာလေး။ အောက်က အချိတ်ထမိန် ကို ခါးမှာ တင်းတင်းလေး စီးထားတော့  အောက်က တင်သားလေးတွေက စွံ့ကားထွက်လာသလိုပဲ။ ကျနော့်ကို အပြုံးလေးတချက်ပေး၊ ခေါင်းကလေးဆပ် အသိအမှတ်ပြုပြီးတော့ ထွက်သွားတော့ အနောက်ကနေမြင်ရတဲ့ တင်လုံးလေးတွေက ဝိုင်းစက်နေတာပဲ။ ရန်ကုန်သူမို့လားမသိ ဒီမြို့က ကောင်မလေးတွေ ကြားထဲမှာ သူကထင်းနေတာပဲ။ ဒီရပ်ကွက်ကောင်စီ ဦးမြင့်မြတ်ဆိုတဲ့ လူကြီးကို ပေါင်းထားရတော့မယ်ထင်တာပဲ။
.............................................

အို့ ဒီလူကြီးနယ် ခက်လိုက်တာ။ မျက်လုံးကြီးတောင် ကျွတ်ကျတော့မယ်၊ မာ့ကို ကြည့်လိုက်တာ၊ သူများတွေ ဘယ်လိုထင်မလဲ၊ ခွိ။ ဦးငယ်တောင် မျက်မှောင်တချက် မသိမသာကျူံ့ သွားတာ တွေ့လိုက်တယ်။ စစ်တပ်ယူနီဖောင်း  ခေါက်ရိုးကျနဲ့ လူကောင်က ထွားထွားကြီး၊ နေလောင်ထားတဲ့ အသားအရည်နဲ့ပေမဲ့ မျက်နှာလေးက နုနေသေးတယ်။ ပြုံးလိုက်တော့လည်း ပါးတဖက်မှာ ပါးချိုင့်လိုမျိုးလေးနဲ့။ မာလည်း ရင်လေးတော့ ခုံသလိုရှိသား။ ဒီမြို့လေးရောက်ပြီးမှ မာ့ကို ခေါတောတထောင်အားတွေနဲ့ ကြည့်တာ ခံဘူးခဲ့ပေမဲ့လည်း ဒီလို သပ်သပ်ယပ်ယပ် ခပ်ချောချော ယောက်ျားလေး မျိုးမရှိခဲ့သေးဘူးလေ။

အလှူ မှာ စားသောက်နေကြတုန်းအချိန်မှာလည်း၊ လူကြီးတွေ ထိုင်နေကြတဲ့ ဝိုင်းထဲကနေပြီး မာ့ကို လှမ်းလှမ်းခိုးကြည့်နေတာ မြင်တာပေါ့၊ မာက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ၊ တခါတခါ မျက်လုံးချင်းဆုံသွားမိရင်၊ သူက ပြုံးပြတယ်။ မာက ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး၊ ပြန်တောင် မပြုံးပြမိဘူး၊ ကမန်းကတမ်း၊ မျက်နှာကို တဘက်လွဲပြစ်လိုက်ရတယ်။ မာ့မျက်နှာတော့ နီနေမှာ သေခြာတယ်၊ မိတ်ကပ်က ပန်းရောင်လေးဆိုတော့ ဘယ်သူမှတော့ ရိပ်မိမှာ ဟုတ်ပါဘူးလေ။

မာ့စိတ်ထဲလည်း တွေးမိတာက ဟန်ကိုယ့်ဖို့နေမှရမယ်၊ သူက ကိုယ့်ကို တကယ်စိတ်ဝင်စားတာလား၊ ကျောရရုံကြံဖို့ စိတ်ကူးနေတာလား၊ ဘာမှန်း သေခြာမသိခင်မှာ၊ ကိုယ့်ဖက်က အထာပေးလို့ မဖြစ်ဘူး။ ဟယ် နင်အာ့တာတွေ လျှောက်တွေးနေတယ် ဆိုကတဲက နင့်စိတ်က သူ့ပေါ်ယိုင်နေလို့ပေါ့လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် စိတ်ထဲမှာ ပြောနေမိသေးတယ်။
 

တကယ်က မာ့စိတ်ထဲမှာက အလိုလိုကို ညွှတ်နေတာ၊ မာနေရတဲ့မြို့လေးမှာ တွေ့နေဆုံနေရတဲ့လူတွေ၊ မာအလုပ်လုပ်နေတဲ့ ကျောင်းမှာ အလုပ်တူတူ လုပ်သူတွေရောထဲမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် အရွယ်တူ ယောက်ျားလေးကလည်း လက်ချိုးရေလို့တောင် ရနိူင်လောက်တယ်လေ။ အရွယ်လည်းရောက်ပြီ အပျို ကြီးလည်း မဖြစ်ချင်ဘူး၊ အခြေကျ အနေကျလေး နေချင်ပြီလေ။

နောက်ပိုင်းလည်း မာတို့အိမ်နဲ့ကျောင်းကို ချောင်းပေါက်အောင်လာပါတော့တယ်။ ဘေးကလူတွေလည်း စနေနောက်နေကြပြီ၊ မာတို့ဆက်ဆံရေးကလည်း တော်တော်လေးကို ရင်းနှီးလာခဲ့ပါတယ်။ ကိုသက်ကလည်း တကယ်ပေါင်းကြည့်တော့ ခင်ဖို့ကောင်းပါတယ်။ မာသူ့ကို ချစ်လားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်မေးကြည့်တော့လည်း ဒီလောက်တော့ဟုတ်ဖူးရယ်။ ဒါပေမဲ့ အိမ်တော်ပြုမယ်ဆိုရင်တော့ သင့်တော်တဲ့သူလို့ပဲ မြင်တယ်။

အခုချိန်ထိ အကဲခတ်ရသလောက်ကတော့ အရက်လေး နည်းနည်းပါးပါး သောက်တာကလွဲရင်၊ တကယ့် လူရိုးတယောက်ပဲရှင့်။ မာအဲလို ပြောမိတာကတော့ မိန်းခလေးတယောက်ရဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ သုံးသပ်တာပေါ့နော်။ မာနဲ့ကိုသက်တို့ အဲလိုလေး အီစီကလီဖြစ်လာတာ အရမ်းမြန်ပါတယ်။ အဲတာကလဲ ကိုသက်က စစ်သားပြီပြီ အချိန်မဆွဲပဲ ဆက်တိုက်ကို လုံးပန်းခဲ့လို့ပေါ့။

မာလည်း စိတ်ထဲက တမျိုးလေးပေါ့ရှင်၊ ချစ်တယ်လို့ပြောရမှာလဲ အဲလိုမျိုးခံစားမှု သိပ်မရှိသလို၊ အိမ်ထောင်ပြုဖို့သင့်တော်တဲ့ ယောက်ျားလေးလည်း ဖြစ်တယ်ဆိုတော့၊ တကယ်လို့ သူချစ်ခွင့်တောင်းခဲ့ရင်၊ ဘယ်လိုဆုံးဖြတ်ရမလည်း ဆိုတာလည်းတွေး၊ သူနဲ့ ချစ်သူဖြစ်သွားလို့ အိမ်ထောင်ပြုဖြစ်ခဲ့ရင် ဆိုတာမျိုးလည်းတွေး။ အဲဒီအချိန်က အဲတာတွေပဲ မာ့စိတ်ထဲမှာ လုံးထွေးနေတာပဲပေါ့။ စိတ်က အဲထဲမှာပဲ ရောက်နေတော့ မောင်မျိုးကို စာပြပေးရတဲ့ ညတွေမှာလည်း မောင်မျိုးအိပ်ယာပေါ်မှာ မအိပ်ဖြစ်တော့ဘူး။ သူမေးတဲ့စာတွေ ရှင်းပြပြီးတာနဲ့ ကိုယ့်အိပ်ယာပေါ် ကိုယ်ပြန်လာပြီး စိတ်ကူးတွေ လျှောက်ယဉ်နေမိတာပေါ့။

ဦးငယ်နဲ့ မာနဲ့ကတော့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ၊ ပုံမှန်ပါပဲ။ မာလည်း အသားကျနေပါပြီ အရင်ကလို မျက်နှာပူတာတွေဘာတွေ ဘာမှမရှိတော့ဘူး။ သူလည်း မာနဲ့ကိုသက်တို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံနေပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြောင်းလဲလာတော့မဲ့ အခြေအနေကို မြင်လို့ထင်ပါရဲ့။ ဘာမှ ထပ်မလှုပ်ရှားလာတော့ပါဘူး။

ဇာတ်လမ်းကို အမြန်ချူံ့လိုက်ရရင်တော့၊ ကိုသက်က မာ့ကိုချစ်တယ်လို့ ဖွင့်ပြောလာတဲ့ အချိန်မှာ မာလည်း အလိုလို ခေါင်းငြိမ့်မိလိုက်တာပါပဲရှင်။ လူတကာကလည်း မာတို့နှစ်ယောက်ကို သမီးရီးစားအနေနဲ့ အသိအမှတ်ပြုပြီး ပြောဆိုဆက်ဆံနေကြပြီလေ။ ကိုသက်က စစ်ဗိုလ်ပေမဲ့ သိပ်လက်မဆော့ဘူးရှင့်။ နောက်ပိုင်း အတွေ့အကြုံရလာတော့မှ တွေးမိတာကတော့၊ သူအတည်တကျယူမဲ့ မိန်းခလေးမို့ တယုတယနဲ့ မင်္ဂလာဦးညကျမှ အဆုံးစွန်လုပ်မယ်၊ သမီးရီးစားဘဝမှာ မာ့ကို သူဘယ်လိုတန်ဖိုးထားတယ် ဆိုတာ၊ သူ ဘယ်လိုယောက်ျားပီသတယ် ဆိုတာ၊ ပြချင်လို့ပဲဖြစ်မယ်လို့ အိုင်ဒီယာရှိပုံရပါတယ်။

မာတို့နှစ်ယောက် ဘုရားသွားလိုက်။ ပျော်ပွဲစားသွားလိုက် အဲလို နှစ်ယောက်ထဲသွားကြရင် တပူးပူးကပ်ကပ်နဲ့ နမ်းတာရှုံ့တာ၊ ဟိုပွတ်ဒီပွတ်လေး လုပ်တာလောက်တော့ ရှိတာပေါ့ရှင်။ အဲလိုနေ့တွေမှာ၊ သူကတော့ တပ်ရင်းပြန်သွားရင် ဘယ်လိုခံစားနေရမယ် မသိပေမဲ့၊ မာကတော့ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေးတွေစို့လို့၊ ညအိပ်ယာထဲရောက်ရင် ကိုယ့်လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေနဲ့ အယားဖျောက်ရတော့တာပေါ့။

..................

မောင်မျိုးလဲ ဆယ်တန်းအောင်လို့ မြို့က တက္ကသိုလ်ကို အဆောင်သွားနေပြီး တက်ပြီဆိုတော့ မာတယောက်ထဲ အပေါ်ထပ်မှာကျန်ခဲ့တာပေါ့။ အခုတလော ကိုယ်သက်ကလည်း စစ်ကြောင်းတွေ ခနထွက်သွားလိုက် ပြန်လာလိုက်နဲ့ နည်းနည်းတော့ အလုပ်ရှုတ်နေတယ်။ သူက နောက်နှစ်မှာ တပ်ရင်းပြောင်းရမယ်လို့ ပြောပါတယ်။ မပြောင်းခင် မာ့ကို လက်ထပ်ယူချင်တယ်လို့ ပြောပါတယ်။

မာလည်း အိမ်ကို အသိပေးပြီးပါပြီ။ မာ့မိဘတွေကလည်း သဘောတူပါတယ်၊ အာ့တာနဲ့ပဲ မာတို့ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲကို အဲဒီမြို့မှာပဲ လုပ်လိုက်ကြပါတယ်။ မာ့မိဘတွေရော သူ့မိဘတွေရောလာပြီး အကျဉ်းချုံး စေ့စပ်ပွဲလုပ်၊ မင်္ဂလာဆောင်ကိုတော့ ရန်ကုန်မှာပဲလုပ်မယ်ပေါ့။ နေ့ရက်ကောင်းတာတွေ တွက်ချက်ပြီး နောက်ကိုးလလောက်အကြာမှာ လုပ်မယ်လို့ စီစဉ်လိုက်ကြပါတယ်။

ဒီကြားထဲ စေ့စပ်ပွဲလိုက်လာတဲ့အထဲက မာ့အဒေါ် ဆရာဝန်မတယောက်က နင်တို့ လက်ထပ်ပွဲနေ့ရက် သေခြာရွေးထားပြီးမှ ခြေချော်လက်ချော် ဟိုဟာဒီဟာဖြစ်လို့ ကမန်းကတန်း ရက်ရွေ့ရတာမျိုး မဖြစ်အောင်တဲ့ဆိုပြီး မာ့ကို သူကိုယ်တိုင် ဒစ်ပို ထိုးပေးသွားသေးတယ်ရှင့် ခိခိ။ မာကတေ့ မပြောတော့ပါဘူး ကိုသက်အကြောင်းကို။

မာလည်း အရင်က ချစ်သလို၊ မချစ်သလိုလေးကနေ၊ ကိုသက်နဲ့ စေ့စပ်လည်းပြီး၊ လူကြားသူကြားထဲ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ် တွဲသွားတွဲလာနေခဲ့တော့၊ သံယောဇဉ်လေး ဖြစ်လာတယ်။ သူ့ကို ချစ်မိပြီလို့လည်း ထင်လာခဲ့တာပဲ။ သူ့ရဲ့ တရှိုက်မက်မက် အနမ်းတွေ၊ မာတင်းနေတဲ့သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အထိအတွေ့တွေကလည်း မာ့ဆန္ဒတွေကို ကောက်ရှိုးမီးလို အုံ့ထနေစေခဲ့တယ်။

အဲဒီမြို့ကလေးရဲ့ ဘုရားပွဲ ညတညပေါ့။ ကိုသက်နဲ့မာတို့ ထုံးစံအတိုင်း ဘုရားပွဲမှာ လျှောက်သွားပျော်ကြတာပေါ့။ လူအလစ် မှောင်ရိပ်အကွယ်မှာ မာတို့နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်း၊ နောက်ပွဲဈေးလူကြားထဲ တိုးခွေ့လျှောက်ကြတော့ မာ့အနောက်ကနေ ခါးလေးကိုုင်ပြီးသူကလိုက်၊ လူကြပ်တော့ မာ့တင်သားတွေမှာ သူ့ဘောင်းဘီအောက်က မာတင်းနေတဲ့ ပူနွေးချောင်းကြီးနဲ့ ဖိထားတာခံနေရတော့။ မာ့ညီမလေးလဲ စိုစွတ်နေရပြီလေ။

သူက မာ့ တင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ အားမလိုအားမရ ဆုပ်ညှစ်တော့ မာက ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးလိုက်တာ၊ ဆောရီး ဆိုပြီး ပြောရှာတယ်။ မာက သူ့လက်ချောင်းလေးတွေကို ဆွဲဆုပ်ပြီး မသိမသာလေး ဖျစ်ညစ်ပေးပါတယ်။ တကယ်က အားပေးတာပါ ဆက်လုပ်ဆိုပြီး၊ ဒါပေမဲ့ သူက မလုပ်ပါဘူးရှင်၊ မာ့ လည်ကုတ်ကလေးကိုပဲ သူ့နူတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖွဖွလေးနမ်းပါတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးကို သွေးပူပြီး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ကို ဖြစ်နေတာပါပဲရှင်။ မိန်းခလေးက ဘယ်လိုပြောရမလည်း မသိတော့ဘူးရှင့်။

အဲဒီညက သူမာ့ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပြီး မာအိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့၊ အိပ်မပျော်ဘူးရှင်။ မျက်လုံးတွေလည်းကြောင်နေတယ်။ မာ့လက်တွေက အလိုလို မာ့ညီမလေးဆီ ရောက်သွားတယ်။ မာ့ညီမလေးက စိုစွတ်နေတယ်။ မာ့လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေက အလိုလို ညီမလေးရဲ့ နူတ်ခမ်းလေးတွေကို ပွတ်သတ်မိနေပြီး မာ့ရဲ့ ကာမာအရသာဖူးကလေးဆီကို ရောက်သွားတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးကျဉ်တက်သွားသလိုပဲ။ ဟင်း။

မာ ဆက်တောင်မထိရဲတော့ဘူး။ စောင်လေးကို ခေါက်လုံးလိုက်ပြီး မာ့ပေါင်ကြားညှပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ အိပ်ယာပေါ်မှောက်လိုက်ပြီး မာ့ညီမလေးကို စောင်အလုံးလေးနဲ့ ဖိပွတ်နေလိုက်မိတယ်။ အဲလိုမှောက်ရက်မှာပဲမာ့ မျက်လုံးတွေက အိပ်ယာဘေး ကြမ်းအကျိုကြားကနေဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင်ကို တွေ့ရတယ်၊ အဲဒီမှာ မာလည်း မချောင်းဖြစ်တာကြာလှပြီ ဖြစ်တဲ့ အဲဒီကြမ်းပေါက်လေးဆီကို မှောက်ရက်ပဲတွားတွား သွားလိုက်မိတယ်။

ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဦးငယ်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ အလုပ်ဖြစ်နေကြပြီ။ ဦးငယ်ကကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဒေါ်လေးက တော့ထမိန်ခါးပေါ်ကွင်းလုံးလန်နေတယ်။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ သူ့တင်ပါးကြီးနှစ်ဘက်တောင် ခွက်လို့ အပေါ်ကနေ တအားကုန် ဆောင့်ဆောင့်ချနေတယ်။ မာ အပေါ်ကနေကြည့်နေတာ ဆိုတော့ ဦးငယ်ရဲ့ တောင့်တင်းလှတဲ့ ကျောပြင်၊ ဖင်လုံး၊ ပေါင်လုံးတွေရယ်၊ ဒေါ်လေးရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးရယ်၊ အာ့တာတွေပဲ မြင်ရတာပါ။

 ဒါပေမဲ့ ဦးငယ်ရဲ့ ဒုတ်ကြီးက မာ့ညီမာ့လေးထဲ ဝင်ထွက်ဖူးခဲ့တော့ ဘယ်လို အရသာလည်းဆိုတာလည်း သိနေတယ်လေ။ အခုလို မာ့ရဲ့တကိုယ်လုံးလဲ ထူပူလို့ မာ့ညီမလေးကိုသာ မှောက်ရက်ကနေ စောင်အလုံးလေးနဲ့ အတင်းဖိပွတ်နေမိတော့တယ်။ အောက်ထပ်မှာ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးကို ဆောင့်လို့ကောင်းနေတုန်းမှာ မာ့တကိုယ်လုံး အကြောတွေ တောင့်တင်းပြီး ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။

မာ အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန်လဲ အမောဖြေနေရင်းက စိတ်တွေ ရှုတ်ထွေးလာတယ်။ မာ့မှာ အခု စေ့စပ်ထားသူလည်းရှိနေပြီ မကြာခင်လည်း လက်ထပ်ကြတော့မှာ၊ ဒါပေမဲ့ အခု ဦးငယ်တယောက် အပေါ်တက်လာပြီးမာ့ အိပ်ယာထဲ ရောက်လာရင်တောင် မာငြင်းမိမှာ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသိနေတယ်။ မာ့ကိုယ်မာလည်း ဒေါပွသလိုဖြစ်နေတယ်။ မာ့ဆန္ဒတွေက ပြည့်ဝသွားတာမဟုတ်ပေမဲ့ အခိုက်အတန့်အားဖြင့်တော့ လျှော့သွားသလိုမို့ ခနကြာတော့ အိပ်မောကျသွားခဲ့ရပါတယ်။

===========================================

နောက်နေ့ညကျတော့ ကိုသက်လည်းမလာနိုင်၊ မာလည်း ဒေါ်လေးတို့နဲ့ ဇာတ်ပွဲကြည့်ဖို့ လိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်လေးက ဖျာတချပ်ဝယ်ထားတာဆိုတော့ ဦးငယ်၊ ဒေါ်လေးနဲ့ မာတို့ သုံးယောက်ကြည့်ကြမယ် ဆိုပြီး ခေါင်းအုံး၊ စောင်၊ အစားအသောက်တခြင်း၊ စတာတွေ ယူပြီးထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ပွဲခင်းထဲကဖျာမှာ ပစ္စည်းတွေချနေရာပြင်ပြီးမှ ပွဲဈေးမှာ တခုခုစားကြရအောင်ဆိုပြီး ထွက်လာကြပါတယ်။ ဖျာနီးစပ်ရာမှာလည်း အိမ်နားကလူတွေမို့ ပြောပြီးထားခဲ့လို့ရပါတယ်။

 ပွဲခင်းထဲတိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့သွားကြရင်းမှ ရုပ်တရက် မာ့ရင်ခုန်လာပါတယ်။ မခုန်ပဲ ခံနိုင်မလားရှင်၊ လူတွေတိုးခွေ့နေတဲ့ကြားထဲ သွားနေရင်း ဒေါ်လေးက ရှေ့နားမှာရောက်နေတုန်း မာ့ တင်သားတွေပေါ်မှာ မာမာနွေးနွေးအချောင်းကြီး လာဖိတာခံရတာကိုး၊ မာ့အတွေ့အကြုံအရ ဘာလည်းဆိုတာလည်းသိနေပြီ ဘယ်သူ့ဟာလည်းဆိုတာ သိနေပြီကိုး။

 ဘယ်သူရှိရမလည်း ဦးငယ်ပေါ့။ မာ့အနောက်ဖက်မှာ ကပ်လို့လေ။ သူ့ဒုတ်ကြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ မာ့တင်ပါးတွေကို ပွတ်နေတယ်။ မာ့ဒူးတွေတောင် မခိုင်ချင်တော့ဘူး။ မာ့ညီမလေးကလည်း ချက်ခြင်းကို စိုလာတော့တာ။ မာ့ခန္ဓာကိုယ်က မာ့ဦးနှောက်ရဲ့ အမိန့်ကိုတောင်မစောင့်တော့ဘူး၊ လူတွေ အရမ်းကြပ်သွားလို့ ခနရပ်သွားရတဲ့အချိန် မာ့ဖင်ကလေးကို ကော့ပေးလိုက်မိတယ်။ ဦးငယ်ဒုတ်ကြီးကလည်း မာ့တင်ပါးနှစ်လုံးကြား အမြှောက်လိုက်ကြီးကို ဝင်လာတယ်။

မာ့ဒူက ခွေကနဲဖြစ်တော့ လူကယိုင်သွားတာ အနောက်က ဦးငယ်က မာ့ခါးလေးကို အမြန်ကိုင်ပြီး ထိန်းလိုက်ပေလို့ပဲ။ ဦးငယ်က မာ့ခံစားချက်များ သိနေလားမသိဘူး၊ မာ့ခါးလေး ကိုကိုင်ထားရာကနေ မလွတ်သေးပဲ တင်းတင်းလေး ဆက်ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ နောက်ကနေ သူဘယ်လိုများ လုပ်နေသလဲမသိပါဘူး၊ သူ့ဟာကြီးကလည်း မာ့ပေါင်ကြားထဲတောင် အတင်းတိုးဝင်လာတယ်။ဘထမိန်နဲ့ပုဆိုးခံနေလို့သာပေါ့။ မာ့လက်တွေကလည်း ဦးငယ်လက်ပေါ်ကို အုပ်ပြီးပြန်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်။

အဲလိုနဲ့ ဒေါ်လေးစားချင်တဲ့ အသုပ်ဆိုင်ရောက်သွားပြီး မာတို့ စားသောက်ကြတယ်။ မာတော့ ဦးငယ်မျက်နှာကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကို မကြည့်ဝန့်တော့ဘူး။ ပွဲခင်းထဲ ပြန်ဝင်တော့လည်း လူကြားထဲမှာ ဒီတခါတော့ ဦးငယ်က မထောက်တော့ဘူး၊ သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ မာ့တင်သားတွေကို ပွတ်သတ်လိုက် ဆုပ်နှယ်လိုက်လုပ်လာခဲ့တယ်။

ပွဲကြည့်ကြတော့ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးအနောက်မှာ ကပ်ထိုင်တယ်၊ မာကတော့ သူတို့ဘေးမှာပေါ့။ ဒေါ်လေးရဲ့ဘေး မာ့ရဲ့ရှေ့မှာ စားစရာခြင်းကိုချထားတော့ မာက ဦးငယ်ဘေးကပ်ရက်မှာ ထိုင်ဖြစ်တာပေါ့။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးရဲ့အနောက်မှာ ခွထိုင်ရင်းက ဒေါ်လေးခါးကို သူ့ညာဘက်နဲ့ဖက်ထားတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ညနက်လာလေ အေးလာလေမို့ မာရော ဒေါ်လေးရော စောင်ကိုယ်စီခြုံလို့ပေါ့။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးစောင်နဲ့ ရောခြုံထားတယ်။ နောက်တော့ စောင်အောက်က ဦးငယ်လက်က မာ့ပေါင်ပေါ်ကို တွားတွားတက်လာပါရော ရှင်၊ ဦးငယ်က ညာဘက်လက်နဲ့ ဒေါ်လေးခါးကို ဖက်ထားရင်းက ဘယ်ဘက်လက်က မာ့ပေါင်ပေါ်ရောက်လာတာ။ မာလည်းမသိယောင်သာ ဆောင်နေလိုက်မိပါတော့တယ်။

ဦးငယ်က မာ့မျက်နှာကို တချက်တချက် လှမ်းလှမ်းကြည့်တာ မာ့မျက်လုံးထောင့်စွန်းက မြင်ရပေမဲ့ မသိသလိုနဲ့ ဇာတ်ထဲကို စိတ်ဝင်စားသလိုသာ ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ ဦးငယ်က မာ့ပေါင်လုံးတွေကို ထမိန်ပေါ်က ပွတ်နေရတာနဲ့မကျေနပ်ပဲ မာ့ထမိန်ကိုဆွဲဖြည်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို နိူက်ပါတော့တယ်။ စောင်အောက်မှာဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မတွေ့နိုင်ဘူးလေဆိုပြီး မာလည်းလွတ်ထားလိုက်တယ်။

 မာ့ပေါင်ခွဆုံမှာ ပင်တီလေးစိုစွတ်နေတာကိုတော့ စမ်းမိသွားပြီပေါ့။ လက်အနေအထားက ခက်ခဲလို့ ဦးငယ်တယောက် စိတ်ထင်တိုင်းလုပ်လို့မရပေမဲ့ ပန်တီခါးမြှော့ကြိုးထဲ သူ့လက်ကြီးထည့်လို့ လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ မာ့ညီမလေးကို ဆော့တာ မာ့ညီမလေးခမျှာ အကြိမ်ကြိမ် မျက်ရည်ကျခဲ့ရပါတော့တယ်။ မနက်မိုးလင်းကာနီး ဇာတ်ပွဲပြီးမှ အိမ်ပြန်လာကြပါတယ်။ ညကလည်းမောတာနဲ့ အိပ်ရေးလည်းပျက်တာနဲ့၊ မာလည်း ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

..........

" ဟင်.. ဦးငယ်.."

မာ့နူတ်ခမ်းအစုံကို စုတ်နမ်းတာခံလိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်နိုးသွားပါတယ်၊ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့၊ ဦးငယ်၊ မာ့ခြင်ထောင်ထဲမှာ ငုတ်တုတ်ကြီး။  နေ့ခင်းကြောင်တောင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြီး၊ မာ့ခြင်ထောင်ထဲမှာ ဆိုတော့ ရုတ်တရက် ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိ၊ ဖြစ်သွားပါတယ်။

" ဦးငယ်.. ဒေါ်လေး.. ရှိတယ်မဟုတ်ဘူးလား"

" နင့်ဒေါ်လေး ပွဲကိုက်ပြီး အိပ်နေတာသိုးနေပြီ တော်တော်နဲ့ နိုးမှာ မဟုတ်သေးဘူး"

" ဟင့်အင်း မကောင်းဘူးထင်တယ် ဦးငယ်ရယ်.. အို့.."

မာက ပါးစပ်က မကောင်းဘူးထင်တယ် ပြောနေတုန်းမှာ ဦးငယ်လက်တဖက်က ပြေလျှော့နေတဲ့ မာ့ထမိန်အောက်က ရောပန်တီအောက်က ရောတိုးဝင်လို့ မာ့ ညီမလေးကို ဆော့ကစားနေပြီ၊ မာ့တကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးသွားတယ်။ မာ့ကိုယ်က ရာဂလောင်စာတွေကို ဦးငယ်က တဏှာမီးနဲ့ရှို့နေပြီလေ။ မာ့မျက်လုံးလေး မှေးစင်းသွားတယ်။ မာ့ရဲ့ လက်တွေက ဦးငယ်ရဲ့ လည်ဂုတ်ကို အလိုလို တွဲခိုမိရက်သားဖြစ်သွားတော့တယ်။

" ဟင့် ဦးငယ်ရယ်..  မာကြောက်တယ်"



.........................................................

ကျူပ်မအောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျာ အရမ်းတင်းနေပြီ။ ပထမတခါက မူးတာနဲ့ ဖျံသိုအစွမ်းနဲ့ မှားယွင်းမိခဲ့တယ်။ နောက်တခါလည်း မူးမူးနဲ့၊ အိမ်ပေါ်ထပ်မှာ သားလည်းမရှိတဲ့ည ဝင်ကြမ်းမိခဲ့တယ်။ ကောင်မလေးက ဘာမှမပြောပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ နောင်တရမိတယ်၊ ငါ့အိမ်မှာ ဆွေမျိုးနီးစပ်မို့ လာနေတဲ့ မိန်းခလေးကို ငါအနိုင်ကျင့်မိတယ်ပေါ့။ အာ့တာနဲ့ ကျူပ်ကိုယ်ကျူပ် အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းခဲ့တယ်။ ကောင်မလေးကလည်း အဲဒီအကြောင်းတွေ တခွန်းမှမဟလို့ ကျုပ်က သူ့ကိုကျေးဇူးတင်မိသား။

နောက်တော့ ဗိုလ်ကြီးသက်ကိုကိုနဲ့ သမီးရီးစားဖြစ်တော့ အင်း အဲဒါလည်းအေးတာပဲလေ အခုကတော့ ငါလုံးဝထိလို့မရတော့ဘူးပေါ့လို့၊ တွေးမိခဲ့တယ်။ အာ့တာကြောင့် သားလည်း တက္ကသိုလ်သွားရော အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ကောင်မလေး တယောက်ထဲရှိမှန်းသိပေမဲ့ မသွားဖြစ်တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေးကလည်း ရီးစားလည်းရ၊ စေစပ်လည်းကြောင်းလမ်းပြီးမှ ဟိုဗိုလ်ကြီးနဲ့ သွားလိုက်လာလိုက်၊ လုပ်နေတာ၊ လူက ပိုချောပိုလှလာသလိုပဲ။ ဘော်ဒီကလည်း ပိုတောင့်လာတယ်။ သွေးသားဆူဖြိုးလာလို့လား ဘာလားမသိဘူး။ ကျူပ်မှာ သူ့ကိုမြင်ရရင် ညီတော်မောင်က တချိန်လုံးကြွရွနေလို့ မနည်းအုပ်ထိန်းနေရတာလား။

အဲမနေ့က ပွဲဈေးတန်းထဲလူတိုးတော့ ကောင်မလေးဖင်လုံးကြီး ကျူပ်ပေါင်ခြံလာကပ်တော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ ညီတော်မောင်က ဖြောင်းကနဲထ၊ ကျူပ်လက်ကလည်း ယဉ်နေတော့ သူ့ခါးလေးကို သွားကိုင်မိလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကလည်း လိုနေပုံပဲ၊ ဘာမှမပြောတဲ့အပြင် သူ့ဖင်လုံးလေးတွေနဲ့ နောက်ပြန်ကော့ပေးနေသလိုပဲ။ အဲတော့လည်း ကျူပ်က ပုထုဇဉ်လေဗျာ၊ ဘယ်ထိန်းနိုင်တော့မလည်း။ အပြန်မှာလည်းကိုင်၊ ပွဲခင်းထဲမှာလည်း သူ့ပိပိလေးထိကို နိုက်ပြစ်တာ။ ငြိမ်ခံနေတယ်။ သူ့ပိပိလေးကလည်း စိုရွဲလို့၊ ဟိုဗိုလ်ကြီးသက်ကိုကိုကလည်း ဘာမှ မပေးဘူးလား မသိဘူး။

အာ့တာနဲ့ အိမ်ရောက်တော့၊ ထုံးစံအတိုင်းအိမ်ရှင်မ တခေါခေါ အိပ်တာစောင့်ပြီး ၊မယ်တင်လည်း စဟောက်ရော၊ အပေါ်ထပ်ကို ခြေဖျားထောက် တက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ သူ့ခြင်ထောင်ထဲလည်း ဝင်ကြည့်လိုက်ရော၊ ကောင်မလေး ထမိန်လျှော့ရိလျှော့ရဲနဲ့ နူတ်ခမ်းကလေးဟလို့ အိပ်မောကျနေတာ၊ အဲဒါကိုငုံပြီး စုပ်နမ်းပြစ်လိုက်တယ်။

ကောင်မလေး ရုတ်တရက်လန့်နိုးလာပြီး လန့်တော့သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူစိုးရိမ်တာက မယ်တင်ကြားသွားမှာကိုပဲ၊ ကျူပ်လုပ်မှာကို စိုးရိမ်ပုံမရှိဘူး၊ အဟိ။ အဲတော့လည်း စိတ်မပူအောင် ဖြောင်းဖျရတာပေါ့၊ ကျူပ်လက်ကလည်းအလိုလို အရသာဖူးလေးကို နူးဆွနေပြီလေ၊ ကောင်မလေးလက်တွေ ကျူပ်ပေါ် တွယ်ဖက်လာရတော့တာပေါ့။

" ဟင့် ဦးငယ်ရယ်..  မာကြောက်တယ်"

" အို ဘာကြောက်စရာ ရှိလို့လဲကလေးရယ် "

ကျူပ်နူတ်ခမ်းတွေက သူ့နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးတွေကို ငုံစုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။ သူကလည်း ပြန်စုပ်တယ်ဗျ။ တကယ်တော့ ကောင်မလေးက တော်တော်ထန်တာဗျ။ ပထမနှစ်ခါ ကျနော်လုပ်ခဲ့တာကို ဘယ်သူမှပြန်မပြောပဲ ငြိမ်ခံနေကတည်းက သိဖို့ကောင်းပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ကျူပ်ကထင်နေတာက ခပ်နုံနုံ ဗမာမလေးတွေလို၊ မချစ်သော်လည်း အောင့်ကာနမ်း၊ ကိုယ်အပျိုရည်ပျက်တာကို သူများသိစေမဲ့အစား ကြိတ်ခံလိုက်မယ်လေလို့ စိတ်ထားမယ်ထင်တာ၊ တကယ်က သူကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ပါပါလေးဗျ။ အခုတောင် ကော့လန်နေတာကြည့်ပါလား၊ သူ့ပိပိလေးမှာလည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီ။

ကျူပ်လည်း အချိန်သိပ်မဆွဲတော့ဘူး သူ့ထမိန်ကို ကွင်းလုံးဆွဲချွတ်ပြီး ပင်တီကိုပါ ချွတ်လိုက်တဲ့အပြင် ကျူပ်လုံခြည်ကိုလည်း ကန်ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ သူပေါင်အတွင်းသားလေးတွေက ဝင်းနေတာပဲ။ စောက်မွှေးကတော့ နည်းနည်းလေးထူသဗျ။ တခါမှ မရိတ်ဖူးဘူးထင်တယ်။ မဲမဲနက်နက် စောက်မွှေးလေးတွေနဲ့ အရည်တွေရွဲနေတဲ့ ပန်းနုရောင် အတွင်းသား စောက်ဖုတ်လေးကို အခုမှပဲ လင်းလင်းချင်းချင်းမှာ တွေ့ရတော့တယ်။

ကျူပ်လည်း တညလုံးတင်းနေတော့ ဟိုဟာဒီဟာတွေနဲ့ ကွေ့ဝိုက်မနေတော့ဘူး၊ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကျူပ်ဒူးနဲ့ပဲ အသာလေး ချဲကားလိုက်တော့ သူကလည်း အလိုက်သင့် ပေါင်လေးကားပေးလာပါတယ်။ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး သူ့ပိပိလေးအဝမှာ သေခြာတေ့ပြီးမှ ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းလေးတွေက ဟလာပြီး ကျူပ်ပါးစပ်ကို အတင်းစုပ်တာဗျာ၊ ကျူပ်လည်း သူ့ကိုယ်လေးကို အတင်းဖက်ထားရင်းက ကပ်ညှောင့်လေးပေါ့ တချက်ခြင်း ဇိမ်ခံညှောင့်နေမိတယ်။

 သူလေးကလည်း မရဘူးဗျ လည်ချောင်းထဲက တအင့်အင့် အသံလေးလည်းထွက်လို့၊ ကျူပ်ပါးစပ်ကို အတင်းစုပ်၊ ကျူူပ်လည်ပင်းကို အတင်းဖက်ထားတဲ့ကြားထဲက သူ့ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေးသေးတယ်။ အဲတော့လည်း ကျူပ်လည်း ကညှာမဆန်တော့ဘူးလေ၊ ဒိုးပတ်ဝိုင်းက ဝါးလတ်သွားလေး တီးသလို၊ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ကို ဆောင့်နေမိတော့တာပေါ့။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ အလှုုမှာစားခဲ့ရတဲ့ အဆီတထပ် အသားတထပ် သုံးထပ်သားတောင် သွားသတိရမိသေး။

အဲဒီတချီကတော့ သိပ်မကြာဘူးဗျ၊ သူရော ကျူပ်ရောပေါ့၊ တညလုံးအောင်းထားရတဲ့ ရာဂလောင်စာတွေ၊ တဏှာမီးနဲ့တွေ့တော့ ဟုန်းကနဲ ထတောက်ပြီး ပြာဖြစ်သွားရသလိုပဲ။ ကျူပ်စိတ်ထဲတော့ ဘယ်နှစ်ချက်မှ မဆောင့်လိုက်ရသလိုပဲ၊ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာပဲ ပြီးသွားရတယ်။ ပင်လယ်မြှော့ကြီးလို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတဲ့ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို သူ့ညီမလေးရဲ့ အတွင်းနံရံတွေကလည်း ပွရှုံ့ပွရှုံ့လုပ်ပြီးပေးနေတာ၊ ကောင်းလိုက်တာ ကျူပ်ဖင်ကြောတောင် တွန့်သွားရတယ်။

နောက်တော့ သူ့ဘေးမှာ အသာလေးလှဲရင်း၊ အငြိမ်မနေတတ်တဲ့ ကျူပ်ရဲ့ လက်တွေက သူ့နို့လေးတွေကို သူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီပွပွအောက်က လက်လျိူပြီး ပွတ်သတ်ဆုပ်နယ်ပေးနေလိုက်တယ်၊ သူကတော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ ကျူပ်လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးမှေးနေရင်းက ကျူပ်ခါးကို သူ့လက်ကလေးတဖက် တင်ထားလေရဲ့။ ညကလည်း တညလုံးတင်းနေပြီး အိပ်မပျော်၊ အိပ်ရေးကလည်းပျက်ပြီး အခု ရှိသမျှအားတွေ အကုန်လုံး ကောင်မလေး ဥစ္စာထဲ ညှစ်ထည့်ပြစ်လိုက်ရတော့ မောပြီး ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူး။

" ဦးငယ်.. ဦးငယ်.. ထတော့၊ အောက်မှာ ဒေါ်လေး နိုးနေပြီထင်တယ်.."

မာမာမြင့် ကျူပ်ကို လှုပ်နိုးလိုက်တော့မှ ကျူပ်လည်းနိုးတယ်။ ဟိုက် နေတောင် တော်တော်မြင့်နေပြီပဲ။ ကောင်မလေးက သူ့အကျီပြန်ဆွဲချပြီး ထမိန်တောင်လုံလုံခြုံခြုံလေး ပြန်ဝတ်ထားပြီးပြီ။ ကျူပ်ကသာ ကိုယ်လုံးတီး၊ ပြောင်ကြီးကတော့ အိပ်ယာနိုးလို့ အားပြန်ပြည့်တဲ့ သူ့ထုံးစံအတိုင်း မာတောင်လို့ ရီကွိုင်းလက်စ်ဂမ်း ကြီးလိုဖြစ်နေပြီ။ ကျူပ်က သူ့ပုခုံးလေးကိုဆွဲဖက်ပြီး ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တော့၊

" ဦးငယ်.. တော်ကြာ ဒေါ်လေးတက်လာအုန်းမယ်.."

" မတက်လာပါဘူးကွယ်၊ သူက ငါ အပြင်ထွက်သွားပြီလို့ ထင်နေမှာ၊ စိတ်မပူပါနဲ့"

" ဟင့်အင်း ဦးငယ်ရယ်၊ ဒေါ်လေးတက်လာရင် မာ တော့သေပြီပဲ၊ သွားပါတော့၊ နော်၊ နောက်မှ နော်"

" အိုကွာ ကလေးကလည်း ဦးငယ်က ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်လို လမ်းလျှောက်လို့ရမှာလဲလို့"

" အို"

ကျူပ်က ခေါင်းတရမ်းရမ်း မာန်ဖီနေတဲ့ ကျူပ်ရဲ့ပြောင်ကြီးကို ကော့ပြလိုက်တော့ ကောင်မလေး ရှက်သွားတယ်၊ ခေါင်းကို တဖက်လှည့်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကျူပ်ရဲ့လက်တွေက သူ့ထမိန်စကို ဆွဲလှန်ပြီး ခါးပေါ်တင်လိုက်တယ်။

" အို၊ ဦးငယ်ရယ်၊ အခုတော့ သွားပါတော့နော် နောက်တခါမှ ဆို၊ ဒေါ်လေးတက်လာမှာ ကြောက်တယ်"

" အင်းပါ ခလေးရယ် ဒီတခေါက် ခတ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပြီးသွားပါ့မယ်"